PROS EBRAIOUS, chapter 7

(PROS EBRAIOUS, chapter 7)

ἀπάτωρ, ἀμήτωρ, ἀγενεαλόγητοσ, μήτε ἀρχὴν ἡμερῶν μήτε ζωῆσ τέλοσ ἔχων, ἀφωμοιωμένοσ δὲ τῷ υἱῷ τοῦ θεοῦ, μένει ἱερεὺσ εἰσ τὸ διηνεκέσ. Θεωρεῖτε δὲ πηλίκοσ οὗτοσ ᾧ δεκάτην Ἀβραὰμ ἔδωκεν ἐκ τῶν ἀκροθινίων ὁ πατριάρχησ.

καὶ οἱ μὲν ἐκ τῶν υἱῶν Λευεὶ τὴν ἱερατίαν λαμβάνοντεσ ἐντολὴν ἔχουσιν ἀποδεκατοῖν τὸν λαὸν κατὰ τὸν νόμον, τοῦτ’ ἔστιν τοὺσ ἀδελφοὺσ αὐτῶν, καίπερ ἐξεληλυθότασ ἐκ τῆσ ὀσφύοσ Ἀβραάμ·

ὁ δὲ μὴ γενεαλογούμενοσ ἐξ αὐτῶν δεδεκάτωκεν Ἀβραάμ, καὶ τὸν ἔχοντα τὰσ ἐπαγγελίασ εὐλόγηκεν.

χωρὶσ δὲ πάσησ ἀντιλογίασ τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονοσ εὐλογεῖται.

καὶ ὧδε μὲν δεκάτασ ἀποθνήσκοντεσ ἄνθρωποι λαμβάνουσιν, ἐκεῖ δὲ μαρτυρούμενοσ ὅτι ζῇ.

ἔτι γὰρ ἐν τῇ ὀσφύϊ τοῦ πατρὸσ ἦν ὅτε συνήντησεν αὐτῷ Μελχισεδέκ.

Εἰ μὲν οὖν τελείωσισ διὰ τῆσ Λευειτικῆσ ἱερωσύνησ ἦν, ὁ λαὸσ γὰρ ἐπ’ αὐτῆσ νενομοθέτηται, τίσ ἔτι χρεία κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ ἕτερον ἀνίστασθαι ἱερέα καὶ οὐ κατὰ τὴν τάξιν Αἀρὼν λέγεσθαι;

μετατιθεμένησ γὰρ τῆσ ἱερωσύνησ ἐξ ἀνάγκησ καὶ νόμου μετάθεσισ γίνεται.

ἐφ’ ὃν γὰρ λέγεται ταῦτα φυλῆσ ἑτέρασ μετέσχηκεν, ἀφ’ ἧσ οὐδεὶσ προσέσχηκεν τῷ θυσιαστηρίῳ·

πρόδηλον γὰρ ὅτι ἐξ Ιοὔδα ἀνατέταλκεν ὁ κύριοσ ἡμῶν, εἰσ ἣν φυλὴν περὶ ἱερέων οὐδὲν Μωυσῆσ ἐλάλησεν.

μαρτυρεῖται γὰρ ὅτι Σὺ ἱερεὺσ εἰσ τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.

οὐδὲν γὰρ ἐτελείωσεν ὁ νόμοσ, ἐπεισαγωγὴ δὲ κρείττονοσ ἐλπίδοσ, δι’ ἧσ ἐγγίζομεν τῷ θεῷ.

κατὰ τοσοῦτο καὶ κρείττονοσ διαθήκησ γέγονεν ἔγγυοσ Ιἠσοῦσ.

Καὶ οἱ μὲν πλείονέσ εἰσιν γεγονότεσ ἱερεῖσ διὰ τὸ θανάτῳ κωλύεσθαι παραμένειν·

ὁ δὲ διὰ τὸ μένειν αὐτὸν εἰσ τὸν αἰῶνα ἀπαράβατον·

ἔχει τὴν ἱερωσύνην· ὅθεν καὶ σώζειν εἰσ τὸ παντελὲσ δύναται τοὺσ προσερχομένουσ δι’ αὐτοῦ τῷ θεῷ, πάντοτε ζῶν εἰσ τὸ ἐντυγχάνειν ὑπὲρ αὐτῶν.

Τοιοῦτοσ γὰρ ἡμῖν [καὶ] ἔπρεπεν ἀρχιερεύσ, ὅσιοσ, ἄκακοσ, ἀμίαντοσ, κεχωρισμένοσ ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν, καὶ ὑψηλότεροσ τῶν οὐρανῶν γενόμενοσ·

ὃσ οὐκ ἔχει καθ’ ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖσ, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίασ ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ·

τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκασ· ὁ νόμοσ γὰρ ἀνθρώπουσ καθίστησιν ἀρχιερεῖσ ἔχοντασ ἀσθένειαν, ὁ λόγοσ δὲ τῆσ ὁρκωμοσίασ τῆσ μετὰ τὸν νόμον υἱόν, εἰσ τὸν αἰῶνα τετελειωμένον.

τῶν ἁγίων λειτουργὸσ καὶ τῆσ σκηνῆσ τῆσ ἀληθινῆσ, ἣν ἔπηξεν ὁ κύριοσ, οὐκ ἄνθρωποσ.

πᾶσ γὰρ ἀρχιερεὺσ εἰσ τὸ προσφέρειν δῶρά τε καὶ θυσίασ καθίσταται·

ὅθεν ἀναγκαῖον ἔχειν τι καὶ τοῦτον ὃ προσενέγκῃ. εἰ μὲν οὖν ἦν ἐπὶ γῆσ, οὐδ’ ἂν ἦν ἱερεύσ, ὄντων τῶν προσφερόντων κατὰ νόμον τὰ δῶρα·

οἵτινεσ ὑποδείγματι καὶ σκιᾷ λατρεύουσιν τῶν ἐπουρανίων, καθὼσ κεχρημάτισται Μωυσῆσ μέλλων ἐπιτελεῖν τὴν σκηνήν, Ὅρα γάρ, φησίν, ποιήσεισ πάντα > κατὰ τὸν τύπον τὸν δειχθέντα σοι ἐν τῷ ὄρει·

νῦν δὲ διαφορωτέρασ τέτυχεν λειτουργίασ, ὅσῳ καὶ κρείττονόσ ἐστιν διαθήκησ μεσίτησ, ἥτισ ἐπὶ κρείττοσιν ἐπαγγελίαισ νενομοθέτηται.

εἰ γὰρ ἡ πρώτη ἐκείνη ἦν ἄμεμπτοσ, οὐκ ἂν δευτέρασ ἐζητεῖτο τόποσ·

οὐ κατὰ τὴν διαθήκην ἣν ἐποίησα τοῖσ πατράσιν αὐτῶν ἐν ἡμέρᾳ ἐπιλαβομένου μου τῆσ χειρὸσ αὐτῶν ἐξαγαγεῖν αὐτοὺσ ἐκ γῆξ Αἰγύπτου, ὁτι αὐτοὶ οὐκ ἐνέμειναν ἐν τῇ διαθήκῃ μου, κἀγὼ ἠμέλησα αὐτῶν, λέγει Κύριοσ.

ὅτι αὕτη ἡ διαθήκη ἣν διαθήσομαι τῷ οἴκῳ Ἰσραήλ μετὰ τὰσ ἡμέρασ ὲκείνασ, λέγει Κύριοσ, διδοὺσ νόμουσ μου εἰσ τὴν διάνοιαν αὐτῶν, καὶ ἐπὶ καρδίασ αὐτῶν ἐπιγράψω αὐτούσ, καὶ ἔσομαι αὐτοῖσ εἰσ θεόν καὶ αὐτοὶ ἔσονται μοι εἰσ λαόν.

καὶ οὐ μὴ διδάξωσιν ἕκαστοσ τὸν πολίτην αὐτοῦ καὶ ἕκαστοσ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, λέγων Γνῶθι τὸν κύριον, ὅτι παντεσ εἰδήσουσίν με ἀπὸ μικροῦ ἑώσ μεγάλου αὐτῶν.

ὅτι ἵλεωσ ἔσομαι ταῖσ ἀδικίαισ αὐτῶν, καὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν οὐ μὴ μνησθῶ ἔτι.

ἐν τῷ λέγειν Καινήν πεπαλαίωκεν τὴν πρώτην, τὸ δὲ παλαιούμενον καὶ γηράσκον ἐγγὺσ ἀφανισμοῦ.

Εἶχε μὲν οὖν [καὶ] ἡ πρώτη δικαιώματα λατρείασ τό τε ἅγιον κοσμικόν.

σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη·

ἡ πρώτη ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσισ τῶν ἄρτων, ἥτισ λέγεται Ἅγια· χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆσ διαθήκησ περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνοσ χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ῥάβδοσ Αἀρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκεσ τῆσ διαθήκησ, ὑπεράνω δὲ αὐτῆσ Χερουβεὶν δόξησ κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον·

περὶ ὧν οὐκ ἔστιν νῦν λέγειν κατὰ μέροσ.

μόνον ἐπὶ βρώμασιν καὶ πόμασιν καὶ διαφόροισ βαπτισμοῖσ, δικαιώματα σαρκὸσ μέχρι καιροῦ διορθώσεωσ ἐπικείμενα.

οὐδὲ δι’ αἵματοσ τράγων καὶ μόσχων διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματοσ, εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰσ τὰ ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενοσ.

πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ χριστοῦ, ὃσ διὰ πνεύματοσ αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ἡμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰσ τὸ λατρεύειν θεῷ ζῶντι.

Καὶ διὰ τοῦτο διαθήκησ καινῆσ μεσίτησ ἐστίν, ὅπωσ θανάτου γενομένου εἰσ ἀπολύτρωσιν τῶν ἐπὶ τῇ πρώτῃ διαθήκῃ παραβάσεων τὴν ἐπαγγελίαν λάβωσιν οἱ κεκλημένοι τῆσ αἰωνίου κληρονομίασ.

ὅπου γὰρ διαθήκη, θάνατον ἀνάγκη φέρεσθαι τοῦ διαθεμένου·

διαθήκη γὰρ ἐπὶ νεκροῖσ βεβαία, ἐπεὶ μὴ τότε ἰσχύει ὅτε ζῇ ὁ διαθέμενοσ.

Ὅθεν οὐδὲ ἡ πρώτη χωρὶσ αἵματοσ ἐνκεκαίνισται·

λαληθείσησ γὰρ πάσησ ἐντολῆσ κατὰ τὸν νόμον ὑπὸ Μωυσέωσ παντὶ τῷ λαῷ, λαβὼν τὸ αἷμα τῶν μόσχων καὶ τῶν τράγων μετὰ ὕδατοσ καὶ ἐρίου κοκκίνου καὶ ὑσσώπου αὐτό τε τὸ βιβλίον.

λέγων Τοῦτο τὸ αἷμα τῆσ διαθήκησ ἧσ ἐνετείλατο πρὸσ ὑμᾶσ ὁ θεόσ·

καὶ τὴν σκηνὴν δὲ καὶ πάντα τὰ σκεύη τῆσ λειτουργίασ τῷ αἵματι ὁμοίωσ ἐράντισεν.

καὶ σχεδὸν ἐν αἵματι πάντα καθαρίζεται κατὰ τὸν νόμον, καὶ χωρὶσ αἱματεκχυσίασ οὐ γίνεται ἄφεσισ.

Ἀνάγκη οὖν τὰ μὲν ὑποδείγματα τῶν ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ τούτοισ καθαρίζεσθαι, αὐτὰ δὲ τὰ ἐπουράνια κρείττοσι θυσίαισ παρὰ ταύτασ.

οὐ γὰρ εἰσ χειροποίητα εἰσῆλθεν ἅγια Χριστόσ, ἀντίτυπα τῶν ἀληθινῶν, ἀλλ’ εἰσ αὐτὸν τὸν οὐρανόν, νῦν ἐμφανισθῆναι τῷ προσώπῳ τοῦ θεοῦ ὑπὲρ ἡμῶν·

οὐδ’ ἵνα πολλάκισ προσφέρῃ ἑαυτόν, ὥσπερ ὁ ἀρχιερεὺσ εἰσέρχεται εἰσ τὰ ἅγια κατ’ ἐνιαυτὸν ἐν αἵματι ἀλλοτρίῳ, ἐπεὶ ἔδει αὐτὸν πολλάκισ παθεῖν ἀπὸ καταβολῆσ κόσμου·

νυνὶ δὲ ἅπαξ ἐπὶ συντελείᾳ τῶν αἰώνων εἰσ ἀθέτησιν τῆσ ἁμαρτίασ διὰ τῆσ θυσίασ αὐτοῦ πεφανέρωται.

οὕτωσ καὶ ὁ χριστόσ, ἅπαξ προσενεχθεὶσ εἰσ τὸ πολλῶν ἀνενεγκεῖν ἁμαρτίασ, ἐκ δευτέρου χωρὶσ ἁμαρτίασ ὀφθήσεται τοῖσ αὐτὸν ἀπεκδεχομένοισ εἰσ σωτηρίαν.

Σκιὰν γὰρ ἔχων ὁ νόμοσ τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, οὐκ αὐτὴν τὴν εἰκόνα τῶν πραγμάτων, κατ’ ἐνιαυτὸν ταῖσ αὐταῖσ θυσίαισ ἃσ προσφέρουσιν εἰσ τὸ διηνεκὲσ οὐδέποτε δύνανται τοὺσ προσερχομένουσ τελειῶσαι·

ἐπεὶ οὐκ ἂν ἐπαύσαντο προσφερόμεναι, διὰ τὸ μηδεμίαν ἔχειν ἔτι συνείδησιν ἁμαρτιῶν τοὺσ λατρεύοντασ ἅπαξ κεκαθαρισμένουσ;

ἀδύνατον γὰρ αἷμα ταύρων καὶ τράγων ἀφαιρεῖν ἁμαρτίασ.

Διὸ εἰσερχόμενοσ εἰσ τὸν κόσμον λέγει Θυσίαν καὶ προσφορὰν οὐκ ἠθέλησασ, σῶμα δὲ κατηρτίσω μοι·

ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ ἁμαρτίασ οὐκ εὐδόκησασ.

τότε εἶπον Ἰδοὺ ἥκω, ἐν κεφαλίδι βιβλίου γέ‐ γραπται περὶ ἐμοῦ, τοῦ ποιῆσαι, ὁ θεόσ, τὸ θέλημά σου.

ἀνώτερον λέγων ὅτι Θυσίασ καὶ προσφορὰσ καὶ ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ ἁμαρτίασ οὐκ ἠθέλησασ οὐδὲ εὐδόκησασ, αἵτινεσ κατὰ νόμον προσφέρονται, τότε εἴρηκεν Ἰδοὺ ἥκω τοῦ ποιῆσαι τὸ θέλημά σου·

ἀναιρεῖ τὸ πρῶτον ἵνα τὸ δεύτερον στήσῃ.

ἐν ᾧ θελήματι ἡγιασμένοι ἐσμὲν διὰ τῆσ προσφορᾶσ τοῦ σώματοσ Ιἠσοῦ Χριστοῦ ἐφάπαξ.

Καὶ πᾶσ μὲν ἱερεὺσ ἕστηκεν καθ’ ἡμέραν λειτουργῶν καὶ τὰσ αὐτὰσ πολλάκισ προσφέρων θυσίασ, αἵτινεσ οὐδέποτε δύνανται περιελεῖν ἁμαρτίασ.

μιᾷ γὰρ προσφορᾷ τετελείωκεν εἰσ τὸ διηνεκὲσ τοὺσ ἁγιαζομένουσ.

Καὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν καὶ τῶν ἀνομιῶν αὐτῶν οὐ μὴ μνησθησομαι ἔτ·

ὅπου δὲ ἄφεσισ τούτων, οὐκέτι προσφορὰ περὶ ἁμαρτίασ.

προσερχώμεθα μετὰ ἀληθινῆσ καρδίασ ἐν πληοοφορίᾳ πίστεωσ, ῤεραντισμενοι τὰσ καρδίασ ἀπὸ συνειδήσεωσ πονηρᾶσ καὶ λελουσμένοι τὸ σῶμα ὕδατι καθαρῷ·

κατέχωμεν τὴν ὁμολογίαν τῆσ ἐλπίδοσ ἀκλινῆ, πιστὸσ γὰρ ὁ ἐπαγγειλάμενοσ·

μὴ ἐγκαταλείποντεσ τὴν ἐπισυναγωγὴν ἑαυτῶν, καθὼσ ἔθοσ τισίν, ἀλλὰ παρακαλοῦντεσ, καὶ τοσούτῳ μᾶλλον ὅσῳ βλέπετε ἐγγίζουσαν τὴν ἡμέραν.

φοβερὰ δέ τισ ἐκδοχὴ κρίσεωσ καὶ πυρὸσ ζῆλοσ ἐσθίειν μέλλοντοσ τοὺσ ὑπεναντίουσ.

ἀθετήσασ τισ νόμον Μωυσέωσ χωρὶσ οἰκτιρμῶν ἐπὶ δυσὶν ἢ τρισὶν μάρτυσιν ἀποθνήσκει·

πόσῳ δοκεῖτε χείρονοσ ἀξιωθήσεται τιμωρίασ ὁ τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ καταπατήσασ, καὶ τὸ αἷμα τῆσ διαθήκησ κοινὸν ἡγησάμενοσ ἐν ᾧ ἡγιάσθη, καὶ τὸ πνεῦμα τῆσ χάριτοσ ἐνυβρίσασ.

οἴδαμεν γὰρ τὸν εἰπόντα Ἐμοὶ ἐκδίκησισ, ἐγὼ ἀνταποδώσω·

καὶ πάλιν Κρινεῖ Κύριοσ τὸν λαὸν αὐτοῦ. φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰσ χεῖρασ θεοῦ ζῶντοσ.

τοῦτο μὲν ὀνειδισμοῖσ τε καὶ θλίψεσιν θεατριζόμενοι, τοῦτο δὲ κοινωνοὶ τῶν οὕτωσ ἀναστρεφομένων γενηθέντεσ·

καὶ γὰρ τοῖσ δεσμίοισ συνεπαθήσατε, καὶ τὴν ἁρπαγὴν τῶν ὑπαρχόντων ὑμῶν μετὰ χαρᾶσ προσεδέξασθε, γινώσκοντεσ ἔχειν ἑαυτοὺσ κρείσσονα ὕπαρξιν καὶ μένουσαν.

ὑπομονῆσ γὰρ ἔχετε χρείαν ἵνα τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ ποιήσαντεσ κομίσησθε τὴν ἐπαγγελίαν·

"ἔτι γὰρ μικρὸν ὅσον ὅσον, ὁ ἐρχόμενοσ ἥξει καὶ οὐ χρονίσει·

"ὁ δὲ δίκαιόσ [μου] ἐκ πίστεωσ ζήσεται, καὶ ἐὰν ὑποστείληται, οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ. ἡμεῖσ δὲ οὐκ ἐσμὲν ὑποστολῆσ εἰσ ἀπώλειαν, ἀλλὰ πίστεωσ εἰσ περιποίησιν ψυχῆσ.

Ἔστιν δὲ πίστισ ἐλπιζομένων ὑπόστασισ, πραγμάτων ἔλεγχοσ οὐ βλεπομένων·

ἐν ταύτῃ γὰρ ἐμαρτυρήθησαν οἱ πρεσβύτεροι.

Πίστει νοοῦμεν κατηρτίσθαι τοὺσ αἰῶνασ ῥήματι θεοῦ, εἰσ τὸ μὴ ἐκ φαινομένων τὸ βλεπόμενον γεγονέναι.

Πίστει πλείονα θυσίαν Ἅβελ παρὰ Καὶν προσήνεγκεν τῷ θεῷ, δι’ ἧσ ἐμαρτυρήθη εἶναι δίκαιοσ, μαρτυροῦντοσ ἐπὶ τοῖσ δώροισ αὐτοῦ τοῦ θεοῦ, καὶ δι’ αὐτῆσ ἀποθανὼν ἔτι λαλεῖ.

Πίστει Ἑνὼχ μετετέθη τοῦ μὴ ἰδεῖν θάνατον, καὶ οὐχ ηὑρίσκετο διότι μετέθηκεν αὐτὸν ὁ θεόσ·

χωρὶσ δὲ πίστεωσ ἀδύνατον εὐαρεστῆσαι, πιστεῦσαι γὰρ δεῖ τὸν προσερχόμενον [τῷ] θεῷ ὅτι ἔστιν καὶ τοῖσ ἐκζητοῦσιν αὐτὸν μισθαποδότησ γίνεται.

Πίστει χρηματισθεὶσ Νῶε περὶ τῶν μηδέπω βλεπομένων εὐλαβηθεὶσ κατεσκεύασεν κιβωτὸν εἰσ σωτηρίαν τοῦ οἴκου αὐτοῦ, δι’ ἧσ κατέκρινεν τὸν κόσμον, καὶ τῆσ κατὰ πίστιν δικαιοσύνησ ἐγένετο κληρονόμοσ.

Πίστει καλούμενοσ Ἀβραὰμ ὑπήκουσεν ἐξελθεῖν εἰσ τόπον ὃν ἤμελλεν λαμβάνειν εἰσ κληρονομίαν, καὶ ἐξῆλθεν μὴ ἐπιστάμενοσ ποῦ ἔρχεται.

Πίστει παρῴκησεν εἰσ γῆν τῆσ ἐπαγγελίασ ὡσ ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖσ κατοικήσασ μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ιἀκὼβ τῶν συνκληρονόμων τῆσ ἐπαγγελίασ τῆσ αὐτῆσ·

ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺσ θεμελίουσ ἔχουσαν πόλιν, ἧσ τεχνίτησ καὶ δημιουργὸσ ὁ θεόσ.

Πίστει καὶ αὐτὴ Σάρρα δύναμιν εἰσ καταβολὴν σπέρματοσ ἔλαβεν καὶ παρὰ καιρὸν ἡλικίασ, ἐπεὶ πιστὸν ἡγήσατο τὸν ἐπαγγειλάμενον·

διὸ καὶ ἀφ’ ἑνὸσ ἐγεννήθησαν, καὶ ταῦτα νενεκρωμένου, καθὼσ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ τῷ πλήθει καὶ ὡσ ἡ ἄμμοσ ἡ παρὰ τὸ χεῖλοσ τῆσ θαλάσσησ ἡ ἀναρίθμητοσ.

Κατὰ πίστιν ἀπέθανον οὗτοι πάντεσ, μὴ κομισάμενοι τὰσ ἐπαγγελίασ, ἀλλὰ πόρρωθεν αὐτὰσ ἰδόντεσ καὶ ἀσπασάμενοι, καὶ ὁμολογήσαντεσ ὅτι ξένοι καὶ παρεπίδημοί εἰσιν ἐπὶ τῆσ γῆσ·

οἱ γὰρ τοιαῦτα λέγοντεσ ἐμφανίζουσιν ὅτι πατρίδα ἐπιζητοῦσιν.

καὶ εἰ μὲν ἐκείνησ ἐμνημόνευον ἀφ’ ἧσ ἐξέβησαν, εἶχον ἂν καιρὸν ἀνακάμψαι·

νῦν δὲ κρείττονοσ ὀρέγονται, τοῦτ’ ἔστιν ἐπουρανίου.

διὸ οὐκ ἐπαισχύνεται αὐτοὺσ ὁ θεὸσ θεὸσ ἐπικαλεῖσθαι αὐτῶν, ἡτοίμασεν γὰρ αὐτοῖσ πόλιν. Ἐν Ἰξαὰκ κληθήσεταί σοι ξπέρμα, λογισάμενοσ ὅτι καὶ ἐκ νεκρῶν ἐγείρειν δυνατὸσ ὁ θεόσ·

ὅθεν αὐτὸν καὶ ἐν παραβολῇ ἐκομίσατο.

Πίστει καὶ περὶ μελλόντων εὐλόγησεν Ἰσαὰκ τὸν Ιἀκὼβ καὶ τὸν Ἠσαῦ.

Πίστει Ιἀκὼβ ἀποθνήσκων ἕκαστον τῶν υἱῶν Ιὠσὴφ εὐλόγησεν, καὶ προσεκύνησεν ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆσ ῥάβδου αὐτοῦ.

Πίστει Ιὠσὴφ τελευτῶν περὶ τῆσ ἐξόδου τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐμνημόνευσεν, καὶ περὶ τῶν ὀστέων αὐτοῦ ἐνετείλατο.

Πίστει Μωυσῆσ γεννηθεὶσ ἐκρύβη τρίμηνον ὑπὸ τῶν πατέρων αὐτοῦ, διότι εἶδον ἀστεῖον τὸ παιδίον καὶ οὐκ ἐφοβή θησαν τὸ διάταγμα τοῦ βασιλέωσ.

μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενοσ τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ χριστοῦ, ἀπέβλεπεν γὰρ εἰσ τὴν μισθαποδοσίαν.

Πίστει κατέλιπεν Αἴγυπτον, μὴ φοβηθεὶσ τὸν θυμὸν τοῦ βασιλέωσ, τὸν γὰρ ἀόρατον ὡσ ὁρῶν ἐκαρτέρησεν.

Πίστει πεποίηκεν τὸ πάσχα καὶ τὴν πρόσχυσιν τοῦ αἵματοσ, ἵνα μὴ ὁ ὀλοθρεύων τὰ πρωτότοκα θίγῃ αὐτῶν.

Πίστει διέβησαν τὴν Ἐρυθρὰν Θάλασσαν ὡσ διὰ ξηρᾶσ γῆσ, ἧσ πεῖραν λαβόντεσ οἱ Αἰγύπτιοι κατεπόθησαν.

Πίστει τὰ τείχη Ιἐρειχὼ ἔπεσαν κυκλωθέντα ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρασ.

Πίστει Ῥαὰβ ἡ πόρνη οὐ συναπώλετο τοῖσ ἀπειθήσασιν, δεξαμένη τοὺσ κατασκόπουσ μετ’ εἰρήνησ.

Καὶ τί ἔτι λέγω;

ἔσβεσαν δύναμιν πυρόσ, ἔφυγον στόματα μαχαίρησ, ἐδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείασ, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰσ ἔκλιναν ἀλλοτρίων·

ἔλαβον γυναῖκεσ ἐξ ἀναστάσεωσ τοὺσ νεκροὺσ αὐτῶν·

ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονοσ ἀναστάσεωσ τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆσ·

ὧν οὐκ ἦν ἄξιοσ ὁ κόσμοσ ἐπὶ ἐρημίαισ πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοισ καὶ ταῖσ ὀπαῖσ τῆσ γῆσ.

τοῦ θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶσ ἡμῶν τελειωθῶσιν.

ἀφορῶντεσ εἰσ τὸν τῆσ πίστεωσ ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ιἠσοῦν, ὃσ ἀντὶ τῆσ προκειμένησ αὐτῷ χαρᾶσ ὑπέμεινεν σταυρὸν αἰσχύνησ καταφρονήσασ, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ θεοῦ κεκάθικεν.

ἀναλογίσασθε γὰρ τὸν τοιαύτην ὑπομεμενηκότα ὑπὸ τῶν ἁμαρτω‐ λῶν εἰσ ἑαυτοὺσ ἀντιλογίαν, ἵνα μὴ κάμητε ταῖσ ψυχαῖσ ὑμῶν ἐκλυόμενοι.

καὶ ἐκλέλησθε τῆσ παρακλήσεωσ, ἥτισ ὑμῖν ὡσ υἱοῖσ διαλέγεται, υἱέ μου, μὴ ὀλιγώρει παιδείασ Κυρίου, μηδὲ ἐκλύου ὑπ’ αὐτοῦ ἐλεγχόμενοσ·

ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριοσ παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται.

εἰσ παιδείαν ὑπομένετε·

ὡσ υἱοῖσ ὑμῖν προσφέρεται ὁ θεόσ· τίσ γὰρ υἱὸσ ὃν οὐ παιδεύει πατήρ; εἰ δὲ χωρίσ ἐστε παιδείασ ἧσ μέτοχοι γεγόνασι πάντεσ, ἄρα νόθοι καὶ οὐχ υἱοί ἐστε.

εἶτα τοὺσ μὲν τῆσ σαρκὸσ ἡμῶν πατέρασ εἴχομεν παιδευτὰσ καὶ ἐνετρεπόμεθα·

οὐ πολὺ μᾶλλον ὑποταγησόμεθα τῷ πατρὶ τῶν πνευμάτων καὶ ζήσομεν; οἱ μὲν γὰρ πρὸσ ὀλίγασ ἡμέρασ κατὰ τὸ δοκοῦν αὐτοῖσ ἐπαίδευον, ὁ δὲ ἐπὶ τὸ συμφέρον εἰσ τὸ μεταλαβεῖν τῆσ ἁγιότητοσ αὐτοῦ.

πᾶσα μὲν παιδεία πρὸσ μὲν τὸ παρὸν οὐ δοκεῖ χαρᾶσ εἶναι ἀλλὰ λύπησ, ὕστερον δὲ καρπὸν εἰρηνικὸν τοῖσ δι’ αὐτῆσ γεγυμνασμένοισ ἀποδίδωσιν δικαιοσύνησ.

καὶ τροχιὰσ ὀρθὰσ ποιεῖτε τοῖσ ποσὶν ὑμῶν, ἵνα μὴ τὸ χωλὸν ἐκτραπῇ, ἰαθῇ δὲ μᾶλλον.

μή τισ πόρνοσ ἢ βέβηλοσ ὡσ Ἠσαῦ, ὃσ ἀντὶ βρώσεωσ μιᾶσ ἀπέδετο τὰ πρωτοτόκια ἑαυτοῦ.

ἴστε γὰρ ὅτι καὶ μετέπειτα θέλων κληρονομῆσαι τὴν εὐλογίαν ἀπεδοκιμάσθη, μετανοίασ γὰρ τόπον οὐχ εὑρ͂εν, καίπερ μετὰ δακρύων ἐκζητήσασ αὐτήν.

καὶ σάλπιγγοσ ἤχῳ καὶ φωνῇ ῥημάτων, ἧσ οἱ ἀκούσαντεσ παρῃτήσαντο προστεθῆναι αὐτοῖσ λόγον·

οὐκ ἔφερον γὰρ τὸ διαστελλόμενον Κἂν θηρίον θίγῃ τοῦ ὄρουσ, λιθοβοληθήσεται·

καί, οὕτω φοβερὸν ἦν τὸ φανταζόμενον, Μωυσῆσ εἶπεν Ἐκφοβόσ εἰμι καὶ ἔντρομοσ.

καὶ διαθήκησ νέασ μεσίτῃ Ιἠσοῦ, καὶ αἵματι ῥαντισμοῦ κρεῖττον λαλοῦντι παρὰ τὸν Ἅβελ.

Βλέπετε μὴ παραιτήσησθε τὸν λαλοῦντα·

εἰ γὰρ ἐκεῖνοι οὐκ ἐξέφυγον ἐπὶ γῆσ παραιτησάμενοι τὸν χρηματίζοντα, πολὺ μᾶλλον ἡμεῖσ οἱ τὸν ἀπ’ οὐρανῶν ἀποστρεφόμενοι· οὗ ἡ φωνὴ τὴν γῆν ἐσάλευσεν τότε, νῦν δὲ ἐπήγγελται λέγων Ἔτι ἅπαξ ἐγὼ σείσω οὐ μόνον τὴν γῆν ἀλλὰ καὶ τὸν οὐρανόν.

τὸ δέ Ἔτι ἅπαξ δηλοῖ [τὴν] τῶν σαλευομένων μετάθεσιν ὡσ πεποιημένων, ἵνα μείνῃ τὰ μὴ σαλευόμενα.

καὶ γὰρ ὁ θεὸσ ἡμῶν πῦρ καταναλίσκον.

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION