Pindar, Odes, isthmian odes, isthmian 6 ΦΥΛΑΚΙΔᾼ ΑΙΓΙΝΗΤῌ ΠΑΓΚΡΑΤΙῼ

(핀다르, Odes, isthmian odes, isthmian 6 ΦΥΛΑΚΙΔᾼ ΑΙΓΙΝΗΤῌ ΠΑΓΚΡΑΤΙῼ)

θάλλοντοσ ἀνδρῶν ὡσ ὅτε συμποσίου δεύτερον κρητῆρα Μοισαίων μελέων κίρναμεν Λάμπωνοσ εὐάθλου γενεᾶσ ὕπερ, ἐν Νεμέᾳ μὲν πρῶτον, ὦ Ζεῦ, τίν γ’ ἀώτον δεξάμενοι στεφάνων, νῦν αὖτε Ἰσθμοῦ δεσπότᾳ Νηρεί̈δεσσί τε πεντήκοντα, παίδων ὁπλοτάτου Φυλακίδα νικῶντοσ. εἰή δὲ τρίτον σωτῆρι πορσαίνοντασ Ὀλυμπίῳ Αἴγιναν κάτα σπένδειν μελιφθόγγοισ ἀοιδαῖσ.

εἰ γάρ τισ ἀνθρώπων δαπάνᾳ τε χαρεὶσ καὶ πόνῳ πράσσει θεοδμάτουσ ἀρετάσ, σύν τέ οἱ δαίμων φυτεύει δόξαν ἐπήρατον, ἐσχατιαῖσ ἤδη πρὸσ ὄλβου βάλλετ’ ἄγκυραν θεότιμοσ ἐών.

τοίαισιν ὀργαῖσ εὔχεται ἀντιάσαισ Αἴ̈δαν γῆράσ τε δέξασθαι πολιὸν ὁ Κλεονίκου παῖσ·

ἐγὼ δ’ ὑψίθρονον Κλωθὼ κασιγνήτασ τε προσεννέπω ἑσπέσθαι κλυταῖσ ἀνδρὸσ φίλου Μοίρασ ἐφετμαῖσ. ὔμμε τ’, ὦ χρυσάρματοι Αἰακίδαι, τέθμιόν μοι φαμὶ σαφέστατον ἔμμεν τάνδ’ ἐπιστείχοντα νᾶσον ῥαινέμεν εὐλογίαισ.

μυρίαι δ’ ἔργων καλῶν τέτμηνθ’ ἑκατόμπεδοι ἐν σχερῷ κέλευθοι, καὶ πέραν Νείλοιο παγᾶν καὶ δι’ Ὑπερβορέουσ·

οὐδ’ ἔστιν οὕτω βάρβαροσ οὔτε παλίγγλωσσοσ πόλισ, ἅτισ οὐ Πηλέοσ ἀί̈ει κλέοσ ἡρ́ωοσ, εὐδαίμονοσ γαμβροῦ θεῶν, οὐδ’ ἅτισ Αἰάντοσ Τελαμωνιάδα καὶ πατρόσ· τὸν χαλκοχάρμαν ἐσ πόλεμον ἆγε σὺν Τιρυνθίοισι πρόφρονα σύμμαχον ἐσ Τρωί̈αν, ἡρ́ωσι μόχθον, Λαομεδοντίαν ὑπὲρ ἀμπλακίαν ἐν ναυσὶν Ἀλκμήνασ τέκοσ.

χερσὶν βαρυφθόγγοιο νευρᾶσ Ἡρακλέησ.

ἀλλ’ Αἰακίδαν καλέων ἐσ πλόον <κεῖνον> κύρησε δαινυμένων.

τὸν μὲν ἐν ῥινῷ λέοντοσ στάντα κελήσατο νεκταρέαισ σπονδαῖσιν ἄρξαι καρτεραίχμαν Ἀμφιτρυωνιάδαν, ἄνδωκε δ’ αὐτῷ φέρτατοσ οἰνοδόκον φιάλαν χρυσῷ πεφρικυῖαν Τελαμών, ὁ δ’ ἀνατείναισ οὐρανῷ χεῖρασ ἀμάχουσ αὔδασε τοιοῦτον ἔποσ· νῦν σε, νῦν εὐχαῖσ ὑπὸ θεσπεσίαισ λίσσομαι παῖδα θρασὺν ἐξ Ἐριβοίασ ἀνδρὶ τῷδε, ξεῖνον ἀμὸν μοιρίδιον τελέσαι, τὸν μὲν ἄρρηκτον φυάν, ὥσπερ τόδε δέρμα με νῦν περιπλανᾶται θηρόσ, ὃν πάμπρωτον ἄθλων κτεῖνά ποτ’ ἐν Νεμέᾳ·

θυμὸσ δ’ ἑπέσθω.

" ταῦτ’ ἄρα οἱ φαμένῳ πέμψεν θεὸσ ἀρχὸν οἰωνῶν μέγαν αἰετόν· ἁδεῖα δ’ ἔνδον νιν ἔκνιξεν χάρισ, εἶπέν τε φωνήσαισ ἅτε μάντισ ἀνήρ· " ἔσσεταί τοι παῖσ, ὃν αἰτεῖσ, ὦ Τελαμών·

καί νιν ὄρνιχοσ φανέντοσ κέκλε’ ἐπώνυμον εὐρυβίαν Αἰάντα, λαῶν ἐν πόνοισ ἔκπαγλον Ἐνυαλίου. " ὣσ ἆρα εἰπὼν αὐτίκα ἕζετ’.

ἐμοὶ δὲ μακρὸν πάσασ <ἀν>αγήσασθ’ ἀρετάσ· Φυλακίδᾳ γὰρ ἦλθον, ὦ Μοῖσα, ταμίασ Πυθέᾳ τε κώμων Εὐθυμένει τε. τὸν Ἀργείων τρόπον εἰρήσεταί που κἀν βραχίστοισ. ἄραντο γὰρ νίκασ ἀπὸ παγκρατίου τρεῖσ ἀπ’ Ἰσθμοῦ, τὰσ δ’ ἀπ’ εὐφύλλου Νεμέασ, ἀγλαοὶ παῖδέσ τε καὶ μάτρωσ·

ἀνὰ δ’ ἄγαγον ἐσ φάοσ οἱάν μοῖραν ὕμνων·

τὰν Ψαλυχιδᾶν δὲ πάτραν Χαρίτων ἄρδοντι καλλίστᾳ δρόσῳ, τόν τε Θεμιστίου ὀρθώσαντεσ οἶκον τάνδε πόλιν θεοφιλῆ ναίοισι. υἱοῖσί τε φράζων παραινεῖ, ξυνὸν ἄστει κόσμον ἑῷ προσάγων, καὶ ξένων εὐεργεσίαισ ἀγαπᾶται, μέτρα μὲν γνώμᾳ διώκων, μέτρα δὲ καὶ κατέχων·

γλῶσσα δ’ οὐκ ἔξω φρενῶν·

φαίησ κέ νιν ἀνδράσιν ἀθληταῖσιν ἔμμεν Ναξίαν πέτραισ ἐν ἄλλαισ χαλκοδάμαντ’ ἀκόναν. χρυσοπέπλου Μναμοσύνασ ἀνέτειλαν παρ’ εὐτειχέσιν Κάδμου πύλαισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION