Plutarch, De cupiditate divitiarum, section 8

(플루타르코스, De cupiditate divitiarum, section 8)

τί οὖν; φήσει τισ, οὐχ ὁρᾷσ καὶ χρωμένουσ ἐνίουσ δαψιλῶσ τοῖσ χρήμασι; σὺ δ’ οὐκ ἀκούεισ, φήσομεν, Ἀριστοτέλουσ λέγοντοσ, ὅτι· οἱ μὲν οὐ χρῶνται οἱ δὲ παραχρῶνται, καθάπερ οὔδ’ ἑτέρου προσήκοντοσ; ἀλλ’ ἐκείνουσ μὲν οὐκ ὠφελεῖ τὸ οἰκεῖον οὐδὲ κοσμεῖ, τούτουσ δὲ καὶ βλάπτει καὶ καταισχύνει.

φέρε δὴ σκεψώμεθα τὸ πρῶτον.

τίνων τίσ ἡ χρῆσισ αὕτη, δι’ ἣν θαυμάζεται ὁ πλοῦτοσ; πότερον τῶν ἀρκούντων ἢ τῶν περιττῶν; εἰ γὰρ τῶν ἀρκούντων, οὐδὲν πλέον ἔχουσιν οἱ πλούσιοι τῶν μέτρια κεκτημένων· ὥσ φησι Θεόφραστοσ, καὶ ἄζηλοσ ἀληθῶσ, εἰ Καλλίασ ὁ πλουσιώτατοσ Ἀθηναίων καὶ Ἰσμηνίασ ὁ Θηβαίων εὐπορώτατοσ ἐχρῶντο τούτοισ, οἷσ Σωκράτησ καὶ Ἐπαμεινώνδασ.

ὡσ γὰρ Ἀγάθων τὸν αὐλὸν ἀπέπεμψεν ἐκ τοῦ συμποσίου πρὸσ τὰσ γυναῖκασ, οἰόμενοσ ἀρκεῖν τοὺσ λόγουσ τῶν παρόντων·

οὕτωσ ἀποπέμψειασ ἂν καὶ στρωμνὰσ ἁλουργεῖσ καὶ τραπέζασ πολυτελεῖσ καὶ τὰ περιττὰ πάντα , τοὺσ,· πλουσίουσ ὁρῶν χρωμένουσ οἷσ οἱ πένητεσ·

αἶψά κε πηδάλιον μὲν ὑπὲρ καπνοῦ καταθεῖο, ἔργα βοῶν δ’ ἀπόλοιτο καὶ ἡμιόνων ταλαεργῶν.

ἀλλὰ χρυσοχόων καὶ τορευτῶν καὶ μυρεψῶν καὶ μαγείρων, καλῆσ καὶ σώφρονοσ γενομένησ ξενηλασίασ, τῶν ἀχρήστων. εἰ δὲ τὰ μὲν ἀρκοῦντα κοινὰ καὶ τῶν μὴ πλουσίων καὶ τῶν πλουσίων ἐστί, σεμνύνεται δ’ ὁ πλοῦτοσ ἐπὶ τοῖσ περισσοῖσ·

"τούτοισ ἐσμὲν ἡμεῖσ εὐδαίμονεσ καὶ μακάριοι τοῖσ περιττοῖσ, ἀλλ’ οὐκ ἐκείνοισ τοῖσ ἀναγκαίοισ·

ὁρ́α μὴ πομπὴν ἐπαινοῦντι καὶ πανήγυριν μᾶλλον ἢ βίον ἐοίκασ.

ἀμφορεὺσ οἴνου καὶ κληματίσ, εἶτα τράγον τισ εἷλκεν, ἄλλοσ ἰσχάδων ἄρριχον ἠκολούθει κομίζων, ἐπὶ πᾶσι δ’ ὁ φαλλόσ ἀλλὰ νῦν ταῦτα παρεώραται καὶ ἠφάνισται , χρυσωμάτων περιφερομένων καὶ ἱματίων πολυτελῶν καὶ ζευγῶν ἐλαυνομένων καὶ προσωπείων.

οὕτω τἀναγκαῖα τοῦ πλούτου καὶ χρήσιμα τοῖσ ἀχρήστοισ κατακέχωσται καὶ τοῖσ περιττοῖσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION