PROS KORINQIOUS A, chapter 2

(PROS KORINQIOUS A, chapter 2)

οὐ γὰρ ἔκρινά τι εἰδέναι ἐν ὑμῖν εἰ μὴ Ιἠσοῦν Χριστὸν καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον· ἵνα ἡ πίστισ ὑμῶν μὴ ᾖ ἐν σοφίᾳ ἀνθρώπων ἀλλ’ ἐν δυνάμει θεοῦ.

Σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖσ τελείοισ, σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνοσ τούτου οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνοσ τούτου τῶν καταργουμένων·

ἀλλὰ λαλοῦμεν θεοῦ σοφίαν ἐν μυστηρίῳ, τὴν ἀποκεκρυμμένην, ἣν προώρισεν ὁ θεὸσ πρὸ τῶν αἰώνων εἰσ δόξαν ἡμῶν·

ἣν οὐδεὶσ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνοσ τούτου ἔγνωκεν, εἰ γὰρ ἔγνωσαν, οὐκ ἂν τὸν κύριον τῆσ δόξησ ἐσταύρωσαν·

ἀλλὰ καθὼσ γέγραπται Ἃ ὀφθαλμὸσ οὐκ εἶδεν καὶ οὖσ οὐκ ἤκουσεν καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ὅσα ἡτοίμασεν ὁ θεὸσ τοῖσ ἀγαπῶσιν αὐτόν.

ἡμῖν γὰρ ἀπεκάλυψεν ὁ θεὸσ διὰ τοῦ πνεύματοσ, τὸ γὰρ πνεῦμα πάντα ἐραυνᾷ, καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ.

τίσ γὰρ οἶδεν ἀνθρώπων τὰ τοῦ ἀνθρώπου εἰ μὴ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου τὸ ἐν αὐτῷ;

οὕτωσ καὶ τὰ τοῦ θεοῦ οὐδεὶσ ἔγνωκεν εἰ μὴ τὸ πνεῦμα τοῦ θεοῦ. ἡμεῖσ δὲ οὐ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου ἐλάβομεν ἀλλὰ τὸ πνεῦμα τὸ ἐκ τοῦ θεοῦ, ἵνα εἰδῶμεν τὰ ὑπὸ τοῦ θεοῦ χαρισθέντα ἡμῖν·

ἃ καὶ λαλοῦμεν οὐκ ἐν διδακτοῖσ ἀνθρωπίνησ σοφίασ λόγοισ, ἀλλ’ ἐν διδακτοῖσ πνεύματοσ, πνευματικοῖσ πνευματικὰ συνκρίνοντεσ.

ψυχικὸσ δὲ ἄνθρωποσ οὐ δέχεται τὰ τοῦ πνεύματοσ τοῦ θεοῦ, μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστίν, καὶ οὐ δύναται γνῶναι, ὅτι πνευματικῶσ ἀνακρίνεται·

ὁ δὲ πνευματικὸσ ἀνακρίνει μὲν πάντα, αὐτὸσ δὲ ὑπ’ οὐδενὸσ ἀνακρίνεται.

τίσ γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου, ὃσ συνβιβάσει αὐτόν;

ἡμεῖσ δὲ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν. Κἀγώ, ἀδελφοί, οὐκ ἠδυνήθην λαλῆσαι ὑμῖν ὡσ πνευματικοῖσ ἀλλ’ ὡσ σαρκίνοισ, ὡσ νηπίοισ ἐν Χριστῷ.

γάλα ὑμᾶσ ἐπότισα, οὐ βρῶμα, οὔπω γὰρ ἐδύνασθε.

Ἀλλ’ οὐδὲ [ἔτι] νῦν δύνασθε, ἔτι γὰρ σαρκικοί ἐστε.

ὅπου γὰρ ἐν ὑμῖν ζῆλοσ καὶ ἔρισ, οὐχὶ σαρκικοί ἐστε καὶ κατὰ ἄνθρωπον περιπατεῖτε; ὅταν γὰρ λέγῃ τισ Ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου, ἕτεροσ δέ Ἐγὼ Ἀπολλώ, οὐκ ἄνθρωποί ἐστε;

τί οὖν ἐστὶν Ἀπολλώσ;

τί δέ ἐστιν Παῦλοσ; διάκονοι δι’ ὧν ἐπιστεύσατε, καὶ ἑκάστῳ ὡσ ὁ κύριοσ ἔδωκεν. ἐγὼ ἐφύτευσα, Ἀπολλὼσ ἐπότισεν, ἀλλὰ ὁ θεὸσ ηὔξανεν·

ὥστε οὔτε ὁ φυτεύων ἐστίν τι οὔτε ὁ ποτίζων, ἀλλ’ ὁ αὐξάνων θεόσ.

ὁ φυτεύων δὲ καὶ ὁ ποτίζων ἕν εἰσιν, ἕκαστοσ δὲ τὸν ἴδιον μισθὸν λήμψεται κατὰ τὸν ἴδιον κόπον, θεοῦ γάρ ἐσμεν συνεργοί·

θεοῦ γεώργιον, θεοῦ οἰκοδομή ἐστε.

Κατὰ τὴν χάριν τοῦ θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι ὡσ σοφὸσ ἀρχιτέκτων θεμέλιον ἔθηκα, ἄλλοσ δὲ ἐποικοδομεῖ.

ἕκαστοσ δὲ βλεπέτω πῶσ ἐποικοδομεῖ· θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶσ δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅσ ἐστιν Ιἠσοῦσ Χριστόσ·

εἰ δέ τισ ἐποικοδομεῖ ἐπὶ τὸν θεμέλιον χρυσίον, ἀργύριον, λίθουσ τιμίουσ, ξύλα, χόρτον, καλάμην, ἑκάστου τὸ ἔργον φανερὸν γενήσεται, ἡ γὰρ ἡμέρα δηλώσει·

ὅτι ἐν πυρὶ ἀποκαλύπτεται, καὶ ἑκάστου τὸ ἔργον ὁποῖόν ἐστιν τὸ πῦρ αὐτὸ δοκιμάσει.

εἴ τινοσ τὸ ἔργον μενεῖ ὃ ἐποικοδόμησεν, μισθὸν λήμψεται·

εἴ τινοσ τὸ ἔργον κατακαήσεται, ζημιωθήσεται, αὐτὸσ δὲ σωθήσεται, οὕτωσ δὲ ὡσ διὰ πυρόσ.

Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸσ θεοῦ ἐστὲ καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ θεοῦ ἐν ὑμῖν οἰκεῖ;

εἴ τισ τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ θεόσ·

ὁ γὰρ ναὸσ τοῦ θεοῦ ἅγιόσ ἐστιν, οἵτινέσ ἐστε ὑμεῖσ. Μηδεὶσ ἑαυτὸν ἐξαπατάτω·

εἴ τισ δοκεῖ σοφὸσ εἶναι ἐν ὑμῖν ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ, μωρὸσ γενέσθω, ἵνα γένηται σοφόσ, ἡ γὰρ σοφία τοῦ κόσμου τούτου μωρία παρὰ τῷ θεῷ ἐστίν· γέγραπται γάρ Ὁ δρασσόμενοσ τοὺσ σοφοὺσ ἐν τῇ πανουργίᾳ αὐτῶν·

καὶ πάλιν Κύριοσ γινώσκει τοὺσ διαλογισμοὺσ τῶν σοφῶν ὅτι εἰσὶν μάταιοι.

ὥστε μηδεὶσ καυχάσθω ἐν ἀνθρώποισ·

ὑμεῖσ δὲ Χριστοῦ, Χριστὸσ δὲ θεοῦ.

Οὕτωσ ἡμᾶσ λογιζέσθω ἄνθρωποσ ὡσ ὑπηρέτασ Χριστοῦ καὶ οἰκονόμουσ μυστηρίων θεοῦ.

ὧδε λοιπὸν ζητεῖται ἐν τοῖσ οἰκονόμοισ ἵνα πιστόσ τισ εὑρεθῇ.

ἐμοὶ δὲ εἰσ ἐλάχιστόν ἐστιν ἵνα ὑφ’ ὑμῶν ἀνακριθῶ ἢ ὑπὸ ἀνθρωπίνησ ἡμέρασ·

ἀλλ’ οὐδὲ ἐμαυτὸν ἀνακρίνω· οὐδὲν γὰρ ἐμαυτῷ σύνοιδα, ἀλλ’ οὐκ ἐν τούτῳ δεδικαίωμαι, ὁ δὲ ἀνακρίνων με κύριόσ ἐστιν.

ὥστε μὴ πρὸ καιροῦ τι κρίνετε, ἑώσ ἂν ἔλθῃ ὁ κύριοσ, ὃσ καὶ φωτίσει τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότουσ καὶ φανερώσει τὰσ βουλὰσ τῶν καρδιῶν, καὶ τότε ὁ ἔπαινοσ γενήσεται ἑκάστῳ ἀπὸ τοῦ θεοῦ.

Ταῦτα δέ, ἀδελφοί, μετεσχημάτισα εἰσ ἐμαυτὸν καὶ Ἀπολλὼν δι’ ὑμᾶσ, ἵνα ἐν ἡμῖν μάθητε τό Μὴ ὑπὲρ ἃ γέγραπται, ἵνα μὴ εἷσ ὑπὲρ τοῦ ἑνὸσ φυσιοῦσθε κατὰ τοῦ ἑτέρου.

τίσ γάρ σε διακρίνει;

τί δὲ ἔχεισ ὃ οὐκ ἔλαβεσ; εἰ δὲ καὶ ἔλαβεσ, τί καυχᾶσαι ὡσ μὴ λαβών; ἤδη κεκορεσμένοι ἐστέ;

ἤδη ἐπλουτήσατε; χωρὶσ ἡμῶν ἐβασιλεύσατε; καὶ ὄφελόν γε ἐβασιλεύσατε, ἵνα καὶ ἡμεῖσ ὑμῖν συνβασιλεύσωμεν. δοκῶ γάρ, ὁ θεὸσ ἡμᾶσ τοὺσ ἀποστόλουσ ἐσχάτουσ ἀπέδειξεν ὡσ ἐπιθανατίουσ, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ καὶ ἀγγέλοισ καὶ ἀνθρώποισ.

ἡμεῖσ μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖσ δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ·

ἡμεῖσ ἀσθενεῖσ, ὑμεῖσ δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖσ ἔνδοξοι, ἡμεῖσ δὲ ἄτιμοι. ἄχρι τῆσ ἄρτι ὡρ́ασ καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνιτεύομεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖσ ἰδίαισ χερσίν·

λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, δυσφημούμενοι παρακαλοῦμεν·

ὡσ περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα, ἑώσ ἄρτι.

Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶσ γράφω ταῦτα, ἀλλ’ ὡσ τέκνα μου ἀγαπητὰ νουθετῶν·

ἐὰν γὰρ μυρίουσ παιδαγωγοὺσ ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ’ οὐ πολλοὺσ πατέρασ, ἐν γὰρ Χριστῷ Ιἠσοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶσ ἐγέννησα.

παρακαλῶ οὖν ὑμᾶσ, μιμηταί μου γίνεσθε.

Διὰ τοῦτο ἔπεμψα ὑμῖν Τιμόθεον, ὅσ ἐστίν μου τέκνον ἀγαπητὸν καὶ πιστὸν ἐν κυρίῳ, ὃσ ὑμᾶσ ἀναμνήσει τὰσ ὁδούσ μου τὰσ ἐν Χριστῷ [Ιἠσοῦ], καθὼσ πανταχοῦ ἐν πάσῃ ἐκκλησίᾳ διδάσκω.

Ὡσ μὴ ἐρχομένου δέ μου πρὸσ ὑμᾶσ ἐφυσιώθησάν τινεσ·

οὐ γὰρ ἐν λόγῳ ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ ἀλλ’ ἐν δυνάμει.

τί θέλετε;

ἐν ῥάβδῳ ἔλθω πρὸσ ὑμᾶσ, ἢ ἐν ἀγάπῃ πνεύματί τε πραΰτητοσ; Ὅλωσ ἀκούεται ἐν ὑμῖν πορνεία, καὶ τοιαύτη πορνεία ἥτισ οὐδὲ ἐν τοῖσ ἔθνεσιν, ὥστε γυναῖκά τινα τοῦ πατρὸσ ἔχειν.

καὶ ὑμεῖσ πεφυσιωμένοι ἐστέ, καὶ οὐχὶ μᾶλλον ἐπενθήσατε, ἵνα ἀρθῇ ἐκ μέσου ὑμῶν ὁ τὸ ἔργον τοῦτο πράξασ;

παραδοῦναι τὸν τοιοῦτον τῷ Σατανᾷ εἰσ ὄλεθρον τῆσ σαρκόσ, ἵνα τὸ πνεῦμα σωθῇ ἐν τῇ ᾑμέρᾳ τοῦ κυρίου.

Οὐ καλὸν τὸ καύχημα ὑμῶν.

οὐκ οἴδατε ὅτι μικρὰ ζύμη ὅλον τὸ φύραμα ζυμοῖ; ἐκκαθάρατε τὴν παλαιὰν ζύμην, ἵνα ἦτε νέον φύραμα, καθώσ ἐστε ἄζυμοι.

καὶ γὰρ τὸ πάσχα ἡμῶν ἐτύθη Χριστόσ· ὥστε ἑορτάζωμεν, μὴ ἐν ζύμῃ παλαιᾷ μηδὲ ἐν ζύμῃ κακίασ καὶ πονηρίασ, ἀλλ’ ἐν ἀζύμοισ εἰλικρινίασ καὶ ἀληθείασ.

οὐ πάντωσ τοῖσ πόρνοισ τοῦ κόσμου τούτου ἢ τοῖσ πλεονέκταισ καὶ ἁρ́παξιν ἢ εἰδωλολάτραισ, ἐπεὶ ὠφείλετε ἄρα ἐκ τοῦ κόσμου ἐξελθεῖν.

νῦν δὲ ἔγραψα ὑμῖν μὴ συναναμίγνυσθαι ἐάν τισ ἀδελφὸσ ὀνομαζόμενοσ ᾖ πόρνοσ ἢ πλεονέκτησ ἢ εἰδωλολάτρησ ἢ λοίδοροσ ἢ μέθυσοσ ἢ ἁρ́παξ, τῷ τοιούτῳ μηδὲ συνεσθίειν.

τί γάρ μοι τοὺσ ἔξω κρίνειν;

οὐχὶ τοὺσ ἔσω ὑμεῖσ κρίνετε, τοὺσ δὲ ἔξω ὁ θεὸσ κρίνει; ἐξάρατε τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION