헬라어 문장 검색 - ΝεωΤεστ́02́5́

(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 15)

Καὶ εὐθὺσ πρωὶ συμβούλιον ποιήσαντεσ οἱ ἀρχιερεῖσ μετὰ τῶν πρεσβυτέρων καὶ γραμματέων καὶ ὅλον τὸ συνέδριον δήσαντεσ τὸν Ιἠσοῦν ἀπήνεγκαν καὶ παρέδωκαν Πειλάτῳ. καὶ ἐπηρώτησεν αὐτὸν ὁ Πειλᾶτοσ Σὺ εἶ ὁ βασιλεὺσ τῶν Ιοὐδαίων;

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ αὐτῷ λέγει Σὺ λέγεισ. καὶ κατηγόρουν αὐτοῦ οἱ ἀρχιερεῖσ πολλά.

ὁ δὲ Πειλᾶτοσ πάλιν ἐπηρώτα αὐτὸν [λέγων] Οὐκ ἀποκρίνῃ οὐδέν;

ἴδε πόσα σου κατηγοροῦσιν. ὁ δὲ Ιἠσοῦσ οὐκέτι οὐδὲν ἀπεκρίθη, ὥστε θαυμάζειν τὸν Πειλᾶτον.

Κατὰ δὲ ἑορτὴν ἀπέλυεν αὐτοῖσ ἕνα δέσμιον ὃν παρῃτοῦντο.

ἦν δὲ ὁ λεγόμενοσ Βαραββᾶσ μετὰ τῶν στασιαστῶν δεδεμένοσ οἵτινεσ ἐν τῇ στάσει φόνον πεποιήκεισαν.

καὶ ἀναβὰσ ὁ ὄχλοσ ἤρξατο αἰτεῖσθαι καθὼσ ἐποίει αὐτοῖσ.

ὁ δὲ Πειλᾶτοσ ἀπεκρίθη αὐτοῖσ λέγων Θέλετε ἀπολύσω ὑμῖν τὸν βασιλέα τῶν Ιοὐδαίων;

ἐγίνωσκεν γὰρ ὅτι διὰ φθόνον παραδεδώκεισαν αὐτὸν [οἱ ἀρχιερεῖσ].

οἱ δὲ ἀρχιερεῖσ ἀνέσεισαν τὸν ὄχλον ἵνα μᾶλλον τὸν Βαραββᾶν ἀπολύσῃ αὐτοῖσ.

ὁ δὲ Πειλᾶτοσ πάλιν ἀποκριθεὶσ ἔλεγεν αὐτοῖσ Τί οὖν ποιήσω [ὃν] λέγετε τὸν βασιλέα τῶν Ιοὐδαίων;

οἱ δὲ πάλιν ἔκραξαν Σταύρωσον αὐτόν.

ὁ δὲ Πειλᾶτοσ ἔλεγεν αὐτοῖσ Τί γὰρ ἐποίησεν κακόν;

οἱ δὲ περισσῶσ ἔκραξαν Σταύρωσον αὐτόν. ὁ δὲ Πειλᾶτοσ βουλόμενοσ τῷ ὄχλῳ τὸ ἱκανὸν ποιῆσαι ἀπέλυσεν αὐτοῖσ τὸν Βαραββᾶν, καὶ παρέδωκεν τὸν Ιἠσοῦν φραγελλώσασ ἵνα σταυρωθῇ.

Οἱ δὲ στρατιῶται ἀπήγαγον αὐτὸν ἔσω τῆσ αὐλῆσ, ὅ ἐστιν πραιτώριον, καὶ συνκαλοῦσιν ὅλην τὴν σπεῖραν.

καὶ ἐνδιδύσκουσιν αὐτὸν πορφύραν καὶ περιτιθέασιν αὐτῷ πλέξαντεσ ἀκάνθινον στέφανον·

καὶ ἤρξαντο ἀσπάζεσθαι αὐτόν Χαῖρε βασιλεῦ τῶν Ιοὐδαίων·

καὶ ἔτυπτον αὐτοῦ τὴν κεφαλὴν καλάμῳ καὶ ἐνέπτυον αὐτῷ, καὶ τιθέντεσ τὰ γόνατα προσεκύνουν αὐτῷ.

καὶ ὅτε ἐνέπαιξαν αὐτῷ, ἐξέδυσαν αὐτὸν τὴν πορφύραν καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ.

Καὶ ἐξάγουσιν αὐτὸν ἵνα σταυρώσωσιν αὐτόν· καὶ ἀγγαρεύουσιν παράγοντά τινα Σίμωνα Κυρηναῖον ἐρχόμενον ἀπ’ ἀγροῦ, τὸν πατέρα Ἀλεξάνδρου καὶ Ῥούφου, ἵνα ἄρῃ τὸν σταυρὸν αὐτοῦ.

καὶ φέρουσιν αὐτὸν ἐπὶ τὸν Γολγοθὰν τόπον, ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενοσ Κρανίου Τόποσ.

καὶ ἐδίδουν αὐτῷ ἐσμυρνισμένον οἶνον, ὃσ δὲ οὐκ ἔλαβεν.

καὶ σταυροῦσιν αὐτὸν καὶ διαμερίζονται τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, βάλλοντεσ κλῆρον ἐπ’ αὐτὰ τίσ τί ἄρῃ.

ἦν δὲ ὡρ́α τρίτη καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν.

καὶ ἦν ἡ ἐπιγραφὴ τῆσ αἰτίασ αὐτοῦ ἐπιγεγραμμένη Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ.

Καὶ σὺν αὐτῷ σταυροῦσιν δύο λῃστάσ, ἕνα ἐκ δεξιῶν καὶ ἕνα ἐξ εὐωνύμων αὐτοῦ.

σῶσον σεαυτὸν καταβὰσ ἀπὸ τοῦ σταυροῦ.

ὁμοίωσ καὶ οἱ ἀρχιερεῖσ ἐμπαίζοντεσ πρὸσ ἀλλήλουσ μετὰ τῶν γραμματέων ἔλεγον Ἄλλουσ ἔσωσεν, ἑαυτὸν οὐ δύναται σῶσαι·

ὁ χριστὸσ ὁ βασιλεὺσ Ἰσραὴλ καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ, ἵνα ἴδωμεν καὶ πιστεύσωμεν.

καὶ οἱ συνεσταυρωμένοι σὺν αὐτῷ ὠνείδιζον αὐτόν. Καὶ γενομένησ ὡρ́ασ ἕκτησ σκότοσ ἐγένετο ἐφ’ ὅλην τὴν γῆν ἑώσ ὡρ́ασ ἐνάτησ.

καὶ τῇ ἐνάτῃ ὡρ́ᾳ ἐβόησεν ὁ Ιἠσοῦσ φωνῇ μεγάλῃ Ἐλωί ἐλωί λαμὰ σαβαχθανεί;

ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον Ὁ θεόσ μου [ὁ θεόσ μου], εἰσ τί ἐγκατέλιπέσ με; καί τινεσ τῶν παρεστηκότων ἀκούσαντεσ ἔλεγον Ἴδε Ἠλείαν φωνεῖ.

δραμὼν δέ τισ γεμίσασ σπόγγον ὄξουσ περιθεὶσ καλάμῳ ἐπότιζεν αὐτόν, λέγων Ἄφετε ἴδωμεν εἰ ἔρχεται Ἠλείασ καθελεῖν αὐτόν.

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ ἀφεὶσ φωνὴν μεγάλην ἐξέπνευσεν.

Καὶ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη εἰσ δύο ἀπ’ ἄνωθεν ἑώσ κάτω.

Ἰδὼν δὲ ὁ κεντυρίων ὁ παρεστηκὼσ ἐξ ἐναντίασ αὐτοῦ ὅτι οὕτωσ ἐξέπνευσεν εἶπεν Ἀληθῶσ οὗτοσ ὁ ἄνθρωποσ υἱὸσ θεοῦ ἦν.

αἳ ὅτε ἦν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ ἠκολούθουν αὐτῷ καὶ διηκόνουν αὐτῷ καὶ ἄλλαι πολλαὶ αἱ συναναβᾶσαι αὐτῷ εἰσ Ιἐροσόλυμα.

ἐλθὼν Ιὠσὴφ ἀπὸ Ἁριμαθαίασ εὐσχήμων βουλευτήσ, ὃσ καὶ αὐτὸσ ἦν προσδεχόμενοσ τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ, τολμήσασ εἰσῆλθεν πρὸσ τὸν Πειλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ιἠσοῦ.

ὁ δὲ Πειλᾶτοσ ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκεν, καὶ προσκαλεσάμενοσ τὸν κεντυρίωνα ἐπη ρώτησεν αὐτὸν εἰ ἤδη ἀπέθανεν·

καὶ γνοὺσ ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνοσ ἐδωρήσατο τὸ πτῶμα τῷ Ιὠσήφ.

καὶ ἀγοράσασ σινδόνα καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησεν τῇ σινδόνι καὶ ἔθηκεν αὐτὸν ἐν μνήματι ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρασ, καὶ προσεκύλισεν λίθον ἐπὶ τὴν θύραντοῦ μνημείου.

Ἡδὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ Ιὠσῆτοσ ἐθεώρουν ποῦ τέθειται.

Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου [ἡ] Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ [τοῦ] Ιἀκώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἱνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν.

καὶ λίαν πρωὶ [τῇ] μιᾷ των σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον ἀνατείλαντοσ τοῦ ἡλίου.

καὶ ἔλεγον πρὸσ ἑαυτάσ Τίσ ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆσ θύρασ τοῦ μνημείου;

καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀνακεκύλισται ὁ λίθοσ, ἦν γὰρ μέγασ σφόδρα.

καὶ εἰσελθοῦσαι εἰσ τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖσ δεξιοῖσ περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν.

ὁ δὲ λέγει αὐταῖσ Μὴ ἐκθαμβεῖσθε·

Ιἠσοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόποσ ὅπου ἔθηκαν αὐτόν· ἀλλὰ ὑπάγετε εἴπατε τοῖσ μαθηταῖσ αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι Προάγει ὑμᾶσ εἰσ τὴν Γαλιλαίαν·

ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼσ εἶπεν ὑμῖν. καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου, εἶχεν γὰρ αὐτὰσ τρόμοσ καὶ ἔκστασισ·

καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπαν, ἐφοβοῦντο γάρ· Ἀναστὰσ δὲ πρωὶ πρώτῃ σαββάτου ἐφάνη πρῶτον Μαρίᾳ τῇ Μαγδαληνῇ, παρ’ ἧσ ἐκβεβλήκει ἑπτὰ δαιμόνια.

ἐκείνη πορευθεῖσα ἀπήγγειλεν τοῖσ μετ’ αὐτοῦ γενομένοισ πενθοῦσι καὶ κλαίουσιν·

κἀκεῖνοι ἀκούσαντεσ ὅτι ζῇ καὶ ἐθεάθη ὑπ’ αὐτῆσ ἠπίστησαν.

Μετὰ δὲ ταῦτα δυσὶν ἐξ αὐτῶν περιπατοῦσιν ἐφανερώθη ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ πορευομένοισ εἰσ ἀγρόν·

κἀκεῖνοι ἀπελθόντεσ ἀπήγγειλαν τοῖσ λοιποῖσ·

οὐδὲ ἐκείνοισ ἐπίστευσαν. καὶ εἶπεν αὐτοῖσ Πορευθέντεσ εἰσ τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει.

ὁ πιστεύσασ καὶ βαπτισθεὶσ σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσασ κατακριθήσεται.

[καὶ ἐν ταῖσ χερσὶν] ὄφεισ ἀροῦσιν κἂν θανάσιμόν τι πίωσιν οὐ μὴ αὐτοὺσ βλάψῃ, ἐπὶ ἀρρώστουσ χεῖρασ ἐπιθήσουσιν καὶ καλῶσ ἕξουσιν.

Ὁ μὲν οὖν κύριοσ [Ιἠσοῦσ] μετὰ τὸ λαλῆσαι αὐτοῖσ ἀνελήμφθη εἰσ τὸν οὐρανὸν καὶ ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ θεοῦ.

ἐκεῖνοι δὲ ἐξελθόντεσ ἐκήρυξαν πανταχοῦ, τοῦ κυρίου συνεργοῦντοσ καὶ τὸν λόγον βεβαιοῦντοσ διὰ τῶν ἐπακολουθούντων σημείων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 15

(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 15)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION