Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 8 2:

ζῷα θηρεύοντεσ ἄνθρωποι δορὰσ ἐλάφων περιτίθενται, καὶ πτερωτοῖσ ἀμπέχονται χιτωνίσκοισ ἄγραισ ἐπιχειροῦντεσ ὀρνίθων, καὶ φυλάττονται ταύροισ ὀφθῆναι φοινικίδασ ἔχοντεσ, ἐλέφασι δὲ λευκοὺσ χιτῶνασ· ἐρεθίζεται γὰρ ὑπὸ τῶν χρωμάτων τὰ ζῷα τούτων καὶ διαθηριοῦται. εἰ δὲ βασιλεὺσ μέγασ ἔθνη δυσκάθεκτα καὶ μαχόμενα καθάπερ ζῷα τιθασεύων καὶ μειλισσόμενοσ ἐσθῆσιν οἰκείαισ καὶ συνήθεσιν ἐξεπράυνε διαίταισ καὶ κατέστελλεν, οἰκειούμενοσ αὐτῶν τὸ δύσθυμον καὶ παρηγορῶν τὸ σκυθρωπόν, ἐγκαλοῦσιν;