Plutarch, De Herodoti malignitate, section 1

(플루타르코스, De Herodoti malignitate, section 1)

τοῦ Ἡροδότου πολλοὺσ μέν, ὦ Ἀλέξανδρε, καὶ ἡ λέξισ ὡσ ἀφελὴσ καὶ δίχα πόνου καὶ ῥᾳδίωσ ἐπιτρέχουσα τοῖσ πράγμασιν ἐξηπάτηκε· πλείονεσ δὲ τοῦτο πρὸσ τὸ ἦθοσ αὐτοῦ πεπόνθασιν. οὐ γὰρ μόνον, ὥσ φησιν ὁ Πλάτων, τῆσ ἐσχάτησ ἀδικίασ μὴ ὄντα δοκεῖν εἶναι δίκαιον·

ἀλλὰ καὶ κακοηθείασ ἄκρασ ἔργον εὐκολίαν μιμούμενον καὶ ἁπλότητα δυσφώρατον εἶναι.

μάλιστα πρόσ τε Βοιωτοὺσ καὶ Κορινθίουσ κέχρηται μηδὲ τῶν ἄλλων τινὸσ ἀπεσχημένοσ, οἶμαι προσήκειν ἡμῖν · ἀμυνομένοισ ὑπὲρ τῶν προγόνων ἅμα καὶ τῆσ ἀληθείασ, κατ’ αὐτὸ τοῦτο τῆσ γραφῆσ τὸ μέροσ ἐπεὶ τὰ γ’ ἄλλα ψεύσματα καὶ πλάσματα βουλομένοισ ἐπεξιέναι πολλῶν ἂν βιβλίων δεήσειεν.

ὥσ φησιν ὁ Σοφοκλῆσ, μάλιστα δ’ ὅταν ἐν λόγῳ χάριν ἔχοντι καὶ δύναμιν τοσαύτην ἐγγένηται τὰσ τ’ ἄλλασ ἀτοπίασ καὶ τὸ ἦθοσ ἀποκρύπτειν τοῦ συγγραφέωσ.

ὁ μὲν γὰρ Φίλιπποσ ἔλεγε πρὸσ τοὺσ ἀφισταμένουσ Ἕλληνασ αὐτοῦ καὶ τῷ Τίτῳ προστιθεμένουσ, ὅτι λειότερον μὲν μακρότερον δὲ κλοιὸν μεταλαμβάνουσιν ·

ἡ δ’ Ἡροδότου κακοήθεια λειοτέρα μέν ἐστιν ἀμέλει καὶ μαλακωτέρα τῆσ Θεοπόμπου, καθάπτεται δὲ καὶ λυπεῖ μᾶλλον, ὥσπερ οἱ κρύφα διὰ στενοῦ παραπνέοντεσ ἄνεμοι τῶν διακεχυμένων. διηγήσεωσ, εἰσ ταῦτα τῶν ἐξεταζομένων ἕκαστον, ἂν ἐναρμόττῃ, τίθεσθαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION