Plutarch, De cohibenda ira, section 2 1:

(플루타르코스, De cohibenda ira, section 2 1:)

φαρμάκοισ γὰρ οὐκ ἐοίκεν ἀλλὰ σιτίοισ ὑγιεινοῖσ ἡ δύναμισ αὐτοῦ, μετ’ εὐτονίασ ἕξιν ἐμποιοῦσα α χρηστὴν οἷσ ἂν γένηται συνήθησ· αἱ δὲ πρὸσ ἀκμάζοντα τὰ πάθη καὶ οἰδοῦντα παραινέσεισ καὶ νουθεσίαι σχολῇ μὲν ἀνύτουσι καὶ μόλισ, οὐδὲν δὲ τῶν ὀσφραντῶν διαφέρουσιν, ἃ τοὺσ ἐπιληπτικοὺσ ἐγείροντα πίπτοντασ οὐκ ἀπαλλάττει τοῦ νοσήματοσ. ὅμωσ δὲ τὰ μὲν ἄλλα καὶ παρ’ ὃν ἀκμάζει καιρὸν ἁμωσγέπωσ ὑπείκει καὶ παρίησι βοηθοῦντα λόγον ἔξωθεν εἰσ τὴν ψυχήν, ὁ δὲ θυμὸσ οὐχ ᾗ φησιν ὁ Μελάνθιοσ τὰ δεινὰ πράσσει τὰσ φρένασ μετοικίσασ, ἀλλ’ ἐξοικίσασ τελείωσ καὶ ἀποκλείσασ, ὥσπερ οἱ συνεμπιπράντεσ ἑαυτοὺσ ταῖσ οἰκίαισ, πάντα ταραχῆσ καὶ καπνοῦ καὶ ψόφου μεστὰ ’ποιεῖ τὰ ἐντόσ, ὥστε μήτ’ ἰδεῖν μήτ’ ἀκοῦσαι τῶν ὠφελούντων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION