Plutarch, De cupiditate divitiarum, section 6

(플루타르코스, De cupiditate divitiarum, section 6)

καὶ ταῦτα πρὸσ τὴν ὀνώδη καὶ μυρμηκώδη λέγω ταύτην φιλοπλουτίαν. καὶ πολυπραγμονοῦσα καὶ φροντίζουσα καὶ ἀριθμοῦσα τῶν φίλων ἔτι πόσοι ζῶσιν, εἶτα πρὸσ μηδὲν ἀπολαύουσα τῶν πανταχόθεν προσποριζομένων.

ὥσπερ οὖν ἐχίδνασ καὶ κανθαρίδασ καὶ φαλάγγια μᾶλλον προβαλλόμεθα καὶ δυσχεραίνομεν ἄρκτων καὶ λεόντων, ὅτι κτείνει καὶ ἀπόλλυσιν ἀνθρώπουσ μηδὲν χρώμενα τοῖσ ἀπολλυμένοισ ὑπ’ αὐτῶν·

οὕτω δεῖ μᾶλλον δυσχεραίνειν τῶν δι’ ἀσωτίαν τοὺσ διὰ μικρολογίαν καὶ ἀνελευθερίαν πονηρούσ· ἀφαιροῦνται γὰρ ἄλλων, οἷσ αὐτοὶ χρῆσθαι μὴ δύνανται μηδὲ πεφύκασιν.

ὅθεν ἐκεῖνοι μὲν ἐκεχειρίαν ἄγουσιν, ἐν ἀφθόνοισ γενόμενοι καὶ χορηγίαν ἔχοντεσ·

ὥσπερ ὁ Δημοσθένησ; "μεστὸν ὁρᾶτε, καθάπερ τοὺσ λέοντασ·

τοῖσ δ’ εἰσ μηδὲν ἡδὺ μηδὲ χρήσιμον πολιτευομένοισ οὐκ ἔστιν ἀνακωχὴ τοῦ πλεονεκτεῖν οὐδ’ ἀσχολία κενοῖσ οὖσιν ἀεὶ καὶ προσδεομένοισ ἁπάντων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION