Plutarch, De cohibenda ira, section 1

(플루타르코스, De cohibenda ira, section 1)

Σύλλασ. καλῶσ μοι δοκοῦσιν, ὦ Φουνδάνε, ποιεῖν οἱ ζωγράφοι, διὰ χρόνου τὰ ἔργα πρὶν ἢ συντελεῖν ἐπισκοποῦντεσ· ὅτι τὴν ὄφιν αὐτῶν ἀφιστάντεσ τῇ πολλάκισ κρίσει ποιοῦσι καινὴν καὶ μᾶλλον ἁπτομένην τῆσ παρὰ μικρὸν διαφορᾶσ, ἣν ἀποκρύπτει τὸ συνεχὲσ καὶ τὸ σύνηθεσ. ἐπεὶ τοίνυν οὐκ ἔστιν αὐτὸν αὑτῷ διὰ χρόνου προσελθεῖν χωρὶσ γενόμενον καὶ διαστήσαντα τῆσ συνεχείασ τὴν αἴσθησιν, ἀλλὰ τοῦτ’ ἐστὶ τὸ μάλιστα ποιοῦν ἕκαστον αὑτοῦ φαυλότερον κριτὴν ἢ ἑτέρων δεύτερον ἂν εἰή τὸ τοὺσ φίλουσ ἐφορᾶν διὰ χρόνου καὶ παρέχειν ὁμοίωσ ἐκείνοισ ἑαυτόν, οὐκ εἰ γέρων γέγονε ταχὺ καὶ τὸ σῶμα βέλτιον ἢ χεῖρον ἔσχηκεν, ἀλλὰ καὶ τὸν τρόπον καὶ τὸ ἦθοσ ἐπισκοπεῖν, εἴ τι χρηστὸν ὁ χρόνοσ προστέθεικεν ἢ τῶν φαύλων ἀφῄρηκεν. ἐγὼ γοῦν ἐνιαυτῷ μὲν ἀφιγμένοσ εἰσ Ῥώμην δευτέρῳ, συνὼν δέ σοι μῆνα τουτονὶ πέμπτον, τὸ μὲν ἐξ ὑπαρχόντων δι’ εὐφυϊάν ἀγαθῶν ἐπίδοσιν γεγονέναι τοσαύτην καὶ αὔξησιν οὐ πάνυ θαυμαστὸν ἡγοῦμαι· τὸ δὲ σφοδρὸν ἐκεῖνο καὶ διάπυρον πρὸσ ὀργὴν ὁρῶντί μοι πρᾶον οὕτωσ καὶ χειρόηθεσ τῷ λογισμῷ γεγενημένον ἐπέρχεται πρὸσ τὸν θυμὸν εἰπεῖν ὢ πόποι, ἦ μάλα δὴ μαλακώτεροσ.

αὕτη δ’ ἡ μαλακότησ οὐκ ἀργίαν οὐδ’ ἔκλυσιν, ἀλλ’ ὥσπερ ἡ κατειργασμένη γῆ λειότητα καὶ βάθοσ ἐνεργὸν ἐπὶ τὰσ πράξεισ ἔσχηκεν ἀντὶ τῆσ φορᾶσ ἐκείνησ καὶ τῆσ ὀξύτητοσ. διὸ καὶ δῆλόν ἐστιν οὐ παρακμῇ τινι δι’ ἡλικίαν τὸ θυμοειδὲσ οὐδ’ αὐτομάτωσ ἀπομαραινόμενον, ἀλλ’ ὑπὸ λόγων τινῶν χρηστῶν θεραπευόμενον. καίτοι τὸ γὰρ ἀληθὲσ εἰρήσεται πρὸσ σέ̓ ταῦθ’ ἡμῖν Ἔρωσ ὁ ἑταῖροσ ἀπαγγέλλων ὕποπτοσ ἦν τὰ μὴ προσόντα πρέποντα δὲ προσεῖναι τοῖσ καλοῖσ κἀγαθοῖσ δι’ εὔνοιαν ἐπιμαρτυρεῖν, καίπερ, ὡσ οἶσθα, οὐδαμῇ πιθανὸσ ὢν τῷ πρὸσ χάριν ὑφίεσθαι τοῦ δοκοῦντοσ. ἀλλὰ νῦν ἐκεῖνόσ τε τῶν ψευδομαρτυριῶν ἀφεῖται, καὶ σύ, τῆσ ὁδοιπορίασ σχολὴν διδούσησ, δίελθ’ ἡμῖν ὡόπερ ἰατρείαν τινὰ σεαυτοῦ, ᾗ χρησάμενοσ οὕτωσ εὐήνιον καὶ ἁπαλὸν καὶ τῷ λόγῳ πρᾶον καὶ ὑπήκοον ἐποιήσω τὸν θυμόν.

Φουνδανόσ. εἶτ’ οὐ σκοπεῖσ, ὦ προθυμότατε Σύλλα, μὴ καὶ αὐτὸσ εὐνοίᾳ καὶ φιλίᾳ τῇ πρὸσ ἡμᾶσ παρορᾷσ τι τῶν ἡμετέρων; ἔρωτι μὲν γὰρ οὐδ’ αὐτῷ πολλάκισ ἔχοντι κατὰ χώραν ἐν τῇ Ὁμηρικῇ πείσῃ μένοντα τὸν θυμόν, ἀλλὰ τραχύτερον ὑπὸ μισοπονηρίασ, εἰκόσ ἐστι πραοτέρουσ ἡμᾶσ φανῆναι, καθάπερ ἐν διαγραμμάτων μεταβολαῖσ νῆταί τινεσ πρὸσ ἑτέρασ νήτασ τάξιν ὑπάτων λαμβάνουσιν. συλλ.

οὐδέτερα τούτων ἔστιν, ὦ Φουνδάνε· ποίει δ’ ὡσ λέγω, χαριζόμενοσ ἡμῖν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION