Plutarch, Cato the Younger, chapter 5

ἡ δὲ καλουμένη Πορκία βασιλικὴ τιμητικὸν ἦν ἀνάθημα τοῦ παλαιοῦ Κάτωνος, εἰωθότες οὖν ἐκεῖ χρηματίζειν οἱ δήμαρχοι, Καὶ κίονος τοῖς δίφροις ἐμποδὼν εἶναι δοκοῦντος, ἔγνωσαν ὑφελεῖν αὐτὸν ἢ μεταστῆσαι.? τοῦτο Κάτωνα πρῶτον εἰς ἀγορὰν ἄκοντα προήγαγεν: ἀντέστη γὰρ αὐτοῖς, Καὶ πεῖραν ἅμα τοῦ λόγου Καὶ τοῦ φρονήματος δούς ἐθαυμάσθη. καὶ γὰρ ὁ λόγος νεαρὸν μὲν οὐδὲν οὐδὲ κομψὸν εἶχεν, ἀλλ ἦν ὄρθιος Καὶ περιπληθὴς Καὶ τραχύς, οὐ μὴν ἀλλὰ Καὶ χάρις ἀγωγὸς ἀκοῆς ἐπέτρεχε τῇ τραχύτητι τῶν νοημάτων, Καὶ τὸ ἦθος αὐτοῦ καταμιγνύμενον ἡδονήν τινα Καὶ μειδίαμα τῷ σεμνῷ παρεῖχεν οὐκ ἀπάνθρωπον.

ἡ δὲ φωνὴ μεγέθει μὲν ἀποχρῶσα Καὶ διαρκὴς εἰς τοσοῦτον ἐξικέσθαι δῆμον, ἰσχὺν δὲ Καὶ τόνον ἄρρηκτον εἶχε Καὶ ἄτρυτον: ἡμέραν γὰρ ὅλην εἰπὼν πολλάκις οὐκ ἀπηγόρευσε. τότε δ οὖν κρατήσας τῆς δίκης πάλιν ἑαυτὸν εἰς τὴν σιωπὴν Καὶ τὴν ἄσκησιν συνέστειλε:

καὶ διεπόνει τὸ σῶμα γυμνασίοις ἐνεργοῖς, ἐθιζόμενος ἀνέχεσθαι Καὶ καύματα Καὶ νιφετὸν ἀκαλύπτῳ κεφαλῇ, Καὶ βαδίζειν ἐν ταῖς ὁδοῖς πᾶσαν ὡρ´αν ἄτερ ὀχήματος, τῶν δὲ φίλων οἱ συνεκδημοῦντες ἵπποις ἐχρῶντο, Καὶ πολλάκις ἑκάστῳ παρέβαλλεν ὁ Κάτων ἐν μέρει προσδιαλεγόμενος, περιπατῶν αὐτὸς ὀχουμένων. θαυμαστῇ δὲ Καὶ περὶ τὰς νόσους ὑπομονῇ μετ ἐγκρατείας ἐχρῆτο: πυρέττων γὰρ μόνος ἐφ ἑαυτοῦ διημέρευε μηδένα προσιέμενος, ἄχρι οὗ βέβαιον αἴσθοιτο ῥᾳστώνην καὶ μεταβολὴν τοῦ νοσήματος.?