Plutarch, De cupiditate divitiarum, section 7

(플루타르코스, De cupiditate divitiarum, section 7)

ἀλλὰ νὴ Δία, φήσει τισ, ὅτι παισὶν οὗτοι καὶ κληρονόμοισ φυλάττουσι καὶ θησαυρίζουσι. πῶσ; οἷσ ζῶντεσ οὐδὲν μεταδιδόασιν, ἀλλ’ ὥσπερ τῶν μυῶν τῶν ἐν τοῖσ μετάλλοισ τὴν χρυσῖτιν ἐσθιόντων οὐκ ἔσται τοῦ χρυσίου μεταλαβεῖν, εἰ μὴ νεκρῶν γενομένων καὶ ἀνατμηθέντων.

παισὶ δὲ καὶ κληρονόμοισ διὰ τί βούλονται πολλὰ χρήματα καὶ μεγάλην οὐσίαν ἀπολιπεῖν; ἵνα δηλονότι καὶ οὗτοι φυλάττωσιν ἑτέροισ, κἀκεῖνοι πάλιν παισίν·

φυλάττοντα καὶ κατεάξασ ἀλλαχόσε παρατρέψῃ καὶ παροχετεύσῃ τὸν πλοῦτον·

ἤ, καθάπερ λέγουσιν, εἷσ ὁ πονηρότατοσ ἐν τῷ γένει γενόμενοσ, καταφάγῃ τὰ πάντων·

"Μεγαρέωσ ἀνδρὸσ βέλτιον εἶναι κριὸν ἢ υἱὸν γενέσθαι.

καὶ γὰρ οὓσ δοκοῦσι παιδεύειν ἀπολλύουσι καὶ προσδιαστρέφουσιν ἐμφυτεύοντεσ τὴν αὑτῶν φιλαργυρίαν καὶ τὴν μικρολογίαν, ὥσπερ φρούριον τῆσ κληρονομίασ ἐνοικοδομοῦντεσ τοῖσ κληρονόμοισ. "κέρδαινε καὶ φείδου, καὶ τοσούτου νόμιζε σαυτὸν ἄξιον ὅσον ἂν ἔχῃσ.

παιδεύειν, ἀλλὰ συστέλλειν καὶ ἀπορράπτειν ὥσπερ βαλλάντιον, ἵνα στέγειν καὶ φυλάττειν τὸ εἰσβληθὲν δύνηται.

καίτοι τὸ μὲν βαλλάντιον ἐμβληθέντοσ τοῦ ἀργυρίου γίγνεται ῥυπαρὸν καὶ δυσῶδεσ;

οἱ δὲ τῶν φιλαργύρων παῖδεσ πρὶν ἢ παραλαμβάνειν τὸν πλοῦτον ἀναπίμπλανται τῆσ φιλοπλουτίασ ἀπ’ αὐτῶν τῶν πατέρων. καὶ μέντοι τῆσ διδασκαλίασ καὶ μισθοὺσ ἀξίουσ ἀποτίνουσιν αὐτοῖσ, οὐ φιλοῦντεσ ὅτι πολλὰ λήψονται, ἀλλὰ μισοῦντεσ ὅτι μήπω λαμβάνουσι·

μηδὲν γὰρ ἄλλο θαυμάζειν ἢ τὸν πλοῦτον μαθόντεσ μηδ’ ἐπ’ ἄλλῳ τινὶ ζῆν ἢ τῷ πολλὰ κεκτῆσθαι, κώλυσιν τοῦ ἰδίου βίου τὸν ἐκείνων ποιοῦνται, καὶ νομίζουσιν αὑτῶν ἀφαιρεῖσθαι τὸν χρόνον, ὅσον ἐκείνοισ προστίθησι. πατέρων λανθάνοντεσ ἁμωσγέπωσ παρακλέπτουσι τῆσ ἡδονῆσ καὶ ἀπολαύουσιν ὥσπερ ἀλλοτρίων μεταδιδόντεσ φίλοισ, ἀναλίσκοντεσ εἰσ ἐπιθυμίασ ἔτι ἀκούοντεσ ἔτι μανθάνοντεσ.

οὐκ Ἀκαδήμεια οὐ Λύκειον, ἀλλ’ οἰκετῶν ἀνάκρισισ καὶ γραμματείων ἐπίσκεψισ καὶ πρὸσ οἰκονόμουσ ἢ χρεώστασ διαλογισμὸσ καὶ ἀσχολία καὶ φροντὶσ ἀφαιρουμένη τὸ ἄριστον καὶ συνελαύνουσα νυκτὸσ εἰσ τὸ βαλανεῖον γυμνάσια δ’ οἷσιν ἐνετράφη Δίρκησ θ’ ὕδωρ παρώδευται·

"οὐκ ἀκούσῃ τοῦ φιλοσόφου;

"πόθεν ἐμοί; φησίν· "οὐ σχολάζω τοῦ πατρὸσ τεθνηκότοσ. ὦ ταλαίπωρε, τί σοι τοιοῦτο καταλέλοιπεν οἱο͂ν ἀφῄρηται, τὴν σχολὴν καὶ τὴν ἐλευθερίαν; ὥσπερ ἡ παρ’ Ἡσιόδῳ γυνὴ εὐεί ἄτερ δαλοῦ καὶ ἐν ὠμῷ γήραϊ θῆκεν;

τὸ φιλάνθρωπον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION