Pindar, Odes, isthmian odes, isthmian 4 ΜΕΛΙΣΣῼ ΘΗΒΑΙῼ ΠΑΓΚΡΑΤΙῼ

(핀다르, Odes, isthmian odes, isthmian 4 ΜΕΛΙΣΣῼ ΘΗΒΑΙῼ ΠΑΓΚΡΑΤΙῼ)

ἔστι μοι θεῶν ἕκατι μυρία παντᾷ κέλευθοσ· ὦ Μέλισσ’, εὐμαχανίαν γὰρ ἔφανασ Ἰσθμίοισ ὑμετέρασ ἀρετὰσ ὕμνῳ διώκειν· αἷσι Κλεωνυμίδαι θάλλοντεσ αἰεὶ σὺν θεῷ θνατὸν διέρχονται βιότου τέλοσ. πάντασ ἀνθρώπουσ ἐπαί̈σσων ἐλαύνει.

τοὶ μὲν ὦν Θήβαισι τιμάεντεσ ἀρχᾶθεν λέγονται πρόξενοί τ’ ἀμφικτιόνων κελαδεννᾶσ τ’ ὀρφανοὶ ὕβριοσ·

ὅσσα δ’ ἐπ’ ἀνθρώπουσ ἀήται μαρτύρια φθιμένων ζωῶν τε φωτῶν ἀπλέτου δόξασ, ἐπέψαυσαν κατὰ πᾶν τέλοσ· οἴκοθεν στάλαισιν ἅπτονθ’ Ἡρακλείαισ·

καὶ μηκέτι μακροτέραν σπεύδειν ἀρετάν.

ἱπποτρόφοι τ’ ἐγένοντο, χαλκέῳ τ’ Ἄρει ἅδον. ἀλλ’ ἁμέρᾳ γὰρ ἐν μιᾷ τραχεῖα νιφὰσ πολέμοιο τεσσάρων ἀνδρῶν ἐρήμωσεν μάκαιραν ἑστίαν· δαιμόνων βουλαῖσ.

ὁ κινητὴρ δὲ γᾶσ Ὀγχηστὸν οἰκέων καὶ γέφυραν ποντιάδα πρὸ Κορίνθου τειχέων, τόνδε πορὼν γενεᾷ θαυμαστὸν ὕμνον ἐκ λεχέων ἀνάγει φάμαν παλαιὰν εὐκλέων ἔργων· ἐν ὕπνῳ γὰρ πέσεν·

ἀλλ’ ἀνεγειρομένα χρῶτα λάμπει, Αὠσφόροσ θαητὸσ ὣσ ἄστροισ ἐν ἄλλοισ· ἅ τε κἀν γουνοῖσ Ἀθανᾶν ἁρ́μα καρύξαισα νικᾶν ἔν τ’ Ἀδραστείοισ ἀέθλοισ Σικυῶνοσ ὤπασεν τοιάδε τῶν τότ’ ἐόντων φύλλ’ ἀοιδᾶν.

οὐδὲ παναγυρίων ξυνᾶν ἀπεῖχον καμπύλον δίφρον, Πανελλάνεσσι δ’ ἐριζόμενοι δαπάνᾳ χαῖρον ἵππων. τῶν ἀπειράτων γὰρ ἄγνωστοι σιωπαί, ἔστιν δ’ ἀφάνεια τύχασ καὶ μαρναμένων, πρὶν τέλοσ ἄκρον ἱκέσθαι·

τῶν τε γὰρ καὶ τῶν διδοῖ·

ἔσφαλε τέχνα καταμάρψαισ’.

ἴστε μὰν Αἰάντοσ ἀλκὰν φοίνιον, τὰν ὀψίᾳ ἐν νυκτὶ ταμὼν περὶ ᾧ φασγάνῳ, μομφὰν ἔχει παίδεσσιν Ἑλλάνων ὅσοι Τρῴανδ’ ἔβαν. ἀλλ’ Ὅμηρόσ τοι τετίμακεν δι’ ἀνθρώπων, ὃσ αὐτοῦ πᾶσαν ὀρθώσαισ ἀρετὰν κατὰ ῥάβδον ἔφρασεν θεσπεσίων ἐπέων λοιποῖσ ἀθύρειν.

τοῦτο γὰρ ἀθάνατον φωνᾶεν ἑρ́πει, εἴ τισ εὖ εἴπῃ τι· καὶ πάγκαρπον ἐπὶ χθόνα καὶ διὰ πόντον βέβακεν ἑργμάτων ἀκτὶσ καλῶν ἄσβεστοσ αἰεί.

προφρόνων Μοισᾶν τύχοιμεν, κεῖνον ἅψαι πυρσὸν ὕμνων καὶ Μελίσσῳ, παγκρατίου στεφάνωμ’ ἐπάξιον, ἔρνεϊ Τελεσιάδα.

τόλμᾳ γὰρ εἰκὼσ θυμὸν ἐριβρεμετᾶν θηρῶν λεόντων ἐν πόνῳ, μῆτιν δ’ ἀλώπηξ, αἰετοῦ ἅ τ’ ἀναπιτναμένα ῥόμβον ἴσχει. χρὴ δὲ πᾶν ἔρδοντα μαυρῶσαι τὸν ἐχθρόν.

οὐ γὰρ φύσιν Ωἀριωνείαν ἔλαχεν·

ἀλλ’ ὀνοτὸσ μὲν ἰδέσθαι, συμπεσεῖν δ’ ἀκμᾷ βαρύσ. Θηβᾶν ἀπὸ Καδμεϊᾶν μορφὰν βραχύσ, ψυχὰν δ’ ἄκαμπτοσ, προσπαλαίσων ἦλθ’ ἀνὴρ τὰν πυροφόρον Λιβύαν, κρανίοισ ὄφρα ξένων ναὸν Ποσειδάωνοσ ἐρέφοντα σχέθοι, υἱὸσ Ἀλκμήνασ·

ὃσ Οὐλυμπόνδ’ ἔβα, γαίασ τε πάσασ καὶ βαθύκρημνον πολιᾶσ ἁλὸσ ἐξευρὼν θέναρ, ναυτιλίαισί τε πορθμὸν ἁμερώσαισ.

ἀμφέπων ναίει, τετίματαί τε πρὸσ ἀθανάτων φίλοσ, Ἥβαν τ’ ὀπυίει, χρυσέων οἴκων ἄναξ καὶ γαμβρὸσ Ἥρασ.

τῷ μὲν Ἀλεκτρᾶν ὕπερθεν δαῖτα πορσύνοντεσ ἀστοὶ καὶ νεόδματα στεφανώματα βωμῶν αὔξομεν ἔμπυρα χαλκοαρᾶν ὀκτὼ θανόντων, τοὺσ Μεγάρα τέκε οἱ Κρειοντὶσ υἱούσ·

τοῖσιν ἐν δυθμαῖσιν αὐγᾶν φλὸξ ἀνατελλομένα συνεχὲσ παννυχίζει αἰθέρα κνισάεντι λακτίζοισα καπνῷ, καὶ δεύτερον ἆμαρ ἐτείων τέρμ’ ἀέθλων γίνεται, ἰσχύοσ ἔργον.

νίκαν ἀνεφάνατο παίδων <τε> τρίταν πρόσθεν, κυβερνατῆροσ οἰακοστρόφου γνώμᾳ πεπιθὼν πολυβούλῳ.

σὺν Ὀρσέᾳ δέ νιν κωμάξομαι, τερπνὰν ἐπιστάζων χάριν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION