Plutarch, Cato the Younger, chapter 5 2:

(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 5 2:)

καὶ γὰρ ὁ λόγοσ νεαρὸν μὲν οὐδὲν οὐδὲ κομψὸν εἶχεν, ἀλλ’ ἦν ὄρθιοσ Καὶ περιπληθὴσ Καὶ τραχύσ, οὐ μὴν ἀλλὰ Καὶ χάρισ ἀγωγὸσ ἀκοῆσ ἐπέτρεχε τῇ τραχύτητι τῶν νοημάτων, Καὶ τὸ ἦθοσ αὐτοῦ καταμιγνύμενον ἡδονήν τινα Καὶ μειδίαμα τῷ σεμνῷ παρεῖχεν οὐκ ἀπάνθρωπον. ἡ δὲ φωνὴ μεγέθει μὲν ἀποχρῶσα Καὶ διαρκὴσ εἰσ τοσοῦτον ἐξικέσθαι δῆμον, ἰσχὺν δὲ Καὶ τόνον ἄρρηκτον εἶχε Καὶ ἄτρυτον· ἡμέραν γὰρ ὅλην εἰπὼν πολλάκισ οὐκ ἀπηγόρευσε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION