ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 4

(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 4)

Καὶ πάλιν ἤρξατο διδάσκειν παρὰ τὴν θάλασσαν. καὶ συνάγεται πρὸσ αὐτὸν ὄχλοσ πλεῖστοσ, ὥστε αὐτὸν εἰσ πλοῖον ἐμβάντα καθῆσθαι ἐν τῇ θαλάσσῃ, καὶ πᾶσ ὁ ὄχλοσ πρὸσ τὴν θάλασσαν ἐπὶ τῆσ γῆσ ἦσαν. καὶ ἐδίδασκεν αὐτοὺσ ἐν παραβολαῖσ πολλά, καὶ ἔλεγεν αὐτοῖσ ἐν τῇ διδαχῇ αὐτοῦ Ἀκούετε.

ἰδοὺ ἐξῆλθεν ὁ σπείρων σπεῖραι.

καὶ ἐγένετο ἐν τῷ σπείρειν ὃ μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ ἦλθεν τὰ πετεινὰ καὶ κατέφαγεν αὐτό.

καὶ ἄλλο ἔπεσεν ἐπὶ τὸ πετρῶδεσ [καὶ] ὅπου οὐκ εἶχεν γῆν πολλήν, καὶ εὐθὺσ ἐξανέτειλεν διὰ τὸ μὴ ἔχειν βάθοσ γῆσ·

καὶ ὅτε ἀνέτειλεν ὁ ἥλιοσ ἐκαυματίσθη καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ῥίζαν ἐξηράνθη.

καὶ ἄλλο ἔπεσεν εἰσ τὰσ ἀκάνθασ, καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ συνέπνιξαν αὐτό, καὶ καρπὸν οὐκ ἔδωκεν.

καὶ ἄλλα ἔπεσεν εἰσ τὴν γῆν τὴν καλήν, καὶ ἐδίδου καρπὸν ἀναβαίνοντα καὶ αὐξανόμενα, καὶ ἔφερεν εἰσ τριάκοντα καὶ ἐν ἑξήκοντα καὶ ἐν ἑκατόν.

Καὶ ἔλεγεν Ὃσ ἔχει ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.

Καὶ ὅτε ἐγένετο κατὰ μόνασ, ἠρώτων αὐτὸν οἱ περὶ αὐτὸν σὺν τοῖσ δώδεκα τὰσ παραβολάσ.

καὶ ἔλεγεν αὐτοῖσ Ὑμῖν τὸ μυστήριον δέδοται τῆσ βασιλείασ τοῦ θεοῦ·

ἵνα βλέποντεσ βλέπωσι καὶ μὴ ἴδωσιν, καὶ ἀκούοντεσ ἀκούωσι καὶ μὴ συνίωσιν, μή ποτε ἐπιστρέψωσιν καὶ ἀφεθῇ αὐτοῖσ.

καὶ λέγει αὐτοῖσ Οὐκ οἴδατε τὴν παραβολὴν ταύτην, καὶ πῶσ πάσασ τὰσ παραβολὰσ γνώσεσθε;

Ὁ σπείρων τὸν λόγον σπείρει.

οὗτοι δέ εἰσιν οἱ παρὰ τὴν ὁδὸν ὅπου σπείρεται ὁ λόγοσ, καὶ ὅταν ἀκούσωσιν εὐθὺσ ἔρχεται ὁ Σατανᾶσ καὶ αἴρει τὸν λόγον τὸν ἐσπαρμένον εἰσ αὐτούσ.

καὶ οὐκ ἔχουσιν ῥίζαν ἐν ἑαυτοῖσ ἀλλὰ πρόσκαιροί εἰσιν, εἶτα γενομένησ θλίψεωσ ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον εὐθὺσ σκανδαλίζονται.

καὶ ἄλλοι εἰσὶν οἱ εἰσ τὰσ ἀκάνθασ σπειρόμενοι·

καὶ αἱ μέριμναι τοῦ αἰῶνοσ καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου καὶ αἱ περὶ τὰ λοιπὰ ἐπιθυμίαι εἰσπορευόμεναι συνπνίγουσιν τὸν λόγον, καὶ ἄκαρποσ γίνεται.

καὶ ἐκεῖνοί εἰσιν οἱ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν σπαρέντεσ, οἵτινεσ ἀκούουσιν τὸν λόγον καὶ παραδέχονται καὶ καρποφοροῦσιν ἐν τριάκοντα καὶ [ἐν] ἑξήκοντα καὶ [ἐν] ἑκατόν.

Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖσ ὅτι Μήτι ἔρχεται ὁ λύχνοσ ἵνα ὑπὸ τὸν μόδιον τεθῇ ἢ ὑπὸ τὴν κλίνην, οὐχ ἵνα ἐπὶ τὴν λυχνίαν τεθῇ;

οὐ γὰρ ἔστιν κρυπτὸν ἐὰν μὴ ἵνα φανερωθῇ, οὐδὲ ἐγένετο ἀπόκρυφον ἀλλ’ ἵνα ἔλθῃ εἰσ φανερόν.

Εἴ τισ ἔχει ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.

Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖσ Βλέπετε τί ἀκούετε.

ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν καὶ προστεθήσεται ὑμῖν. ὃσ γὰρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷ·

καὶ ὃσ οὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ’ αὐτοῦ. καὶ καθεύδῃ καὶ ἐγείρηται νύκτα καὶ ἡμέραν, καὶ ὁ σπόροσ βλαστᾷ καὶ μηκύνηται ὡσ οὐκ οἶδεν αὐτόσ.

αὐτομάτη ἡ γῆ καρποφορεῖ, πρῶτον χόρτον, εἶτεν στάχυν, εἶτεν πλήρη σῖτον ἐν τῷ στάχυϊ.

ὅταν δε παραδοῖ ὁ καρπόσ, εὐθὺσ ἀποστέλλει τὸ δρέπανον, ὅτι παρέστηκεν ὁ θερισμόσ.

Καὶ ἔλεγεν Πῶσ ὁμοιώσωμεν τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ, ἢ ἐν τίνι αὐτὴν παραβολῇ θῶμεν;

καὶ ὅταν σπαρῇ, ἀναβαίνει καὶ γίνεται μεῖζον πάντων τῶν λαχάνων καὶ ποιεῖ κλάδουσ μεγάλουσ, ὥστε δύνασθαι ὑπὸ τὴν σκιὰν αὐτοῦ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνοῖν.

Καὶ τοιαύταισ παραβολαῖσ πολλαῖσ ἐλάλει αὐτοῖσ τὸν λόγον, καθὼσ ἠδύναντο ἀκούειν·

χωρὶσ δὲ παραβολῆσ οὐκ ἐλάλει αὐτοῖσ, κατ’ ἰδίαν δὲ τοῖσ ἰδίοισ μαθηταῖσ ἐπέλυεν πάντα.

Καὶ λέγει αὐτοῖσ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὀψίασ γενομένησ Διέλθωμεν εἰσ τὸ πέραν.

καὶ ἀφέντεσ τὸν ὄχλον παραλαμβάνουσιν αὐτὸν ὡσ ἦν ἐν τῷ πλοίῳ, καὶ ἄλλα πλοῖα ἦν μετ’ αὐτοῦ.

καὶ γίνεται λαῖλαψ μεγάλη ἀνέμου, καὶ τὰ κύματα ἐπέβαλλεν εἰσ τὸ πλοῖον, ὥστε ἤδη γεμίζεσθαι τὸ πλοῖον.

καὶ αὐτὸσ ἦν ἐν τῇ πρύμνῃ ἐπὶ τὸ προσκεφάλαιον καθεύδων·

καὶ ἐγείρουσιν αὐτὸν καὶ λέγουσιν αὐτῷ Διδάσκαλε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἀπολλύμεθα; καὶ διεγερθεὶσ ἐπετίμησεν τῷ ἀνέμῳ καὶ εἶπεν τῇ θαλάσσῃ Σιώπα, πεφίμωσο.

καὶ ἐκόπασεν ὁ ἄνεμοσ, καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη. καὶ εἶπεν αὐτοῖσ Τί δειλοί ἐστε;

οὔπω ἔχετε πίστιν; καὶ ἐφοβήθησαν φόβον μέγαν, καὶ ἔλεγον πρὸσ ἀλλήλουσ Τίσ ἄρα οὗτόσ ἐστιν ὅτι καὶ ὁ ἄνεμοσ καὶ ἡ θάλασσα ὑπακούει αὐτῷ;

Καὶ ἦλθον εἰσ τὸ πέραν τῆσ θαλάσσησ εἰσ τὴν χώραν τῶν Γερασηνῶν.

διὰ τὸ αὐτὸν πολλάκισ πέδαισ καὶ ἁλύσεσι δεδέσθαι καὶ διεσπάσθαι ὑπ’ αὐτοῦ τὰσ ἁλύσεισ καὶ τὰσ πέδασ συντετρίφθαι, καὶ οὐδεὶσ ἴσχυεν αὐτὸν δαμάσαι·

καὶ διὰ παντὸσ νυκτὸσ καὶ ἡμέρασ ἐν τοῖσ μνήμασιν καὶ ἐν τοῖσ ὄρεσιν ἦν κράζων καὶ κατακόπτων ἑαυτὸν λίθοισ.

καὶ ἰδὼν τὸν Ιἠσοῦν ἀπὸ μακρόθεν ἔδραμεν καὶ προσεκύνησεν αὐτόν, καὶ κράξασ φωνῇ μεγάλῃ λέγει Τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ιἠσοῦ υἱὲ τοῦ θεοῦ τοῦ ὑψίστου;

ὁρκίζω δε τὸν θεόν, μή με βασανίσῃσ.

ἔλεγεν γὰρ αὐτῷ Ἔξελθε τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτον ἐκ τοῦ ἀνθρώπου.

καὶ ἐπηρώτα αὐτόν Τί ὄνομά σοι;

καὶ λέγει αὐτῷ Λεγιὼν ὄνομά μοι, ὅτι πολλοί ἐσμεν· καὶ παρεκάλει αὐτὸν πολλὰ ἵνα μὴ αὐτὰ ἀποστείλῃ ἔξω τῆσ χώρασ.

Ἦν δὲ ἐκεῖ πρὸσ τῷ ὄρει ἀγέλη χοίρων μεγάλη βοσκομένη·

καὶ παρεκάλεσαν αὐτὸν λέγοντεσ Πέμψον ἡμᾶσ εἰσ τοὺσ χοίρουσ, ἵνα εἰσ αὐτοὺσ εἰσέλθωμεν.

καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖσ.

καὶ ἐξελθόντα τὰ πνεύματα τὰ ἀκάθαρτα εἰσῆλθον εἰσ τοὺσ χοίρουσ, καὶ ὡρ́μησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰσ τὴν θάλασσαν, ὡσ δισχίλιοι, καὶ ἐπνίγοντο ἐν τῇ θαλάσσῃ. Καὶ οἱ βόσκοντεσ αὐτοὺσ ἔφυγον καὶ ἀπήγγειλαν εἰσ τὴν πόλιν καὶ εἰσ τοὺσ ἀγρούσ·

καὶ ἦλθον ἰδεῖν τί ἐστιν τὸ γεγονόσ. καὶ ἔρχονται πρὸσ τὸν Ιἠσοῦν, καὶ θεωροῦσιν τὸν δαιμονιζόμενον καθήμενον ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα, τὸν ἐσχηκότα τὸν λεγιῶνα, καὶ ἐφοβήθησαν.

καὶ διηγήσαντο αὐτοῖσ οἱ ἰδόντεσ πῶσ ἐγένετο τῷ δαιμονιζομένῳ καὶ περὶ τῶν χοίρων.

καὶ ἤρξαντο παρακαλεῖν αὐτὸν ἀπελθεῖν ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν.

Καὶ ἐμβαίνοντοσ αὐτοῦ εἰσ τὸ πλοῖον παρεκάλει αὐτὸν ὁ δαιμονισθεὶσ ἵνα μετ’ αὐτοῦ ᾖ.

καὶ οὐκ ἀφῆκεν αὐτόν, ἀλλὰ λέγει αὐτῷ Ὕπαγε εἰσ τὸν οἶκόν σου πρὸσ τοὺσ σούσ, καὶ ἀπάγγειλον αὐτοῖσ ὅσα ὁ κύριόσ σοι πεποίηκεν καὶ ἠλέησέν σε.

καὶ ἀπῆλθεν καὶ ἤρξατο κηρύσσειν ἐν τῇ Δεκαπόλει ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ, καὶ πάντεσ ἐθαύμαζον.

Καὶ διαπεράσαντοσ τοῦ Ιἠσοῦ ἐν τῷ πλοίῳ πάλιν εἰσ τὸ πέραν συνήχθη ὄχλοσ πολὺσ ἐπ’ αὐτόν, καὶ ἦν παρὰ τὴν θάλασσαν.

καὶ ἰδὼν αὐτὸν πίπτει πρὸσ τοὺσ πόδασ αὐτοῦ καὶ παρακαλεῖ αὐτὸν πολλὰ λέγων ὅτι Τὸ θυγάτριόν μου ἐσχάτωσ ἔχει, ἵνα ἐλθὼν ἐπιθῇσ τὰσ χεῖρασ αὐτῇ ἵνα σωθῇ καὶ ζήσῃ.

καὶ ἀπῆλθεν μετ’ αὐτοῦ.

Καὶ ἠκολούθει αὐτῷ ὄχλοσ πολύσ, καὶ συνέθλιβον αὐτόν. ἀκούσασα τὰ περὶ τοῦ Ιἠσοῦ, ἐλθοῦσα ἐν τῷ ὄχλῳ ὄπισθεν ἥψατο τοῦ ἱματίου αὐτοῦ·

ἔλεγεν γὰρ ὅτι Εἂν ἅψωμαι κἂν τῶν ἱματίων αὐτοῦ σωθήσομαι.

καὶ εὐθὺσ ἐξηράνθη ἡ πηγὴ τοῦ αἵματοσ αὐτῆσ, καὶ ἔγνω τῷ σώματι ὅτι ἰάται ἀπὸ τῆσ μάστιγοσ.

καὶ εὐθὺσ ὁ Ιἠσοῦσ ἐπιγνοὺσ ἐν ἑαυτῷ τὴν ἐξ αὐτοῦ δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἐπιστραφεὶσ ἐν τῷ ὄχλῳ ἔλεγεν Τίσ μου ἥψατο τῶν ἱματίων;

καὶ ἔλεγον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ Βλέπεισ τὸν ὄχλον συνθλίβοντά σε, καὶ λέγεισ Τίσ μου ἥψατο;

καὶ περιεβλέπετο ἰδεῖν τὴν τοῦτο ποιήσασαν.

ἡ δὲ γυνὴ φοβηθεῖσα καὶ τρέμουσα, εἰδυῖα ὃ γέγονεν αὐτῇ, ἦλθεν καὶ προσέπεσεν αὐτῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν.

ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ Θυγάτηρ, ἡ πίστισ σου σέσωκέν σε·

ὕπαγε εἰσ εἰρήνην, καὶ ἴσθι ὑγιὴσ ἀπὸ τῆσ μάστιγόσ σου. Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντοσ ἔρχονται ἀπὸ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγοντεσ ὅτι Ἡ θυγάτηρ σου ἀπέθανεν·

τί ἔτι σκύλλεισ τὸν διδάσκαλον; ὁ δὲ Ιἠσοῦσ παρακούσασ τὸν λόγον λαλούμενον λέγει τῷ ἀρχισυναγώγῳ Μὴ φοβοῦ, μόνον πίστευε.

καὶ οὐκ ἀφῆκεν οὐδένα μετ’ αὐτοῦ συνακολουθῆσαι εἰ μὴ τὸν Πέτρον καὶ Ιἄκωβον καὶ Ιωἄνην τὸν ἀδελφὸν Ιἀκώβου.

καὶ ἔρχονται εἰσ τὸν οἶκον τοῦ ἀρχισυναγώγου, καὶ θεωρεῖ θόρυβον καὶ κλαίοντασ καὶ ἀλαλάζοντασ πολλά, καὶ εἰσελθὼν λέγει αὐτοῖσ Τί θορυβεῖσθε καὶ κλαίετε;

τὸ παιδίον οὐκ ἀπέθανεν ἀλλὰ καθεύδει.

καὶ κατεγέλων αὐτοῦ.

αὐτὸσ δὲ ἐκβαλὼν πάντασ παραλαμβάνει τὸν πατέρα τοῦ παιδίου καὶ τὴν μητέρα καὶ τοὺσ μετ’ αὐτοῦ, καὶ εἰσπορεύεται ὅπου ἦν τὸ παιδίον· καὶ κρατήσασ τῆσ χειρὸσ τοῦ παιδίου λέγει αὐτῇ Ταλειθά κούμ, ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον Τὸ κοράσιον, σοὶ λέγω, ἔγειρε.

καὶ εὐθὺσ ἀνέστη τὸ κοράσιον καὶ περιεπάτει, ἦν γὰρ ἐτῶν δώδεκα.

καὶ ἐξέστησαν εὐθὺσ ἐκστάσει μεγάλῃ. καὶ διεστείλατο αὐτοῖσ πολλὰ ἵνα μηδεὶσ γνοῖ τοῦτο, καὶ εἶπεν δοθῆναι αὐτῇ φαγεῖν.

Καὶ ἐξῆλθεν ἐκεῖθεν, καὶ ἔρχεται εἰσ τὴν πατρίδα αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθοῦσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ.

Καὶ γενομένου σαββάτου ἤρξατο διδάσκειν ἐν τῇ συναγωγῇ·

καὶ οἱ πολλοὶ ἀκούοντεσ ἐξεπλήσσοντο λέγοντεσ Πόθεν τούτῳ ταῦτα, καὶ τίσ ἡ σοφία ἡ δοθεῖσα τούτῳ, καὶ αἱ δυνάμεισ τοιαῦται διὰ τῶν χειρῶν αὐτοῦ γινόμεναι; οὐχ οὗτόσ ἐστιν ὁ τέκτων, ὁ υἱὸσ τῆσ Μαρίασ καὶ ἀδελφὸσ Ιἀκώβου καὶ Ιὠσῆτοσ καὶ Ιοὔδα καὶ Σίμωνοσ;

καὶ οὐκ εἰσὶν αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ ὧδε πρὸσ ἡμᾶσ; καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ. καὶ ἔλεγεν αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ ὅτι Οὐκ ἔστιν προφήτησ ἄτιμοσ εἰ μὴ ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖσ συγγενεῦσιν αὐτοῦ καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ.

Καὶ οὐκ ἐδύνατο ἐκεῖ ποιῆσαι οὐδεμίαν δύναμιν, εἰ μὴ ὀλίγοισ ἀρρώστοισ ἐπιθεὶσ τὰσ χεῖρασ ἐθεράπευσεν·

καὶ ἐθαύμασεν διὰ τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν.

Καὶ περιῆγεν τὰσ κώμασ κύκλῳ διδάσκων.

ἀλλὰ ὑποδεδεμένουσ σανδάλια, καὶ μὴ ἐνδύσασθαι δύο χιτῶνασ.

καὶ ἔλεγεν αὐτοῖσ Ὅπου ἐὰν εἰσέλθητε εἰσ οἰκίαν, ἐκεῖ μένετε ἑώσ ἂν ἐξέλθητε ἐκεῖθεν.

καὶ ὃσ ἂν τόποσ μὴ δέξηται ὑμᾶσ μηδὲ ἀκούσωσιν ὑμῶν, ἐκπορευόμενοι ἐκεῖθεν ἐκτινάξατε τὸν χοῦν τὸν ὑποκάτω τῶν ποδῶν ὑμῶν εἰσ μαρτύριον αὐτοῖσ.

καὶ δαιμόνια πολλὰ ἐξέβαλλον, καὶ ἤλειφον ἐλαίῳ πολλοὺσ ἀρρώστουσ καὶ ἐθεράπευον.

Καὶ ἤκουσεν ὁ βασιλεὺσ Ἡρῴδησ, φανερὸν γὰρ ἐγένετο τὸ ὄνομα αὐτοῦ, καὶ ἔλεγον ὅτι Ιὢάνησ ὁ βαπτίζων ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, καὶ διὰ τοῦτο ἐνεργοῦσιν αἱ δυνάμεισ ἐν αὐτῷ·

ἄλλοι δὲ ἔλεγον ὅτι Ἠλείασ ἐστίν·

ἄλλοι δὲ ἔλεγον ὅτι προφήτησ ὡσ εἷσ τῶν προφητῶν. ἀκούσασ δὲ ὁ Ἡρῴδησ ἔλεγεν Ὃν ἐγὼ ἀπεκεφάλισα Ιωἄνην, οὗτοσ ἠγέρθη.

Αὐτὸσ γὰρ ὁ Ἡρῴδησ ἀποστείλασ ἐκράτησεν τὸν Ιωἄνην καὶ ἔδησεν αὐτὸν ἐν φυλακῇ διὰ Ἡρῳδιάδα τὴν γυναῖκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ὅτι αὐτὴν ἐγάμησεν·

ἔλεγεν γὰρ ὁ Ιωἄνησ τῷ Ἡρῴδῃ ὅτι Οὐκ ἔξεστίν σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου.

ἡ δὲ Ἡρῳδιὰσ ἐνεῖχεν αὐτῷ καὶ ἤθελεν αὐτὸν ἀποκτεῖναι, καὶ οὐκ ἠδυνατο·

ὁ γὰρ Ἡρῴδησ ἐφοβεῖτο τὸν Ιωἄνην, εἰδὼσ αὐτὸν ἄνδρα δίκαιον καὶ ἅγιον, καὶ συνετήρει αὐτόν, καὶ ἀκούσασ αὐτοῦ πολλὰ ἠπόρει, καὶ ἡδέωσ αὐτοῦ ἤκουεν.

Καὶ γενομένησ ἡμέρασ εὐκαίρου ὅτε Ἡρῴδησ τοῖσ γενεσίοισ αὐτοῦ δεῖπνον ἐποίησεν τοῖσ μεγιστᾶσιν αὐτοῦ καὶ τοῖσ χιλιάρχοισ καὶ τοῖσ πρώτοισ τῆσ Γαλιλαίασ, καὶ εἰσελθούσησ τῆσ θυγατρὸσ αὐτοῦ Ἡρῳδιάδοσ καὶ ὀρχησαμένησ, ἤρεσεν τῷ Ἡρῴδῃ καὶ τοῖσ συνανακειμένοισ.

ὁ δὲ βασιλεὺσ εἶπεν τῷ κορασίῳ Αἴτησόν με ὃ ἐὰν θέλῃσ, καὶ δώσω σοι·

καὶ ὤμοσεν αὐτῇ Ὅτι ἐάν με αἰτήσῃσ δώσω σοι ἑώσ ἡμίσουσ τῆσ βασιλείασ μου.

καὶ ἐξελθοῦσα εἶπεν τῇ μητρὶ αὐτῆσ Τί αἰτήσωμαι;

ἡ δὲ εἶπεν Τὴν κεφαλὴν Ιωἄνου τοῦ βαπτίζοντοσ. καὶ εἰσελθοῦσα εὐθὺσ μετὰ σπουδῆσ πρὸσ τὸν βασιλέα ᾐτήσατο λέγουσα Θέλω ἵνα ἐξαυτῆσ δῷσ μοι ἐπὶ πίνακι τὴν κεφαλὴν Ιωἄνου τοῦ βαπτιστοῦ.

καὶ περίλυποσ γενόμενοσ ὁ βασιλεὺσ διὰ τοὺσ ὁρ́κουσ καὶ τοὺσ ἀνακειμένουσ οὐκ ἠθέλησεν ἀθετῆσαι αὐτήν·

καὶ εὐθὺσ ἀποστείλασ ὁ βασιλεὺσ σπεκουλάτορα ἐπέταξεν ἐνέγκαι τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ.

καὶ ἤνεγκεν τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἐπὶ πίνακι καὶ ἔδωκεν αὐτὴν τῷ κορασίῳ, καὶ τὸ κοράσιον ἔδωκεν αὐτὴν τῇ μητρὶ αὐτῆσ.

καὶ ἀκούσαντεσ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἦλθαν καὶ ἦραν τὸ πτῶμα αὐτοῦ καὶ ἔθηκαν αὐτὸ ἐν μνημείῳ.

Καὶ συνάγονται οἱ ἀπόστολοι πρὸσ τὸν Ιἠσοῦν, καὶ ἀπήγγειλαν αὐτῷ πάντα ὅσα ἐποίησαν καὶ ὅσα ἐδίδαξαν.

καὶ λέγει αὐτοῖσ Δεῦτε ὑμεῖσ αὐτοὶ κατ’ ἰδίαν εἰσ ἔρημον τόπον καὶ ἀναπαύσασθε ὀλίγον.

ἦσαν γὰρ οἱ ἐρχόμενοι καὶ οἱ ὑπάγοντεσ πολλοί, καὶ οὐδὲ φαγεῖν εὐκαίρουν. καὶ ἀπῆλθον ἐν τῷ πλοίῳ εἰσ ἔρημον τόπον κατ’ ἰδίαν.

καὶ εἶδαν αὐτοὺσ ὑπάγοντασ καὶ ἔγνωσαν πολλοί, καὶ πεζῇ ἀπὸ πασῶν τῶν πόλεων συνέδραμον ἐκεῖ καὶ προῆλθον αὐτούσ.

Καὶ ἐξελθὼν εἶδεν πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ’ αὐτοὺσ ὅτι ἦσαν ὡσ πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα, καὶ ἤρξατο διδάσκειν αὐτοὺσ πολλά.

Καὶ ἤδη ὡρ́ασ πολλῆσ γενομένησ προσελθόντεσ αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἔλεγον ὅτι Ἔρημόσ ἐστιν ὁ τόποσ, καὶ ἤδη ὡρ́α πολλή·

ἀπόλυσον αὐτούσ, ἵνα ἀπελθόντεσ εἰσ τοὺσ κύκλῳ ἀγροὺσ καὶ κώμασ ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖσ τί φάγωσιν.

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν αὐτοῖσ Δότε αὐτοῖσ ὑμεῖσ φαγεῖν.

καὶ λέγουσιν αὐτῷ Ἀπελθόντεσ ἀγοράσωμεν δηναρίων διακοσίων ἄρτουσ καὶ δώσομεν αὐτοῖσ φαγεῖν; ὁ δὲ λέγει αὐτοῖσ Πόσουσ ἔχετε ἄρτουσ;

ὑπάγετε ἴδετε. καὶ γνόντεσ λέγουσιν Πέντε, καὶ δύο ἰχθύασ. καὶ ἐπέταξεν αὐτοῖσ ἀνακλιθῆναι πάντασ συμπόσια συμπόσια ἐπὶ τῷ χλωρῷ χόρτῳ.

καὶ ἀνέπεσαν πρασιαὶ πρασιαὶ κατὰ ἑκατὸν καὶ κατὰ πεντήκοντα.

καὶ λαβὼν τοὺσ πέντε ἄρτουσ καὶ τοὺσ δύο ἰχθύασ ἀναβλέψασ εἰσ τὸν οὐρανὸν εὐλόγησεν καὶ κατέκλασεν τοὺσ ἄρτουσ καὶ ἐδίδου τοῖσ μαθηταῖσ ἵνα παρατιθῶσιν αὐτοῖσ, καὶ τοὺσ δύο ἰχθύασ ἐμέρισεν πᾶσιν.

καὶ ἔφαγον πάντεσ καὶ ἐχορτάσθησαν·

καὶ ἦραν κλάσματα δώδεκα κοφίνων πληρώματα καὶ ἀπὸ τῶν ἰχθύων.

καὶ ἦσαν οἱ φαγόντεσ τοὺσ ἄρτουσ πεντακισχίλιοι ἄνδρεσ.

Καὶ εὐθὺσ ἠνάγκασεν τοὺσ μαθητὰσ αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰσ τὸ πλοῖον καὶ προάγειν εἰσ τὸ πέραν πρὸσ Βηθσαιδάν, ἑώσ αὐτὸσ ἀπολύει τὸν ὄχλον.

καὶ ἀποταξάμενοσ αὐτοῖσ ἀπῆλθεν εἰσ τὸ ὄροσ προσεύξασθαι.

καὶ ὀψίασ γενομένησ ἦν τὸ πλοῖον ἐν μέσῳ τῆσ θαλάσσησ, καὶ αὐτὸσ μόνοσ ἐπὶ τῆσ γῆσ.

καὶ ἰδὼν αὐτοὺσ βασανιζομένουσ ἐν τῷ ἐλαύνειν, ἦν γὰρ ὁ ἄνεμοσ ἐναντίοσ αὐτοῖσ, περὶ τετάρτην φυλακὴν τῆσ νυκτὸσ ἔρχεται πρὸσ αὐτοὺσ περιπατῶν ἐπὶ τῆσ θαλάσσησ·

καὶ ἤθελεν παρελθεῖν αὐτούσ. οἱ δὲ ἰδόντεσ αὐτὸν ἐπὶ τῆσ θαλάσσησ περιπατοῦντα ἔδοξαν ὅτι φάντασμά ἐστιν καὶ ἀνέκραξαν, πάντεσ γὰρ αὐτὸν εἶδαν καὶ ἐταράχθησαν.

ὁ δὲ εὐθὺσ ἐλάλησεν μετ’ αὐτῶν, καὶ λέγει αὐτοῖσ Θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι, μὴ φοβεῖσθε.

καὶ ἀνέβη πρὸσ αὐτοὺσ εἰσ τὸ πλοῖον, καὶ ἐκόπασεν ὁ ἄνεμοσ.

καὶ λίαν ἐν ἑαυτοῖσ ἐξίσταντο, οὐ γὰρ συνῆκαν ἐπὶ τοῖσ ἄρτοισ, ἀλλ’ ἦν αὐτῶν ἡ καρδία πεπωρωμένη.

Καὶ διαπεράσαντεσ ἐπὶ τὴν γῆν ἦλθον εἰσ Γεννησαρὲτ καὶ προσωρμίσθησαν.

περιέδραμον ὅλην τὴν χώραν ἐκείνην καὶ ἤρξαντο ἐπὶ τοῖσ κραβάττοισ τοὺσ κακῶσ ἔχοντασ περιφέρειν ὅπου ἤκουον ὅτι ἔστιν.

καὶ ὅπου ἂν εἰσεπορεύετο εἰσ κώμασ ἢ εἰσ πόλεισ ἢ εἰσ ἀγροὺσ ἐν ταῖσ ἀγοραῖσ ἐτἵθεσαν τοὺσ ἀσθενοῦντασ, καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα κἂν τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ ἅψωνται·

καὶ ὅσοι ἂν ἥψαντο αὐτοῦ ἐσώζοντο. καὶ ἰδόντεσ τινὰσ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ὅτι κοιναῖσ χερσίν, τοῦτ’ ἔστιν ἀνίπτοισ, ἐσθίουσιν τοὺσ ἄρτουσ.

καὶ ἀπ’ ἀγορᾶσ ἐὰν μὴ ῥαντίσωνται οὐκ ἐσθίουσιν, καὶ ἄλλα πολλά ἐστιν ἃ παρέλαβον κρατεῖν, βαπτισμοὺσ ποτηρίων καὶ ξεστῶν καὶ χαλκίων.

‐ καὶ ἐπερωτῶσιν αὐτὸν οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖσ Διὰ τί οὐ περιπατοῦσιν οἱ μαθηταί σου κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων, ἀλλὰ κοιναῖσ χερσὶν ἐσθίουσιν τὸν ἄρτον;

ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖσ Καλῶσ ἐπροφήτευσεν Ἠσαίασ περὶ ὑμῶν τῶν ὑποκριτῶν, ὡσ γέγραπται ὅτι Οὗτοσ ὁ λαὸσ τοῖσ χείλεσίν με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ’ ἐμοῦ·

μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντεσ διδασκαλίασ ἐντάλματα ἀνθρώπων·

ἀφέντεσ τὴν ἐντολὴν τοῦ θεοῦ κρατεῖτε τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων.

καὶ ἔλεγεν αὐτοῖσ Καλῶσ ἀθετεῖτε τὴν ἐντολὴν τοῦ θεοῦ, ἵνα τὴν παράδοσιν ὑμῶν τηρήσητε·

Μωυσῆσ γὰρ εἶπεν Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου, καί Ὁ κακολογῶν πατέρα ἢ μητερα θανάτῳ τελευτάτω·

οὐκέτι ἀφίετε αὐτὸν οὐδὲν ποιῆσαι τῷ πατρὶ ἢ τῇ μητρί, ἀκυροῦντεσ τὸν λόγον τοῦ θεοῦ τῇ παραδόσει ὑμῶν ᾗ παρεδώκατε·

καὶ παρόμοια τοιαῦτα πολλὰ ποιεῖτε.

Καὶ προσκαλεσάμενοσ πάλιν τὸν ὄχλον ἔλεγεν αὐτοῖσ Ἀκούσατέ μου πάντεσ καὶ σύνετε.

οὐδὲν ἔστιν ἔξωθεν τοῦ ἀνθρώπου εἰσπορευόμενον εἰσ αὐτὸν ὃ δύναται κοινῶσαι αὐτόν·

ἀλλὰ τὰ ἐκ τοῦ ἀνθρώπου ἐκπορευόμενά ἐστιν τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον. Καὶ ὅτε εἰσῆλθεν εἰσ οἶκον ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ἐπηρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τὴν παραβολήν.

καὶ λέγει αὐτοῖσ Οὕτωσ καὶ ὑμεῖσ ἀσύνετοί ἐστε;

οὐ νοεῖτε ὅτι πᾶν τὸ ἔξωθεν εἰσπορευόμενον εἰσ τὸν ἄνθρωπον οὐ δύναται αὐτὸν κοινῶσαι, ὅτι οὐκ εἰσπορεύεται αὐτοῦ εἰσ τὴν καρδίαν ἀλλ’ εἰσ τὴν κοιλίαν, καὶ εἰσ τὸν ἀφεδρῶνα ἐκπορεύεται; ‐ καθαρίζων πάντα τὰ βρώματα.

ἔλεγεν δὲ ὅτι Τὸ ἐκ τοῦ ἀνθρώπου ἐκπορευόμενον ἐκεῖνο κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον·

μοιχεῖαι, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλοσ, ἀσέλγεια, ὀφθαλμὸσ πονηρόσ, βλασφημία, ὑπερηφανία, ἀφροσύνη·

πάντα ταῦτα τὰ πονηρὰ ἔσωθεν ἐκπορεύεται καὶ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.

Ἐκεῖθεν δὲ ἀναστὰσ ἀπῆλθεν εἰσ τὰ ὁρ́ια Τύρου [καὶ Σιδῶνοσ].

Καὶ εἰσελθὼν εἰσ οἰκίαν οὐδένα ἤθελεν γνῶναι, καὶ οὐκ ἠδυνάσθη λαθεῖν· ἀλλ’ εὐθὺσ ἀκούσασα γυνὴ περὶ αὐτοῦ, ἧσ εἶχεν τὸ θυγάτριον αὐτῆσ πνεῦμα ἀκάθαρτον, ἐλθοῦσα προσέπεσεν πρὸσ τοὺσ πόδασ αὐτοῦ·

ἡ δὲ γυνὴ ἦν Ἑλληνίσ, Συροφοινίκισσα τῷ γένει·

καὶ ἠρώτα αὐτὸν ἵνα τὸ δαιμόνιον ἐκβάλῃ ἐκ τῆσ θυγατρὸσ αὐτῆσ. καὶ ἔλεγεν αὐτῇ Ἄφεσ πρῶτον χορτασθῆναι τὰ τέκνα, οὐ γάρ ἐστιν καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ τοῖσ κυναρίοισ βαλεῖν.

ἡ δὲ ἀπεκρίθη καὶ λέγει αὐτῷ Ναί, κύριε, καὶ τὰ κυνάρια ὑποκάτω τῆσ τραπέζησ ἐσθίουσιν ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν παιδίων.

καὶ εἶπεν αὐτῇ Διὰ τοῦτον τὸν λόγον ὕπαγε, ἐξελήλυθεν ἐκ τῆσ θυγατρόσ σου τὸ δαιμόνιον.

καὶ ἀπελθοῦσα εἰσ τὸν οἶκον αὐτῆσ εὑρ͂εν τὸ παιδίον βεβλημένον ἐπὶ τὴν κλίνην καὶ τὸ δαιμόνιον ἐξεληλυθόσ.

Καὶ πάλιν ἐξελθὼν ἐκ τῶν ὁρίων Τύρου ἦλθεν διὰ Σιδῶνοσ εἰσ τὴν θάλασσαν τῆσ Γαλιλαίασ ἀνὰ μέσον τῶν ὁρίων Δεκαπόλεωσ.

Καὶ φέρουσιν αὐτῷ κωφὸν καὶ μογιλάλον, καὶ παρακαλοῦσιν αὐτὸν ἵνα ἐπιθῇ αὐτῷ τὴν χεῖρα.

καὶ ἀναβλέψασ εἰσ τὸν οὐρανὸν ἐστέναξεν, καὶ λέγει αὐτῷ Ἐφφαθά, ὅ ἐστιν Διανοίχθητι·

καὶ ἠνοίγησαν αὐτοῦ αἱ ἀκοαί, καὶ ἐλύθη ὁ δεσμὸσ τῆσ γλώσσησ αὐτῷ, καὶ ἐλάλει ὀρθῶσ·

καὶ διεστείλατο αὐτοῖσ ἵνα μηδενὶ λέγωσιν·

ὅσον δὲ αὐτοῖσ διεστέλλετο, αὐτοὶ μᾶλλον περισσότερον ἐκήρυσσον. καὶ ὑπερπερισσῶσ ἐξεπλήσσοντο λέγοντεσ Καλῶσ πάντα πεποίηκεν, καὶ τοὺσ κωφοὺσ ποιεῖ ἀκούειν καὶ ἀλάλουσ λαλεῖν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION