Plutarch, De defectu oraculorum, section 25

(플루타르코스, De defectu oraculorum, section 25)

καὶ μὴν ὅ γε μάλιστα φοβηθέντεσ ἔνιοι καταναλίσκουσιν τὴν ὕλην εἰσ τὸν κόσμον ἅπασαν, ὡσ μηδὲν ὑπολειπόμενον ἐκτὸσ ἐνστάσεσιν ἢ πληγαῖσ διαταράττοι τὴν τοῦδε σύστασιν, οὐκ ὀρθῶσ ἔδεισαν. πλειόνων γὰρ ὄντων κόσμων ἰδίᾳ δ’ ἑκάστου συνειληχότοσ οὐσίᾳ καὶ ὕλῃ μέτρον ὡρισμένον ἐχούσῃ καὶ πέρασ, οὐδὲν ἄτακτον οὐδ’ ἀκατακόσμητον οἱο͂ν περίττωμα λειφθήσεται προσπίπτον ἔξωθεν. ἐμπεσεῖν ἐξ ἄλλου οὐδ’ εἰσ ἑαυτὸν ἐξ ἄλλον διὰ τὸ μήτε πλῆθοσ ἀόριστον καὶ ἄπειρον τὴν φύσιν ἔχειν μήτε κίνησιν ἄλογον καὶ ἄτακτον. εἰ δὲ καί τισ ἀπορροὴ φέρεται πρὸσ ἑτέρουσ ἀφ’ ἑτέρων, ὁμόφυλον εἶναι καὶ προσηνῆ καὶ πᾶσιν ἠπίωσ ἐπιμιγνυμένην ὥσπερ αἱ τῶν ἀστέρων αὐγαὶ καὶ συγκράσεισ, αὐτούσ τε τέρπεσθαι καθορῶντασ ἀλλήλουσ εὐμενῶσ, θεοῖσ τε πολλοῖσ καὶ ἀγαθοῖσ καθ’ ἕκαστον οὖσι παρέχειν ἐπιμιξίασ καὶ φιλοφροσύνασ.

ἀδύνατον γὰρ οὐδέν ἐστι τούτων οὔτε μυθῶδεσ οὔτε παράλογον εἰ μὴ νὴ Δία τὰ τοῦ Ἀριστοτέλουσ ὑπόψονταί τινεσ ὡσ φυσικὰσ αἰτίασ ἔχοντα.

τῶν γὰρ σωμάτων ἑκάστου τόπον οἰκεῖον ἔχοντοσ, ὥσ φησιν, ἀνάγκη τὴν γῆν πανταχόθεν ἐπὶ τὸ μέσον φέρεσθαι καὶ τὸ ὕδωρ ἐπ’ αὐτῆσ διὰ βάροσ ὑφιστάμενον τοῖσ κουφοτέροισ.

ἂν οὖν πλείονεσ ὦσι κόσμοι, συμβήσεται τὴν γῆν πολλαχοῦ μὲν ἐπάνω τοῦ πυρὸσ καὶ τοῦ ἀέροσ κεῖσθαι πολλαχοῦ δ’ ὑποκάτω·

καὶ τὸν ἀέρα, καὶ τὸ ὕδωρ ὁμοίωσ, πῆ μὲν ἐν ταῖσ κατὰ φύσιν πῆ δ’ ἐν ταῖσ παρὰ φύσιν χώραισ ὑπάρχειν.

ὧν ἀδυνάτων ὄντων, ὡσ οἰέται, μήτε δύο μήτε πλείονασ εἶναι κόσμουσ, ἀλλ’ ἕνα τοῦτον ἐκ τῆσ οὐσίασ ἁπάσησ συγκείμενον, ἱδρυμένον κατὰ φύσιν, ὡσ προσήκει ταῖσ τῶν σωμάτων διαφοραῖσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION