헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́ΔεΑλεχά1́10́

(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 10)

καὶ μὴν εἴ ποτε γένοιτο τῶν Ὁμήρου σύγκρισισ ἐπῶν . ἐν ταῖσ διατριβαῖσ ἢ παρὰ τὰ συμπόσια, ἄλλον ἄλλου στίχον προκρίνοντοσ, αὐτὸσ ὡσ διαφέροντα πάντων ἐνέκρινε τοῦτον, ἀμφότερον βασιλεύσ τ’ ἀγαθὸσ κρατερόσ τ’ αἰχμητήσ, ὃν ἄλλοσ ἔπαινον τῷ χρόνῳ προέλαβε, τοῦτον αὑτῷ νόμον κεῖσθαι λογιζόμενοσ, ὥστ’ εἰπεῖν Ὅμηρον ὅτι τῷ αὐτῷ μέτρῳ τὴν μὲν Ἀγαμέμνονοσ ἀνδραγαθίαν κεκόσμηκε, τὴν δ’ Ἀλεξάνδρου μεμάντευται. διαβὰσ τοίνυν τὸν Ἑλλήσποντον ἐθεᾶτο τὴν Τροίαν ἀνατυπούμενοσ τὰσ ἡρωικὰσ πράξεισ·

"τῆσ ἐκείνου δέομαι· "τὴν γὰρ Ἀχιλλέωσ κέκτημαι, πρὸσ ἣν ἐκεῖνοσ ἀνεπαύετο ἀείδε δ’ ἄρα κλέα ἀνδρῶν· "ἡ δὲ Πάριδοσ πάντωσ μαλακήν τινα καὶ θήλειαν ἁρμονίαν ἐρωτικοῖσ ἔψαλλε μέλεσι. Φιλοσόφου τοίνυν ἐστὶ ψυχῆσ σοφίασ ἐρᾶν καὶ σοφοὺσ ἄνδρασ θαυμάζειν μάλιστα·

τοῦτο δ’ Ἀλεξάνδρῳ προσῆν ὡσ οὐδενὶ τῶν βασιλέων. καὶ πῶσ μὲν εἶχε πρὸσ Ἀριστοτέλην εἴρηται· καὶ ὅτι τὸν μὲν ἁρμονικὸν Ἀνάξαρχον ἐντιμότατον τῶν φίλων ἐνόμιζε, Πύρρωνι δὲ τῷ Ἠλείῳ πρῶτον ἐντυχόντι μυρίουσ χρυσοῦσ ἔδωκε, Ξενοκράτει δὲ τῷ Πλάτωνοσ συνήθει πεντήκοντα τάλαντα δωρεὰν ἔπεμψεν, Ὀνησίκριτον δὲ τὸν Διογένουσ τοῦ Κυνὸσ μαθητὴν ὅτι ἄρχοντα τῶν κυβερνητῶν κατέστησεν ὑπὸ πλειόνων ἱστόρηται. "ἠσχολούμην ἂν περὶ λόγουσ, εἰ μὴ δι’ ἔργων ἐφιλοσόφουν.

"εἰ μὴ πλούσιοσ καὶ Ἀργεάδησ · οὐ γὰρ προέκρινε τὴν τύχην τῆσ σοφίασ οὐδὲ τὴν πορφύραν καὶ τὸ διάδημα τῆσ πήρασ καὶ τοῦ τρίβωνοσ· "εἰ μὴ ’τὰ βαρβαρικὰ τοῖσ Ἑλληνικοῖσ κεράσαι διενοούμην καὶ πᾶσαν ἤπειρον ἐπιὼν ἐξημερῶσαι, καὶ πέρατα γῆσ ἀνερευνῶν καὶ θαλάττησ ὠκεανῷ προσερεῖσαι Μακεδονίαν, καὶ τὴν Ἑλλάδοσ σπεῖραι καὶ καταχέασθαι γένουσ παντὸσ εὐδικίαν καὶ εἰρήνην, οὐκ ἂν ἐν ἀπράκτῳ τρυφῶν ἐξουσίᾳ καθήμην, ἀλλ’ ἐζήλουν ἂν τὴν Διογένουσ εὐτέλειαν.

"νῦν δὲ σύγγνωθι, Δι,όγενεσ, Ἡρακλέα μιμοῦμαι καὶ Περσέα ζηλῶ, καὶ τὰ Διονύσου μετιὼν ἴχνη, θεοῦ γενάρχου καὶ προπάτοροσ, βούλομαι πάλιν ἐν Ἰνδίᾳ νικῶντασ Ἕλληνασ ἐγχορεῦσαι καὶ τοὺσ ὑπὲρ Καύκασον ὀρείουσ καὶ ἀγρίουσ τῶν βακχικῶν κώμων ἀναμνῆσαι. "κἀκεῖ τινεσ εἶναι λέγονται στερρᾶσ καὶ γυμνήτιδοσ σοφίασ ἐθάδεσ ἄνδρεσ ἱεροὶ καὶ αὐτόνομοι, θεῷ σχολάζοντεσ, εὐτελέστεροι Διογένουσ, οὐδὲν πήρασ δεόμενοι· "τροφὴν γὰρ οὐκ ἀποτίθενται, πρόσφατον ἀεὶ καὶ νέαν ἀπὸ γῆσ ἔχοντεσ· "ποτὸν δὲ ποταμοὶ ῥέουσι· "φύλλα δ’ αὐτοῖσ δένδρων ἀποχυθέντα καὶ πόα γῆσ ἐγκατακλιθῆναι. "δι’ ἐμὲ κἀκεῖνοι Διογένη γνώσονται καὶ Διογένησ ἐκείνουσ. "δεῖ κἀμὲ νόμισμα παρακόψαι καὶ παραχαράξαι τὸ βαρβαρικὸν Ἑλληνικῇ πολιτείᾳ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 10

(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 10)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION