Plutarch, De defectu oraculorum, section 17 1:

(플루타르코스, De defectu oraculorum, section 17 1:)

"ἔτι δὲ Δημόκριτοσ, εὐχόμενοσ εὐλόγχων εἰδώλων τυγχάνειν, δῆλοσ ἦν ἕτερα δυστράπελα καὶ μοχθηρὰσ γιγνώσκων ἔχοντα προαιρέσεισ τινὰσ καὶ ὁρμάσ. περὶ δὲ θανάτου τῶν τοιούτων ἀκήκοα λόγον ἀνδρὸσ οὐκ ἄφρονοσ οὐδ’ ἀλαζόνοσ. "Αἰμιλιανοῦ γὰρ τοῦ ῥήτοροσ, οὗ καὶ ὑμῶν ἔνιοι διακηκόασιν, Ἐπιθέρσησ ἦν πατήρ, ἐμὸσ πολίτησ καὶ διδάσκαλοσ γραμματικῶν. οὗτοσ ἔφη ποτὲ πλέων εἰσ Ἰταλίαν ἐπιβῆναι νεὼσ, ἐμπορικὰ χρήματα καὶ συχνοὺσ ἐπιβάτασ ἀγούσησ· "ἑσπέρασ δ’ ἤδη περὶ τὰσ Ἐχινάδασ νήσουσ ἀποσβῆναι τὸ πνεῦμα, καὶ τὴν ναῦν διαφερομένην πλησίον γενέσθαι Παξῶν· "ἐγρηγορέναι δὲ τοὺσ πλείστουσ, πολλοὺσ δὲ καὶ πίνειν ἔτι δεδειπνηκότασ· "ἐξαίφνησ δὲ φωνὴν ἀπὸ τῆσ νήσου τῶν Παξῶν ἀκουσθῆναι, Θαμοῦν τινοσ βοῇ καλοῦντοσ, ὥστε θαυμάζειν. "ὁ δὲ Θαμοῦσ Αἰγύπτιοσ ἦν κυβερνήτησ οὐδὲ τῶν ἐμπλεόντων γνώριμοσ πολλοῖσ; "ἀπ’ ὀνόματοσ. "δὶσ μὲν οὖν κληθέντα σιωπῆσαι, τὸ δὲ τρίτον ὑπακοῦσαι τῷ καλοῦντι· "κἀκεῖνον ἐπιτείνοντα τὴν φωνὴν εἰπεῖν ὁπόταν γένῃ κατὰ τὸ Παλῶδεσ, ἀπάγγειλον ὅτι Πὰν ὁ μέγασ τέθνηκε τοῦτ’ ἀκούσαντασ, ὁ Ἐπιθέρσησ ἔφη, πάντασ ἐκπλαγῆναι καὶ διδόντασ ἑαυτοῖσ λόγον εἴτε ποιῆσαι βέλτιον εἰή τὸ προστεταγμένον εἴτε μὴ πολυπραγμονεῖν ἀλλ’ ἐᾶν, οὕτω γνῶναι τὸν Θαμοῦν, εἰ μὲν εἰή πνεῦμα, παραπλεῖν ἡσυχίαν ἔχοντα, νηνεμίασ δὲ καὶ γαλήνησ περὶ τὸν τόπον γενομένησ, ἀνειπεῖν ὃ ἤκουσεν. "ὡσ οὖν ἐγένετο κατὰ τὸ Παλῶδεσ, οὔτε πνεύματοσ ὄντοσ οὔτε κλύδωνοσ, ἐκ πρύμνησ βλέποντα τὸν Θαμοῦν πρὸσ τὴν γῆν εἰπεῖν, ὥσπερ ἤκουσεν, ὅτι Πὰν ὁ μέγασ τέθνηκεν. "οὐ φθῆναι δὲ παυσάμενον αὐτόν, καὶ γενέσθαι μέγαν οὐχ ἑνὸσ ἀλλὰ πολλῶν στεναγμὸν ἅμα θαυμασμῷ μεμιγμένον. "οἱᾶ δὲ πολλῶν ἀνθρώπων παρόντων, ταχὺ τὸν λόγον ἐν Ῥώμῃ σκεδασθῆναι, καὶ τὸν Θαμοῦν γενέσθαι μετάπεμπτον ὑπὸ Τιβερίου Καίσαροσ. "οὕτω δὲ πιστεῦσαι τῷ λόγῳ τὸν Τιβέριον, ὥστε διαπυνθάνεσθαι καὶ ζητεῖν περὶ τοῦ Πανόσ· "εἰκάζειν δὲ τοὺσ περὶ αὐτὸν φιλολόγουσ συχνοὺσ ὄντασ τὸν ἐξ Ἑρμοῦ καὶ Πηνελόπησ;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION