헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Δεξοηιβ́11́

(플루타르코스, De cohibenda ira, section 11)

πάντων δὲ τῶν παθῶν ἐθισμοῦ δεομένων, οἱο͂ν δαμάζοντοσ καὶ καταθλοῦντοσ ἀσκήσει τὸ ἄλογον καὶ δυσπειθέσ, οὐ πρὸσ ἄλλο μᾶλλον ἔστιν ἐγγυμνάσασθαι τοῖσ οἰκέταισ ἢ πρὸσ τὸν θυμόν. οὔτε γὰρ φθόνοσ οὔτε φόβοσ οὔτε φιλοτιμία τισ ἐγγίνεται πρὸσ αὐτούσ· ὀργαὶ δὲ συνεχεῖσ πολλὰ ποιοῦσαι προσκρούματα καὶ σφάλματα διὰ τὴν ἐξουσίαν ὥσπερ ἐν ὀλισθηρῷ χωρίῳ, μηδενὸσ ἐνισταμένου μηδὲ κωλύοντοσ, ὑποφέρουσαι. οὐ γὰρ ἔστιν ἀναμάρτητον ἐν πάθει τὸ ἀνυπεύθυνον κατασχεῖν, μὴ πολλῇ τὴν ἐξουσίαν ἐμπεριλαβόντα πραότητι μηδὲ πολλὰσ ὑπομείναντα φωνὰσ γυναικὸσ καὶ φίλων ἐγκαλούντων ἀτονίαν καὶ ῥᾳθυμίαν. οἷσ μάλιστα παρωξυνόμην καὶ αὐτὸσ ἐπὶ τοὺσ οἰκέτασ ὡσ τῷ μὴ κολάζεσθαι διαφθειρομένουσ. ὀψὲ μέντοι συνεῖδον ὅτι πρῶτον μὲν ἐκείνουσ ἀνεξικακίᾳ χείρονασ ποιεῖν βέλτιόν ἐστιν ἢ πικρίᾳ καὶ θυμῷ διαστρέφειν ἑαυτὸν εἰσ ἑτέρων ἐπανόρθωσιν ἔπειτα πολλοὺσ ὁρῶν αὐτῷ τῷ μὴ κολάζεσθαι πολλάκισ αἰδουμένουσ κακοὺσ εἶναι καὶ μεταβολῆσ ἀρχὴν τὴν συγγνώμην μᾶλλον ἢ τὴν τιμωρίαν λαμβάνοντασ, καὶ νὴ Δία δουλεύοντασ ἑτέροισ ἀπὸ νεύματοσ σιωπῇ προθυμότερον ἢ μετὰ πληγῶν καὶ στιγμάτων ἑτέροισ, ἐπειθόμην ἡγεμονικώτερον εἶναι τοῦ θυμοῦ τὸν λογισμόν. οὐ γάρ, ὡσ ὁ ποιητὴσ εἶπεν, ἵνα γὰρ δέοσ, ἔνθα καὶ αἰδώσ· ἀλλὰ τοὐναντίον αἰδουμένοισ ὁ σωφρονίζων ἐγγίνεται φόβοσ, ἡ δὲ συνεχὴσ πληγὴ καὶ ἀπαραίτητοσ οὐ μετάνοιαν ἐμποιεῖ τοῦ κακουργεῖν ἀλλὰ τοῦ λανθάνειν πρόνοιαν μᾶλλον.

τρίτον ἀεὶ μνημονεύων καὶ διανοούμενοσ πρὸσ ἐμαυτόν, ὡσ οὔτ’ ὁ τοξεύειν ἡμᾶσ διδάξασ ἐκώλυσε βάλλειν ἀλλὰ μὴ διαμαρτάνειν, οὔτε τῷ κολάζειν ἐμποδὼν ἔσται τὸ διδάσκειν εὐκαίρωσ τοῦτο ποιεῖν καὶ μετρίωσ καὶ ὠφελίμωσ καὶ πρεπόντωσ, πειρῶμαι τὴν ὀργὴν ἀφαιρεῖν μάλιστα τῷ μὴ παραιρεῖσθαι τῶν κολαζομένων τὴν δικαιολογίαν ἀλλ’ ἀκούειν. ὅ τε γὰρ χρόνοσ ἐμποιεῖ τῷ πάθει διατριβὴν καὶ μέλλησιν ἐκλύουσαν ἥ τε κρίσισ εὑρίσκει καὶ τρόπον πρέποντα καὶ μέγεθοσ ἁρμόττον κολάσεωσ·

ἔτι δ’ οὐχ ὑπολείπεται πρόφασισ τῷ διδόντι δίκην ἀντιτείνειν πρὸσ τὴν ἐπανόρθωσιν, ἂν μὴ κατ’ ὀργὴν ἀλλ’ ἐξελεγχθεὶσ κολάζηται· τό τ’ αἴσχιστον οὐ πρόσεστι, φαίνεσθαι δικαιότερα τοῦ δεσπότου λέγοντα τὸν οἰκέτην. "εἰ σήμερον οὗτοσ ἠδίκηκε, καὶ αὔριον ἔσται καὶ εἰσ τρίτην ἠδικηκώσ·

"καὶ δεινὸν οὐδέν, εἰ δώσει δίκην βράδιον, ἀλλ’ εἰ ταχὺ παθὼν ἀεὶ φανεῖται μὴ ἀδικῶν· ὅπερ ἤδη συμβέβηκε πολλάκισ. τίσ γὰρ ἡμῶν οὕτω δεινόσ ἐστιν, ὥστε μαστιγοῦν καὶ κολάζειν δοῦλον, ὅτι πέμπτην ἢ δεκάτην ἡμέραν προσέκαυσε τοὖψον ἢ κατέβαλε τὴν τράπεζαν ἢ βράδιον ὑπήκουσε, καὶ μὴν ταῦτ’ ἐστὶν ἐφ’ οἷσ εὐθὺσ γενομένοισ καὶ προσφάτοισ οὖσι ταραττόμεθα καὶ πικρῶσ καὶ ἀπαραιτήτωσ ἔχομεν. ὡσ γὰρ δι’ ὁμίχλησ τὰ σώματα, καὶ δι’ ὀργῆσ τὰ πράγματα μείζονα φαίνεται.

διὸ δεῖ ταχὺ συμμνημονεύειν τῶν ὁμοίων, καὶ τοῦ πάθουσ ἔξωθεν ὄντασ ἀνυπόπτωσ, ἂν καθαρῷ τῷ λογισμῷ καὶ καθεστῶτι φαίνηται μοχθηρόν, ἐπιστραφῆναι καὶ μὴ προέσθαι τότε μηδ’ ἀφεῖναι τὴν κόλασιν, ὥσπερ σιτίων ἀνορέκτουσ γεγονότασ. οὐδὲν γὰρ οὕτωσ αἴτιόν ἐστι τοῦ παρούσησ ὀργῆσ κολάζειν, ὡσ τὸ παυσαμένησ μὴ κολάζειν ἀλλ’ ἐκλελύσθαι, καὶ ταὐτὸν πεπονθέναι τοῖσ ἀργοῖσ κωπηλάταισ, οἳ γαλήνησ ὁρμοῦσιν εἶτα κινδυνεύουσιν ἀνέμῳ πλέοντεσ. καὶ γὰρ ἡμεῖσ τοῦ λογισμοῦ κατεγνωκότεσ ἀτονίαν καὶ μαλακίαν ἐν τῷ κολάζειν, σπεύδομεν παρόντι τῷ θυμῷ καθάπερ πνεύματι παραβόλωσ.

τροφῇ μὲν γὰρ ὁ πεινῶν κατὰ φύσιν χρῆται, τιμωρίᾳ δ’ ὁ μὴ πεινῶν μηδὲ διψῶν αὐτῆσ, μηδ’ ὥσπερ ὄψου πρὸσ τὸ κολάσαι τοῦ θυμοῦ δεόμενοσ, ἀλλ’ ὅταν πορρωτάτω τοῦ ὀρέγεσθαι γένηται προσάγων τὸν λογισμὸν ἀναγκαίωσ . οὐ γάρ, ὡσ Ἀριστοτέλησ ἱστορεῖ κατ’ αὐτὸν ἐν Τυρρηνίᾳ μαστιγοῦσθαι τοὺσ οἰκέτασ πρὸσ αὐλόν, οὕτω πρὸσ ἡδονὴν δεῖ καθάπερ ἀπολαύσματοσ ὀρέξει τῆσ τιμωρίασ ἐμφορεῖσθαι καὶ χαίρειν κολάζοντασ, κολάσαντασ δὲ μετανοεῖν· ὧν τὸ μὲν θηριῶδεσ τὸ δὲ γυναικῶδεσ·

ἀλλὰ καὶ λύπησ καὶ ἡδονῆσ χωρὶσ ἐν τῷ τοῦ λογισμοῦ χρόνῳ τὴν δίκην κομίζεσθαι μὴ ὑπολείποντασ τῷ θυμῷ πρόφασιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, De cohibenda ira, section 11

(플루타르코스, De cohibenda ira, section 11)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION