헬라어 문장 검색 - ΝεωΤεστ́22́1́

(PROS EBRAIOUS, chapter 1)

ἐπ’ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ, ὃν ἔθηκεν κληρονόμον πάντων, δι’ οὗ καὶ ἐποίησεν τοὺσ αἰῶνασ· τοσούτῳ κρείττων γενόμενοσ τῶν ἀγγέλων ὅσῳ διαφορώτερον παρ’ αὐτοὺσ κεκληρονόμηκεν ὄνομα.

καὶ πάλιν Ἐγὼ ἔσομαι αὐτῷ εἰσ πατέρα, καὶ αὐτὸσ ἔσται μοι εἰσ υἱόν;

ὅταν δὲ πάλιν εἰσαγάγῃ τὸν πρωτότοκον εἰσ τὴν οἰκουμένην, λέγει Καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντεσ ἄγγελοι θεοῦ.

καὶ πρὸσ μὲν τοὺσ ἀγγέλουσ λέγει Ὁ ποιῶν τοὺσ ἀγγέλουσ αὐτοῦ πνεύματα, καὶ τοὺσ λειτουργοὺσ αὐτοῦ πυρὸσ φλόγα·

"Ὁ θρόνοσ σου ὁ θεὸσ εἰσ τὸν αἰῶνα [τοῦ αἰῶνοσ], καὶ ἡ ῥάβδοσ τῆσ εὐθύτητοσ ῥάβδοσ τῆσ βασιλείασ αὐτοῦ.

ἠγάπησασ δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησασ ἀνομίαν· "διὰ τοῦτο ἔχρισέν σε ὁ θεόσ, ὁ θεόσ σου, ἔλαιον ἀγαλλιάσεωσ παρα· "τοὺσ μετόχουσ σου· "Σὺ κατ’ ἀρχάσ, κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσασ, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί·

"αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεισ· "καὶ πάντεσ ὡσ ἱμάτιον παλαιωθήσονται, καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεισ αὐτούσ, ὡσ ἱμάτιον καὶ ἀλλαγήσονται· "σὺ δὲ ὁ αὐτὸσ εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσιν. πρὸσ τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέν ποτε Κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἑώσ ἂν θῶ τοὺσ ἐχθρούσ σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου;

οὐχὶ πάντεσ εἰσὶν λειτουργικὰ πνεύματα εἰσ διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺσ μέλλοντασ κληρονομεῖν σωτηρίαν;

Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρωσ προσέχειν ἡμᾶσ τοῖσ ἀκουσθεῖσιν, μή ποτε παραρυῶμεν.

συνεπιμαρτυροῦντοσ τοῦ θεοῦ σημείοισ τε καὶ τέρασιν καὶ ποικίλαισ δυνάμεσιν καὶ πνεύματοσ ἁγίου μερισμοῖσ κατὰ τὴν αὐτοῦ θέλησιν;

Οὐ γὰρ ἀγγέλοισ ὑπέταξεν τὴν οἰκουμένην τὴν μέλλουσαν, περὶ ἧσ λαλοῦμεν·

διεμαρτύρατο δέ πού τισ λέγων Τί ἐστιν ἄνθρωποσ ὅτι μιμνήσκῃ αὐτοῦ, ἢ υἱὸσ ἀνθρώπου ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν;

πάντα ὑπέταξασ ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτού·

ἐν τῷ γὰρ ὑποτάξαι [αὐτῷ] τὰ πάντα οὐδὲν ἀφῆκεν αὐτῷ ἀνυπότακτον.

νῦν δὲ οὔπω ὁρῶμεν αὐτῷ τὰ πάντα ὑποτεταγμένα· τὸν δὲ βραχύ τι παρ’ ἀγγέλουσ ἠλαττωμένον βλέπομεν Ιἠσοῦν διὰ τὸ πάθημα τοῦ θανάτου δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφανωμένον, ὅπωσ χάριτι θεοῦ ὑπὲρ παντὸσ γεύσηται θανάτου.

Ἔπρεπεν γὰρ αὐτῷ, δι’ ὃν τὰ πάντα καὶ δι’ οὗ τὰ πάντα, πολλοὺσ υἱοὺσ εἰσ δόξαν ἀγαγόντα τὸν ἀρχηγὸν τῆσ σωτηρίασ αὐτῶν διὰ παθημάτων τελειῶσαι.

ὅ τε γὰρ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸσ πάντεσ·

λέγων Ἀπαγγελῶ τὸ ὄνομά σου τοῖσ ἀδελφοῖσ μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίασ ὑμνήσω σε·

καὶ πάλιν Ἐγὼ ἔσομαι πεποιθὼσ ἐπ’ αὐτῷ·

καὶ πάλιν Ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ θεόσ.

καὶ ἀπαλλάξῃ τούτουσ, ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸσ τοῦ ζῇν ἔνοχοι ἦσαν δουλείασ.

οὐ γὰρ δή που ἀγγέλων ἐπιλαμβάνεται, ἀλλὰ σπέρματοσ Ἀβραὰμ ἐπιλαμβάνεται.

ὅθεν ὤφειλεν κατὰ πάντα τοῖσ ἀδελφοῖσ ὁμοιωθῆναι, ἵνα ἐλεήμων γένηται καὶ πιστὸσ ἀρχιερεὺσ τὰ πρὸσ τὸν θεόν, εἰσ τὸ ἱλάσκεσθαι τὰσ ἁμαρτίασ τοῦ λαοῦ·

ἐν ᾧ γὰρ πέπονθεν αὐτὸσ πειρασθείσ, δύναται τοῖσ πειραζομένοισ βοηθῆσαι.

πιστὸν ὄντα τῷ ποιήσαντι αὐτὸν ὡσ καὶ Μωυσῆσ ἐν [ὅλῳ] τῷ οἴκῳ αὐτοῦ.

πλείονοσ γὰρ οὗτοσ δόξησ παρὰ Μωυσῆν ἠξίωται καθ’ ὅσον πλείονα τιμὴν ἔχει τοῦ οἴκου ὁ κατασκευάσασ αὐτόν·

πᾶσ γὰρ οἶκοσ κατασκευάζεται ὑπό τινοσ, ὁ δὲ πάντα κατασκευάσασ θεόσ.

καὶ Μωυσῆσ μὲν πιστὸσ ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ ὡσ θεράπων εἰσ μαρτύριον τῶν λαληθησομένων, Χριστὸσ δὲ ὡσ υἱὸσ ἐπὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ·

οὗ οἶκόσ ἐσμεν ἡμεῖσ, ἐὰν τὴν παρρησίαν καὶ τὸ καύχημα τῆσ ἐλπίδοσ [μέχρι τέλουσ βεβαίαν] κατάσχωμεν.

"Σήμερον ἐὰν τῆσ φωνῆσ αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰσ καρδίασ ὑμῶν ὡσ ἐν τῷ παραπικρασμῷ, κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασαν οἱ πατέρεσ ὑμῶν ἐν δοκιμασίᾳ καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου τεσσεράκοντα ἔτη·

"διὸ προσώχθισα τῇ γενεᾷ ταύτῃ καὶ εἶπον Αεἲ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ· "αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰσ ὁδούσ μου· "ὡσ ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου Εἰ εἰσελεύσονται εἰσ τὴν κατάπαυσίν μου· ἀλλὰ παρακαλεῖτε ἑαυτοὺσ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν, ἄχρισ οὗ τό Σήμερον καλεῖται, ἵνα μὴ σκληρυνθῇ τισ ἐξ ὑμῶν ἀπάτῃ τῆσ ἁμαρτίασ·

μέτοχοι γὰρ τοῦ χριστοῦ γεγόναμεν, ἐάνπερ τὴν ἀρχὴν τῆσ ὑποστάσεωσ μέχρι τέλουσ βεβαίαν κατάσχωμεν.

ἐν τῷ λέγεσθαι Σήμερον ἐὰν τῆσ φωνῆσ αὐτοῦ ἀκούσητε, Μὴ σκληρύνητε τὰσ καρδίασ ὑμῶν ὡσ ἐν τῷ παρα‐ πικρασμῷ.

τίνεσ γὰρ ἀκούσαντεσ παρεπίκραναν;

ἀλλ’ οὐ πάντεσ οἱ ἐξελθόντεσ ἐξ Αἰγύπτου διὰ Μωυσέωσ; τίσιν δὲ προσώχθισεν τεσσεράκοντα ἔτη;

οὐχὶ τοῖσ ἁμαρτήσασιν, ὧν τὰ κῶλα ἔπεσεν ἐν τῇ ἐρήμῳ; τίσιν δὲ ὤμοσεν μὴ εἰσελεύσεσθαι εἰσ τὴν κατάπαυσιν αὐτοῦ εἰ μὴ τοῖσ ἀπειθήσασιν;

καὶ βλέπομεν ὅτι οὐκ ἠδυνήθησαν εἰσελθεῖν δι’ ἀπιστίαν.

φοβηθῶμεν οὖν μή ποτε καταλειπομένησ ἐπαγγελίασ εἰσελθεῖν εἰσ τὴν κατάπαυσιν αὐτοῦ δοκῇ τισ ἐξ ὑμῶν ὑστερηκέναι·

καὶ γάρ ἐσμεν εὐηγγελισμένοι καθάπερ κἀκεῖνοι, ἀλλ’ οὐκ ὠφέλησεν ὁ λόγοσ τῆσ ἀκοῆσ ἐκείνουσ, μὴ συνκεκερασμένουσ τῇ πίστει τοῖσ ἀκούσασιν.

καὶ ἐν τούτῳ πάλιν Εἰ εἰσελεύσονται εἰσ τὴν κατάπαυσίν μου.

πάλιν τινὰ ὁρίζει ἡμέραν, Σήμερον, ἐν Δαυεὶδ λέγων μετὰ τοσοῦτον χρόνον, καθὼσ προείρηται, Σήμερον ἐὰν τῆσ φωνῆσ αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰσ καρδίασ ὑμῶν·

εἰ γὰρ αὐτοὺσ Ιἠσοῦσ κατέπαυσεν, οὐκ ἂν περὶ ἄλλησ ἐλάλει μετὰ ταῦτα ἡμέρασ.

ἄρα ἀπολείπεται σαββατισμὸσ τῷ λαῷ τοῦ θεοῦ·

ὁ γὰρ εἰσελθὼν εἰσ τὴν κατάπαυσιν αὐτοῦ καὶ αὐτὸσ κατέπαυσεν ἀπὸ τῶν ἔργων αὐτοῦ ὥσπερ ἀπὸ τῶν ἰδίων ὁ θεόσ.

Σπουδάσωμεν οὖν εἰσελθεῖν εἰσ ἐκείνην τὴν κατάπαυσιν, ἵνα μὴ ἐν τῷ αὐτῷ τισ ὑποδείγματι πέσῃ τῆσ ἀπειθείασ.

Ζῶν γὰρ ὁ λόγοσ τοῦ θεοῦ καὶ ἐνεργὴσ καὶ τομώτεροσ ὑπὲρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον καὶ διικνούμενοσ ἄχρι μερισμοῦ ψυχῆσ καὶ πνεύματοσ, ἁρμῶν τε καὶ μυελῶν, καὶ κριτικὸσ ἐνθυμήσεων καὶ ἐννοιῶν καρδίασ·

καὶ οὐκ ἔστιν κτίσισ ἀφανὴσ ἐνώπιον αὐτοῦ, πάντα δὲ γυμνὰ καὶ τετραχηλισμένα τοῖσ ὀφθαλμοῖσ αὐτοῦ, πρὸσ ὃν ἡμῖν ὁ λόγοσ.

Ἔχοντεσ οὖν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺσ οὐρανούσ, Ιἠσοῦν τὸν υἱὸν τοῦ κρατῶμεν τῆσ ὁμολογίασ·

οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συνπαθῆσαι ταῖσ ἀσθενείαισ ἡμῶν, πεπειρασμένον δὲ κατὰ πάντα καθ’ ὁμοιότητα χωρὶσ ἁμαρτίασ.

προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίασ τῷ θρόνῳ τῆσ χάριτοσ, ἵνα λάβωμεν ἔλεοσ καὶ χάριν εὑρ́ωμεν εἰσ εὔκαιρον βοήθειαν.

καὶ δι’ αὐτὴν ὀφείλει, καθὼσ περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτωσ καὶ περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν περὶ ἁμαρτιῶν.

καὶ οὐχ ἑαυτῷ τισ λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ καλούμενοσ ὑπὸ τοῦ θεοῦ, καθώσπερ καὶ Αἀρών.

Οὕτωσ καὶ ὁ χριστὸσ οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασεν γενηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ’ ὁ λαλήσασ πρὸσ αὐτόν Υἱόσ μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε·

καθὼσ καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει Σὺ ἱερεὺσ εἰσ τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελ‐ χισεδέκ.

προσαγορευθεὶσ ὑπὸ τοῦ θεοῦ ἀρχιερεὺσ κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.

Περὶ οὗ πολὺσ ἡμῖν ὁ λόγοσ καὶ δυσερμήνευτοσ ἐπεὶ νωθροὶ γεγόνατε ταῖσ ἀκοαῖσ·

καὶ γὰρ ὀφείλοντεσ εἶναι διδάσκαλοι διὰ τὸν χρόνον, πάλιν χρείαν ἔχετε τοῦ διδάσκειν ὑμᾶσ τινὰ τὰ στοιχεῖα τῆσ ἀρχῆσ τῶν λογίων τοῦ θεοῦ, καὶ γεγόνατε χρείαν ἔχοντεσ γάλακτοσ, οὐ στερεᾶσ τροφῆσ.

πᾶσ γὰρ ὁ μετέχων γάλακτοσ ἄπειροσ λόγου δικαιοσύνησ, νήπιοσ γάρ ἐστιν·

τελείων δέ ἐστιν ἡ στερεὰ τροφή, τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸσ διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ.

βαπτισμῶν διδαχὴν ἐπιθέσεώσ τε χειρῶν, ἀναστάσεωσ νεκρῶν καὶ κρίματοσ αἰωνίου.

καὶ τοῦτο ποιήσομεν ἐάνπερ ἐπιτρέπῃ ὁ θεόσ.

καὶ παραπεσόντασ, πάλιν ἀνακαινίζειν εἰσ μετάνοιαν, ἀνασταυροῦντασ ἑαυτοῖσ τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ καὶ παραδειγματίζοντασ.

γῆ γὰρ ἡ πιοῦσα τὸν ἐπ’ αὐτῆσ ἐρχόμενον πολλάκισ ὑετόν, καὶ τίκτουσα βοτάνην εὔθετον ἐκείνοισ δι’ οὓσ καὶ γεωργεῖται, μεταλαμβάνει εὐλογίασ ἀπὸ τοῦ θεοῦ·

ἐκφέρουσα δὲ ἀκάνθασ καὶ τριβόλουσ ἀδόκιμοσ καὶ κατάρασ ἐγγύσ, ἧσ τὸ τέλοσ εἰσ καῦσιν.

Πεπείσμεθα δὲ περὶ ὑμῶν, ἀγαπητοί, τὰ κρείσσονα καὶ ἐχόμενα σωτηρίασ, εἰ καὶ οὕτωσ λαλοῦμεν·

οὐ γὰρ ἄδικοσ ὁ θεὸσ ἐπιλαθέσθαι τοῦ ἔργου ὑμῶν καὶ τῆσ ἀγάπησ ἧσ ἐνεδείξασθε εἰσ τὸ ὄνομα αὐτοῦ, διακονήσαντεσ τοῖσ ἁγίοισ καὶ διακονοῦντεσ.

ἵνα μὴ νωθροὶ γένησθε, μιμηταὶ δὲ τῶν διὰ πίστεωσ καὶ μακροθυμίασ κληρονομούντων τὰσ ἐπαγγελίασ.

λέγων Εἰ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε·

καὶ οὕτωσ μακροθυμήσασ ἐπέτυχεν τῆσ ἐπαγγελίασ.

ἄνθρωποι γὰρ κατὰ τοῦ μείζονοσ ὀμνύουσιν, καὶ πάσησ αὐτοῖσ ἀντιλογίασ πέρασ εἰσ βεβαίωσιν ὁ ὁρ́κοσ·

ἵνα διὰ δύο πραγμάτων ἀμεταθέτων, ἐν οἷσ ἀδύνατον ψεύσασθαι θεόν, ἰσχυρὰν παράκλησιν ἔχωμεν οἱ καταφυγόντεσ κρατῆσαι τῆσ προκειμένησ ἐλπίδοσ·

ὅπου πρόδρομοσ ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλθεν Ιἠσοῦσ, κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ ἀρχιερεὺσ γενόμενοσ εἰσ τὸν αἰῶνα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

PROS EBRAIOUS, chapter 1

(PROS EBRAIOUS, chapter 1)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION