Plutarch, De cohibenda ira, section 9

(플루타르코스, De cohibenda ira, section 9)

τὰ μὲν οὖν φαῦλα παραδείγματα τὴν θέαν οὐκ εὔχαριν ἀλλ’ ἀναγκαίαν μόνον εἶχε· τοὺσ δὲ ἠπίωσ καὶ λείωσ ὁμιλοῦντασ ὀργαῖσ κάλλιστα μὲν ἀκούσματα κάλλιστα δὲ θεάματα ποιούμενοσ, ἄρχομαι καταφρονεῖν τῶν λεγόντων· ἄνδρ’ ἠδίκησασ· ἄνδρ’ ἀνεκτέον τόδε; καὶ βαῖνε λάξ, ἐπὶ τραχήλου βαῖνε, καὶ πέλα χθονί, καὶ τἄλλα παροξυντικά, δι’ ὧν ἔνιοι τὸν θυμὸν ἐκ τῆσ γυναικωνίτιδοσ εἰσ τὴν ἀνδρωνῖτιν οὐκ εὖ μετοικίζουσιν. ἡ γὰρ ἀνδρεία κατὰ τἄλλα τῇ δικαιοσύνῃ συμφερομένη περὶ μόνησ μοι δοκεῖ διαμάχεσθαι τῆσ πραότητοσ, ὡσ αὐτῇ μᾶλλον προσηκούσησ. ἀνθρώπων μὲν γάρ κρατῆσαι καὶ χείροσι βελτιόνων ὑπῆρξε, τὸ δ’ ἐν τῇ ψυχῇ στῆσαι κατὰ θυμοῦ τρόπαιον ᾧ χαλεπὸν εἶναι μάχεσθαι φησὶν Ἡράκλειτοσ· μεγάλησ ἐστὶ καὶ νικητικῆσ ἰσχύοσ, ὥσπερ νεῦρα καὶ τόνουσ ἀληθῶσ ἐπὶ τὰ πάθη τὰσ κρίσεισ ἐχούσησ. διὸ καὶ συνάγειν ἀεὶ πειρῶμαι καὶ ἀναγινώσκειν οὐ ταῦτα δὴ μόνον τὰ τῶν φιλοσόφων, οὕσ φασι χολὴν οὐκ ἔχειν οἱ νοῦν οὐκ ἔχοντεσ, ἀλλὰ μᾶλλον τὰ τῶν βασιλέων καὶ τυράννων· "οὐ πορρωτέρω ποι τραπόμενοι κακῶσ ἐρεῖθ’ ἡμᾶσ;

Ἀρκαδίωνοσ δὲ τοῦ Ἀχαιοῦ τὸν Φίλιππον ἀεὶ κακῶσ λέγοντοσ καὶ φεύγειν παραινοῦντοσ εἰσόκε τοὺσ ἀφίκηται οἳ οὐκ ἴσασι Φίλιππον εἶτά πωσ ἐν Μακεδονίᾳ φανέντοσ, ᾤοντο δεῖν οἱ φίλοι κολάσαι καὶ μὴ περιιδεῖν ὁ δὲ Φιλίπποσ ἐντυχὼν αὐτῷ φιλανθρώπωσ καὶ ξένια καὶ δῶρα πέμψασ ἐκέλευσεν ὕστερον πυνθάνεσθαι τίνασ λόγουσ ἀπαγγέλλοι πρὸσ τοὺσ Ἕλληνασ· "βελτίων ἰατρὸσ ὑμῶν.

"ποιήσουσιν, ἂν κακῶσ πάσχωσι; καλὰ δὲ καὶ Πεισιστράτου τὰ πρὸσ Θρασύβουλον καὶ Πορσίννα τὰ πρὸσ Μούκιον καὶ Μάγα τὰ πρὸσ Φιλήμονα· δημοσίᾳ γὰρ ὑπ’ αὐτοῦ κωμῳδηθεὶσ ἐν θεάτρῳ α.

παρὰ τοῦ βασιλέωσ γράμμαθ’ ἥκει σοι, Μάγα. β. Μάγα κακόδαιμον, γράμματ’ οὐκ ἐπίστασαι· λαβὼν ὑπὸ χειμῶνοσ εἰσ Παραιτόνιον ἐξενεχθέντα, στρατιώτην μὲν ἐκέλευσε γυμνῇ μαχαίρᾳ θιγεῖν τοῦ τραχήλου μόνον εἶτα κοσμίωσ ἀπελθεῖν· ἀστραγάλουσ δὲ καὶ σφαῖραν ὡσ παιδαρίῳ νοῦν οὐκ ἔχοντι προσπέμψασ ἀφῆκε. Πτολεμαῖοσ δὲ γραμματικὸν εἰσ ἀμαθίαν ἐπισκώπτων ἠρώτησε τίσ ὁ τοῦ Πηλέωσ πατὴρ ἦν· ἔφη, "τίσ ὁ τοῦ Λάγου · τὸ δὲ σκῶμμα τῆσ δυσγενείασ ἥπτετο τοῦ βασιλέωσ, καὶ πάντεσ ἠγανάκτησαν ὡσ οὐκ ἐπιτήδειον ὂν καὶ ἄκαιρον·

"σκωπτόμενον, οὐδὲ τὸ σκώπτειν βασιλικόν ἐστιν. Ἀλέξανδροσ δὲ πικρότεροσ αὑτοῦ γέγονεν ἐν τοῖσ περὶ Καλλισθένη καὶ Κλεῖτον. ᾖ καὶ Πῶροσ ἁλοὺσ παρεκάλει χρήσασθαι βασιλικῶσ αὐτῷ· "μὴ τι πλέον; "πάντ’ ἔνεστι. οἶμαι, καλοῦσι· τὸ δὲ κολαστικὸν ἐρινυῶδεσ καὶ δαιμονικόν, οὐ θεῖον οὐδ’ ὀλύμπιον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION