Plutarch, De garrulitate, section 1

(플루타르코스, De garrulitate, section 1)

δύσκολον μὲν ἀναλαμβάνει θεράπευμα καὶ χαλεπὸν ἡ φιλοσοφία τὴν ἀδολεσχίαν. τὸ γὰρ φάρμακον αὐτῆσ, ὁ λόγοσ, ἀκουόντων ἐστίν, οἱ δ’ ἀδόλεσχοι οὐδενὸσ ἀκούουσιν· ἀεὶ γὰρ λαλοῦσι. καὶ τοῦτ’ ἔχει πρῶτον κακὸν ἡ ἀσιγησία, τὴν ἀνηκοϊάν. κωφότησ γὰρ αὐθαίρετόσ ἐστιν, ἀνθρώπων, οἶμαι, μεμφομένων τὴν φύσιν, ὅτι μίαν μὲν γλῶτταν δύο δ’ ὦτ’ ἔχουσιν. εἴπερ οὖν ὁ Εὐριπίδησ καλῶσ εἶπε πρὸσ τὸν ἀσύνετον ἀκροατήν, οὐκ ἂν δυναίμην μὴ στέγοντα πιμπλάναι, σοφοὺσ ἐπαντλῶν ἀνδρὶ μὴ σοφῷ λόγουσ· δικαιότερον ἄν τισ εἴποι πρὸσ τὸν ἀδόλεσχον, μᾶλλον δὲ περὶ τοῦ ἀδολέσχου, οὐκ ἂν δυναίμην μὴ δεχόμενον πιμπλάναι, σοφοὺσ ἐπαντλῶν ἀνδρὶ μὴ σοφῷ λόγουσ, μᾶλλον δὲ περιαντλῶν λόγουσ ἀνθρώπῳ λαλοῦντι μὲν πρὸσ τοὺσ οὐκ ἀκούοντασ, μὴ ἀκούοντι δὲ τῶν λαλούντων. καὶ γὰρ ἂν ἀκούσῃ τι βραχύ, τῆσ ἀδολεσχίασ ὥσπερ ἄμπωτιν λαβούσησ, τοῦτο παραχρῆμα πολλαπλάσιον ἀνταποδίδωσι.

τὴν μὲν γὰρ ἐν Ὀλυμπίᾳ στοὰν ἀπὸ μιᾶσ φωνῆσ πολλὰσ ἀντανακλάσεισ ποιοῦσαν ἑπτάφωνον καλοῦσι· τῆσ δ’ ἀδολεσχίασ ἂν ἐλάχιστοσ ἅψηται λόγοσ, εὐθὺσ ἀντιπεριηχεῖ κινοῦσα χορδὰσ τὰσ ἀκινήτουσ φρενῶν. μήποτε γὰρ αὐτοῖσ οὐκ εἰσ τὴν ψυχὴν ἀλλ’ εἰσ τὴν γλῶτταν ἡ ἀκοὴ συντέτρηται· εἶθ’ ὥσπερ ἀγγεῖα κενοὶ φρενῶν ἤχου δὲ μεστοὶ περιίασιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION