Plutarch, De cupiditate divitiarum, section 9

(플루타르코스, De cupiditate divitiarum, section 9)

καὶ γὰρ ἐκεῖνοσ ὑπ’ ἀπειρίασ μᾶλλον δ’ ἀπειροκαλίασ τὴν μὲν Νέστοροσ ἰδὼν οἰκίαν κλίνασ ἔχουσαν τραπέζασ ἱμάτια στρώματα οἶνον ἡδύν, οὐκ ἐμακάριζε τὸν εὐποροῦντα τῶν ἀναγκαίων ἢ καὶ τῶν χρησίμων· παρὰ δὲ τῷ Μενελάῳ θεασάμενοσ ἐλέφαντα καὶ χρυσὸν καὶ ἤλεκτρον ἐξεπλάγη καὶ εἶπε Ζηνὸσ που τοιήδε γ’ Ὀλυμπίου ἔνδοθεν αὐλή·

ὅσσα τάδ’ ἄσπετα πολλά·

σέβασ μ’ ἔχει εἰσορόωντα Σωκράτησ δ’ ἂν εἶπεν ἢ καὶ Διογένησ ὅσσα τάδ’ ἄθλια πολλὰ καὶ ἄχρηστα καὶ μάταια· γέλωσ μ’ ἔχει εἰσορόωντα.

τί λέγεισ, ἀβέλτερ’, ὃσ τῆσ γυναικὸσ ὀφείλων παρελεῖν τὴν πορφύραν καὶ τὸν κόσμον, ἵνα παύσηται τρυφῶσα καὶ ξενομανοῦσα, τὴν οἰκίαν πάλιν καλλωπίζεισ ὡσ θέατρον ἢ θυμέλην τοῖσ εἰσιοῦσι;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION