Plutarch, Ad principem ineruditum, chapter, section 2

(플루타르코스, Ad principem ineruditum, chapter, section 2)

καὶ διατεταμένουσ καὶ κεχηνότασ πλάσωσι καὶ γὰρ οὗτοι βαρύτητι φωνῆσ καὶ βλέμματοσ τραχύτητι καὶ δυσκολίᾳ τρόπων καὶ ἀμιξίᾳ διαίτησ ὄγκον ἡγεμονίασ καὶ σεμνότητα μιμεῖσθαι δοκοῦσιν, οὐδ’ ὁτιοῦν τῶν κολοσσικῶν διαφέροντεσ ἀνδριάντων, οἳ τὴν ἔξωθεν ἡρωικὴν καὶ θεοπρεπῆ μορφὴν ἔχοντεσ; ἐντόσ εἰσι γῆσ μεστοὶ καὶ λίθου καὶ μολίβδου·

στρατηγοὶ καὶ ἡγεμόνεσ ὑπὸ τῆσ ἐντὸσ ἀγνωμοσύνησ πολλάκισ σαλεύονται καὶ περιτρέπονται βάσει γὰρ οὐ κειμένῃ πρὸσ ὀρθὰσ ἐξουσίαν ἐποικοδομοῦντεσ ὑψηλὴν συναπονεύουσι.

πρῶτον αὑτὸν τὴν ἀρχὴν κτησάμενον ἐν ἑαυτῷ καὶ κατευθύναντα τὴν ψυχὴν καὶ καταστησάμενον τὸ ἦθοσ οὕτω συναρμόττειν τὸ ὑπήκοον οὔτε γὰρ πίπτοντόσ ἐστιν ὀρθοῦν οὔτε διδάσκειν ἀγνοοῦντοσ οὔτε κοσμεῖν ἀκοσμοῦντοσ ἢ τάττειν ἀτακτοῦντοσ ἢ ἄρχειν μὴ ἀρχομένου·

οἰόνται πρῶτον ἐν τῷ ἄρχειν ἀγαθὸν εἶναι τὸ μὴ ἄρχεσθαι, καὶ ὅ γε Περσῶν βασιλεὺσ πάντασ .

ἡγεῖτο δούλουσ πλὴν τῆσ αὑτοῦ γυναικόσ, ἧσ μάλιστα δεσπότησ ὤφειλεν εἶναι. , τίσ οὖν ἄρξει τοῦ ἄρχοντοσ;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION