헬라어 문장 검색 - ΝεωΤεστ́02́4́

(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 10)

Καὶ ἐκεῖθεν ἀναστὰσ ἔρχεται εἰσ τὰ ὁρ́ια τῆσ Ιοὐδαίασ καὶ πέραν τοῦ Ιὀρδάνου, καὶ συνπορεύονται πάλιν ὄχλοι πρὸσ αὐτόν, καὶ ὡσ εἰώθει πάλιν ἐδίδασκεν αὐτούσ. Καὶ [προσελθόντεσ Φαρισαῖοι] ἐπηρώτων αὐτὸν εἰ ἔξεστιν ἀνδρὶ γυναῖκα ἀπολῦσαι, πειράζοντεσ αὐτόν.

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν αὐτοῖσ Τί ὑμῖν ἐνετείλατο Μωυσῆσ;

οἱ δὲ εἶπαν Ἐπέτρεψεν Μωυσῆσ βιβλίον ἀποστασίου γράψαι καὶ ἀπολῦσαι.

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτοῖσ Πρὸσ τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν ἔγραψεν ὑμῖν τὴν ἐντολὴν ταύτην·

ἀπὸ δὲ ἀρχῆσ κτίσεωσ ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν [αὐτούσ]·

ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωποσ τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰσ σάρκα μίαν·

ὥστε οὐκέτι εἰσὶν δύο ἀλλὰ μία σάρξ·

ὃ οὖν ὁ θεὸσ συνέζευξεν ἄνθρωποσ μὴ χωριζέτω.

Καὶ εἰσ τὴν οἰκίαν πάλιν οἱ μαθηταὶ περὶ τούτου ἐπηρώτων αὐτόν.

καὶ ἐὰν αὐτὴ ἀπολύσασα τὸν ἄνδρα αὐτῆσ γαμήσῃ ἄλλον μοιχᾶται.

Καὶ προσέφερον αὐτῷ παιδία ἵνα αὐτῶν ἅψηται·

οἱ δὲ μαθηταὶ ἐπετίμησαν αὐτοῖσ. ἰδὼν δὲ ὁ Ιἠσοῦσ ἠγανάκτησεν καὶ εἶπεν αὐτοῖσ Ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαι πρόσ με, μὴ κωλύετε αὐτά, τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ.

ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὃσ ἂν μὴ δέξηται τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ ὡσ παιδίον, οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰσ αὐτήν.

καὶ ἐναγκαλισάμενοσ αὐτὰ κατευλόγει τιθεὶσ τὰσ χεῖρασ ἐπ’ αὐτά.

Καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦ εἰσ ὁδὸν προσδραμὼν εἷσ καὶ γονυπετήσασ αὐτὸν ἐπηρώτα αὐτόν Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσω ἵνα ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτῷ Τί με λέγεισ ἀγαθόν;

οὐδεὶσ ἀγαθὸσ εἰ μὴ εἷσ ὁ θεόσ. τὰσ ἐντολὰσ οἶδασ Μὴ φονεύσῃσ, Μὴ μοιχεύσῃσ, Μὴ κλέψῃσ, Μὴ ψευδομαρτυρήσῃσ, Μὴ ἀποστερήσῃσ, Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα.

ὁ δὲ ἔφη αὐτῷ Διδάσκαλε, ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητόσ μου.

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ ἐμβλέψασ αὐτῷ ἠγάπησεν αὐτὸν καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἕν σε ὑστερεῖ·

ὕπαγε ὅσα ἔχεισ πώλησον καὶ δὸσ [τοῖσ] πτωχοῖσ, καὶ ἕξεισ θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. ὁ δὲ στυγνάσασ ἐπὶ τῷ λόγῳ ἀπῆλθεν λυπούμενοσ, ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά.

Καὶ περιβλεψάμενοσ ὁ Ιἠσοῦσ λέγει τοῖσ μαθηταῖσ αὐτοῦ Πῶσ δυσκόλωσ οἱ τὰ χρήματα ἔχοντεσ εἰσ τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ εἰσελεύσονται.

οἱ δὲ μαθηταὶ ἐθαμβοῦντο ἐπὶ τοῖσ λόγοισ αὐτοῦ.

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ πάλιν ἀποκριθεὶσ λέγει αὐτοῖσ Τέκνα, πῶσ δύσκολόν ἐστιν εἰσ τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ εἰσελθεῖν· εὐκοπώτερόν ἐστιν κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶσ ῥαφίδοσ διελθεῖν ἢ πλούσιον εἰσ τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ εἰσελθεῖν.

οἱ δὲ περισσῶσ ἐξεπλήσσοντο λέγοντεσ πρὸσ αὐτόν Καὶ τίσ δύναται σωθῆναι;

ἐμβλέψασ αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ λέγει Παρὰ ἀνθρώποισ ἀδύνατον ἀλλ’ οὐ παρὰ θεῷ, πάντα γὰρ δυνατὰ παρὰ [τῷ] θεῷ.

Ἤρξατο λέγειν ὁ Πέτροσ αὐτῷ Ἰδοὺ ἡμεῖσ ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήκαμέν σοι.

ἐὰν μὴ λάβῃ ἑκατονταπλασίονα νῦν ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ οἰκίασ καὶ ἀδελφοὺσ καὶ ἀδελφὰσ καὶ μητέρασ καὶ τέκνα καὶ ἀγροὺσ μετὰ διωγμῶν, καὶ ἐν τῷ αἰῶνι τῷ ἐρχομένῳ ζωὴν αἰώνιον.

πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ [οἱ] ἔσχατοι πρῶτοι.

Ἦσαν δὲ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντεσ εἰσ Ιἐροσόλυμα, καὶ ἦν προάγων αὐτοὺσ ὁ Ιἠσοῦσ, καὶ ἐθαμβοῦντο, οἱ δὲ ἀκολουθοῦντεσ ἐφοβοῦντο.

καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἀποκτενοῦσιν, καὶ μετὰ τρεῖσ ἡμέρασ ἀναστήσεται.

Καὶ προσπορεύονται αὐτῷ Ιἄκωβοσ καὶ Ιωἄνησ οἱ [δύο] υἱοὶ Ζεβεδαίου λέγοντεσ αὐτῷ Διδάσκαλε, θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰν αἰτήσωμέν σε ποιήσῃσ ἡμῖν.

ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖσ Τί θέλετε ποιήσω ὑμῖν;

οἱ δὲ εἶπαν αὐτῷ Δὸσ ἡμῖν ἵνα εἷσ σου ἐκ δεξιῶν καὶ εἷσ ἐξ ἀριστερῶν καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου.

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτοῖσ Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε·

δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, ἢ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι; οἱ δὲ εἶπαν αὐτῷ Δυνάμεθα.

τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου ἢ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ’ οἷσ ἡτοίμασται.

καὶ ἀκούσαντεσ οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ Ιἀκώβου καὶ Ιωἄνου.

καὶ προσκαλεσάμενοσ αὐτοὺσ ὁ Ιἠσοῦσ λέγει αὐτοῖσ Οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντεσ ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν.

οὐχ οὕτωσ δέ ἐστιν ἐν ὑμῖν·

καὶ ὃσ ἂν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτοσ, ἔσται πάντων δοῦλοσ·

καὶ γὰρ ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθεν διακονηθῆναι ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.

Καὶ ἔρχονται εἰσ Ιἐρειχώ.

Καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦ ἀπὸ Ιἐρειχὼ καὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ ὄχλου ἱκανοῦ ὁ υἱὸσ Τιμαίου Βαρτίμαιοσ τυφλὸσ προσαίτησ ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδόν. καὶ ἀκούσασ ὅτι Ιἠσοῦσ ὁ Ναζαρηνόσ ἐστιν ἤρξατο κράζειν καὶ λέγειν Υἱὲ Δαυεὶδ Ιἠσοῦ, ἐλέησόν με.

καὶ ἐπετίμων αὐτῷ πολλοὶ ἵνα σιωπήσῃ·

ὁ δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν Υἱὲ Δαυείδ, ἐλέησόν με. καὶ στὰσ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν Φωνήσατε αὐτόν.

καὶ φωνοῦσι τὸν τυφλὸν λέγοντεσ αὐτῷ Θάρσει, ἔγειρε, φωνεῖ σε. ὁ δὲ ἀποβαλὼν τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ ἀναπηδήσασ ἦλθεν πρὸσ τὸν Ιἠσοῦν.

καὶ ἀποκριθεὶσ αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν Τί σοι θέλεισ ποιήσω;

ὁ δὲ τυφλὸσ εἶπεν αὐτῷ Ῥαββουνεί, ἵνα ἀναβλέψω. καὶ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτῷ Ὕπαγε, ἡ πίστισ σου σέσωκέν σε.

καὶ εὐθὺσ ἀνέβλεψεν, καὶ ἠκολούθει αὐτῷ ἐν τῇ ὁδῷ. Καὶ ὅτε ἐγγίζουσιν εἰσ Ιἐροσόλυμα εἰσ Βηθφαγὴ καὶ Βηθανίαν πρὸσ τὸ Ὄροσ τῶν Ἐλαιῶν, ἀποστέλλει δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτοῖσ Ὑπάγετε εἰσ τὴν κώμην τὴν κατέναντι ὑμῶν, καὶ εὐθὺσ εἰσπορευόμενοι εἰσ αὐτὴν εὑρήσετε πῶλον δεδεμένον ἐφ’ ὃν οὐδεὶσ οὔπω ἀνθρώπων ἐκάθισεν·

λύσατε αὐτὸν καὶ φέρετε.

καὶ ἐάν τισ ὑμῖν εἴπῃ Τί ποιεῖτε τοῦτο;

εἴπατε Ὁ κύριοσ αὐτοῦ χρείαν ἔχει· καὶ εὐθὺσ αὐτὸν ἀποστέλλει πάλιν ὧδε. καὶ ἀπῆλθον καὶ εὑρ͂ον πῶλον δεδεμένον πρὸσ θύραν ἔξω ἐπὶ τοῦ ἀμφόδου, καὶ λύουσιν αὐτόν.

καί τινεσ τῶν ἐκεῖ ἑστηκότων ἔλεγον αὐτοῖσ Τί ποιεῖτε λύοντεσ τὸν πῶλον;

οἱ δὲ εἶπαν αὐτοῖσ καθὼσ εἶπεν ὁ Ιἠσοῦσ·

καὶ ἀφῆκαν αὐτούσ. καὶ φέρουσιν τὸν πῶλον πρὸσ τὸν Ιἠσοῦν, καὶ ἐπιβάλλουσιν αὐτῷ τὰ ἱμάτια αὐτῶν, καὶ ἐκάθισεν ἐπ’ αὐτόν.

καὶ πολλοὶ τὰ ἱμάτια αὐτῶν ἔστρωσαν εἰσ τὴν ὁδόν, ἄλλοι δὲ στιβάδασ κόψαντεσ ἐκ τῶν ἀγρῶν.

"Ὡσαννά·

"Εὐλογημένοσ ὁ ἐρχόμενοσ ἐν ὀνόματι Κυρίου· "Εὐλογημένη ἡ ἐρχομένη βασιλεία τοῦ πατρὸσ ἡμῶν Δαυείδ· "Ὡσαννὰ ἐν τοῖσ ὑψίστοισ. Καὶ εἰσῆλθεν εἰσ Ιἐροσόλυμα εἰσ τὸ ἱερόν·

καὶ περιβλεψάμενοσ πάντα ὀψὲ ἤδη οὔσησ τῆσ ὡρ́ασ ἐξῆλθεν εἰσ Βηθανίαν μετὰ τῶν δώδεκα. Καὶ τῇ ἐπαύριον ἐξελθόντων αὐτῶν ἀπὸ Βηθανίασ ἐπείνασεν.

καὶ ἰδὼν συκῆν ἀπὸ μακρόθεν ἔχουσαν φύλλα ἦλθεν εἰ ἄρα τι εὑρήσει ἐν αὐτῇ, καὶ ἐλθὼν ἐπ’ αὐτὴν οὐδὲν εὑρ͂εν εἰ μὴ φύλλα, ὁ γὰρ καιρὸσ οὐκ ἦν σύκων.

καὶ ἀποκριθεὶσ εἶπεν αὐτῇ Μηκέτι εἰσ τὸν αἰῶνα ἐκ σοῦ μηδεὶσ καρπὸν φάγοι.

καὶ ἤκουον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ. Καὶ ἔρχονται εἰσ Ιἐροσόλυμα.

καὶ οὐκ ἤφιεν ἵνα τισ διενέγκῃ σκεῦοσ διὰ τοῦ ἱεροῦ, καὶ ἐδίδασκεν καὶ ἔλεγεν Οὐ γέγραπται ὅτι Ὁ οἶκόσ μου οἶκοσ προσευχῆσ κληθήσεται πᾶσιν τοῖσ ἔθνεσιν;

ὑμεῖσ δὲ πεποιήκατε αὐτὸν σπήλαιον λῃστῶν.

καὶ ἤκουσαν οἱ ἀρχιερεῖσ καὶ οἱ γραμματεῖσ, καὶ ἐζήτουν πῶσ αὐτὸν ἀπολέσωσιν·

ἐφοβοῦντο γὰρ αὐτόν, πᾶσ γὰρ ὁ ὄχλοσ ἐξεπλήσσετο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ. Καὶ ὅταν ὀψὲ ἐγένετο, ἐξεπορεύοντο ἔξω τῆσ πόλεωσ.

Καὶ παραπορευόμενοι πρωὶ εἶδον τὴν συκῆν ἐξηραμμένην ἐκ ῥιζῶν.

καὶ ἀναμνησθεὶσ ὁ Πέτροσ λέγει αὐτῷ Ῥαββεί, ἴδε ἡ συκῆ ἣν κατηράσω ἐξήρανται.

καὶ ἀποκριθεὶσ ὁ Ιἠσοῦσ λέγει αὐτοῖσ Ἔχετε πίστιν θεοῦ·

ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὃσ ἂν εἴπῃ τῷ ὄρει τούτῳ Ἄρθητι καὶ βλήθητι εἰσ τὴν θάλασσαν, καὶ μὴ διακριθῇ ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἀλλὰ πιστεύῃ ὅτι ὃ λαλεῖ γίνεται, ἔσται αὐτῷ.

διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, πάντα ὅσα προσεύχεσθε καὶ αἰτεῖσθε, πιστεύετε ὅτι ἐλάβετε, καὶ ἔσται ὑμῖν.

καὶ ὅταν στήκετε προσευχόμενοι, ἀφίετε εἴ τι ἔχετε κατά τινοσ, ἵνα καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ ἀφῇ ὑμῖν τὰ παραπτώματα ὑμῶν.

Καὶ ἔρχονται πάλιν εἰσ Ιἐροσόλυμα.

Καὶ ἐν τῷ ἱερῷ περιπατοῦντοσ αὐτοῦ ἔρχονται πρὸσ αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖσ καὶ οἱ γραμματεῖσ καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ ἔλεγον αὐτῷ Ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖσ; ἢ τίσ σοι ἔδωκεν τὴν ἐξουσίαν ταύτην ἵνα ταῦτα ποιῇσ;

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτοῖσ Ἐπερωτήσω ὑμᾶσ ἕνα λόγον, καὶ ἀποκρίθητέ μοι, καὶ ἐρῶ ὑμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ·

τὸ βάπτισμα τὸ Ιωἄνου ἐξ οὐρανοῦ ἦν ἢ ἐξ ἀνθρώπων;

ἀποκρίθητέ μοι. καὶ διελογίζοντο πρὸσ ἑαυτοὺσ λέγοντεσ Εἂν εἴπωμεν Ἐξ οὐρανοῦ, ἐρεῖ Διὰ τί [οῦν] οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ;

ἀλλὰ εἴπωμεν Ἐξ ἀνθρώπων;

‐ ἐφοβοῦντο τὸν ὄχλον, ἅπαντεσ γὰρ εἶχον τὸν Ιωἄνην ὄντωσ ὅτι προφήτησ ἦν. καὶ ἀποκριθέντεσ τῷ Ιἠσοῦ λέγουσιν Οὐκ οἴδαμεν.

καὶ ὁ Ιἠσοῦσ λέγει αὐτοῖσ Οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ. Καὶ ἤρξατο αὐτοῖσ ἐν παραβολαῖσ λαλεῖν Ἀμπελῶνα ἄνθρωποσ ἐφύτευσεν, καὶ περιέθηκεν φραγμὸν καὶ ὤρυξεν ὑπολήνιον καὶ ᾠκοδόμησεν πύργον, καὶ ἐξέδετο αὐτὸν γεωργοῖσ, καὶ ἀπεδήμησεν.

καὶ ἀπέστειλεν πρὸσ τοὺσ γεωργοὺσ τῷ καιρῷ δοῦλον, ἵνα παρὰ τῶν γεωργῶν λάβῃ ἀπὸ τῶν καρπῶν τοῦ ἀμπελῶνοσ·

καὶ λαβόντεσ αὐτὸν ἔδειραν καὶ ἀπέστειλαν κενόν.

καὶ πάλιν ἀπέστειλεν πρὸσ αὐτοὺσ ἄλλον δοῦλον·

κἀκεῖνον ἐκεφαλίωσαν καὶ ἠτίμασαν. καὶ ἄλλον ἀπέστειλεν·

κἀκεῖνον ἀπέκτειναν, καὶ πολλοὺσ ἄλλουσ, οὓσ μὲν δέροντεσ οὓσ δὲ ἀποκτέννυντεσ. ἔτι ἕνα εἶχεν, υἱὸν ἀγαπητόν·

ἀπέστειλεν αὐτὸν ἔσχατον πρὸσ αὐτοὺσ λέγων ὅτι Ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου. ἐκεῖνοι δὲ οἱ γεωργοὶ πρὸσ ἑαυτοὺσ εἶπαν ὅτι Οὗτόσ ἐστιν ὁ κληρονόμοσ·

δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτόν, καὶ ἡμῶν ἔσται ἡ κληρονομία. καὶ λαβόντεσ ἀπέκτειναν αὐτόν, καὶ ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω τοῦ ἀμπελῶνοσ.

τί ποιήσει ὁ κύριοσ τοῦ ἀμπελῶνοσ;

ἐλεύσεται καὶ ἀπολέσει τοὺσ γεωργούσ, καὶ δώσει τὸν ἀμπελῶνα ἄλλοισ. Οὐδὲ τὴν γραφὴν ταύτην ἀνέγνωτε Λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντεσ, οὗτοσ ἐγενήθη εἰσ κεφαλὴν γωνίασ·

παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστιν θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖσ ἡμῶν;

Καὶ ἐζήτουν αὐτὸν κρατῆσαι, καὶ ἐφοβήθησαν τὸν ὄχλον, ἔγνωσαν γὰρ ὅτι πρὸσ αὐτοὺσ τὴν παραβολὴν εἶπεν.

καὶ ἀφέντεσ αὐτὸν ἀπῆλθαν. Καὶ ἀποστέλλουσιν πρὸσ αὐτόν τινασ τῶν Φαρισαίων καὶ τῶν Ἡρῳδιανῶν ἵνα αὐτὸν ἀγρεύσωσιν λόγῳ.

καὶ ἐλθόντεσ λέγουσιν αὐτῷ Διδάσκαλε, οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴσ εἶ καὶ οὐ μέλει σοι περὶ οὐδενόσ, οὐ γὰρ βλέπεισ εἰσ πρόσωπον ἀνθρώπων, ἀλλ’ ἐπ’ ἀληθείασ τὴν ὁδὸν τοῦ θεοῦ διδάσκεισ·

ἔξεστιν δοῦναι κῆνσον Καίσαρι ἢ οὔ; δῶμεν ἢ μὴ δῶμεν; ὁ δὲ εἰδὼσ αὐτῶν τὴν ὑπόκρισιν εἶπεν αὐτοῖσ Τί με πειράζετε;

φέρετέ μοι δηνάριον ἵνα ἴδω. οἱ δὲ ἤνεγκαν.

καὶ λέγει αὐτοῖσ Τίνοσ ἡ εἰκὼν αὕτη καὶ ἡ ἐπιγραφή; οἱ δὲ εἶπαν αὐτῷ Καίσαροσ. ὁ δὲ Ιἠσοῦσ εἶπεν Τὰ Καίσαροσ ἀπόδοτε Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ.

καὶ ἐξεθαύμαζον ἐπ’ αὐτῷ. Διδάσκαλε, Μωυσῆσ ἔγραψεν ἡμῖν ὅτι ἐάν τινοσ ἀδελφὸσ ἀποθάνῃ καὶ καταλίπῃ γυναῖκα καὶ μὴ ἀφῇ τέκνον, ἵνα λάβῃ ὁ ἀδελφὸσ αὐτοῦ τὴν γυναῖκα καὶ ἐξαναστήσῃ σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ.

ἑπτὰ ἀδελφοὶ ἦσαν·

καὶ ὁ πρῶτοσ ἔλαβεν γυναῖκα, καὶ ἀποθνήσκων οὐκ ἀφῆκεν σπέρμα· καὶ ὁ δεύτεροσ ἔλαβεν αὐτήν, καὶ ἀπέθανεν μὴ καταλιπὼν σπέρμα, καὶ ὁ τρίτοσ ὡσαύτωσ·

καὶ οἱ ἑπτὰ οὐκ ἀφῆκαν σπέρμα·

ἔσχατον πάντων καὶ ἡ γυνὴ ἀπέθανεν. ἐν τῇ ἀναστάσει τίνοσ αὐτῶν ἔσται γυνή;

οἱ γὰρ ἑπτὰ ἔσχον αὐτὴν γυναῖκα. ἔφη αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ Οὐ διὰ τοῦτο πλανᾶσθε μὴ εἰδότεσ τὰσ γραφὰσ μηδὲ τὴν δύναμιν τοῦ θεοῦ;

ὅταν γὰρ ἐκ νεκρῶν ἀναστῶσιν, οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται, ἀλλ’ εἰσὶν ὡσ ἄγγελοι ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ·

περὶ δὲ τῶν νεκρῶν ὅτι ἐγείρονται οὐκ ἀνέγνωτε ἐν τῇ βίβλῳ Μωυσέωσ ἐπὶ τοῦ βάτου πῶσ εἶπεν αὐτῷ ὁ θεὸσ λέγων Ἐγὼ ὁ θεὸσ Ἀβραὰμ καὶ θεὸσ Ἰσαὰκ καὶ θεὸσ Ιἀκώβ;

οὐκ ἔστιν θεὸσ νεκρῶν ἀλλὰ ζώντων·

πολὺ πλανᾶσθε. Καὶ προσελθὼν εἷσ τῶν γραμματέων ἀκούσασ αὐτῶν συνζητούντων, εἰδὼσ ὅτι καλῶσ ἀπεκρίθη αὐτοῖσ, ἐπηρώτησεν αὐτόν Ποία ἐστὶν ἐντολὴ πρώτη πάντων;

καὶ ἀγαπήσεισ Κύριον τὸν θεόν σου ἐξ ὅλησ καρδίασ σου καὶ ἐξ ὅλησ τῆσ ψυχῆσ σου καὶ ἐξ ὅλησ τῆσ διανοίασ σου καὶ ἐξ ὅλησ τῆσ ἰσχύοσ σου.

δευτέρα αὕτη Ἀγαπήσεισ τὸν πλησίον σου ὡσ σεαυτόν.

μείζων τούτων ἄλλη ἐντολὴ οὐκ ἔστιν. Εἶπεν αὐτῷ ὁ γραμματεύσ Καλῶσ, διδάσκαλε, ἐπ’ ἀληθείασ εἶπεσ ὅτι εἷσ ἐστὶν καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλοσ πλὴν αὐτοῦ·

καὶ τὸ ἀγαπᾷν αὐτὸν ἐξ ὅλησ καρδίασ καὶ ἐξ ὅλησ τῆσ συνέσεωσ καὶ ἐξ ὅλησ τῆσ ἰσχύοσ καὶ τὸ ἀγαπᾷν τὸν πλησίον ὡσ ἑαυτὸν περισσότερόν ἐστιν πάντων τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ θυσιῶν.

καὶ ὁ Ιἠσοῦσ ἰδὼν αὐτὸν ὅτι νουνεχῶσ ἀπεκρίθη εἶπεν αὐτῷ Οὐ μακρὰν [εἶ] ἀπὸ τῆσ βασιλείασ τοῦ θεοῦ.

Καὶ οὐδεὶσ οὐκέτι ἐτόλμα αὐτὸν ἐπερωτῆσαι. Καὶ ἀποκριθεὶσ ὁ Ιἠσοῦσ ἔλεγεν διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ Πῶσ λέγουσιν οἱ γραμματεῖσ ὅτι ὁ χριστὸσ υἱὸσ Δαυείδ ἐστιν;

αὐτὸσ Δαυεὶδ εἶπεν ἐν τῷ πνεύματι τῷ ἁγίῳ Εἶπεν Κύριοσ τῷ κυρίῳ μου Κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἑώσ ἂν θῶ τοὺσ ἐχθρούσ σου ὑποκάτω τῶν ποδῶν σου·

αὐτὸσ Δαυεὶδ λέγει αὐτὸν κύριον, καὶ πόθεν αὐτοῦ ἐστὶν υἱόσ;

Καὶ ὁ πολὺσ ὄχλοσ ἤκουεν αὐτοῦ ἡδέωσ.

καὶ πρωτοκαθεδρίασ ἐν ταῖσ συναγωγαῖσ καὶ πρωτοκλισίασ ἐν τοῖσ δείπνοισ, οἱ κατέσθοντεσ τὰσ οἰκίασ τῶν χηρῶν καὶ προφάσει μακρὰ προσευχόμενοι·

οὗτοι λήμψονται περισσότερον κρίμα.

Καὶ καθίσασ κατέναντι τοῦ γαζοφυλακίου ἐθεώρει πῶσ ὁ ὄχλοσ βάλλει χαλκὸν εἰσ τὸ γαζοφυλάκιον·

καὶ πολλοὶ πλούσιοι ἔβαλλον πολλά· καὶ ἐλθοῦσα μία χήρα πτωχὴ ἔβαλεν λεπτὰ δύο, ὅ ἐστιν κοδράντησ.

καὶ προσκαλεσάμενοσ τοὺσ μαθητὰσ αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖσ Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἡ χήρα αὕτη ἡ πτωχὴ πλεῖον πάντων ἔβαλεν τῶν βαλλόντων εἰσ τὸ γαζοφυλάκιον·

πάντεσ γὰρ ἐκ τοῦ περισσεύοντοσ αὐτοῖσ ἔβαλον, αὕτη δὲ ἐκ τῆσ ὑστερήσεωσ αὐτῆσ πάντα ὅσα εἶχεν ἔβαλεν, ὅλον τὸν βίον αὐτῆσ.

Καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦ ἐκ τοῦ ἱεροῦ λέγει αὐτῷ εἷσ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ Διδάσκαλε, ἴδε ποταποὶ λίθοι καὶ ποταπαὶ οἰκοδομαί.

καὶ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτῷ Βλέπεισ ταύτασ τὰσ μεγάλασ οἰκοδομάσ;

οὐ μὴ ἀφεθῇ ὧδε λίθοσ ἐπὶ λίθον ὃσ οὐ μὴ καταλυθῇ . Εἰπὸν ἡμῖν πότε ταῦτα ἔσται, καὶ τί τὸ σημεῖον ὅταν μέλλῃ ταῦτα συντελεῖσθαι πάντα.

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ ἤρξατο λέγειν αὐτοῖσ Βλέπετε μή τισ ὑμᾶσ πλανήσῃ·

πολλοὶ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντεσ ὅτι Ἐγώ εἰμι, καὶ πολλοὺσ πλανήσουσιν.

ὅταν δὲ ἀκούσητε πολέμουσ καὶ ἀκοὰσ πολέμων, μὴ θροεῖσθε·

δεῖ γενέσθαι, ἀλλ’ οὔπω τὸ τέλοσ. ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνοσ ἐπ’ ἔθνοσ καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, ἔσονται σεισμοὶ κατὰ τόπουσ, ἔσονται λιμοί·

ἀρχὴ ὠδίνων ταῦτα. βλέπετε δὲ ὑμεῖσ ἑαυτούσ·

παραδώσουσιν ὑμᾶσ εἰσ συνέδρια καὶ εἰσ συναγωγὰσ δαρήσεσθε καὶ ἐπὶ ἡγεμόνων καὶ βασιλέων σταθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ εἰσ μαρτύριον αὐτοῖσ. καὶ εἰσ πάντα τὰ ἔθνη πρῶτον δεῖ κηρυχθῆναι τὸ εὐαγγέλιον.

καὶ ὅταν ἄγωσιν ὑμᾶσ παραδιδόντεσ, μὴ προμεριμνᾶτε τί λαλήσητε, ἀλλ’ ὃ ἐὰν δοθῇ ὑμῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ὡρ́ᾳ τοῦτο λαλεῖτε, οὐ γάρ ἐστε ὑμεῖσ οἱ λαλοῦντεσ ἀλλὰ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον.

καὶ παραδώσει ἀδελφὸσ ἀδελφὸν εἰσ θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον, καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖσ καὶ θανατώσουσιν αὐτούσ·

καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου.

ὁ δὲ ὑπομείνασ εἰσ τέλοσ οὗτοσ σωθήσεται. καὶ ὁ εἰσ τὸν ἀγρὸν μὴ ἐπιστρεψάτω εἰσ τὰ ὀπίσω ἆραι τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ.

οὐαὶ δὲ ταῖσ ἐν γαστρὶ ἐχούσαισ καὶ ταῖσ θηλαζούσαισ ἐν ἐκείναισ ταῖσ ἡμέραισ.

προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται χειμῶνοσ·

ἔσονται γὰρ αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι θλίψισ οἱά οὐ γέγονεν τοιαύτη ἀπ’ ἀρχῆσ κτίσεωσ ἣν ἔκτισεν ὁ θεὸσ ἑώσ τοῦ νῦν καὶ οὐ μὴ γένηται.

καὶ εἰ μὴ ἐκολόβωσεν Κύριοσ τὰσ ἡμέρασ, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ·

ἀλλὰ διὰ τοὺσ ἐκλεκτοὺσ οὓσ ἐξελέξατο ἐκολόβωσεν τὰσ ἡμέρασ. Καὶ τότε ἐάν τισ ὑμῖν εἴπῃ Ἴδε ὧδε ὁ χριστόσ Ἴδε ἐκεῖ, μὴ πιστεύετε·

ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσιν σημεῖα καὶ τέρατα πρὸσ τὸ ἀποπλανᾷν εἰ δυνατὸν τοὺσ ἐκλεκτούσ·

ὑμεῖσ δὲ βλέπετε·

προείρηκα ὑμῖν πάντα. καὶ οἱ ἀστέρεσ ἔσονται ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πίπτοντεσ, καὶ αἱ δυνάμεισ αἱ ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ σαλευθήσονται.

καὶ τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλαισ μετὰ δυνάμεωσ πολλῆσ καὶ δόξησ·

καὶ τότε ἀποστελεῖ τοὺσ ἀγγέλουσ καὶ ἐπισυνάξει τοὺσ ἐκλεκτοὺσ [αὐτοῦ] ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπ’ ἄκρου γῆσ ἑώσ ἄκρου οὐρανοῦ.

Ἀπὸ δὲ τῆσ συκῆσ μάθετε τὴν παραβολήν·

ὅταν ἤδη ὁ κλάδοσ αὐτῆσ ἁπαλὸσ γένηται καὶ ἐκφύῃ τὰ φύλλα, γινώσκετε ὅτι ἐγγὺσ τὸ θέροσ ἐστίν· οὕτωσ καὶ ὑμεῖσ, ὅταν ἴδητε ταῦτα γινόμενα, γινώσκετε ὅτι ἐγγύσ ἐστιν ἐπὶ θύραισ.

ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη μέχρισ οὗ ταῦτα πάντα γένηται.

ὁ οὐρανὸσ καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ παρελεύσονται.

Περὶ δὲ τῆσ ἡμέρασ ἐκείνησ ἢ τῆσ ὡρ́ασ οὐδεὶσ οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοι ἐν οὐρανῷ οὐδὲ ὁ υἱόσ, εἰ μὴ ὁ πατήρ.

βλέπετε ἀγρυπνεῖτε, οὐκ οἴδατε γὰρ πότε ὁ καιρόσ [ἐστιν]·

ὡσ ἄνθρωποσ ἀπόδημοσ ἀφεὶσ τὴν οἰκίαν αὐτοῦ καὶ δοὺσ τοῖσ δούλοισ αὐτοῦ τὴν ἐξουσίαν, ἑκάστῳ τὸ ἔργον αὐτοῦ, καὶ τῷ θυρωρῷ ἐνετείλατο ἵνα γρηγορῇ.

μὴ ἐλθὼν ἐξέφνησ εὑρ́ῃ ὑμᾶσ καθεύδοντασ·

ὃ δὲ ὑμῖν λέγω πᾶσιν λέγω, γρηγορεῖτε.

ΗΝ ΔΕ ΤΟ ΠΑΣΧΑ καὶ τὰ ἄζυμα μετὰ δύο ἡμέρασ.

ἔλεγον γάρ Μὴ ἐν τῇ ἑορτῇ, μή ποτε ἔσται θόρυβοσ τοῦ λαοῦ.

Καὶ ὄντοσ αὐτοῦ ἐν Βηθανίᾳ ἐν τῇ οἰκίᾳ Σίμωνοσ τοῦ λεπροῦ κατακειμένου αὐτοῦ ἦλθεν γυνὴ ἔχουσα ἀλάβαστρον μύρου νάρδου πιστικῆσ πολυτελοῦσ συντρίψασα τὴν ἀλάβαστρον κατέχεεν αὐτοῦ τῆσ κεφαλῆσ.

ἦσαν δέ τινεσ ἀγανακτοῦντεσ πρὸσ ἑαυτούσ Εἰσ τί ἡ ἀπώλεια αὕτη τοῦ μύρου γέγονεν;

ἠδύνατο γὰρ τοῦτο τὸ μύρον πραθῆναι ἐπάνω δηναρίων τριακοσίων καὶ δοθῆναι τοῖσ πτωχοῖσ·

καὶ ἐνεβριμῶντο αὐτῇ. ὁ δὲ Ιἠσοῦσ εἶπεν Ἅφετε αὐτήν·

τί αὐτῇ κόπουσ παρέχετε; καλὸν ἔργον ἠργάσατο ἐν ἐμοί· πάντοτε γὰρ τοὺσ πτωχοὺσ ἔχετε μεθ’ ἑαυτῶν, καὶ ὅταν θέλητε δύνασθε αὐτοῖσ [πάντοτε] εὖ ποιῆσαι, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε·

ὃ ἔσχεν ἐποίησεν, προέλαβεν μυρίσαι τὸ σῶμά μου εἰσ τὸν ἐνταφιασμόν.

ἀμὴν δὲ λέγω ὑμῖν, ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον εἰσ ὅλον τὸν κόσμον, καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη λαληθήσεται εἰσ μνημόσυνον αὐτῆσ.

Καὶ Ιοὔδασ Ἰσκαριὼθ ὁ εἷσ τῶν δώδεκα ἀπῆλθεν πρὸσ τοὺσ ἀρχιερεῖσ ἵνα αὐτὸν παραδοῖ αὐτοῖσ.

οἱ δὲ ἀκούσαντεσ ἐχάρησαν καὶ ἐπηγγείλαντο αὐτῷ ἀργύριον δοῦναι.

καὶ ἐζήτει πῶσ αὐτὸν εὐκαίρωσ παραδοῖ. Καὶ τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἀζύμων, ὅτε τὸ πάσχα ἔθυον, λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ Ποῦ θέλεισ ἀπελθόντεσ ἑτοιμάσωμεν ἵνα φάγῃσ τὸ πάσχα;

καὶ ἀποστέλλει δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτοῖσ Ὑπάγετε εἰσ τὴν πόλιν, καὶ ἀπαντήσει ὑμῖν ἄνθρωποσ κεράμιον ὕδατοσ βαστάζων·

καὶ ὅπου ἐὰν εἰσέλθῃ εἴπατε τῷ οἰκοδεσπότῃ ὅτι Ὁ διδάσκαλοσ λέγει Ποῦ ἐστὶν τὸ κατάλυμά μου ὅπου τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου φάγω;

καὶ αὐτὸσ ὑμῖν δείξει ἀνάγαιον μέγα ἐστρωμένον ἕτοιμον·

καὶ ἐκεῖ ἑτοιμάσατε ἡμῖν. καὶ ἐξῆλθον οἱ μαθηταὶ καὶ ἦλθον εἰσ τὴν πόλιν καὶ εὑρ͂ον καθὼσ εἶπεν αὐτοῖσ, καὶ ἡτοίμασαν τὸ πάσχα.

Καὶ ὀψίασ γενομένησ ἔρχεται μετὰ τῶν δώδεκα.

καὶ ἀνακειμένων αὐτῶν καὶ ἐσθιόντων ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἷσ ἐξ ὑμῶν παραδώσει με ὁ ἐσθίων μετ’ ἐμοῦ.

ἤρξαντο λυπεῖσθαι καὶ λέγειν αὐτῷ εἷσ κατὰ εἷσ Μήτι ἐγώ;

ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖσ Εἷσ τῶν δώδεκα, ὁ ἐμβαπτόμενοσ μετ’ ἐμοῦ εἰσ τὸ [ἓν] τρύβλιον·

ὅτι ὁ μὲν υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου ὑπάγει καθὼσ γέγραπται περὶ αὐτοῦ, οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι’ οὗ ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται·

καλὸν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωποσ ἐκεῖνοσ. Καὶ ἐσθιόντων αὐτῶν λαβὼν ἄρτον εὐλογήσασ ἔκλασεν καὶ ἔδωκεν αὐτοῖσ καὶ εἶπεν Λάβετε, τοῦτό ἐστιν τὸ σῶμά μου.

καὶ λαβὼν ποτήριον εὐχαριστήσασ ἔδωκεν αὐτοῖσ, καὶ ἔπιον ἐξ αὐτοῦ πάντεσ.

καὶ εἶπεν αὐτοῖσ Τοῦτό ἐστιν τὸ αἷμά μου τῆσ διαθήκησ τὸ ἐκχυννόμενον ὑπὲρ πολλῶν·

ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐκέτι οὐ μὴ πίω ἐκ τοῦ γενήματοσ τῆσ ἀμπέλου ἑώσ τῆσ ἡμέρασ ἐκείνησ ὅταν αὐτὸ πίνω καινὸν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ.

Καὶ ὑμνήσαντεσ ἐξῆλθον εἰσ τὸ Ὄροσ τῶν Ἐλαιῶν.

Καὶ λέγει αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ ὅτι Πάντεσ σκανδαλισθήσεσθε, ὅτι γέγραπται Πατάξω τὸν ποιμένα, καὶ τὰ πρόβατα διασκορπισθήσονται·

ἀλλὰ μετὰ τὸ ἐγερθῆναί με προάξω ὑμᾶσ εἰσ τὴν Γαλιλαίαν.

ὁ δὲ Πέτροσ ἔφη αὐτῷ Εἰ καὶ πάντεσ σκανδαλισθήσονται, ἀλλ’ οὐκ ἐγώ.

καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ Ἀμὴν λέγω σοι ὅτι σὺ σήμερον ταύτῃ τῇ νυκτὶ πρὶν ἢ δὶσ ἀλέκτορα φωνῆσαι τρίσ με ἀπαρνήσῃ.

ὁ δὲ ἐκπερισσῶσ ἐλάλει Εἂν δέῃ με συναποθανεῖν σοι, οὐ μή σε ἀπαρνήσομαι.

ὡσαύτωσ [δὲ] καὶ πάντεσ ἔλεγον. Καὶ ἔρχονται εἰσ χωρίον οὗ τὸ ὄνομα Γεθσημανεί, καὶ λέγει τοῖσ μαθηταῖσ αὐτοῦ Καθίσατε ὧδε ἑώσ προσεύξωμαι.

καὶ παραλαμβάνει τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ιἄκωβον καὶ τὸν Ιωἄνην μετ’ αὐτοῦ, καὶ ἤρξατο ἐκθαμβεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν, καὶ λέγει αὐτοῖσ Περίλυπόσ ἐστιν ἡ ψυχή μου ἑώσ θανάτου·

μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε.

καὶ προελθὼν μικρὸν ἔπιπτεν ἐπὶ τῆσ γῆσ, καὶ προσηύχετο ἵνα εἰ δυνατόν ἐστιν παρέλθῃ ἀπ’ αὐτοῦ ἡ ὡρ́α, καὶ ἔλεγεν Ἀββά ὁ πατήρ, πάντα δυνατά σοι·

παρένεγκε τὸ ποτήριον τοῦτο ἀπ’ ἐμοῦ·

ἀλλ’ οὐ τί ἐγὼ θέλω ἀλλὰ τί σύ. καὶ ἔρχεται καὶ εὑρίσκει αὐτοὺσ καθεύδοντασ, καὶ λέγει τῷ Πέτρῳ Σίμων, καθεύδεισ;

οὐκ ἴσχυσασ μίαν ὡρ́αν γρηγορῆσαι; γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ ἔλθητε εἰσ πειρασμόν·

τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενήσ. καὶ πάλιν ἀπελθὼν προσηύξατο [τὸν αὐτὸν λόγον εἰπών].

καὶ πάλιν ἐλθὼν εὑρ͂εν αὐτοὺσ καθεύδοντασ, ἦσαν γὰρ αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καταβαρυνόμενοι, καὶ οὐκ ᾔδεισαν τί ἀποκριθῶσιν αὐτῷ.

καὶ ἔρχεται τὸ τρίτον καὶ λέγει αὐτοῖσ Καθεύδετε [τὸ] λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε·

ἀπέχει· ἦλθεν ἡ ὡρ́α, ἰδοὺ παραδίδοται ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου εἰσ τὰσ χεῖρασ τῶν ἁμαρτωλῶν. ἐγείρεσθε ἄγωμεν·

ἰδοὺ ὁ παραδιδούσ με ἤγγικεν. Καὶ εὐθὺσ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντοσ παραγίνεται [ὁ] Ιοὔδασ εἷσ τῶν δώδεκα καὶ μετ’ αὐτοῦ ὄχλοσ μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων παρὰ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν γραμματέων καὶ τῶν πρεσβυτέρων.

δεδώκει δὲ ὁ παραδιδοὺσ αὐτὸν σύσσημον αὐτοῖσ λέγων Ὃν ἂν φιλήσω αὐτόσ ἐστιν·

κρατήσατε αὐτὸν καὶ ἀπάγετε ἀσφαλῶσ. καὶ ἐλθὼν εὐθὺσ προσελθὼν αὐτῷ λέγει Ῥαββεί, καὶ κατεφίλησεν αὐτόν.

οἱ δὲ ἐπέβαλαν τὰσ χεῖρασ αὐτῷ καὶ ἐκράτησαν αὐτόν.

εἷσ δέ [τισ] τῶν παρεστηκότων σπασάμενοσ τὴν μάχαιραν ἔπαισεν τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέωσ καὶ ἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸ ὠτάριον.

καὶ ἀποκριθεὶσ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτοῖσ Ὡσ ἐπὶ λῃστὴν ἐξήλθατε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων συλλαβεῖν με, καθ’ ἡμέραν ἤμην πρὸσ ὑμᾶσ ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων καὶ οὐκ ἐκρατήσατέ με·

ἀλλ’ ἵνα πληρωθῶσιν αἱ γραφαί.

καὶ ἀφέντεσ αὐτὸν ἔφυγον πάντεσ.

ὁ δὲ καταλιπὼν τὴν σινδόνα γυμνὸσ ἔφυγεν.

Καὶ ἀπήγαγον τὸν Ιἠσοῦν πρὸσ τὸν ἀρχιερέα, καὶ συνέρχονται πάντεσ οἱ ἀρχιερεῖσ καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ γραμματεῖσ.

καὶ ὁ Πέτροσ ἀπὸ μακρόθεν ἠκολούθησεν αὐτῷ ἑώσ ἔσω εἰσ τὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέωσ, καὶ ἦν συνκαθήμενοσ μετὰ τῶν ὑπηρετῶν καὶ θερμαινόμενοσ πρὸσ τὸ φῶσ.

οἱ δὲ ἀρχιερεῖσ καὶ ὅλον τὸ συνέδριον ἐζήτουν κατὰ τοῦ Ιἠσοῦ μαρτυρίαν εἰσ τὸ θανατῶσαι αὐτόν, καὶ οὐχ ηὑρ́ισκον·

πολλοὶ γὰρ ἐψευδομαρτύρουν κατ’ αὐτοῦ, καὶ ἴσαι αἱ μαρτυρίαι οὐκ ἦσαν.

ὅτι Ἡμεῖσ ἠκούσαμεν αὐτοῦ λέγοντοσ ὅτι Ἐγὼ καταλύσω τὸν ναὸν τοῦτον τὸν χειροποίητον καὶ διὰ τριῶν ἡμερῶν ἄλλον ἀχειροποίητον οἰκοδομήσω·

καὶ οὐδὲ οὕτωσ ἴση ἦν ἡ μαρτυρία αὐτῶν.

καὶ ἀναστὰσ ὁ ἀρχιερεὺσ εἰσ μέσον ἐπηρώτησεν τὸν Ιἠσοῦν λέγων Οὐκ ἀποκρίνῃ οὐδέν, τί οὗτοί σου καταμαρτυροῦσιν;

ὁ δὲ ἐσιώπα καὶ οὐκ ἀπεκρίνατο οὐδέν.

πάλιν ὁ ἀρχιερεὺσ ἐπηρώτα αὐτὸν καὶ λέγει αὐτῷ Σὺ εἶ ὁ χριστὸσ ὁ υἱὸσ τοῦ εὐλογητοῦ; ὁ δὲ Ιἠσοῦσ εἶπεν Ἐγώ εἰμι, καὶ ὄψεσθε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐκ δεξιῶν καθήμενον τῆσ δυνάμεωσ καὶ ἐρχόμενον μετὰ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ.

ὁ δὲ ἀρχιερεὺσ διαρήξασ τοὺσ χιτῶνασ αὐτοῦ λέγει Τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων;

ἠκούσατε τῆσ βλασφημίασ;

τί ὑμῖν φαίνεται; οἱ δὲ πάντεσ κατέκριναν αὐτὸν ἔνοχον εἶναι θανάτου. Καὶ ἤρξαντό τινεσ ἐμπτύειν αὐτῷ καὶ περικαλύπτειν αὐτοῦ τὸ πρόσωπον καὶ κολαφίζειν αὐτὸν καὶ λέγειν αὐτῷ Προφήτευσον, καὶ οἱ ὑπηρέται ῥαπίσμασιν αὐτὸν ἔλαβον.

καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον θερμαινόμενον ἐμβλέψασα αὐτῷ λέγει Καὶ σὺ μετὰ τοῦ Ναζαρηνοῦ ἦσθα τοῦ Ιἠσοῦ·

ὁ δὲ ἠρνήσατο λέγων Οὔτε οἶδα οὔτε ἐπίσταμαι σὺ τί λέγεισ, καὶ ἐξῆλθεν ἔξω εἰσ τὸ προαύλιον.

καὶ ἡ παιδίσκη ἰδοῦσα αὐτὸν ἤρξατο πάλιν λέγειν τοῖσ παρεστῶσιν ὅτι Οὗτοσ ἐξ αὐτῶν ἐστίν.

ὁ δὲ πάλιν ἠρνεῖτο.

καὶ μετὰ μικρὸν πάλιν οἱ παρεστῶτεσ ἔλεγον τῷ Πέτρῳ Ἀληθῶσ ἐξ αὐτῶν εἶ, καὶ γὰρ Γαλιλαῖοσ εἶ· ὁ δὲ ἤρξατο ἀναθεματίζειν καὶ ὀμνύναι ὅτι Οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον τοῦτον ὃν λέγετε.

καὶ εὐθὺσ ἐκ δευτέρου ἀλέκτωρ ἐφώνησεν·

καὶ ἀνεμνήσθη ὁ Πέτροσ τὸ ῥῆμα ὡσ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ ὅτι Πρὶν ἀλέκτορα δὶσ φωνῆσαι τρίσ με ἀπαρνήσῃ, καὶ ἐπιβαλὼν ἔκλαιεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 10

(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 10)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION