헬라어 문장 검색 - ΝεωΤεστ́14́5́

(PROS KORINQIOUS A, chapter 8)

Περὶ δὲ τῶν εἰδωλοθύτων, οἴδαμεν ὅτι πάντεσ γνῶσιν ἔχομεν. ἡ γνῶσισ φυσιοῖ, ἡ δὲ ἀγάπη οἰκοδομεῖ.

εἴ τισ δοκεῖ ἐγνωκέναι τι, οὔπω ἔγνω καθὼσ δεῖ γνῶναι·

εἰ δέ τισ ἀγαπᾷ τὸν θεόν, οὗτοσ ἔγνωσται ὑπ’ αὐτοῦ. Περὶ τῆσ βρώσεωσ οὖν τῶν εἰδωλοθύτων οἴδαμεν ὅτι οὐδὲν εἴδωλον ἐν κόσμῳ, καὶ ὅτι οὐδεὶσ θεὸσ εἰ μὴ εἷσ.

[ἀλλ’] ἡμῖν εἷσ θεὸσ ὁ πατήρ, ἐξ οὗ τὰ πάντα καὶ ἡμεῖσ εἰσ αὐτόν, καὶ εἷσ κύριοσ Ιἠσοῦσ Χριστόσ, δι’ οὗ τὰ πάντα καὶ ἡμεῖσ δι’ αὐτοῦ.

Ἀλλ’ οὐκ ἐν πᾶσιν ἡ γνῶσισ· τινὲσ δὲ τῇ συνηθείᾳ ἑώσ ἄρτι τοῦ εἰδώλου ὡσ εἰδωλόθυτον ἐσθίουσιν, καὶ ἡ συνείδησισ αὐτῶν ἀσθενὴσ οὖσα μολύνεται.

βρῶμα δὲ ἡμᾶσ οὐ παραστήσει τῷ θεῷ·

οὔτε ἐὰν μὴ φάγωμεν, ὑστερούμεθα, οὔτε ἐὰν φάγωμεν, περισσεύομεν. βλέπετε δὲ μή πωσ ἡ ἐξουσία ὑμῶν αὕτη πρόσκομμα γένηται τοῖσ ἀσθενέσιν.

ἐὰν γάρ τισ ἴδῃ [σὲ] τὸν ἔχοντα γνῶσιν ἐν εἰδωλίῳ κατακείμενον, οὐχὶ ἡ συνείδησισ αὐτοῦ ἀσθενοῦσ ὄντοσ οἰκοδομηθήσεται εἰσ τὸ τὰ εἰδωλόθυτα ἐσθίειν;

ἀπόλλυται γὰρ ὁ ἀσθενῶν ἐν τῇ σῇ γνώσει, ὁ ἀδελφὸσ δι’ ὃν Χριστὸσ ἀπέθανεν.

οὕτωσ δὲ ἁμαρτάνοντεσ εἰσ τοὺσ ἀδελφοὺσ καὶ τύπτοντεσ αὐτῶν τὴν συνείδησιν ἀσθενοῦσαν εἰσ Χριστὸν ἁμαρτάνετε.

διόπερ εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν μου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰσ τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω.

Οὐκ εἰμὶ ἐλεύθεροσ;

οὐκ εἰμὶ ἀπόστολοσ; οὐχὶ Ιἠσοῦν τὸν κύριον ἡμῶν ἑόρακα; οὐ τὸ ἔργον μου ὑμεῖσ ἐστὲ ἐν κυρίῳ; εἰ ἄλλοισ οὐκ εἰμὶ ἀπόστολοσ, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμί, ἡ γὰρ σφραγίσ μου τῆσ ἀποστολῆσ ὑμεῖσ ἐστὲ ἐν κυρίῳ.

Ἡ ἐμὴ ἀπολογία τοῖσ ἐμὲ ἀνακρίνουσίν ἐστιν αὕτη.

μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν καὶ πεῖν;

μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν ἀδελφὴν γυναῖκα περιάγειν, ὡσ καὶ οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἀδελφοὶ τοῦ κυρίου καὶ Κηφᾶσ;

ἢ μόνοσ ἐγὼ καὶ Βαρνάβασ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν μὴ ἐργάζεσθαι;

τίσ στρατεύεται ἰδίοισ ὀψωνίοισ ποτέ;

τίσ φυτεύει ἀμπελῶνα καὶ τὸν καρπὸν αὐτοῦ οὐκ ἐσθίει; [ἢ] τίσ ποιμαίνει ποίμνην καὶ ἐκ τοῦ γάλακτοσ τῆσ ποίμνησ οὐκ ἐσθίει; Μὴ κατὰ ἄνθρωπον ταῦτα λαλῶ, ἢ καὶ ὁ νόμοσ ταῦτα οὐ λέγει;

ἐν γὰρ τῷ Μωυσέωσ νόμῳ γέγραπται Οὐ φιμώσεισ βοῦν ἀλοῶντα.

μὴ τῶν βοῶν μέλει τῷ θεῷ, ἢ δι’ ἡμᾶσ πάντωσ λέγει; δι’ ἡμᾶσ γὰρ ἐγράφη, ὅτι ὀφείλει ἐπ’ ἐλπίδι ὁ ἀροτριῶν ἀροτριᾷν, καὶ ὁ ἀλοῶν ἐπ’ ἐλπίδι τοῦ μετέχειν.

Εἰ ἡμεῖσ ὑμῖν τὰ πνευματικὰ ἐσπείραμεν, μέγα εἰ ἡμεῖσ ὑμῶν τὰ σαρκικὰ θερίσομεν;

εἰ ἄλλοι τῆσ ὑμῶν ἐξουσίασ μετέχουσιν, οὐ μᾶλλον ἡμεῖσ;

ἀλλ’ οὐκ ἐχρησάμεθα τῇ ἐξουσίᾳ ταύτῃ, ἀλλὰ πάντα στέγομεν ἵνα μή τινα ἐνκοπὴν δῶμεν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ χριστοῦ. οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ τὰ ἱερὰ ἐργαζόμενοι τὰ ἐκ τοῦ ἱεροῦ ἐσθίουσιν, οἱ τῷ θυσιαστηρίῳ παρεδρεύοντεσ τῷ θυσιαστηρίῳ συνμερίζονται;

οὕτωσ καὶ ὁ κύριοσ διέταξεν τοῖσ τὸ εὐαγγέλιον καταγγέλλουσιν ἐκ τοῦ εὐαγγελίου ζῇν.

ἐγὼ δὲ οὐ κέχρημαι οὐδενὶ τούτων.

Οὐκ ἔγραψα δὲ ταῦτα ἵνα οὕτωσ γένηται ἐν ἐμοί, καλὸν γάρ μοι μᾶλλον ἀποθανεῖν ἢ ‐ τὸ καύχημά μου οὐδεὶσ κενώσει. ἐὰν γὰρ εὐαγγελίζωμαι, οὐκ ἔστιν μοι καύχημα, ἀνάγκη γάρ μοι ἐπίκειται·

οὐαὶ γάρ μοί ἐστιν ἐὰν μὴ εὐαγγελίσωμαι. εἰ γὰρ ἑκὼν τοῦτο πράσσω, μισθὸν ἔχω·

εἰ δὲ ἄκων, οἰκονομίαν πεπίστευμαι. τίσ οὖν μού ἐστιν ὁ μισθόσ;

ἵνα εὐαγγελιζόμενοσ ἀδάπανον θήσω τὸ εὐαγγέλιον, εἰσ τὸ μὴ καταχρήσασθαι τῇ ἐξουσίᾳ μου ἐν τῷ εὐαγγελίῳ. Ἐλεύθεροσ γὰρ ὢν ἐκ πάντων πᾶσιν ἐμαυτὸν ἐδούλωσα, ἵνα τοὺσ πλείονασ κερδήσω·

καὶ ἐγενόμην τοῖσ Ιοὐδαίοισ ὡσ Ιοὐδαῖοσ, ἵνα Ιοὐδαίουσ κερδήσω·

τοῖσ ὑπὸ νόμον ὡσ ὑπὸ νόμον, μὴ ὢν αὐτὸσ ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺσ ὑπὸ νόμον κερδήσω· τοῖσ ἀνόμοισ ὡσ ἄνομοσ, μὴ ὢν ἄνομοσ θεοῦ ἀλλ’ ἔννομοσ Χριστοῦ, ἵνα κερδανῶ τοὺσ ἀνόμουσ·

ἐγενόμην τοῖσ ἀσθενέσιν ἀσθενήσ, ἵνα τοὺσ ἀσθενεῖσ κερδήσω·

τοῖσ πᾶσιν γέγονα πάντα, ἵνα πάντωσ τινὰσ σώσω. πάντα δὲ ποιῶ διὰ τὸ εὐαγγέλιον, ἵνα συνκοινωνὸσ αὐτοῦ γένωμαι.

Οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ ἐν σταδίῳ τρέχοντεσ πάντεσ μὲν τρέχουσιν, εἷσ δὲ λαμβάνει τὸ βραβεῖον;

οὕτωσ τρέχετε ἵνα καταλάβητε. πᾶσ δὲ ὁ ἀγωνιζόμενοσ πάντα ἐγκρατεύεται, ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἵνα φθαρτὸν στέφανον λάβωσιν, ἡμεῖσ δὲ ἄφθαρτον.

ἐγὼ τοίνυν οὕτωσ τρέχω ὡσ οὐκ ἀδήλωσ, οὕτωσ πυκτεύω ὡσ οὐκ ἀέρα δέρων·

ἀλλὰ ὑπωπιάζω μου τὸ σῶμα καὶ δουλαγωγῶ, μή πωσ ἄλλοισ κηρύξασ αὐτὸσ ἀδόκιμοσ γένωμαι.

καὶ πάντεσ τὸ αὐτὸ πνευματικὸν ἔπιον πόμα, ἔπινον γὰρ ἐκ πνευματικῆσ ἀκολουθούσησ πέτρασ, ἡ πέτρα δὲ ἦν ὁ χριστόσ·

ἀλλ’ οὐκ ἐν τοῖσ πλείοσιν αὐτῶν ηὐδόκησεν ὁ θεόσ, κατεστρώθησαν γὰρ ἐν τῇ ἐρήμῳ.

Ταῦτα δὲ τύποι ἡμῶν ἐγενήθησαν, εἰσ τὸ μὴ εἶναι ἡμᾶσ ἐπιθυμητὰσ κακῶν, καθὼσ κἀκεῖνοι ἐπεθύμησαν.

μηδὲ εἰδωλολάτραι γίνεσθε, καθώσ τινεσ αὐτῶν·

ὥσπερ γέγραπται Ἐκάθισεν ὁ λαὸσ φαγεῖν καὶ πεῖν, καὶ ἀνέστησαν παίζειν. μηδὲ πορνεύωμεν, καθώσ τινεσ αὐτῶν ἐπόρνευσαν, καὶ ἔπεσαν μιᾷ ἡμέρᾳ εἴκοσι τρεῖσ χιλιάδεσ.

μηδὲ ἐκπειράζωμεν τὸν κύριον, καθώσ τινεσ αὐτῶν ἐπείρασαν, καὶ ὑπὸ τῶν ὄφεων ἀπώλλυντο.

μηδὲ γογγύζετε, καθάπερ τινὲσ αὐτῶν ἐγόγγυσαν, καὶ ἀπώλοντο ὑπὸ τοῦ ὀλοθρευτοῦ.

ταῦτα δὲ τυπικῶσ συνέβαινεν ἐκείνοισ, ἐγράφη δὲ πρὸσ νουθεσίαν ἡμῶν, εἰσ οὓσ τὰ τέλη τῶν αἰώνων κατήντηκεν.

Ὥστε ὁ δοκῶν ἑστάναι βλεπέτω μὴ πέσῃ.

πειρασμὸσ ὑμᾶσ οὐκ εἴληφεν εἰ μὴ ἀνθρώπινοσ·

πιστὸσ δὲ ὁ θεόσ, ὃσ οὐκ ἐάσει ὑμᾶσ πειρασθῆναι ὑπὲρ ὃ δύνασθε, ἀλλὰ ποιήσει σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑπενεγκεῖν. Διόπερ, ἀγαπητοί μου, φεύγετε ἀπὸ τῆσ εἰδωλολατρίασ.

ὡσ φρονίμοισ λέγω·

κρίνατε ὑμεῖσ ὅ φημι. Τὸ ποτήριον τῆσ εὐλογίασ ὃ εὐλογοῦμεν, οὐχὶ κοινωνία ἐστὶν τοῦ αἵματοσ τοῦ χριστοῦ;

τὸν ἄρτον ὃν κλῶμεν, οὐχὶ κοινωνία τοῦ σώματοσ τοῦ χριστοῦ ἐστίν; ὅτι εἷσ ἄρτοσ, ἓν σῶμα οἱ πολλοί ἐσμεν, οἱ γὰρ πάντεσ ἐκ τοῦ ἑνὸσ ἄρτου μετέχομεν.

βλέπετε τὸν Ἰσραὴλ κατὰ σάρκα· οὐχ οἱ ἐσθίοντεσ τὰσ θυσίασ κοινωνοὶ τοῦ θυσιαστηρίου εἰσίν;

τί οὖν φημί;

ὅτι εἰδωλόθυτόν τί ἐστιν, ἢ ὅτι εἴδωλόν τί ἐστιν; ἀλλ’ ὅτι ἃ θύουσιν [τὰ ἔθνη], δαιμονίοισ καὶ οὐ θεῷ θύουσιν, οὐ θέλω δὲ ὑμᾶσ κοινωνοὺσ τῶν δαιμονίων γίνεσθαι.

οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν καὶ ποτήριον δαιμονίων·

οὐ δύνασθε τραπέζησ Κυρίου μετέχειν καὶ τραπέζησ δαιμονίων. ἢ παραζηλοῦμεν τὸν κύριον;

μὴ ἰσχυρότεροι αὐτοῦ ἐσμέν; Πάντα ἔξεστιν· ἀλλ’ οὐ πάντα συμφέρει. πάντα ἔξεστιν·

ἀλλ’ οὐ πάντα οἰκοδομεῖ. μηδεὶσ τὸ ἑαυτοῦ ζητείτω ἀλλὰ τὸ τοῦ ἑτέρου.

τοῦ κυρίου γὰρ ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆσ.

εἴ τισ καλεῖ ὑμᾶσ τῶν ἀπίστων καὶ θέλετε πορεύεσθαι, πᾶν τὸ παρατιθέμενον ὑμῖν ἐσθίετε μηδὲν ἀνακρίνοντεσ διὰ τὴν συνείδησιν·

ἐὰν δέ τισ ὑμῖν εἴπῃ Τοῦτο ἱερόθυτόν ἐστιν, μὴ ἐσθίετε δι’ ἐκεῖνον τὸν μηνύσαντα καὶ τὴν συνείδησιν·

συνείδησιν δὲ λέγω οὐχὶ τὴν ἑαυτοῦ ἀλλὰ τὴν τοῦ ἑτέρου·

ἵνα τί γὰρ ἡ ἐλευθερία μου κρίνεται ὑπὸ ἄλλησ συνειδήσεωσ; εἰ ἐγὼ χάριτι μετέχω, τί βλασφημοῦμαι ὑπὲρ οὗ ἐγὼ εὐχαριστῶ;

Εἴτε οὖν ἐσθίετε εἴτε πίνετε εἴτε τι ποιεῖτε, πάντα εἰσ δόξαν θεοῦ ποιεῖτε.

καθὼσ κἀγὼ πάντα πᾶσιν ἀρέσκω, μὴ ζητῶν τὸ ἐμαυτοῦ σύμφορον ἀλλὰ τὸ τῶν πολλῶν, ἵνα σωθῶσιν.

μιμηταί μου γίνεσθε, καθὼσ κἀγὼ Χριστοῦ.

Ἐπαινῶ δὲ ὑμᾶσ ὅτι πάντα μου μέμνησθε καὶ καθὼσ παρέδωκα ὑμῖν τὰσ παραδόσεισ κατέχετε.

Θέλω δὲ ὑμᾶσ εἰδέναι ὅτι παντὸσ ἀνδρὸσ ἡ κεφαλὴ ὁ χριστόσ ἐστιν, κεφαλὴ δὲ γυναικὸσ ὁ ἀνήρ, κεφαλὴ δὲ τοῦ χριστοῦ ὁ θεόσ.

πᾶσ ἀνὴρ προσευχόμενοσ ἢ προφητεύων κατὰ κεφαλῆσ ἔχων καταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ·

πᾶσα δὲ γυνὴ προσευχομένη ἢ προφητεύουσα ἀκατακαλύπτῳ τῇ κεφαλῇ καταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὐτῆσ, ἓν γάρ ἐστιν καὶ τὸ αὐτὸ τῇ ἐξυρημένῃ.

εἰ γὰρ οὐ κατακαλύπτεται γυνή, καὶ κειράσθω·

εἰ δὲ αἰσχρὸν γυναικὶ τὸ κείρασθαι ἢ ξυρᾶσθαι, κατακαλυπτέσθω. ἀνὴρ μὲν γὰρ οὐκ ὀφείλει κατακαλύπτεσθαι τὴν κεφαλήν, εἰκὼν καὶ δόξα θεοῦ ὑπάρχων·

ἡ γυνὴ δὲ δόξα ἀνδρόσ ἐστιν. οὐ γάρ ἐστιν ἀνὴρ ἐκ γυναικόσ, ἀλλὰ γυνὴ ἐξ ἀνδρόσ·

καὶ γὰρ οὐκ ἐκτίσθη ἀνὴρ διὰ τὴν γυναῖκα, ἀλλὰ γυνὴ διὰ τὸν ἄνδρα.

διὰ τοῦτο ὀφείλει ἡ γυνὴ ἐξουσίαν ἔχειν ἐπὶ τῆσ κεφαλῆσ διὰ τοὺσ ἀγγέλουσ.

πλὴν οὔτε γυνὴ χωρὶσ ἀνδρὸσ οὔτε ἀνὴρ χωρὶσ γυναικὸσ ἐν κυρίῳ·

ωσπερ γὰρ ἡ γυνὴ ἐκ τοῦ ἀνδρόσ, οὕτωσ καὶ ὁ ἀνὴρ διὰ τῆσ γυναικόσ·

τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ θεοῦ. ἐν ὑμῖν αὐτοῖσ κρίνατε·

πρέπον ἐστὶν γυναῖκα ἀκατακάλυπτον τῷ θεῷ προσεύχεσθαι; οὐδὲ ἡ φύσισ αὐτὴ διδάσκει ὑμᾶσ ὅτι ἀνὴρ μὲν ἐὰν κομᾷ, ἀτιμία αὐτῷ ἐστίν, γυνὴ δὲ ἐὰν κομᾷ, δόξα αὐτῇ ἐστίν;

ὅτι ἡ κόμη ἀντὶ περιβολαίου δέδοται αὐτῇ.

Εἰ δέ τισ δοκεῖ φιλόνεικοσ εἶναι, ἡμεῖσ τοιαύτην συνήθειαν οὐκ ἔχομεν, οὐδὲ αἱ ἐκκλησίαι τοῦ θεοῦ.

Τοῦτο δὲ παραγγέλλων οὐκ ἐπαινῶ ὅτι οὐκ εἰσ τὸ κρεῖσσον ἀλλὰ εἰσ τὸ ἧσσον συνέρχεσθε.

πρῶτον μὲν γὰρ συνερχομένων ὑμῶν ἐν ἐκκλησίᾳ ἀκούω σχίσματα ἐν ὑμῖν ὑπάρχειν, καὶ μέροσ τι πιστεύω.

δεῖ γὰρ καὶ αἱρέσεισ ἐν ὑμῖν εἶναι·

ἵνα [καὶ] οἱ δόκιμοι φανεροὶ γένωνται ἐν ὑμῖν. ἕκαστοσ γὰρ τὸ ἴδιον δεῖπνον προλαμβάνει ἐν τῷ φαγεῖν, καὶ ὃσ μὲν πεινᾷ, ὃσ δὲ μεθύει.

μὴ γὰρ οἰκίασ οὐκ ἔχετε εἰσ τὸ ἐσθίειν καὶ πίνειν;

ἢ τῆσ ἐκκλησίασ τοῦ θεοῦ καταφρονεῖτε, καὶ καταισχύνετε τοὺσ μὴ ἔχοντασ; τί εἴπω ὑμῖν; ἐπαινέσω ὑμᾶσ; ἐν τούτῳ οὐκ ἐπαινῶ. ἐγὼ γὰρ παρέλαβον ἀπὸ τοῦ κυρίου, ὃ καὶ παρέδωκα ὑμῖν, ὅτι ὁ κύριοσ Ιἠσοῦσ ἐν τῇ νυκτὶ ᾗ παρεδίδετο ἔλαβεν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσασ ἔκλασεν καὶ εἶπεν Τοῦτό μού ἐστιν τὸ σῶμα τὸ ὑπὲρ ὑμῶν·

τοῦτο ποιεῖτε εἰσ τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν.

ὡσαύτωσ καὶ τὸ ποτήριον μετὰ τὸ δειπνῆσαι, λέγων Τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐστὶν ἐν τῷ ἐμῷ αἵματι· τοῦτο ποιεῖτε, ὁσάκισ ἐὰν πίνητε, εἰσ τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν.

ὁσάκισ γὰρ ἐὰν ἐσθίητε τὸν ἄρτον τοῦτον καὶ τὸ ποτήριον πίνητε, τὸν θάνατον τοῦ κυρίου καταγγέλλετε, ἄχρι οὗ ἔλθῃ.

ὥστε ὃσ ἂν ἐσθίῃ τὸν ἄρτον ἢ πίνῃ τὸ ποτήριον τοῦ κυρίου ἀναξίωσ, ἔνοχοσ ἔσται τοῦ σώματοσ καὶ τοῦ αἵματοσ τοῦ κυρίου.

δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωποσ ἑαυτόν, καὶ οὕτωσ ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω·

ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων κρίμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει μὴ διακρίνων τὸ σῶμα.

διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖσ καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί.

εἰ δὲ ἑαυτοὺσ διεκρίνομεν, οὐκ ἂν ἐκρινόμεθα·

κρινόμενοι δὲ ὑπὸ τοῦ κυρίου παιδευόμεθα, ἵνα μὴ σὺν τῷ κόσμῳ κατακριθῶμεν.

ὥστε, ἀδελφοί μου, συνερχόμενοι εἰσ τὸ φαγεῖν ἀλλήλουσ ἐκδέχεσθε.

εἴ τισ πεινᾷ, ἐν οἴκῳ ἐσθιέτω, ἵνα μὴ εἰσ κρίμα συνέρχησθε.

Τὰ δὲ λοιπὰ ὡσ ἂν ἔλθω διατάξομαι. Περὶ δὲ τῶν πνευματικῶν, ἀδελφοί, οὐ θέλω ὑμᾶσ ἀγνοεῖν.

Οἴδατε ὅτι ὅτε ἔθνη ἦτε πρὸσ τὰ εἴδωλα τὰ ἄφωνα ὡσ ἂν ἤγεσθε ἀπαγόμενοι.

διὸ γνωρίζω ὑμῖν ὅτι οὐδεὶσ ἐν πνεύματι θεοῦ λαλῶν λέγει ΑΝΑΘΕΜΑ ΙΗΣΟΥΣ, καὶ οὐδεὶσ δύναται εἰπεῖν ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ εἰ μὴ ἐν πνεύματι ἁγίῳ.

Διαιρέσεισ δὲ χαρισμάτων εἰσίν, τὸ δὲ αὐτὸ πνεῦμα·

καὶ διαιρέσεισ διακονιῶν εἰσίν, καὶ ὁ αὐτὸσ κύριοσ·

καὶ διαιρέσεισ ἐνεργημάτων εἰσίν, καὶ ὁ αὐτὸσ θεόσ, ὁ ἐνεργῶν τὰ πάντα ἐν πᾶσιν.

ἑκάστῳ δὲ δίδοται ἡ φανέρωσισ τοῦ πνεύματοσ πρὸσ τὸ συμφέρον.

ἄλλῳ δὲ ἐνεργήματα δυνάμεων, ἄλλῳ [δὲ] προφητεία, ἄλλῳ [δὲ] διακρίσεισ πνευμάτων, ἑτέρῳ γένη γλωσσῶν, ἄλλῳ δὲ ἑρμηνία γλωσσῶν·

πάντα δὲ ταῦτα ἐνεργεῖ τὸ ἓν καὶ τὸ αὐτὸ πνεῦμα, διαιροῦν ἰδίᾳ ἑκάστῳ καθὼσ βούλεται.

Καθάπερ γὰρ τὸ σῶμα ἕν ἐστιν καὶ μέλη πολλὰ ἔχει, πάντα δὲ τὰ μέλη τοῦ σώματοσ πολλὰ ὄντα ἕν ἐστιν σῶμα, οὕτωσ καὶ ὁ χριστόσ·

καὶ γὰρ ἐν ἑνὶ πνεύματι ἡμεῖσ πάντεσ εἰσ ἓν σῶμα ἐβαπτίσθημεν, εἴτε Ιοὐδαῖοι εἴτε Ἕλληνεσ, εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι, καὶ πάντεσ ἓν πνεῦμα ἐποτίσθημεν.

καὶ γὰρ τὸ σῶμα οὐκ ἔστιν ἓν μέλοσ ἀλλὰ πολλά.

ἐὰν εἴπῃ ὁ πούσ Ὅτι οὐκ εἰμὶ χείρ, οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ σώματοσ, οὐ παρὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ σώματοσ· Ὅτι οὐκ εἰμὶ ὀφθαλμόσ, οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ σώματοσ, οὐ παρὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ σώματοσ·

εἰ ὅλον τὸ σῶμα ὀφθαλμόσ, ποῦ ἡ ἀκοή;

εἰ ὅλον ἀκοή, ποῦ ἡ ὄσφρησισ; νῦν δὲ ὁ θεὸσ ἔθετο τὰ μέλη, ἓν ἕκαστον αὐτῶν, ἐν τῷ σώματι καθὼσ ἠθέλησεν.

εἰ δὲ ἦν [τὰ] πάντα ἓν μέλοσ, ποῦ τὸ σῶμα;

νῦν δὲ πολλὰ μέλη, ἓν δὲ σῶμα.

Χρείαν σου οὐκ ἔχω, ἢ πάλιν ἡ κεφαλὴ τοῖσ ποσίν Χρείαν ὑμῶν οὐκ ἔχω·

καὶ ἃ δοκοῦμεν ἀτιμότερα εἶναι τοῦ σώματοσ, τούτοισ τιμὴν περισσοτέραν περιτίθεμεν, καὶ τὰ ἀσχήμονα ἡμῶν εὐσχημοσύνην περισσοτέραν ἔχει, τὰ δὲ εὐσχήμονα ἡμῶν οὐ χρείαν ἔχει.

ἵνα μὴ ᾖ σχίσμα ἐν τῷ σώματι, ἀλλὰ τὸ αὐτὸ ὑπὲρ ἀλλήλων μεριμνῶσι τὰ μέλη.

καὶ εἴτε πάσχει ἓν μέλοσ, συνπάσχει πάντα τὰ μέλη·

εἴτε δοξάζεται μέλοσ, συνχαίρει πάντα τὰ μέλη. ὑμεῖσ δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρουσ.

Καὶ οὓσ μὲν ἔθετο ὁ θεὸσ ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλουσ, δεύτερον προφήτασ, τρίτον διδασκάλουσ, ἔπειτα δυνάμεισ, ἔπειτα χαρίσματα ἰαμάτων, ἀντιλήμψεισ, κυβερνήσεισ, γένη γλωσσῶν.

μὴ πάντεσ ἀπόστολοι;

μὴ πάντεσ προφῆται; μὴ πάντεσ διδάσκαλοι; μὴ πάντεσ δυνάμεισ; μὴ πάντεσ χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων;

μὴ πάντεσ γλώσσαισ λαλοῦσιν; μὴ πάντεσ διερμηνεύουσιν; ζηλοῦτε δὲ τὰ χαρίσματα τὰ μείζονα.

Καὶ ἔτι καθ’ ὑπερβολὴν ὁδὸν ὑμῖν δείκνυμι.

Εἂν ταῖσ γλώσσαισ τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸσ ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. κἂν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, κἂν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐθέν εἰμι.

κἂν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, κἂν παραδῶ τὸ σῶμά μου, ἵνα καυχήσωμαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι.

οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συνχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ·

πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.

Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε πίπτει.

εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσισ, καταργηθήσεται. ἐκ μέρουσ γὰρ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρουσ προφητεύομεν·

ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τὸ ἐκ μέρουσ καταργηθήσεται.

ὅτε ἤμην νήπιοσ, ἐλάλουν ὡσ νήπιοσ, ἐφρόνουν ὡσ νήπιοσ, ἐλογιζόμην ὡσ νήπιοσ·

ὅτε γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι’ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸσ πρόσωπον·

ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρουσ, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼσ καὶ ἐπεγνώσθην. νυνὶ δὲ μένει πίστισ, ἐλπίσ, ἀγάπη·

τὰ τρία ταῦτα, μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη. Διώκετε τὴν ἀγάπην, ζηλοῦτε δὲ τὰ πνευματικά, μᾶλλον δὲ ἵνα προφητεύητε.

ὁ γὰρ λαλῶν γλώσσῃ οὐκ ἀνθρώποισ λαλεῖ ἀλλὰ θεῷ, οὐδεὶσ γὰρ ἀκούει, πνεύματι δὲ λαλεῖ μυστήρια·

ὁ δὲ προφητεύων ἀνθρώποισ λαλεῖ οἰκοδομὴν καὶ παράκλησιν καὶ παραμυθίαν.

ὁ λαλῶν γλώσσῃ ἑαυτὸν οἰκοδομεῖ·

ὁ δὲ προφητεύων ἐκκλησίαν οἰκοδομεῖ.

θέλω δὲ πάντασ ὑμᾶσ λαλεῖν γλώσσαισ, μᾶλλον δὲ ἵνα προφητεύητε· μείζων δὲ ὁ προφητεύων ἢ ὁ λαλῶν γλώσσαισ, ἐκτὸσ εἰ μὴ διερμηνεύῃ, ἵνα ἡ ἐκκλησία οἰκοδομὴν λάβῃ. νῦν δέ, ἀδελφοί, ἐὰν ἔλθω πρὸσ ὑμᾶσ γλώσσαισ λαλῶν, τί ὑμᾶσ ὠφελήσω, ἐὰν μὴ ὑμῖν λαλήσω ἢ ἐν ἀποκαλύψει ἢ ἐν γνώσει ἢ ἐν προφητείᾳ ἢ ἐν διδαχῇ;

ὅμωσ τὰ ἄψυχα φωνὴν διδόντα, εἴτε αὐλὸσ εἴτε κιθάρα, ἐὰν διαστολὴν τοῖσ φθόγγοισ μὴ δῷ, πῶσ γνωσθήσεται τὸ αὐλούμενον ἢ τὸ κιθαριζόμενον;

καὶ γὰρ ἐὰν ἄδηλον σάλπιγξ φωνὴν δῷ, τίσ παρασκευάσεται εἰσ πόλεμον;

οὕτωσ καὶ ὑμεῖσ διὰ τῆσ γλώσσησ ἐὰν μὴ εὔσημον λόγον δῶτε, πῶσ γνωσθήσεται τὸ λαλούμενον;

ἔσεσθε γὰρ εἰσ ἀέρα λαλοῦντεσ. τοσαῦτα εἰ τύχοι γένη φωνῶν εἰσὶν ἐν κόσμῳ, καὶ οὐδὲν ἄφωνον·

ἐὰν οὖν μὴ εἰδῶ τὴν δύναμιν τῆσ φωνῆσ, ἔσομαι τῷ λαλοῦντι βάρβαροσ καὶ ὁ λαλῶν ἐν ἐμοὶ βάρβαροσ.

οὕτωσ καὶ ὑμεῖσ, ἐπεὶ ζηλωταί ἐστε πνευμάτων, πρὸσ τὴν οἰκοδομὴν τῆσ ἐκκλησίασ ζητεῖτε ἵνα περισσεύητε.

Διὸ ὁ λαλῶν γλώσσῃ προσευχέσθω ἵνα διερμηνεύῃ.

ἐὰν [γὰρ] προσεύχωμαι γλώσσῃ, τὸ πνεῦμά μου προσεύχεται, ὁ δὲ νοῦσ μου ἄκαρπόσ ἐστιν.

τί οὖν ἐστίν;

προσεύξομαι τῷ πνεύματι, προσεύξομαι δὲ καὶ τῷ νοΐ· ψαλῶ τῷ πνεύματι, ψαλῶ [δὲ] καὶ τῷ νοΐ· ἐπεὶ ἐὰν εὐλογῇσ [ἐν] πνεύματι, ὁ ἀναπληρῶν τὸν τόπον τοῦ ἰδιώτου πῶσ ἐρεῖ τό Ἀμήν ἐπὶ τῇ σῇ εὐχαριστίᾳ;

ἐπειδὴ τί λέγεισ οὐκ οἶδεν· σὺ μὲν γὰρ καλῶσ εὐχαριστεῖσ, ἀλλ’ ὁ ἕτεροσ οὐκ οἰκοδομεῖται.

εὐχαριστῶ τῷ θεῷ, πάντων ὑμῶν μᾶλλον γλώσσαισ λαλῶ·

ἀλλὰ ἐν ἐκκλησίᾳ θέλω πέντε λόγουσ τῷ νοΐ μου λαλῆσαι, ἵνα καὶ ἄλλουσ κατηχήσω, ἢ μυρίουσ λόγουσ ἐν γλώσσῃ.

Ἀδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖσ φρεσίν, ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε, ταῖσ δὲ φρεσὶν τέλειοι γίνεσθε.

ἐν τῷ νόμῳ γέγραπται ὅτι Ἐν ἑτερογλώσσοισ καὶ ἐν Χείλεσιν ἑτέρων λαλήσω τῷ λαῷ τούτῳ, καὶ οὐδ’ οὕτωσ εἰσακούσονταί μου, λέγει Κύριοσ.

ὥστε αἱ γλῶσσαι εἰσ σημεῖόν εἰσιν οὐ τοῖσ πιστεύουσιν ἀλλὰ τοῖσ ἀπίστοισ, ἡ δὲ προφητεία οὐ τοῖσ ἀπίστοισ ἀλλὰ τοῖσ πιστεύουσιν.

Εἂν οὖν συνέλθῃ ἡ ἐκκλησία ὅλη ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ πάντεσ λαλῶσιν γλώσσαισ, εἰσέλθωσιν δὲ ἰδιῶται ἢ ἄπιστοι, οὐκ ἐροῦσιν ὅτι μαίνεσθε;

τὰ κρυπτὰ τῆσ καρδίασ αὐτοῦ φανερὰ γίνεται, καὶ οὕτωσ πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον προσκυνήσει τῷ θεῷ, ἀπαγγέλλων ὅτι Ὄντωσ ὁ θεὸσ ἐν ὑμῖν ἐστίν.

Τί οὖν ἐστίν, ἀδελφοί;

ὅταν συνέρχησθε, ἕκαστοσ ψαλμὸν ἔχει, διδαχὴν ἔχει, ἀποκάλυψιν ἔχει, γλῶσσαν ἔχει, ἑρμηνίαν ἔχει· πάντα πρὸσ οἰκοδομὴν γινέσθω. εἴτε γλώσσῃ τισ λαλεῖ, κατὰ δύο ἢ τὸ πλεῖστον τρεῖσ, καὶ ἀνὰ μέροσ, καὶ εἷσ διερμηνευέτω·

ἐὰν δὲ μὴ ᾖ διερμηνευτήσ, σιγάτω ἐν ἐκκλησίᾳ, ἑαυτῷ δὲ λαλείτω καὶ τῷ θεῷ.

προφῆται δὲ δύο ἢ τρεῖσ λαλείτωσαν, καὶ οἱ ἄλλοι διακρινέτωσαν·

ἐὰν δὲ ἄλλῳ ἀποκαλυφθῇ καθημένῳ, ὁ πρῶτοσ σιγάτω.

οὐ γάρ ἐστιν ἀκαταστασίασ ὁ θεὸσ ἀλλὰ εἰρήνησ, ὡσ ἐν πάσαισ ταῖσ ἐκκλησίαισ τῶν ἁγίων.

Αἱ γυναῖκεσ ἐν ταῖσ ἐκκλησίαισ σιγάτωσαν, οὐ γὰρ ἐπιτρέπεται αὐταῖσ λαλεῖν·

ἀλλὰ ὑποτασσέσθωσαν, καθὼσ καὶ ὁ νόμοσ λέγει. εἰ δέ τι μανθάνειν θέλουσιν, ἐν οἴκῳ τοὺσ ἰδίουσ ἄνδρασ ἐπερωτάτωσαν, αἰσχρὸν γάρ ἐστιν γυναικὶ λαλεῖν ἐν ἐκκλησίᾳ.

Ἢ ἀφ’ ὑμῶν ὁ λόγοσ τοῦ θεοῦ ἐξῆλθεν, ἢ εἰσ ὑμᾶσ μόνουσ κατήντησεν;

Εἴ τισ δοκεῖ προφήτησ εἶναι ἢ πνευματικόσ, ἐπιγινωσκέτω ἃ γράφω ὑμῖν ὅτι κυρίου ἐστὶν ἐντολή·

εἰ δέ τισ ἀγνοεῖ, ἀγνοεῖται.

ὥστε, ἀδελφοί μου, ζηλοῦτε τὸ προφητεύειν, καὶ τὸ λαλεῖν μὴ κωλύετε γλώσσαισ·

πάντα δὲ εὐσχημόνωσ καὶ κατὰ τάξιν γινέσθω.

δι’ οἷ καὶ σώζεσθε, τίνι λόγῳ εὐηγγελισάμην ὑμῖν, εἰ κατέχετε, ἐκτὸσ εἰ μὴ εἰκῇ ἐπιστεύσατε.

καὶ ὅτι ὤφθη Κηφᾷ, εἶτα τοῖσ δώδεκα·

ἔπειτα ὤφθη ἐπάνω πεντακοσίοισ ἀδελφοῖσ ἐφάπαξ, ἐξ ὧν οἱ πλείονεσ μένουσιν ἑώσ ἄρτι, τινὲσ δὲ ἐκοιμήθησαν·

ἔπειτα ὤφθη Ιἀκώβῳ, εἶτα τοῖσ ἀποστόλοισ πᾶσιν·

ἔσχατον δὲ πάντων ὡσπερεὶ τῷ ἐκτρώματι ὤφθη κἀμοί.

Ἐγὼ γάρ εἰμι ὁ ἐλάχιστοσ τῶν ἀποστόλων, ὃσ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸσ καλεῖσθαι ἀπόστολοσ, διότι ἐδίωξα τὴν ἐκκλησίαν τοῦ θεοῦ·

χάριτι δὲ θεοῦ εἰμὶ ὅ εἰμι, καὶ ἡ χάρισ αὐτοῦ ἡ εἰσ ἐμὲ οὐ κενὴ ἐγενήθη, ἀλλὰ περισσότερον αὐτῶν πάντων ἐκοπίασα, οὐκ ἐγὼ δὲ ἀλλὰ ἡ χάρισ τοῦ θεοῦ σὺν ἐμοί.

εἴτε οὖν ἐγὼ εἴτε ἐκεῖνοι, οὕτωσ κηρύσσομεν καὶ οὕτωσ ἐπιστεύσατε.

Εἰ δὲ Χριστὸσ κηρύσσεται ὅτι ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται, πῶσ λέγουσιν ἐν ὑμῖν τινὲσ ὅτι ἀνάστασισ νεκρῶν οὐκ ἔστιν;

εἰ δὲ ἀνάστασισ νεκρῶν οὐκ ἔστιν, οὐδὲ Χριστὸσ ἐγήγερται·

εὑρισκόμεθα δὲ καὶ ψευδομάρτυρεσ τοῦ θεοῦ, ὅτι ἐμαρτυρήσαμεν κατὰ τοῦ θεοῦ ὅτι ἤγειρεν τὸν χριστόν, ὃν οὐκ ἤγειρεν εἴπερ ἄρα νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται.

εἰ γὰρ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, οὐδὲ Χριστὸσ ἐγήγερται·

εἰ δὲ Χριστὸσ οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστισ ὑμῶν [ἐστίν], ἔτι ἐστὲ ἐν ταῖσ ἁμαρτίαισ ὑμῶν.

ἄρα καὶ οἱ κοιμηθέντεσ ἐν Χριστῷ ἀπώλοντο.

εἰ ἐν τῇ ζωῇ ταύτῃ ἐν Χριστῷ ἠλπικότεσ ἐσμὲν μόνον, ἐλεεινότεροι πάντων ἀνθρώπων ἐσμέν.

Νυνὶ δὲ Χριστὸσ ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων.

ἐπειδὴ γὰρ δι’ ἀνθρώπου θάνατοσ, καὶ δι’ ἀνθρώπου ἀνάστασισ νεκρῶν·

ὥσπερ γὰρ ἐν τῷ Ἀδὰμ πάντεσ ἀποθνήσκουσιν, οὕτωσ καὶ ἐν τῷ χριστῷ πάντεσ ζωοποιηθήσονται.

Ἕκαστοσ δὲ ἐν τῷ ἰδίῳ τάγματι·

ἀπαρχὴ Χριστόσ, ἔπειτα οἱ τοῦ χριστοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ· δεῖ γὰρ αὐτὸν βασιλεύειν ἄχρι οὗ θῇ πάντασ τοὺσ ἐχθροὺσ ὑπὸ τοὺσ πόδασ αὐτοῦ.

πάντα γὰρ ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺσ πόδασ αὐτοῦ.

ὅταν δὲ εἴπῃ ὅτι πάντα ὑποτέτακται, δῆλον ὅτι ἐκτὸσ τοῦ ὑποτάξαντοσ αὐτῷ τὰ πάντα. ὅταν δὲ ὑποταγῇ αὐτῷ τὰ πάντα, τότε [καὶ] αὐτὸσ ὁ υἱὸσ ὑποταγήσεται τῷ ὑποτάξαντι αὐτῷ τὰ πάντα, ἵνα ᾖ ὁ θεὸσ πάντα ἐν πᾶσιν.

Ἐπεὶ τί ποιήσουσιν οἱ βαπτιζόμενοι ὑπὲρ τῶν νεκρῶν;

εἰ ὅλωσ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, τί καὶ βαπτίζονται ὑπὲρ αὐτῶν; τί καὶ ἡμεῖσ κινδυνεύομεν πᾶσαν ὡρ́αν;

καθ’ ἡμέραν ἀποθνήσκω, νὴ τὴν ὑμετέραν καύχησιν, ἀδελφοί, ἣν ἔχω ἐν Χριστῷ Ιἠσοῦ τῷ κυρίῳ ἡμῶν.

εἰ κατὰ ἄνθρωπον ἐθηριομάχησα ἐν Ἐφέσῳ, τί μοι τὸ ὄφελοσ;

εἰ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν. μὴ πλανᾶσθε·

φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί·

ἐκνήψατε δικαίωσ καὶ μὴ ἁμαρτάνετε, ἀγνωσίαν γὰρ θεοῦ τινὲσ ἔχουσιν· πρὸσ ἐντροπὴν ὑμῖν λαλῶ. Ἀλλὰ ἐρεῖ τισ Πῶσ ἐγείρονται οἱ νεκροί, ποίῳ δὲ σώματι ἔρχονται;

ἄφρων, σὺ ὃ σπείρεισ οὐ ζωοποιεῖται ἐὰν μὴ ἀποθάνῃ·

καὶ ὃ σπείρεισ, οὐ τὸ σῶμα τὸ γενησόμενον σπείρεισ ἀλλὰ γυμνὸν κόκκον εἰ τύχοι σίτου ἤ τινοσ τῶν λοιπῶν·

ὁ δὲ θεὸσ δίδωσιν αὐτῷ σῶμα καθὼσ ἠθέλησεν, καὶ ἑκάστῳ τῶν σπερμάτων ἴδιον σῶμα.

οὐ πᾶσα σὰρξ ἡ αὐτὴ σάρξ, ἀλλὰ ἄλλη μὲν ἀνθρώπων, ἄλλη δὲ σὰρξ κτηνῶν, ἄλλη δὲ σὰρξ πτηνῶν, ἄλλη δὲ ἰχθύων.

καὶ σώματα ἐπουράνια, καὶ σώματα ἐπίγεια·

ἀλλὰ ἑτέρα μὲν ἡ τῶν ἐπουρανίων δόξα, ἑτέρα δὲ ἡ τῶν ἐπιγείων. ἄλλη δόξα ἡλίου, καὶ ἄλλη δόξα σελήνησ, καὶ ἄλλη δόξα ἀστέρων, ἀστὴρ γὰρ ἀστέροσ διαφέρει ἐν δόξῃ.

οὕτωσ καὶ ἡ ἀνάστασισ τῶν νεκρῶν.

σπείρεται ἐν φθορᾷ, ἐγείρεται ἐν ἀφθαρσίᾳ·

σπείρεται ἐν ἀτιμίᾳ, ἐγείρεται ἐν δόξῃ· σπείρεται ἐν ἀσθενείᾳ, ἐγείρεται ἐν δυνάμει· σπείρεται σῶμα ψυχικόν, ἐγείρεται σῶμα πνευματικόν.

Εἰ ἔστιν σῶμα ψυχικόν, ἔστιν καὶ πνευματικόν. οὕτωσ καὶ γέγραπται Ἐγένετο ὁ πρῶτοσ ἄνθρωποσ Ἀδὰμ εἰσ ψυχὴν ζῶσαν·

ὁ ἔσχατοσ Ἀδὰμ εἰσ πνεῦμα ζωοποιοῦν. ἀλλ’ οὐ πρῶτον τὸ πνευματικὸν ἀλλὰ τὸ ψυχικόν, ἔπειτα τὸ πνευματικόν.

ὁ δεύτεροσ ἄνθρωποσ ἐξ οὐρανοῦ.

οἱο͂σ ὁ χοϊκόσ, τοιοῦτοι καὶ οἱ χοϊκοί, καὶ οἱο͂σ ὁ ἐπουράνιοσ, τοιοῦτοι καὶ οἱ ἐπουράνιοι·

καὶ καθὼσ ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ φορέσωμεν καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου.

Τοῦτο δέ φημι, ἀδελφοί, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα βασιλείαν θεοῦ κληρονομῆσαι οὐ δύναται, οὐδὲ ἡ φθορὰ τὴν ἀφθαρσίαν κληρονομεῖ.

ἰδοὺ μυστήριον ὑμῖν λέγω·

πάντεσ οὐ κοιμηθησόμεθα πάντεσ δὲ ἀλλαγησόμεθα, ἐν ἀτόμῳ, ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ, ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι· σαλπίσει γάρ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι, καὶ ἡμεῖσ ἀλλαγησόμεθα.

δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν.

ὅταν δὲ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσηται [τὴν] ἀθανασίαν, τότε γενήσεται ὁ λόγοσ ὁ γεγραμμένοσ Κατεπόθη ὁ θάνατοσ εἰσ νῖκοσ.

ποῦ σου, θάνατε, τὸ νῖκοσ;

ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; τὸ δὲ κέντρον τοῦ θανάτου ἡ ἁμαρτία, ἡ δὲ δύναμισ τῆσ ἁμαρτίασ ὁ νόμοσ·

τῷ δὲ θεῷ χάρισ τῷ διδόντι ἡμῖν τὸ νῖκοσ διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ιἠσοῦ Χριστοῦ.

Ὥστε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, ἑδραῖοι γίνεσθε, ἀμετακίνητοι, περισσεύοντεσ ἐν τῷ ἔργῳ τοῦ κυρίου πάντοτε, εἰδότεσ ὅτι ὁ κόποσ ὑμῶν οὐκ ἔστιν κενὸσ ἐν κυρίῳ.

Περὶ δὲ τῆσ λογίασ τῆσ εἰσ τοὺσ ἁγίουσ, ὥσπερ διέταξα ταῖσ ἐκκλησίαισ τῆσ Γαλατίασ, οὕτωσ καὶ ὑμεῖσ ποιήσατε.

κατὰ μίαν σαββάτου ἕκαστοσ ὑμῶν παρ’ ἑαυτῷ τιθέτω θησαυρίζων ὅτι ἐὰν εὐοδῶται, ἵνα μὴ ὅταν ἔλθω τότε λογίαι γίνωνται.

ὅταν δὲ παραγένωμαι, οὓσ ἐὰν δοκιμάσητε δι’ ἐπιστολῶν, τούτουσ πέμψω ἀπενεγκεῖν τὴν χάριν ὑμῶν εἰσ Ιἐρουσαλήμ·

ἐὰν δὲ ἄξιον ᾖ τοῦ κἀμὲ πορεύεσθαι, σὺν ἐμοὶ πορεύσονται.

πρὸσ ὑμᾶσ δὲ τυχὸν καταμενῶ ἢ παραχειμάσω, ἵνα ὑμεῖσ με προπέμψητε οὗ ἐὰν πορεύωμαι.

οὐ θέλω γὰρ ὑμᾶσ ἄρτι ἐν παρόδῳ ἰδεῖν, ἐλπίζω γὰρ χρόνον τινὰ ἐπιμεῖναι πρὸσ ὑμᾶσ, ἐὰν ὁ κύριοσ ἐπιτρέψῃ.

ἐπιμένω δὲ ἐν Ἐφέσῳ ἑώσ τῆσ πεντηκοστῆσ·

θύρα γάρ μοι ἀνέῳγεν μεγάλη καὶ ἐνεργήσ, καὶ ἀντικείμενοι πολλοί.

Εἂν δὲ ἔλθῃ Τιμόθεοσ, βλέπετε ἵνα ἀφόβωσ γένηται πρὸσ ὑμᾶσ, τὸ γὰρ ἔργον Κυρίου ἐργάζεται ὡσ ἐγώ·

μή τισ οὖν αὐτὸν ἐξουθενήσῃ.

προπέμψατε δὲ αὐτὸν ἐν εἰρήνῃ, ἵνα ἔλθῃ πρόσ με, ἐκδέχομαι γὰρ αὐτὸν μετὰ τῶν ἀδελφῶν. Περὶ δὲ Ἀπολλὼ τοῦ ἀδελφοῦ, πολλὰ παρεκάλεσα αὐτὸν ἵνα ἔλθῃ πρὸσ ὑμᾶσ μετὰ τῶν ἀδελφῶν·

καὶ πάντωσ οὐκ ἦν θέλημα ἵνα νῦν ἔλθῃ, ἐλεύσεται δὲ ὅταν εὐκαιρήσῃ. Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε.

πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω.

Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶσ, ἀδελφοί·

οἴδατε τὴν οἰκίαν Στεφανᾶ, ὅτι ἐστὶν ἀπαρχὴ τῆσ Ἀχαίασ καὶ εἰσ διακονίαν τοῖσ ἁγίοισ ἔταξαν ἑαυτούσ· ἵνα καὶ ὑμεῖσ ὑποτάσσησθε τοῖσ τοιουτοισ καὶ παντὶ τῷ συνεργοῦντι καὶ κοπιῶντι.

ἀνέπαυσαν γὰρ τὸ ἐμὸν πνεῦμα καὶ τὸ ὑμῶν.

ἐπιγινώσκετε οὖν τοὺσ τοιούτουσ. Ἀσπάζονται ὑμᾶσ αἱ ἐκκλησίαι τῆσ Ἀσίασ.

ἀσπάζεται ὑμᾶσ ἐν κυρίῳ πολλὰ Ἀκύλασ καὶ Πρίσκα σὺν τῇ κατ’ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίᾳ. ἀσπάζονται ὑμᾶσ οἱ ἀδελφοὶ πάντεσ.

Ἀσπάσασθε ἀλλήλουσ ἐν φιλήματι ἁγίῳ. Ὁ ἀσπασμὸσ τῇ ἐμῇ χειρὶ Παύλου.

εἴ τισ οὐ φιλεῖ τὸν κύριον, ἤτω ἀνάθεμα.

Μαρὰν ἀθά. ἡ χάρισ τοῦ κυρίου Ιἠσοῦ μεθ’ ὑμῶν.

ἡ ἀγάπη μου μετὰ πάντων ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ιἠσοῦ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

PROS KORINQIOUS A, chapter 8

(PROS KORINQIOUS A, chapter 8)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION