Plutarch, De cohibenda ira, section 12

(플루타르코스, De cohibenda ira, section 12)

αὕτη μὲν οὖν ἴσωσ οὐκ ὀργῆσ ἰατρεία φανεῖται, διάκρουσισ δὲ καὶ φυλακὴ τῶν ἐν ὀργῇ τινοσ ἁμαρτημάτων. καίτοι καὶ σπληνὸσ οἴδημα σύμπτωμα μέν ἐστι πυρετοῦ πραϋνόμενον δὲ κουφίζει τὸν πυρετόν, ὥσ φησιν Ιἑρώνυμοσ. ἀλλ’ αὐτῆσ γε τῆσ ὀργῆσ ἀναθεωρῶν τήν γένεσιν ἄλλουσ ὑπ’ ἄλλων αἰτιῶν ἐμπίπτοντασ εἰσ αὐτὴν ἑώρων, οἷσ ἐπιεικῶσ ἅπασι δόξα τοῦ καταφρονεῖσθαι καὶ ἀμελεῖσθαι παραγίνεται. διὸ καὶ τοῖσ παραιτουμένοισ ὀργὴν δεῖ βοηθεῖν πορρωτάτω τὴν πρᾶξιν ὀλιγωρίασ ἀπάγοντασ καὶ θρασύτητοσ, εἰσ ἄγνοιαν ἢ ἀνάγκην ἢ πάθοσ ἢ δυστυχίαν τιθεμένουσ· ὡσ Σοφοκλῆσ, ἀλλ’ οὐ γάρ, ὦναξ, οὐδ’ ὃσ ἂν βλάστῃ μένει νοῦσ τοῖσ κακῶσ πράξασιν, ἀλλ’ ἐξίσταται. καὶ τῆσ Βρισηΐδοσ τὴν ἀφαίρεσιν εἰσ τὴν Ἄτην ἀναφέρων ὁ Ἀγαμέμνων, ὅμωσ ἂψ ἐθέλω ἀρέσαι, δόμεναί τ’ ἀπερείσι’ ἄποινα. καὶ γὰρ τὸ δεῖσθαι τοῦ μὴ καταφρονοῦντόσ ἐστι, καὶ ταπεινὸσ φανεὶσ ὁ ἀδικήσασ ἔλυσε τὴν τῆσ ὀλιγωρίασ δόξαν.

"οὗτοί σου καταγελῶσιν, ὦ Διόγενεσ · λαμβάνειν ἑαυτῷ, καὶ καταφρονεῖσθαι μὴ νομίζειν ἀλλὰ μᾶλλον ἐκείνου καταφρονεῖν, ὡσ δι’ ἀσθένειαν ἢ προπέτειαν ἢ ῤᾳθυμίαν ἢ ἀνελευθερίαν ἢ γῆρασ ἢ νεότητα πλημμελοῦντοσ. οἰκέταισ δὲ καὶ φίλοισ ἀφετέον τὸ τοιοῦτο παντάπασιν· οὐ γὰρ ὡσ ἀδυνάτων οὐδ’ ὡσ ἀπράκτων, ἀλλὰ δι’ ἐπιείκειαν ἢ δι’ εὔνοιαν οἱ μὲν ὡσ χρηστῶν οἱ δ’ ὡσ φιλούντων καταφρονοῦσι.

νυνὶ δ’ οὐ μόνον πρὸσ γυναῖκα καὶ δούλουσ καὶ φίλουσ ὡσ καταφρονούμενοι τραχέωσ ἔχομεν, ἀλλὰ καὶ πανδοκεῦσι καὶ ναύταισ καὶ ὀρεωκόμοισ μεθύουσι πολλάκισ ὑπ’ ὀργῆσ συμπίπτομεν οἰόμενοι καταφρονεῖσθαι, καὶ κυσὶν ὑλακτοῦσι καὶ ὄνοισ ἐμβάλλουσι χαλεπαίνομεν· τὸν ὄνον λέγων, ἔτυπτε καὶ πολλὰσ ἐνεφόρει πληγάσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION