헬라어 문장 검색 - ΝεωΤεστ́27́4́

(APOKALUYIS IWANOU, chapter 7)

Μετὰ τοῦτο εἶδον τέσσαρασ ἀγγέλουσ ἑστῶτασ ἐπὶ τὰσ τέσσαρασ γωνίασ τῆσ γῆσ, κρατοῦντασ τοὺσ τέσσαρασ ἀνέμουσ τῆσ γῆσ, ἵνα μὴ πνέῃ ἄνεμοσ ἐπὶ τῆσ γῆσ μήτε ἐπὶ τῆσ θαλάσσησ μήτε ἐπὶ πᾶν δένδρον. λέγων Μὴ ἀδικήσητε τὴν γῆν μήτε τὴν θάλασσαν μήτε τὰ δένδρα, ἄχρι σφραγίσωμεν τοὺσ δούλουσ τοῦ θεοῦ ἡμῶν ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν.

Καὶ ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν τῶν ἐσφραγισμένων, ἑκατὸν τεσσεράκοντα τέσσαρεσ χιλιάδεσ, ἐσφραγισμένοι ἐκ πάσησ φυλῆσ υἱῶν Ἰσραήλ·

"ἐκ φυλῆσ Ιοὔδα δώδεκα χιλιάδεσ ἐσφραγισμένοι, ἐκ φυλῆσ Ῥουβὴν δώδεκα χιλιάδεσ, ἐκ φυλῆσ Γὰδ δώδεκα χιλιάδεσ, ἐκ φυλῆσ Ἀσὴρ δώδεκα χιλιάδεσ, ἐκ φυλῆσ Νεφθαλὶμ δώδεκα χιλιάδεσ, ἐκ φυλῆσ Μανασσῆ δώδεκα χιλιάδεσ, ἐκ φυλῆσ Συμεὼν δώδεκα χιλιάδεσ, ἐκ φυλῆσ Λευεὶ δώδεκα χιλιάδεσ, ἐκ φυλῆσ Ἰσσαχὰρ δώδεκα χιλιάδεσ, ἐκ φυλῆσ Ζαβουλὼν δώδεκα χιλιάδεσ, ἐκ φυλῆσ Ιὠσὴφ δώδεκα χιλιάδεσ, ἐκ φυλῆσ Βενιαμεὶν δώδεκα χιλιάδεσ ἐσφραγισμένοι.

Μετὰ ταῦτα εἶδον, καὶ ἰδοὺ ὄχλοσ πολύσ, ὃν ἀριθμῆσαι αὐτὸν οὐδεὶσ ἐδύνατο, ἐκ παντὸσ ἔθνουσ καὶ φυλῶν καὶ λαῶν καὶ γλωσσῶν, ἑστῶτεσ ἐνώπιον τοῦ θρόνου καὶ ἐνώπιον τοῦ ἀρνίου, περιβεβλημένουσ στολὰσ λευκάσ, καὶ φοίνικεσ ἐν ταῖσ χερσὶν αὐτῶν·

"Ἡ σωτηρία τῷ θεῷ ἡμῶν τῷ καθημένῳ ἐπὶ τῷ θρόνῳ καὶ τῷ ἀρνίῳ.

"Ἀμήν·

"ἡ εὐλογία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμισ καὶ ἡ ἰσχὺσ τῷ θεῷ ἡμῶν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ τῶν αἰώνων [· "ἀμήν]. Καὶ ἀπεκρίθη εἷσ ἐκ τῶν πρεσβυτέρων λέγων μοι Οὗτοι οἱ περιβεβλημένοι τὰσ στολὰσ τὰσ λευκὰσ τίνεσ εἰσὶν καὶ πόθεν ἦλθον;

καὶ εἴρηκα αὐτῷ Κύριέ μου, σὺ οἶδασ.

καὶ εἶπέν μοι Οὗτοί εἰσιν οἱ ἐρχόμενοι ἐκ τῆσ θλίψεωσ τῆσ μεγάλησ, καὶ ἔπλυναν τὰσ στολὰσ αὐτῶν καὶ ἐλεύκαναν αὐτὰσ ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἀρνίου. διὰ τοῦτό εἰσιν ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ θεοῦ, καὶ λατρεύουσιν αὐτῷ ἡμέρασ καὶ νυκτὸσ ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ, καὶ ὁ καθήμενοσ ἐπὶ τοῦ θρόνου σκηνώσει ἐπ’ αὐτούσ.

οὐ πεινάσουσιν ἔτι οὐδὲ διψήσουσιν ἔτι, οὐδὲ μὴ πέσῃ ἐπ’ αὐτοὺσ ὁ ἥλιοσ οὐδὲ πᾶν καῦμα, ὅτι τὸ ἀρνίον τὸ ἀνὰ μέσον τοῦ θρόνου ποιμανεῖ αὐτούσ, καὶ ὁδηγήσει αὐτοὺσ ἐπὶ ζωῆσ πηγὰσ ὑδάτων·

καὶ ἐξαλείψει ὁ θεὸσ πᾶν δάκρυον ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν.

Καὶ ὅταν ἤνοιξεν τὴν σφραγῖδα τὴν ἑβδόμην, ἐγένετο σιγὴ ἐν τῷ οὐρανῷ ὡσ ἡμίωρον.

καὶ εἶδον τοὺσ ἑπτὰ ἀγγέλουσ οἳ ἐνώπιον τοῦ θεοῦ ἑστήκασιν, καὶ ἐδόθησαν αὐτοῖσ ἑπτὰ σάλπιγγεσ.

Καὶ ἄλλοσ ἄγγελοσ ἦλθεν καὶ ἐστάθη ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου ἔχων λιβανωτὸν χρυσοῦν, καὶ ἐδόθη αὐτῷ θυμιάματα πολλὰ ἵνα δώσει ταῖσ προσευχαῖσ τῶν ἁγίων πάντων ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τὸ χρυσοῦν τὸ ἐνώπιον τοῦ θρόνου.

καὶ ἀνέβη ὁ καπνὸσ τῶν θυμιαμάτων ταῖσ προσευχαῖσ τῶν ἁγίων ἐκ χειρὸσ τοῦ ἀγγέλου ἐνώπιον τοῦ θεοῦ.

καὶ εἴληφεν ὁ ἄγγελοσ τὸν λιβανωτόν, καὶ ἐγέμισεν αὐτὸν ἐκ τοῦ πυρὸσ τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ἔβαλεν εἰσ τὴν γῆν·

καὶ ἐγένοντο βρονταὶ καὶ φωναὶ καὶ ἀστραπαὶ καὶ σεισμόσ. Καὶ οἱ ἑπτὰ ἄγγελοι οἱ ἔχοντεσ τὰσ ἑπτὰ σάλπιγγασ ἡτοίμασαν αὑτοὺσ ἵνα σαλπίσωσιν.

Καὶ ὁ πρῶτοσ ἐσάλπισεν·

καὶ ἐγένετο χάλαζα καὶ πῦρ μεμιγμένα ἐν αἵματι, καὶ ἐβλήθη εἰσ τὴν γῆν· καὶ τὸ τρίτον τῆσ γῆσ κατεκάη, καὶ τὸ τρίτον τῶν δένδρων κατεκάη, καὶ πᾶσ χόρτοσ χλωρὸσ κατεκάη. Καὶ ὁ δεύτεροσ ἄγγελοσ ἐσάλπισεν·

καὶ ὡσ ὄροσ μέγα πυρὶ καιόμενον ἐβλήθη εἰσ τὴν θάλασσαν· καὶ ἀπέθανε τὸ τρίτον τῶν κτισμάτων τῶν ἐν τῇ θαλάσσῃ, τὰ ἔχοντα ψυχάσ, καὶ τὸ τρίτον τῶν πλοίων διεφθάρησαν.

Καὶ ὁ τρίτοσ ἄγγελοσ ἐσάλπισεν·

καὶ ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀστὴρ μέγασ καιόμενοσ ὡσ λαμπάσ, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὸ τρίτον τῶν ποταμῶν καὶ ἐπὶ τὰσ πηγὰσ τῶν ὑδάτων. καὶ τὸ ὄνομα τοῦ ἀστέροσ λέγεται Ὁ Ἄψινθοσ.

καὶ ἐγένετο τὸ τρίτον τῶν ὑδάτων εἰσ ἄψινθον, καὶ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων ἀπέθανον ἐκ τῶν ὑδάτων, ὅτι ἐπικράνθησαν. Καὶ ὁ τέταρτοσ ἄγγελοσ ἐσάλπισεν·

καὶ ἐπλήγη τὸ τρίτον τοῦ ἡλίου καὶ τὸ τρίτον τῆσ σελήνησ καὶ τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων, ἵνα σκοτισθῇ τὸ τρίτον αὐτῶν καὶ ἡ ἡμέρα μὴ φάνῃ τὸ τρίτον αὐτῆσ, καὶ ἡ νὺξ ὁμοίωσ. Καὶ εἶδον, καὶ ἤκουσα ἑνὸσ ἀετοῦ πετομένου ἐν μεσουρανήματι λέγοντοσ φωνῇ μεγάλῃ Οὐαί οὐαί οὐαὶ τοὺσ κατοικοῦντασ ἐπὶ τῆσ γῆσ ἐκ τῶν λοιπῶν φωνῶν τῆσ σάλπιγγοσ τῶν τριῶν ἀγγέλων τῶν μελλόντων σαλπίζειν.

Καὶ ὁ πέμπτοσ ἄγγελοσ ἐσάλπισεν·

καὶ εἶδον ἀστέρα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεπτωκότα εἰσ τὴν γῆν, καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἡ κλεὶσ τοῦ φρέατοσ τῆσ ἀβύσσου· καὶ ἤνοιξεν τὸ φρέαρ τῆσ ἀβύσσου, καὶ ἀνέβη καπνὸσ ἐκ τοῦ φρέατοσ ὡσ καπνὸσ καμίνου μεγάλησ, καὶ ἐσκοτώθη ὁ ἥλιοσ καὶ ὁ ἀὴρ ἐκ τοῦ καπνοῦ τοῦ φρέατοσ.

καὶ ἐκ τοῦ καπνοῦ ἐξῆλθον ἀκρίδεσ εἰσ τὴν γῆν, καὶ ἐδόθη αὐταῖσ ἐξουσία ὡσ ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱ σκορπίοι τῆσ γῆσ.

καὶ ἐρρέθη αὐταῖσ ἵνα μὴ ἀδικήσουσιν τὸν χόρτον τῆσ γῆσ οὐδὲ πᾶν χλωρὸν οὐδὲ πᾶν δένδρον, εἰ μὴ τοὺσ ἀνθρώπουσ οἵτινεσ οὐκ ἔχουσι τὴν σφραγῖδα τοῦ θεοῦ ἐπὶ τῶν μετώπων.

καὶ ἐδόθη αὐταῖσ ἵνα μὴ ἀποκτείνωσιν αὐτούσ ἀλλ’ ἵνα βασανισθήσονται μῆνασ πέντε·

καὶ ὁ βασανισμὸσ αὐτῶν ὡσ βασανισμὸσ σκορπίου, ὅταν παίσῃ ἄνθρωπον. καὶ ἐν ταῖσ ἡμέραισ ἐκείναισ ζητήσουσιν οἱ ἄνθρωποι τὸν θάνατον καὶ οὐ μὴ εὑρήσουσιν αὐτόν, καὶ ἐπιθυμήσουσιν ἀποθανεῖν καὶ φεύγει ὁ θάνατοσ ἀπ’ αὐτῶν.

καὶ εἶχαν θώρακασ ὡσ θώρακασ σιδηροῦσ, καὶ ἡ φωνὴ τῶν πτερύγων αὐτῶν ὡσ φωνὴ ἁρμάτων ἵππων πολλῶν τρεχόντων εἰσ πόλεμον·

καὶ ἔχουσιν οὐρὰσ ὁμοίασ σκορπίοισ καὶ κέντρα, καὶ ἐν ταῖσ οὐραῖσ αὐτῶν ἡ ἐξουσία αὐτῶν ἀδικῆσαι τοὺσ ἀνθρώπουσ μῆνασ πέντε.

ἔχουσιν ἐπ’ αὐτῶν βασιλέα τὸν ἄγγελον τῆσ ἀβύσσου·

ὄνομα αὐτῷ Ἐβραϊστὶ Ἀβαδδών καὶ ἐν τῇ Ἑλληνικῇ ὄνομα ἔχει Ἀπολλύων. Ἡ Οὐαὶ ἡ μία ἀπῆλθεν·

ἰδοὺ ἔρχεται ἔτι δύο Οὐαὶ μετὰ ταῦτα. Καὶ ὁ ἕκτοσ ἄγγελοσ ἐσάλπισεν·

λέγοντα τῷ ἕκτῳ ἀγγέλῳ, ὁ ἔχων τὴν σάλπιγγα, Λῦσον τοὺσ τέσσαρασ ἀγγέλουσ τοὺσ δεδεμένουσ ἐπὶ τῷ ποταμῷ τῷ μεγάλῳ Εὐφράτῃ.

καὶ ἐλύθησαν οἱ τέσσαρεσ ἄγγελοι οἱ ἡτοιμασμένοι εἰσ τὴν ὡρ́αν καὶ ἡμέραν καὶ μῆνα καὶ ἐνιαυτόν, ἵνα ἀποκτείνωσιν τὸ τρίτον τῶν ἀνθρώπων.

καὶ ὁ ἀριθμὸσ τῶν στρατευμάτων τοῦ ἱππικοῦ δὶσ μυριάδεσ μυριάδων·

ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν. καὶ οὕτωσ εἶδον τοὺσ ἵππουσ ἐν τῇ ὁράσει καὶ τοὺσ καθημένουσ ἐπ’ αὐτῶν, ἔχοντασ θῴρακασ πυρίνουσ καὶ ὑακινθίνουσ καὶ θειώδεισ·

καὶ αἱ κεφαλαὶ τῶν ἵππων ὡσ κεφαλαὶ λεόντων, καὶ ἐκ τῶν στομάτων αὐτῶν ἐκπορεύεται πῦρ καὶ καπνὸσ καὶ θεῖον. ἀπὸ τῶν τριῶν πληγῶν τούτων ἀπεκτάνθησαν τὸ τρίτον τῶν ἀνθρώπων, ἐκ τοῦ πυρὸσ καὶ τοῦ καπνοῦ καὶ τοῦ θείου τοῦ ἐκπορευομένου ἐκ τῶν στομάτων αὐτῶν.

ἡ γὰρ ἐξουσία τῶν ἵππων ἐν τῷ στόματι αὐτῶν ἐστὶν καὶ ἐν ταῖσ οὐραῖσ αὐτῶν·

αἱ γὰρ οὐραὶ αὐτῶν ὅμοιαι ὄφεσιν, ἔχουσαι κεφαλάσ, καὶ ἐν αὐταῖσ ἀδικοῦσιν. καὶ οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν φόνων αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν φαρμάκων αὐτῶν οὔτε ἐκ τῆσ πορνείασ αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν κλεμμάτων αὐτῶν.

Καὶ εἶδον ἄλλον ἄγγελον ἰσχυρὸν καταταβαίνοντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, περιβεβλημένον νεφέλην, καὶ ἡ ἶρισ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν·

αὐτοῦ, καὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡσ ὁ ἥλιοσ, καὶ οἱ πόδεσ αὐτοῦ ὡσ στύλοι πυρόσ, καὶ ἔχων ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ βιβλαρίδιον ἠνεῳγμένον. καὶ ἔθηκεν τὸν πόδα αὐτοῦ τὸν δεξιὸν ἐπὶ τῆσ θαλάσσησ, τὸν δὲ εὐώνυμον ἐπὶ τῆσ γῆσ, καὶ ἔκραξεν φωνῇ μεγάλῃ ὥσπερ λέων μυκᾶται.

καὶ ὅτε ἔκραξεν, ἐλάλησαν αἱ ἑπτὰ βρονταὶ τὰσ ἑαυτῶν φωνάσ.

Καὶ ὅτε ἐλάλησαν αἱ ἑπτὰ βρονταί, ἤμελλον γράφειν·

καὶ ἤκουσα φωνὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσαν Σφράγισον ἃ ἐλάλησαν αἱ ἑπτὰ βρονταί, καὶ μὴ αὐτὰ γράψῃσ. καὶ ὤμοσεν ἐν τῷ ζῶντι εἰσ τοὺσ αἰῶνασ τῶν αἰώνων, ὃσ ἔκτισεν τὸν οὐρανὸν καὶ τὰ ἐν αὐτῷ καὶ τὴν γῆν καὶ τὰ ἐν αὐτῇ [καὶ τὴν θάλασσαν καὶ τὰ ἐν αὐτῇ], ὅτι χρόνοσ οὐκέτι ἔσται·

ἀλλ’ ἐν ταῖσ ἡμέραισ τῆσ φωνῆσ τοῦ ἑβδόμου ἀγγέλου, ὅταν μέλλῃ σαλπίζειν, καὶ ἐτελέσθη τὸ μυστήριον τοῦ θεοῦ, ὡσ εὐηγγέλισεν τοὺσ ἑαυτοῦ δούλουσ τοὺσ προφήτασ.

Καὶ ἡ φωνὴ ἣν ἤκουσα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, πάλιν λαλοῦσαν μετ’ ἐμοῦ καὶ λέγουσαν Ὕπαγε λάβε τὸ βιβλίον τὸ ἠνεῳγμένον ἐν τῇ χειρὶ τοῦ ἀγγέλου τοῦ ἑστῶτοσ ἐπὶ τῆσ θαλάσσησ καὶ ἐπὶ τῆσ γῆσ.

καὶ ἀπῆλθα πρὸσ τὸν ἄγγελον λέγων αὐτῷ δοῦναί μοι τὸ βιβλαρίδιον.

καὶ λέγει μοι Λάβε καὶ κατάφαγε αὐτό, καὶ πικρανεῖ σου τὴν κοιλίαν, ἀλλ’ ἐν τῷ στόματί σου ἔσται γλυκὺ ὡσ μέλι. καὶ ἔλαβον τὸ βιβλαρίδιον ἐκ τῆσ χειρὸσ τοῦ ἀγγέλου καὶ κατέφαγον αὐτό, καὶ ἦν ἐν τῷ στόματί μου ὡσ μέλι γλυκύ·

καὶ ὅτε ἔφαγον αὐτό, ἐπικράνθη ἡ κοιλία μου. καὶ λέγουσίν μοι Δεῖ σε πάλιν προφητεῦσαι ἐπὶ λαοῖσ καὶ ἔθνεσιν καὶ γλώσσαισ καὶ βασιλεῦσιν πολλοῖσ.

Καὶ ἐδόθη μοι κάλαμοσ ὅμοιοσ ῥάβδῳ, λέγων Ἔγειρε καὶ μέτρησον τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ καὶ τὸ θυσιαστήριον καὶ τοὺσ προσκυνοῦντασ ἐν αὐτῷ.

καὶ τὴν αὐλὴν τὴν ἔξωθεν τοῦ ναοῦ ἔκβαλε ἔξωθεν, καὶ μὴ αὐτὴν μετρήσῃσ, ὅτι ἐδόθη τοῖσ ἔθνεσιν, καὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν πατήσουσιν μῆνασ τεσσεράκοντα [καὶ] δύο.

καὶ δώσω τοῖσ δυσὶν μάρτυσίν μου, καὶ προφητεύσουσιν ἡμέρασ χιλίασ διακοσίασ ἑξήκοντα, περιβεβλημένουσ σάκκουσ.

Οὗτοί·

εἰσιν αἱ δύο ἐλαῖαι καὶ αἱ δύο λυχνίαι [αἱ] ἐνώπιον τοῦ κυρίου τῆσ γῆσ ἑστῶτεσ. καὶ εἴ τισ αὐτοὺσ θέλει ἀδικῆσαι, πῦρ ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ στόματοσ αὐτῶν καὶ κατεσθίει τοὺσ ἐχθροὺσ αὐτῶν·

καὶ εἴ τισ θελήσῃ αὐτοὺσ ἀδικῆσαι, οὕτωσ δεῖ αὐτὸν ἀποκτανθῆναι. οὗτοι ἔχουσιν τὴν ἐξουσίαν κλεῖσαι τὸν οὐρανόν, ἵνα μὴ ὑετὸσ βρέχῃ τὰσ ἡμέρασ τῆσ προφητείασ αὐτῶν, καὶ ἐξουσίαν ἔχουσιν ἐπὶ τῶν ὑδάτων στρέφειν αὐτὰ εἰσ αἷμα καὶ πατάξαι τὴν γῆν ἐν πάσῃ πληγῇ ὁσάκισ ἐὰν θελήσωσιν.

καὶ ὅταν τελέσωσιν τὴν μαρτυρίαν αὐτῶν, τὸ θηρίον τὸ ἀναβαῖνον ἐκ τῆσ ἀβύσσου ποιήσει μετ̓ αὐτῶν πόλεμον καὶ νικήσει αὐτοὺσ καὶ ἀποκτενεῖ αὐτούσ.

καὶ τὸ πτῶμα αὐτῶν ἐπὶ τῆσ πλατείασ τῆσ πόλεωσ τῆσ μεγάλησ, ἥτισ καλεῖται πνευματικῶσ Σόδομα καὶ Αἴγυπτοσ, ὅπου καὶ ὁ κύριοσ αὐτῶν ἐσταυρώθη.

καὶ βλέπουσιν ἐκ τῶν λαῶν καὶ φυλῶν καὶ γλωσσῶν καὶ ἐθνῶν τὸ πτῶμα αὐτῶν ἡμέρασ τρεῖσ καὶ ἥμισυ, καὶ τὰ πτώματα αὐτῶν οὐκ ἀφίουσιν τεθῆναι εἰσ μνῆμα.

καὶ οἱ κατοικοῦντεσ ἐπὶ τῆσ γῆσ χαίρουσιν ἐπ’ αὐτοῖσ καὶ εὐφραίνονται, καὶ δῶρα πέμψουσιν ἀλλήλοισ, ὅτι οὗτοι οἱ δύο προφῆται ἐβασάνισαν τοὺσ κατοικοῦντασ ἐπὶ τῆσ γῆσ.

καὶ μετὰ [τὰσ] τρεῖσ ἡμέρασ καὶ ἥμισυ πνεῦμα ζωῆσ ἐκ τοῦ θεοῦ εἰσῆλθεν [ἐν] αὐτοῖσ, καὶ ἔστησαν ἐπὶ τοὺσ πόδασ αὐτῶν, καὶ φόβοσ μέγασ ἐπέπεσεν ἐπὶ τοὺσ θεωροῦντασ αὐτούσ·

καὶ ἤκουσαν φωνῆσ μεγάλησ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λεγούσησ αὐτοῖσ Ἀνάβατε ὧδε, καὶ ἀνέβησαν εἰσ τὸν οὐρανὸν ἐν τῇ νεφέλῃ, καὶ ἐθεώρησαν αὐτοὺσ οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν.

Καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ὡρ́ᾳ ἐγένετο σεισμὸσ μέγασ, καὶ τὸ δέκατον τῆσ πόλεωσ ἔπεσεν, καὶ ἀπεκτάνθησαν ἐν τῷ σεισμῷ ὀνόματα ἀνθρώπων χιλιάδεσ ἑπτά, καὶ οἱ λοιποὶ ἔμφοβοι ἐγένοντο καὶ ἔδωκαν δόξαν τῷ θεῷ τοῦ οὐρανοῦ.

Ἡ Οὐαὶ ἡ δευτέρα ἀπῆλθεν·

ἰδοὺ ἡ Οὐαὶ ἡ τρίτη ἔρχεται ταχύ. Καὶ ὁ ἕβδομοσ ἄγγελοσ ἐσάλπισεν·

"Ἐγένετο ἡ βασιλεία τοῦ κόσμου τοῦ κυρίου ἡμῶν καὶ τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ, καὶ βασιλεύσει εἰσ τοὺσ αἰῶνασ τῶν αἰώνων. "Εὐχαριστοῦμέν σοι, κύριε, ὁ θεόσ, ὁ παντοκράτωρ, ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν, ὅτι εἴληφεσ τὴν δύναμίν σου τὴν μεγάλην καὶ ἐβασίλευσασ·

"καὶ τὰ ἔθνη ὠργίσθησαν, καὶ ἦλθεν ἡ ὀργή σου καὶ ὁ καιρὸσ τῶν νεκρῶν κριθῆναι καὶ δοῦναι τὸν μισθὸν τοῖσ δούλοισ σου τοῖσ προφήταισ καὶ τοῖσ ἁγίοισ καὶ τοῖσ φοβουμένοισ τὸ ὄνομά σου, τοὺσ μικροὺσ καὶ τοὺσ μεγάλουσ, καὶ διαφθεῖραι τοὺσ διαφθείροντασ τὴν γῆν. καὶ ἠνοίγη ὁ ναὸσ τοῦ θεοῦ ὁ ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ὤφθη ἡ κιβωτὸσ τῆσ διαθήκησ αὐτοῦ ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ·

καὶ ἐγένοντο ἀστραπαὶ καὶ φωναὶ καὶ βρονταὶ καὶ σεισμὸσ καὶ χάλαζα μεγάλη.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

APOKALUYIS IWANOU, chapter 7

(APOKALUYIS IWANOU, chapter 7)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION