Pindar, Odes, olympian odes, olympian 2 ΘΗΡΩΝΙ ΑΚΡΑΓΑΝΤΙΝῼ ΑΡΜΑΤΙ

(핀다르, Odes, olympian odes, olympian 2 ΘΗΡΩΝΙ ΑΚΡΑΓΑΝΤΙΝῼ ΑΡΜΑΤΙ)

ἀναξιφόρμιγγεσ ὕμνοι, τίνα θεόν, τίν’ ἡρ́ωα, τίνα δ’ ἄνδρα κελαδήσομεν; ἤτοι Πίσα μὲν Διόσ· Ὀλυμπιάδα δ’ ἔστασεν Ἡρακλέησ ἀκρόθινα πολέμου· γεγωνητέον, ὄπι δίκαιον ξένων, ἔρεισμ’ Ἀκράγαντοσ, εὐωνύμων τε πατέρων ἀώτον ὀρθόπολιν·

ὀφθαλμόσ, αἰὼν δ’ ἔφεπε μόρσιμοσ, πλοῦτόν τε καὶ χάριν ἄγων γνησίαισ ἐπ’ ἀρεταῖσ.

ἀλλ’ ὦ Κρόνιε παῖ Ῥέασ, ἕδοσ Ὀλύμπου νέμων ἀέθλων τε κορυφὰν πόρον τ’ Ἀλφεοῦ, ἰανθεὶσ ἀοιδαῖσ εὔφρων ἄρουραν ἔτι πατρίαν σφίσιν κόμισον λοιπῷ γένει. τῶν δὲ πεπραγμένων ἐν δίκᾳ τε καὶ παρὰ δίκαν, ἀποίητον οὐδ’ ἂν χρόνοσ ὁ πάντων πατὴρ δύναιτο θέμεν ἔργων τέλοσ·

λάθα δὲ πότμῳ σὺν εὐδαίμονι γένοιτ’ ἄν.

ὅταν θεοῦ Μοῖρα πέμπῃ ἀνεκὰσ ὄλβον ὑψηλόν.

Κάδμοιο κούραισ, ἔπαθον αἳ μεγάλα, πένθοσ δὲ κρεσσόνων πρὸσ ἀγαθῶν.

ζώει μὲν ἐν Ὀλυμπίοισ ἀποθανοῖσα βρόμῳ κεραυνοῦ τανυέθειρα Σεμέλα, φιλεῖ δέ νιν Παλλὰσ αἰεί, καὶ Ζεὺσ πατὴρ μάλα, φιλεῖ δὲ παῖσ ὁ κισσοφόροσ· λέγοντι δ’ ἐν καὶ θαλάσσᾳ μετὰ κόραισι Νηρῆοσ ἁλίαισ βίοτον ἄφθιτον Ἰνοῖ τετάχθαι τὸν ὅλον ἀμφὶ χρόνον.

ἤτοι βροτῶν γε κέκριται πεῖρασ οὔ τι θανάτου, οὐδ’ ἡσύχιμον ἁμέραν ὁπότε, παῖδ’ ἁλίου, ἀτειρεῖ σὺν ἀγαθῷ τελευτάσομεν· ῥοαὶ δ’ ἄλλοτ’ ἄλλαι εὐθυμιᾶν τε μετὰ καὶ πόνων ἐσ ἄνδρασ ἔβαν.

οὕτω δὲ Μοῖρ’, ἅ τε πατρώιον τῶνδ’ ἔχει τὸν εὔφρονα πότμον, θεόρτῳ σὺν ὄλβῳ ἐπί τι καὶ πῆμ’ ἄγει παλιντράπελον ἄλλῳ χρόνῳ·

ἐξ οὗπερ ἔκτεινε Λᾷον μόριμοσ υἱὸσ συναντόμενοσ, ἐν δὲ Πυθῶνι χρησθὲν παλαίφατον τέλεσσεν.

ἰδοῖσα δ’ ὀξεῖ’ Ἐριννὺσ ἔπεφνέ οἱ σὺν ἀλλαλοφονίᾳ γένοσ ἀρήιον·

λείφθη δὲ Θέρσανδροσ ἐριπέντι Πολυνείκει, νέοισ ἐν ἀέθλοισ ἐν μάχαισ τε πολέμου τιμώμενοσ, Ἀδραστιδᾶν θάλοσ ἀρωγὸν δόμοισ· ὅθεν σπέρματοσ ἔχοντα ῥίζαν, πρέπει τὸν Αἰνησιδάμου ἐγκωμίων τε μελέων λυρᾶν τε τυγχανέμεν.

Ὀλυμπίᾳ μὲν γὰρ αὐτὸσ γέρασ ἔδεκτο, Πυθῶνι δ’ ὁμόκλαρον ἐσ ἀδελφεὸν Ἰσθμοῖ τε κοιναὶ Χάριτεσ ἄνθεα τεθρίππων δυωδεκαδρόμων ἄγαγον.

τὸ δὲ τυχεῖν πειρώμενον ἀγωνίασ παραλύει δυσφρονᾶν.

καιρόν, βαθεῖαν ὑπέχων μέριμναν ἀγροτέραν, ἀστὴρ ἀρίζηλοσ, ἐτήτυμον ἀνδρὶ φέγγοσ·

εἰ δέ νιν ἔχων τισ οἶδεν τὸ μέλλον, ὅτι θανόντων μὲν ἐνθάδ’ αὐτίκ’ ἀπάλαμνοι φρένεσ ποινὰσ ἔτισαν, τὰ δ’ ἐν τᾷδε Διὸσ ἀρχᾷ ἀλιτρὰ κατὰ γᾶσ δικάζει τισ ἐχθρᾷ λόγον φράσαισ ἀνάγκᾳ·

ἴσαισ δὲ νύκτεσσιν αἰεί, ἴσαισ δ’ ἐν ἁμέραισ ἅλιον ἔχοντεσ, ἀπονέστερον ἐσλοὶ δέκονται βίοτον, οὐ χθόνα ταράσσοντεσ ἐν χερὸσ ἀκμᾷ οὐδὲ πόντιον ὕδωρ κεινὰν παρὰ δίαιταν·

ἀλλὰ παρὰ μὲν τιμίοισ θεῶν, οἵτινεσ ἔχαιρον εὐορκίαισ, ἄδακρυν νέμονται αἰῶνα·

τοὶ δ’ ἀπροσόρατον ὀκχέοντι πόνον ὅσοι δ’ ἐτόλμασαν ἐστρὶσ ἑκατέρωθι μείναντεσ ἀπὸ πάμπαν ἀδίκων ἔχειν ψυχάν, ἔτειλαν Διὸσ ὁδὸν παρὰ Κρόνου τύρσιν·

βουλαῖσ ἐν ὀρθαῖσι Ῥαδαμάνθυοσ, ὃν πατὴρ ἔχει <μέ>γασ ἑτοῖμον αὐτῷ πάρεδρον, πόσισ ὁ πάντων Ῥέασ ὑπέρτατον ἐχοίσασ θρόνον.

Πηλεύσ τε καὶ Κάδμοσ ἐν τοῖσιν ἀλέγονται·

Ἀχιλλέα τ’ ἔνεικ’, ἐπεὶ Ζηνὸσ ἦτορ λιταῖσ ἔπεισε, μάτηρ· ὃσ Ἕκτορ’ ἔσφαλε, Τροίασ ἄμαχον ἀστραβῆ κίονα, Κύκνον τε θανάτῳ πόρεν, Αοὖσ τε παῖδ’ Αἰθίοπα.

πολλά μοι ὑπ’ ἀγκῶνοσ ὠκέα βέλη ἔνδον ἐντι φαρέτρασ φωνᾶντα συνετοῖσιν·

ἐσ δὲ τὸ πὰν ἑρμηνέων χατίζει. σοφὸσ ὁ πολλὰ εἰδὼσ φυᾷ· Διὸσ πρὸσ ὄρνιχα θεῖον.

ἔπεχε νῦν σκοπῷ τόξον, ἄγε θυμέ, τίνα βάλλομεν ἐκ μαλθακᾶσ αὖτε φρενὸσ εὐκλέασ ὀϊστοὺσ ἱέντεσ;

τεκεῖν μή τιν’ ἑκατόν γε ἐτέων πόλιν φίλοισ ἄνδρα μᾶλλον εὐεργέταν πραπίσιν ἀφθονέστερόν τε χέρα Θήρωνοσ.

ἀλλ’ αἶνον ἔβα κόροσ οὐ δίκᾳ συναντόμενοσ, ἀλλὰ μάργων ὑπ’ ἀνδρῶν, τὸ λαλαγῆσαι ἐθέλων κρύφον τε θέμεν ἐσλῶν καλοῖσ ἔργοισ·

καὶ κεῖνοσ ὅσα χάρματ’ ἄλλοισ ἔθηκεν τίσ ἂν φράσαι δύναιτο;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION