Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 4

(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 4)

ἄβουλοσ οὖν καὶ προπετὴσ Ἀλέξανδροσ ἐξ εὐτελῶν οὕτωσ ἐπὶ τηλικαύτην δύναμιν ὁρμώμενοσ; οὐ μὲν οὖν. τίσ γὰρ ἀπὸ μειζόνων ἢ καλλιόνων ἀφορμῶν ἀνήγετο, μεγαλοψυχίασ, συνέσεωσ, σωφροσύνησ, ἀνδραγαθίασ, αἷσ αὐτὸν ἐφωδίαζε φιλοσοφία πρὸσ τὴν στρατείαν; ναί, πλείονασ παρ’ Ἀριστοτέλουσ τοῦ καθηγητοῦ ἢ παρὰ Φιλίππου τοῦ πατρὸσ ἀφορμὰσ ἔχων διέβαινεν ἐπὶ Πέρσασ. ἀλλὰ τοῖσ μὲν γράφουσιν, ὡσ Ἀλέξανδροσ ἔφη ποτὲ τὴν Ἰλιάδα καὶ τὴν Ὀδύσσειαν ἀκολουθεῖν αὐτῷ τῆσ στρατείασ ἐφόδιον, πιστεύομεν, Ὅμηρον σεμνύνοντεσ·

ἂν δέ τισ φῇ τὴν Ἰλιάδα καὶ τὴν Ὀδύσσειαν παραμύθιον πόνου καὶ διατριβὴν ἕπεσθαι σχολῆσ γλυκείασ, ἐφόδιον δ’ ἀληθῶσ γεγονέναι τὸν ἐκ φιλοσοφίασ λόγον καὶ τοὺσ περὶ ἀφοβίασ καὶ ἀνδρείασ ἔτι δὲ σωφροσύνησ καὶ μεγαλοψυχίασ ὑπομνηματισμούσ, καταφρονοῦμεν; ὄτι δηλαδὴ περὶ συλλογισμῶν οὐδὲν οὐδὲ περὶ ἀξιωμάτων ἔγραψεν, οὐδ’ ἐν Λυκείῳ περίπατον συνέσχεν οὐδ’ ἐν Ἀκαδημείᾳ θέσεισ εἶπεν·

τούτοισ γὰρ ὁρίζουσι φιλοσοφίαν οἱ λόγον αὐτὴν οὐκ ἔργον νομίζοντεσ. καίτοι γ’ οὐδὲ Πυθαγόρασ ἔγραψεν οὐδὲν οὐδὲ Σωκράτησ οὐδ’ Ἀρκεσίλαοσ οὐδὲ Καρνεάδησ, οἱ δοκιμώτατοι τῶν φιλοσόφων καὶ οὐκ ἠσχολοῦντο περὶ πολέμουσ ἐκεῖνοι τηλικούτουσ, οὐδὲ βασιλεῖσ βαρβάρουσ ἡμεροῦντεσ οὐδὲ πόλεισ Ἑλληνίδασ ἐπικτίζοντεσ ἀγρίοισ ἔθνεσιν οὐδ’ ἄθεσμα καὶ ἀνήκοα φύλα νόμουσ διδάσκοντεσ καὶ εἰρήνην ἐπῄεσαν, ἀλλὰ καὶ σχολάζοντεσ τὸ γράφειν παρίεσαν τοῖσ σοφισταῖσ. πόθεν οὖν ἐπιστεύθησαν ἐκεῖνοι φιλοσοφεῖν; ἀφ’ ὧν εἶπον ἢ ἀφ’ ὧν ἐβίωσαν ἢ ἀφ’ ὧν ἐδίδαξαν.

ἀπὸ τούτων κρινέσθω καὶ Ἀλέξανδροσ· ὀφθήσεται γὰρ οἷσ εἶπεν οἷσ ἔπραξεν οἷσ ἐπαίδευσε φιλόσοφοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION