Plutarch, De cohibenda ira, section 4

(플루타르코스, De cohibenda ira, section 4)

καθάπερ οὖν τὴν φλόγα θριξὶ λαγῴαισ ἀναπτομένην καὶ θρυαλλίσι καὶ συρφετῷ ῥᾴδιόν ἐστιν ἐπισχεῖν ἐὰν δ’ ἐπιλάβηται τῶν στερεῶν καὶ βάθοσ ἐχόντων, ταχὺ διέφθειρε καὶ συνεῖλεν ὑψηλὸν ἡβήσασα τεκτόνων πόνον ὥσ φησιν Αἰσχύλοσ· οὕτωσ ὁ τῷ θυμῷ προσέχων ἐν ἀρχῇ καὶ κατὰ μικρὸν ἔκ τινοσ λαλιᾶσ καὶ βωμολοχίασ συρφετώδουσ ὁρῶν καπνιῶντα καὶ διακαιόμενον οὐ μεγάλησ δεῖται πραγματείασ, ἀλλὰ πολλάκισ αὐτῷ τῷ σιωπῆσαι καὶ καταμελῆσαι κατέπαυσε. καὶ γὰρ τὸ πῦρ ὁ μὴ παρασχὼν ὕλην ἔσβεσε, καὶ ὀργὴν ὁ μὴ θρέψασ ἐν ἀρχῇ καὶ μὴ φυσήσασ ἑαυτὸν ἐφυλάξατο καὶ καθεῖλεν. οὐκ ἤρεσκεν οὖν μοι, καίπερ ἄλλα χρήσιμα λέγων καὶ παραινῶν, ὁ Ιἑρώνυμοσ, ἐν οἷσ οὔ φησι γινομένησ ἀλλὰ γεγενημένησ καὶ οὔσησ αἴσθησιν ὀργῆσ εἶναι διὰ τὸ τάχοσ. οὐθὲν γὰρ οὕτω τῶν παθῶν συλλεγόμενον καὶ διακινούμενον ἔχει τὴν γένεσιν ἐμφανῆ καὶ τὴν αὔξησιν. ὡσ δὴ καὶ Ὅμηροσ ἐμπείρωσ διδάσκει, λυπηθέντα μὲν εὐθὺσ ἐξαίφνησ ποιῶν τὸν Ἀχιλλέα τοῦ λόγου προσπεσόντοσ, ἐν οἷσ λέγει ὣσ φάτο τὸν δ’ ἄχεοσ νεφέλη ἐκάλυψε μέλαινα·

θυμούμενον δὲ βραδέωσ τῷ Ἀγαμέμνονι καὶ διὰ λόγων πολλῶν ἐκκαιόμενον· οὓσ εἴ τισ ὑφεῖλεν αὐτῶν ἐν ἀρχῇ καὶ διεκώλυσεν, οὐκ ἂν ἔσχεν αὔξησιν ἡ διαφορὰ τηλικαύτην καὶ μέγεθοσ. στελλόμενοσ ἐνεδίδου τε τῇ φωνῇ καὶ διεμειδία τῷ προσώπῳ καὶ τὸ βλέμμα πραότερον παρεῖχε, τῷ ῥέπειν ἐπὶ θάτερα καὶ πρὸσ τοὐναντίον ἀντικινεῖσθαι τῷ πάθει διαφυλάττων ἑαυτὸν ἀπτῶτα καὶ ἀήττητον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION