Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΙΕΡΗΣ ΝΟΥΣΟΥ., 14.

(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΙΕΡΗΣ ΝΟΥΣΟΥ., 14.)

Εἰδέναι δὲ χρὴ τοὺσ ἀνθρώπουσ, ὅτι ἐξ οὐδενὸσ ἡμῖν αἱ ἡδοναὶ γίνονται καὶ αἱ εὐφροσύναι καὶ γέλωτεσ καὶ παιδιαὶ ἢ ἐντεῦθεν, καὶ λῦπαι καὶ ἀνίαι καὶ υσφροσύναι καὶ κλαυθμοί. Καὶ τούτῳ φρονεῦμεν μάλιστα καὶ νοεῦμεν καὶ βλέπομεν καὶ ἀκούομεν καὶ γινώσκομεν τά τε αἰσχρὰ καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ κακὰ καὶ ἀγαθὰ καὶ ἡὀέα καὶ ἀηδέα, τὰ μὲν νόμῳ διακρίνοντεσ, τὰ δὲ τῷ ξυμφέροντι αἰσθανόμενοι, τῷ δὲ καὶ τὰσ ἡδονὰσ καὶ τὰσ ἀηδίασ τοῖσι καιροῖσι διαγινώσκοντεσ, καὶ οὐ ταὐτὰ ἀρέσκει ἡμῖν. Τῷ δὲ αὐτῷ τούτῳ καὶ μαινόμεθα καὶ παραφρονέομεν, καὶ δείματα καὶ φόβοι παρίστανται ἡμῖν τὰ μὲν νύκτωρ, τὰ δὲ μεθ’ ἡμέρην, καὶ ἐνύπνια καὶ πλάνοι ἄκαιροι, καὶ φροντίδεσ οὐχ ἱκνεύμεναι, καὶ ἀγνωσίη τῶν καθεστεώτων καὶ ἀηθίη καὶ ἀπειρίη. Καὶ ταῦτα πάσχομεν ἀπὸ τοῦ ἐγκεφάλου πάντα, ὅταν οὕτοσ μὴ ὑγιαίνῃ, ἀλλ’ ἢ θερμότεροσ τῆσ φύσιοσ γένηται ἢ ψυχρότεροσ ἠ ὑγρότεροσ ἢ ξηρότεροσ, ἤ τι ἄλλο πεπόνθῃ πάθοσ παρὰ τὴν φύσιν ὃ μὴ ἐώθει. Καὶ μαινόμεθα μὲν ὑπὸ ὑγρότητοσ‧ ὁκόταν γὰρ ὑγρότεροσ τῆσ φύσιοσ ἐῄ, ἀνάγκη κινέεσθαι, κινευμένου δὲ μήτε τὴν ὄψιν ἀτρεμίζειν μήτε τὴν ἀκοὴν, ἀλλ’ ἄλλοτε ἄλλο ὁρᾷν καὶ ἀκούειν, τήν τε γλῶσσαν τοιαῦτα διαλέγεσθαι οἱᾶ ἂν βλέπῃ τε καὶ ἀκούῃ ἑκάστοτε‧ ὁκόσον δ’ ἂν ἀτρεμήσῃ ὁ ἐγκέφαλοσ χρόνον, τοσοῦτον καὶ φρονέει ὁ ἄνθρωποσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION