Plutarch, Cato the Younger, chapter 1 2:

(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 1 2:)

λέγεται δὲ Κάτων εὐθὺσ ἐκ παιδίου τῇ τε φωνῇ καὶ τῷ προσώπῳ καὶ ταῖσ περὶ τὰσ παιδιὰσ διατριβαῖσ ἦθοσ ὑποφαίνειν ἄτρεπτον καὶ ἀπαθὲσ καὶ βέβαιον ἐν πᾶσιν. ἰσχύν τε γὰρ εἶχον αὐτοῦ παρ’ ἡλικίαν τελεσιουργὸν αἱ ὁρμαί, καὶ τοῖσ κολακεύουσι τραχὺσ ὢν καὶ προσάντησ, ἔτι μᾶλλον ἐκράτει τῶν ἐκφοβούντων. ἦν δὲ καὶ πρὸσ γέλωτα κομιδῇ δυσκίνητοσ, ἄχρι μειδιάματοσ σπανίωσ τῷ προσώπῳ διαχεόμενοσ, καὶ πρὸσ ὀργὴν οὐ ταχὺσ οὐδὲ ὀλισθηρόσ, ὀργισθεὶσ δὲ δυσπαραίτητοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION