Plutarch, Ad principem ineruditum, chapter, section 7

(플루타르코스, Ad principem ineruditum, chapter, section 7)

οὐδὲ γὰρ λαθεῖν οἱο͂́ν τε τὰσ κακίασ ἐν ταῖσ ἐξουσίαισ· ἀλλὰ τοὺσ μὲν ἐπιληπτικούσ, ἂν ἐν ὕψει τινὶ γένωνται καὶ περιενεχθῶσιν, ἴλιγγοσ ἴσχει καὶ σάλοσ, ἐξελέγχων τὸ πάθοσ αὐτῶν, τοὺσ δ’ ἀπαιδεύτουσ καὶ ἀμαθεῖσ ἡ τύχη μικρὸν ἐκκουφίσασα πλούτοισ τισὶν ἢ δόξαισ ἢ ἀρχαῖσ μετεώρουσ γενομένουσ εὐθὺσ,ἑπιδείκνυσι πίπτοντασ·

μᾶλλον δ’.

’, ὥσπερ τῶν κενῶν ἀγγείων οὐκ ἂν διαγνοίησ τὸ ἀκέραιον καὶ πεπονηκόσ, ἀλλ’ ὅταν ἐγχέῃσ, φαίνεται τὸ ῥέον οὕτωσ; αἱ σαθραὶ ψυχαὶ τὰσ ἐξουσίασ μὴ στέγουσαι ῥέουσιν ἔξω ταῖσ ἐπιθυμίαισ, ταῖσ ὀργαῖσ, ταῖσ ἀλαζονείαισ, ταῖσ ἀπειροκαλίαισ καίτοι τί δεῖ ταῦτα λέγειν, ὅπου καὶ τὰ σμικρότατα τῶν ἐλλειμμάτων περὶ τοὺσ ἐπιφανεῖσ καὶ ἐνδόξουσ συκοφαντεῖται;

Κίμωνοσ ἦν ὁ οἶνοσ διαβολή, Σκιπίωνοσ ὁ ὕπνοσ, Λεύκολλοσ ἐπὶ τῷ δειπνεῖν πολυτελέστερον ἤκουε κακῶσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION