Plutarch, De Herodoti malignitate, section 32

(플루타르코스, De Herodoti malignitate, section 32)

ὁ δ’ Ἡρόδοτοσ ἐν τῇ διηγήσει τῆσ μάχησ καὶ τοῦ Λεωνίδου τὴν μεγίστην ἠμαύρωκε πρᾶξιν, αὐτοῦ πεσεῖν πάντασ εἰπὼν ἐν τοῖσ στενοῖσ περὶ τὸν Κολωνόν· ἐπράχθη δ’ ἄλλωσ.

ἐπεὶ γὰρ ἐπύθοντο νύκτωρ τὴν περίοδον τῶν πολεμίων, ἀναστάντεσ ἐβάδιζον ἐπὶ τὸ στρατόπεδον καὶ τὴν σκηνὴν ὀλίγου δεῖν βασιλέωσ, ὡσ ἐκεῖνον αὐτὸν ἀποκτενοῦντεσ καὶ περὶ ἐκείνῳ τεθνηξόμενοι μέχρι μὲν οὖν τῆσ σκηνῆσ ἀεὶ τὸν ἐμποδὼν φονεύοντεσ, τοὺσ δ’ ἄλλουσ τρεπόμενοι προῆλθον· περιχυθέντων διεφθάρησαν, ὅσα δ’ ἄλλα πρὸσ τούτῳ τολμήματα καὶ ῥήματα τῶν Σπαρτιατῶν παραλέλοιπεν, ἐν τῷ Λεωνίδου βίῳ γραφήσεται μικρὰ δ̓ οὐ χεῖρόν ἐστι καὶ νῦν διελθεῖν.

ἀγῶνα μὲν γὰρ ἐπιτάφιον αὐτῶν ἠγωνίσαντο πρὸ τῆσ ἐξόδου καὶ τοῦτον ἐθεῶντο πατέρεσ; αὐτῶν καὶ μητέρεσ·

"πολλοὺσ μὲν ἔφη τεθνηξομένουσ· "ἀγαθοῖσ γαμεῖσθαι καὶ ἀγαθὰ τίκτειν.

"μαχατάσ τοι, οὐκ ἀγγελιαφόροσ, εἱπόμαν· τὸν δ’ ἕτερον ἐκέλευεν εἰπεῖν τι πρὸσ τὰ τέλη τῶν Σπαρτιατῶν ὁ δ’ ἀπεκρίνατο τῷ πράγματι, καὶ τὴν ἀσπίδα λαβὼν εἰσ τάξιν κατέστη.

ταῦτ’ οὐκ ἄν τισ ἐπετίμησεν, ἄλλου παραλιπόντοσ· δόξειεν ἂν καὶ ὑπεροψίᾳ προϊέσθαι καλὰ μὲν ἔργα καλὰσ δὲ φωνὰσ ἀλλ’ οὐκ εὐμενὴσ ὢν πρὸσ ἐνίουσ οὐδὲ δίκαιοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION