Plutarch, Agis, chapter 18

ἡ μὲν Χιλωνὶσ τοιαῦτα ποτνιωμένη τό τε πρόσωπον ἐπὶ τὴν κεφαλὴν ἐπέθηκε τοῦ Κλεομβρότου, καί τὸ βλέμμα διεφθαρμένον καί συντετηκὸσ ὑπὸ λύπησ περιήνεγκεν εἷσ τοὺσ παρόντασ. ὁ δὲ Λεωνίδασ διαλεχθεὶσ τοῖσ φίλοισ τὸν μὲν Κλεόμβροτον ἐκέλευσεν ἀναστάντα φεύγειν, τῆσ δὲ παιδὸσ μένειν ἐδεῖτο καί μὴ καταλιπεῖν ἑαυτόν οὕτω φιλοῦντα καί δεδωκότα χάριν τὴν τοῦ ἀνδρὸσ αὐτῇ σωτηρίαν. οὐ μὴν ἔπεισεν, ἀλλ’ ἀνισταμένῳ τῷ ἀνδρὶ θάτερον τῶν παιδίων ἐγχειρίσασα, θάτερον δ’ Ἀναλαβοῦσα καί προσκυνήσασα τὸν βωμὸν τοῦ θεοῦ συνεξῆλθεν, ὥστε εἰ μὴ πάνυ διεφθαρμένοσ ἦν ὑπὸ κενῆσ δόξησ ὁ Κλεόμβροτοσ, εὐτύχημα ἂν ἡγήσατο τὴν φυγὴν αὑτῷ τῆσ βασιλείασ μεῖζον εἶναι διὰ τὴν γυναῖκα.

μεταστησάμενοσ δὲ τὸν Κλεόμβροτον ὁ Λεωνίδασ καὶ τοὺσ πρώτουσ ἐφόρουσ ἐκβαλὼν τῆσ ἀρχῆσ, ἑτέρουσ δὲ ποιησάμενοσ, εὐθὺσ ἐπεβούλευε τῷ Ἄγιδι. καί πρῶτον μὲν ἔπειθεν αὐτὸν ἀναστῆναι καὶ συμβασιλεύειν, ὡσ δεδωκότων συγγνώμην τῶν πολιτῶν συνεξηπατῆσθαι γὰρ ὑπὸ τοῦ Ἀγησιλάου νέον ὄντα καί φιλότιμον.

ἐκείνου δὲ ὑφορωμένου καί κατὰ χώραν μένοντοσ αὐτὸσ μὲν ἐπαύσατο φενακίζων καί κατειρωνευόμενοσ, Ἀμφάρησ δὲ καί Δαμοχάρησ καί Ἀρκεσίλαοσ ἀναβαίνοντεσ εἰώθεσαν αὐτῷ διαλέγεσθαι· καί ποτε καί παραλαβόντεσ ἐπὶ λουτρὸν ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ κατήγαγον καί λουσάμενον πάλιν εἷσ τὸ ἱερὸν κατέστησαν, καί ἦσαν πάντεσ μὲν αὐτῷ συνήθεισ, ὁ δὲ Ἀμφάρησ καί κεχρημένοσ ἔναγχοσ ἱμάτια καί ποτήρια τῶν πολυτελῶν παρὰ τῆσ Ἀγησιστράτασ ἐπεβούλευε διὰ ταῦτα τῷ βασιλεῖ καί ταῖσ γυναιξὶν ὡσ ἀποστερήσων. καί μάλιστά γε αὐτὸσ ὑπακοῦσαι τῷ Λεωνίδᾳ λέγεται καί παροξῦναι τοὺσ ἐφόρουσ, ὧν καί αὐτὸσ εἷσ ἦν.