Plutarch, Ad principem ineruditum, chapter, section 6 3:

αὐτίκ ἔπειτά γε μῦθος ἐήν, τετέλεστο δὲ ἔργον.? ὀξὺν ἡ κακία διὰ τῆς ἐξουσίας δρόμον ἔχουσα πᾶν πάθος ἐξωθεῖ, ποιοῦσα τὴν ὀργὴν φόνον τὸν ἔρωτα μοιχείαν τὴν πλεονεξίαν δήμευσιν. αὐτίκ ἔπειθ ἅμα μῦθος ἐήν, καὶ ἀπόλωλεν ὁ προσκρούσας: ὑπόνοια, καὶ τέθνηκεν ὁ διαβληθείς. ἀλλ ὥσπερ οἱ φυσικοὶ λέγουσι τὴν ἀστραπὴν τῆς βροντῆς ὑστέραν μὲν ἐκπίπτειν ὡς αἷμα τραύματος, προτέραν δὲ φαίνεσθαι, τὸν μὲν ψόφον ἐκδεχομένης τῆς ἀκοῆς τῷ δὲ φωτὶ τῆς ὄψεως ἀπαντώσης:?