APOKALUYIS IWANOU, chapter 17

(APOKALUYIS IWANOU, chapter 17)

μεθ’ ἧσ ἐπόρνευσαν οἱ βασιλεῖσ τῆσ γῆσ, καὶ ἐμεθύσθησαν οἱ κατοικοῦντεσ τὴν γῆν ἐκ τοῦ οἴνου τῆσ πορνείασ αὐτῆσ. καὶ ἀπήνεγκέν με εἰσ ἔρημον ἐν πνεύματι.

καὶ εἶδον γυναῖκα καθημένην ἐπὶ θηρίον κόκκινον, γέμοντα ὀνόματα βλασφημίασ, ἔχων κεφαλὰσ ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα· καὶ ἐπὶ τὸ μέτωπον αὐτῆσ ὄνομα γεγραμμένον, μυστήριον, ΒΑΒΥΛΩΝ Η ΜΕΓΑΛΗ, Η ΜΗΤΗΡ ΤΩΝ ΠΟΡΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΔΕΛΥΓΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΓΗΣ.

καὶ εἶδον τὴν γυναῖκα μεθύουσαν ἐκ τοῦ αἵματοσ τῶν ἁγίων καὶ ἐκ τοῦ αἵματοσ τῶν μαρτύρων Ιἠσοῦ.

Καὶ ἐθαύμασα ἰδὼν αὐτὴν θαῦμα μέγα·

καὶ εἶπέν μοι ὁ ἄγγελοσ Διὰ τί ἐθαύμασασ; ἐγὼ ἐρῶ σοι τὸ μυστήριον τῆσ γυναικὸσ καὶ τοῦ θηρίου τοῦ βαστάζοντοσ αὐτήν, τοῦ ἔχοντοσ τὰσ ἑπτὰ κεφαλὰσ καὶ τὰ δέκα κέρατα. τὸ θηρίον ὃ εἶδεσ ἦν καὶ οὐκ ἔστιν, καὶ μέλλει ἀναβαίνειν ἐκ τῆσ ἀβύσσου, καὶ εἰσ ἀπώλειαν ὑπάγει·

καὶ θαυμασθήσονται οἱ κατοικοῦντεσ ἐπὶ τῆσ γῆσ, ὧν οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα ἐπὶ τὸ βιβλίον τῆσ ζωῆσ ἀπὸ καταβολῆσ κόσμου, βλεπόντων τὸ θηρίον ὄτι ἦν καὶ οὐκ ἔστιν καὶ πάρεσται. Ὧδε ὁ νοῦσ ὁ ἔχων σοφίαν.

αἱ ἑπτὰ κεφαλαὶ ἑπτὰ ὄρη εἰσίν, ὅπου ἡ γυνὴ κάθηται ἐπ’ αὐτῶν. καὶ βασιλεῖσ ἑπτά εἰσιν· οἱ πέντε ἔπεσαν, ὁ εἷσ ἔστιν, ὁ ἄλλοσ οὔπω ἦλθεν, καὶ ὅταν ἔλθῃ ὀλίγον αὐτὸν δεῖ μεῖναι, καὶ τὸ θηρίον ὃ ἦν καὶ οὐκ ἔστιν.

καὶ αὐτὸσ ὄγδοόσ ἐστιν καὶ ἐκ τῶν ἑπτά ἐστιν, καὶ εἰσ ἀπώλειαν ὑπάγει.

καὶ τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδεσ δέκα βασιλεῖσ εἰσίν, οἵτινεσ βασιλείαν οὔπω ἔλαβον, ἀλλὰ ἐξουσίαν ὡσ βασιλεῖσ μίαν ὡρ́αν λαμβάνουσιν μετὰ τοῦ θηρίου.

οὗτοι μίαν γνώμην ἔχουσιν, καὶ τὴν δύναμιν καὶ ἐξουσίαν αὐτῶν τῷ θηρίῳ διδόασιν.

οὗτοι μετὰ τοῦ ἀρνίου πολεμήσουσιν, καὶ τὸ ἀρνίον νικήσει αὐτούσ, ὅτι κύριοσ κυρίων ἐστὶν καὶ βασιλεὺσ βασιλέων, καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦ κλητοὶ καὶ ἐκλεκτοὶ καὶ πιστοί.

Καὶ λέγει μοι Τὰ ὕδατα ἃ εἶδεσ, οὗ ἡ πόρνη κάθηται, λαοὶ καὶ ὄχλοι εἰσὶν καὶ ἔθνη καὶ γλῶσσαι.

καὶ τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδεσ καὶ τὸ θηρίον, οὗτοι μισήσουσι τὴν πόρνην, καὶ ἠρημωμένην ποιήσουσιν αὐτὴν καὶ γυμνήν, καὶ τὰσ σάρκασ αὐτῆσ φάγονται, καὶ αὐτὴν κατακαύσουσιν [ἐν] πυρί·

ὁ γὰρ θεὸσ ἔδωκεν εἰσ τὰσ καρδίασ αὐτῶν ποιῆσαι τὴν γνώμην αὐτοῦ, καὶ ποιῆσαι μίαν γνώμην καὶ δοῦναι τὴν βασιλείαν αὐτῶν τῷ θηρίῳ, ἄχρι τελεσθήσονται οἱ λόγοι τοῦ θεοῦ.

καὶ ἡ γυνὴ ἣν εἶδεσ ἔστιν ἡ πόλισ ἡ μεγάλη ἡ ἔχουσα βασιλείαν ἐπὶ τῶν βασιλέων τῆσ γῆσ.

Μετὰ ταῦτα εἶδον ἄλλον ἄγγελον καταβαίνοντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ἔχοντα ἐξουσίαν μεγάλην, καὶ ἡ γῆ ἐφωτίσθη ἐκ τῆσ δόξησ αὐτοῦ.

ὅτι ἐκ [τοῦ οἴνου] τοῦ θυμοῦ τῆσ πορνείασ αὐτῆσ πέπτωκαν πάντα τὰ ἔθνη, καὶ οἱ βασιλεῖσ τῆσ γῆσ μετ’ αὐτῆσ ἐπόρνευσαν, καὶ οἱ ἔμποροι τῆσ γῆσ ἐκ τῆσ δυνάμεωσ τοῦ στρήνουσ αὐτῆσ ἐπλούτησαν.

Καὶ ἤκουσα ἄλλην φωνὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσαν Ἐξέλθατε, ὁ λαόσ μου, ἐξ αὐτῆσ, ἵνα μὴ συνκοινωνήσητε ταῖσ ἁμαρτίαισ αὐτῆσ, καὶ ἐκ τῶν πληγῶν αὐτῆσ ἵνα μὴ λάβητε·

ὅτι ἐκολλήθησαν αὐτῆσ αἱ ἁμαρτίαι ἄχρι τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἐμνημόνευσεν ὁ θεὸσ τὰ ἀδικήματα αὐτῆσ.

ἀπόδοτε αὐτῆ ὡσ καὶ αὐτη ἀπέδωκεν, καὶ διπλώσατε [τὰ] διπλᾶ κατὰ τὰ ἔργα αὐτῆσ·

ἐν τῷ ποτηρίῳ ᾧ ἐκέρασεν κεράσατε αὐτῇ διπλοῦν· ὅσα ἐδόξασεν αὑτὴν καὶ ἐστρηνίασεν, τοσοῦτον δότε αὐτῇ βασανισμὸν καὶ πένθοσ.

ὅτι ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆσ λέγει ὅτι Κάθημαι βασίλισσα, καὶ χήρα οὐκ εἰμί, καὶ πένθοσ οὐ μὴ ἴδω· διὰ τοῦτο ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ ἥξουσιν αἱ πληγαὶ αὐτῆσ, θάνατοσ καὶ πένθοσ καὶ λιμόσ, καὶ ἐν πυρὶ κατακαυθήσεται·

ὅτι ἰσχυρὸσ [Κύριοσ] ὁ θεὸσ ὁ κρίνασ αὐτήν. ἀπὸ μακρόθεν ἑστηκότεσ διὰ τὸν φόβον τοῦ βασανισμοῦ αὐτῆσ, λέγοντεσ Οὐαί οὐαί, ἡ πόλισ ἡ μεγάλη, Βαβυλὼν ἡ πόλισ ἡ ἰσχυρά, ὅτι μιᾷ ὡρ́ᾳ ἦλθεν ἡ κρίσισ σου.

καὶ κιννάμωμον καὶ ἄμωμον καὶ θυμιάματα καὶ μύρον καὶ λίβανον καὶ οἶνον καὶ ἔλαιον καὶ σεμίδαλιν καὶ σῖτον καὶ κτήνη καὶ πρόβατα, καὶ ἵππων καὶ ῥεδῶν καὶ σωμάτων, καὶ ψυχασ ἀνθρώπων.

καὶ ἡ ὀπώρα σου τῆσ ἐπιθυμίασ τῆσ ψυχῆσ ἀπῆλθεν ἀπὸ σοῦ, καὶ πάντα τὰ λιπαρὰ καὶ τὰ λαμπρὰ ἀπώλετο ἀπὸ σοῦ, καὶ οὐκέτι οὐ μὴ αὐτὰ εὑρήσουσιν.

λέγοντεσ Οὐαί οὐαί, ἡ πόλισ ἡ μεγάλη, ἡ περιβεβλημένη βύσσινον καὶ πορφυροῦν καὶ κόκκινον, καὶ κεχρυσωμένη [ἐν] χρυσίῳ καὶ λίθῳ τιμίῳ καὶ μαργαρίτῃ, ὅτι μιᾷ ὡρ́ᾳ ἠρημώθη ὁ τοσοῦτοσ πλοῦτοσ.

καὶ ἔκραξαν βλέποντεσ τὸν καπνὸν τῆσ πυρώσεωσ αὐτῆσ λέγοντεσ Τίσ ὁμοία τῇ πόλει τῇ μεγάλῃ;

καὶ ἔβαλον χοῦν ἐπὶ τὰσ κεφαλὰσ αὐτῶν καὶ ἔκραξαν κλαίοντεσ καὶ πενθοῦντεσ, λέγοντεσ Οὐαί οὐαί, ἡ πόλισ ἡ μεγάλη, ἐν ᾗ ἐπλούτησαν πάντεσ οἱ ἔχοντεσ τὰ πλοῖα ἐν τῇ θαλάσσῃ ἐκ τῆσ τιμιότητοσ αὐτῆσ, ὅτι μιᾷ ὡρ́ᾳ ἠρημώθη.

Εὐφραίνου ἐπ’ αὐτῇ, οὐρανέ, καὶ οἱ ἅγιοι καὶ οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ προφῆται, ὅτι ἔκρινεν ὁ θεὸσ τὸ κρίμα ὑμῶν ἐξ αὐτῆσ.

Καὶ ἦρεν εἷσ ἄγγελοσ ἰσχυρὸσ λίθον ὡσ μύλινον μέγαν, καὶ ἔβαλεν εἰσ τὴν θάλασσαν λέγων Οὕτωσ ὁρμήματι βληθήσεται Βαβυλὼν ἡ μεγάλη πόλισ, καὶ οὐ μὴ εὑρεθῆ ἔτι.

καὶ φωνὴ κιθαρῳδῶν καὶ μουσικῶν καὶ αὐλητῶν καὶ σαλπιστῶν οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἐν σοὶ ἔτι, καὶ πᾶσ τεχνίτησ [πάσησ τέχνησ] οὐ μὴ εὑρεθῇ ἐν σοὶ ἔτι, καὶ φωνὴ μύλου οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἐν σοὶ ἔτι, καὶ φῶσ λύχνου οὐ μὴ φάνῃ ἐν σοὶ ἔτι, καὶ φωνὴ νυμφίου καὶ νύμφησ οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἐν σοὶ ἔτι·

καὶ ἐν αὐτῇ αἷμα προφητῶν καὶ ἁγίων εὑρέθη καὶ πάντων τῶν ἐσφαγμένων ἐπὶ τῆσ γῆσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION