Plutarch, De cupiditate divitiarum, section 5

(플루타르코스, De cupiditate divitiarum, section 5)

"ἐλεύθεροσ γέγονα, λυττῶντασ καὶ ἀγρίουσ δεσπότασ διὰ τὸ γῆρασ ἀποφυγών. χάριεν γὰρ ἅμα ταῖσ ἡδοναῖσ συνεκλιπεῖν τὰσ ἐπιθυμίασ, ἃσ μήτε ἄνδρα φησὶν Ἀλκαῖοσ; διαφυγεῖν μήτε γυναῖκα.

τοῦτο δ’ οὐκ ἔστιν ἐπὶ τῆσ φιλοπλουτίασ· ἀλλ’ ὥσπερ βαρεῖα καὶ πικρὰ δέσποινα κτάσθαι μὲν ἀναγκάζει χρῆσθαι δὲ κωλύει, καὶ τὴν μὲν ἐπιθυμίαν ἐγείρει τὴν δ’ ἡδονὴν ἀφαιρεῖται.

τοὺσ μὲν οὖν Ῥοδίουσ ὁ Στρατόνικοσ ἐπέσκωπτεν εἰσ πολυτέλειαν, οἰκοδομεῖν μὲν ὡσ ἀθανάτουσ λέγων ὀψωνεῖν δ’ ὡσ ὀλιγοχρονίουσ οἱ δὲ φιλάργυροι κτῶνται μὲν ὡσ πολυτελεῖσ χρῶνται δ’ ὡσ ἀνελεύθεροι, καὶ τοὺσ μὲν πόνουσ ὑπομένουσι τὰσ δ’ ἡδονὰσ οὐκ ἔχουσιν. αὐτὸσ γὰρ εἰσ τὴν γαστέρα ἐδημαγώγει, καὶ τὰσ Ἀθήνασ μικρὸν ἡγούμενοσ τῆσ ἀσωτίασ ἐφόδιον ἐκ τῆσ Μακεδονίασ ἐπεσιτίζετο·

καὶ διὰ τοῦτ’ Ἀντίπατροσ εἶπε θεασάμενοσ αὐτὸν γέροντα· σὲ δ’ οὐκ ἄν τισ, ὦ κακόδαιμον, θαυμάσειεν, εἰ δυνάμενοσ οὕτω ζῆν ἀνελευθέρωσ καὶ ἀπανθρώπωσ καὶ ἀμεταδότωσ καὶ πρὸσ φίλουσ ἀπηνῶσ καὶ πρὸσ πολίτασ ἀφιλοτίμωσ, κακοπαθεῖσ καὶ ἀγρυπνεῖσ καὶ ἐργολαβεῖσ καὶ κληρονομεῖσ καὶ ὑποπίπτεισ τηλικοῦτον ἔχων τῆσ ἀπραγμοσύνησ ἐφόδιον, τὴν ἀνελευθερίαν;

Βυζάντιόν τινα λέγουσιν ἐπὶ δυσμόρφῳ γυναικὶ μοιχὸν εὑρόντ’ εἰπεῖν, "ὦ ταλαίπωρε, τίσ ἀνάγκη;

"σαπραγόρα προῖξ.

ἄγε σὺ κυκᾷσ ὑφάπτεισ, ὦ πόνηρε , τοὺσ βασιλεῖσ πορίζεσθαι δεῖ τοὺσ ἐπιτρόπουσ τῶν βασιλέων τοὺσ ἐν ταῖσ πόλεσι πρωτεύειν καὶ ἄρχειν ἐθέλοντασ· καὶ τὴν κενὴν δόξαν ἑστιῶσιν χαριζομένοισ δορυφοροῦσι δῶρα πέμπουσι, στρατεύματα τρέφουσι μονομάχουσ ὠνουμένοισ·

οὐδὲν εὖ πάσχων, ὥσπερ ὄνοσ βαλανέωσ ξύλα καὶ φρύγανα κατακομίζων, ἀεὶ καπνοῦ τε καί τέφρασ ἀναπιμπλάμενοσ λουτροῦ δὲ μὴ μετέχων μηδ’ ἀλέασ μηδὲ καθαρειότητοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION