헬라어 문장 검색 - Γαλεν́ΟντηεΝά2́06́0́

(갈레노스, On the Natural Faculties., B, section 6)

εἰ δ’ ἐπισκοποῖτό τισ ἐπιμελῶσ, οὐδ’ ὁ περὶ θρέψεωσ αὐτοῦ λόγοσ, ὃν ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν καθόλου λόγων διεξέρχεται, τὰσ αὐτὰσ ἀπορίασ ἐκφεύγει. τῇ γὰρ πρὸσ τὸ κενούμενον ἀκολουθίᾳ συγχωρηθέντοσ ἑνὸσ λήμματοσ, ὡσ πρόσθεν ἐδείκνυμεν, ἐπέραινέ τι περὶ φλεβῶν μόνων καὶ τοῦ κατ’ αὐτὰσ αἵματοσ. ἐκρέοντοσ γάρ τινοσ κατὰ τὰ στόματ’ αὐτῶν καὶ διαφορουμένου καὶ μήτ’ ἀθρόωσ τόπου κενοῦ δυναμένου γενέσθαι μήτε τῶν φλεβῶν συμπεσεῖν, τοῦτο γὰρ ἦν τὸ παραλειπόμενον, ἀναγκαῖον ἦν ἕπεσθαι τὸ συνεχὲσ ἀναπληροῦν τοῦ κενου μένου τὴν βάσιν. αἱ μὲν δὴ φλέβεσ ἡμῖν οὕτω θρέψονται τοῦ περιεχομένου κατ’ αὐτὰσ αἵματοσ ἀπολαύουσαι· τὰ δὲ νεῦρα πῶσ; οὐ γὰρ δὴ κἀν τούτοισ ἐστὶν αἷμα. πρόχειρον μὲν γὰρ ἦν εἰπεῖν, ἕλκοντα παρὰ τῶν φλεβῶν· ἀλλ’ οὐ βούλεται. τί ποτ’ οὖν κἀνταῦθα ἐπιτεχνᾶται; φλέβασ ἔχειν ἐν ἑαυτῷ καὶ ἀρτηρίασ τὸ νεῦρον ὥσπερ τινὰ σειρὰν ἐκ τριῶν ἱμάντων διαφερόντων τῇ φύσει πεπλεγμένην. ὠήθη γὰρ ἐκ ταύτησ τῆσ ὑποθέσεωσ ἐκφεύξεσθαι τῷ λόγῳ τὴν ὁλκήν· οὐ γὰρ ἂν ἔτι δεήσεσθαι τὸ νεῦρον ἐν ἑαυτῷ περιέχον αἵματοσ ἀγγεῖον ἐπιρρύτου τινὸσ ἔξωθεν ἐκ τῆσ παρακειμένησ φλεβὸσ τῆσ ἀληθινῆσ αἵματοσ ἑτέρου, ἀλλ’ ἱκανὸν αὐτῷ πρὸσ τὴν θρέψιν ἔσεσθαι τὸ κατεψευσμένον ἀγγεῖον ἐκεῖνο τὸ λόγῳ θεωρητόν. ἀλλὰ κἀνταῦθα πάλιν αὐτὸν ὁμοία τισ ἀπορία διεδέξατο. τουτὶ γὰρ τὸ σμικρὸν ἀγγεῖον ἑαυτὸ μὲν θρέψει, τὸ παρακείμενον μέντοι νεῦρον ἐκεῖνο τὸ ἁπλοῦν ἢ τὴν ἀρτηρίαν οὐχ οἱο͂́ν τ’ ἔσται τρέφειν ἄνευ τοῦ σύμφυτόν τιν’ ὑπάρχειν αὐτοῖσ ὁλκὴν τῆσ τροφῆσ. τῇ μὲν γὰρ πρὸσ τὸ κενούμενον ἀκολουθίᾳ πῶσ ἂν ἔτι δύναιτο τὴν τροφὴν ἐπισπᾶσθαι τὸ ἁπλοῦν νεῦρον, ὥσπερ αἱ φλέβεσ αἱ σύνθετοι; κοιλότησ μὲν γάρ τίσ ἐστιν ἐν αὐτῷ κατ’ αὐτόν, ἀλλ’ οὐχ αἵματοσ αὕτη γ’ ἀλλὰ πνεύματοσ ψυχικοῦ μεστή. δεόμεθα δ’ ἡμεῖσ οὐκ εἰσ τὴν κοιλότητα ταύτην εἰσάγειν τῷ λόγῳ τὴν τροφὴν ἀλλ’ εἰσ τὸ περιέχον αὐτὴν ἀγγεῖον, εἴτ’ οὖν τρέφεσθαι μόνον εἴτε καὶ αὔξεσθαι δέοιτο. πῶσ οὖν εἰσάξομεν; οὕτω γάρ ἐστι σμικρὸν ἐκεῖνο τὸ ἁπλοῦν ἀγγεῖον καὶ μέντοι καὶ τῶν ἄλλων ἑκάτερον, ὥστ’, εἰ τῇ λεπτοτάτῃ βελόνῃ νύξειάσ τι μέροσ, ἅμα διαιρήσεισ τὰ τρία. τόποσ οὖν αἰσθητὸσ ἀθρόωσ κενὸσ οὐκ ἄν ποτ’ ἐν αὐτῷ γένοιτο· λόγῳ δὲ θεωρητὸσ τόποσ κενούμενοσ οὐκ ἦν ἀναγκαστικὸσ τῆσ τοῦ συνεχοῦσ ἀκολουθίασ. ἠβουλόμην δ’ αὖ πάλιν μοι κἀνταῦθα τὸν Ἐρασίστρατον αὐτὸν ἀποκρίνασθαι περὶ τοῦ στοιχειώδουσ ἐκείνου νεύρου τοῦ σμικροῦ, πότερον ἕν τι καὶ συνεχὲσ ἀκριβῶσ ἐστιν ἢ ἐκ πολλῶν καὶ σμικρῶν σωμάτων, ὧν Ἐπίκουροσ καὶ Λεύκιπποσ καὶ Δημόκριτοσ ὑπέθεντο, σύγ κειται. καὶ γὰρ καὶ περὶ τούτου τοὺσ Ἐρασιστρατείουσ ὁρῶ διαφερομένουσ. οἱ μὲν γὰρ ἕν τι καὶ συνεχὲσ αὐτὸ νομίζουσιν ἢ οὐκ ἂν ἁπλοῦν εἰρῆσθαι πρὸσ αὐτοῦ φασι· τινὲσ δὲ καὶ τοῦτο διαλύειν εἰσ ἕτερα στοιχειώδη τολμῶσιν. ἀλλ’ εἰ μὲν ἕν τι καὶ συνεχέσ ἐστι, τὸ κενούμενον ἐξ αὐτοῦ κατὰ τὴν ἄδηλον ὑπὸ τῶν ἰατρῶν ὀνομαζομένην διαπνοὴν οὐδεμίαν ἐν ἑαυτῷ καταλείψει χώραν κενήν. οὕτω γὰρ οὐχ ἓν ἀλλὰ πολλὰ γενήσεται, διειργόμενα δήπου ταῖσ κεναῖσ χώραισ. εἰ δ’ ἐκ πολλῶν σύγκειται, τῇ κηπαίᾳ κατὰ τὴν παροιμίαν πρὸσ Ἀσκληπιάδην ἀπεχωρήσαμεν ἄναρμά τινα στοιχεῖα τιθέμενοι. πάλιν οὖν ἄτεχνοσ ἡμῖν ἡ φύσισ λεγέσθω· τοῖσ γὰρ τοιούτοισ στοιχείοισ ἐξ ἀνάγκησ τοῦθ’ ἕπεται. διὸ δή μοι καὶ δοκοῦσιν ἀμαθῶσ πάνυ τὴν εἰσ τὰ τοιαῦτα στοιχεῖα τῶν ἁπλῶν ἀγγείων εἰσάγειν διάλυσιν ἔνιοι τῶν Ἐρασιστρατείων. ἐμοὶ γοῦν οὐδὲν διαφέρει. καθ’ ἑκατέρουσ γὰρ ἄτοποσ ὁ τῆσ θρέψεωσ ἔσται λόγοσ, ἐκείνοισ τοῖσ ἁπλοῖσ ἀγγείοισ τοῖσ σμικροῖσ τοῖσ συντιθεῖσι τὰ μεγάλα τε καὶ αἰσθητὰ νεῦρα κατὰ μὲν τοὺσ συνεχῆ φυλάττοντασ αὐτὰ μὴ δυναμένησ γενέσθαι τῆσ πρὸσ τὸ κενούμενον ἀκολουθίασ, ὅτι μηδὲν ἐν τῷ συνεχεῖ γίγνεται κενόν, κἂν ἀπορρέῃ τι· συνέρχεται γὰρ πρὸσ ἄλληλα τὰ καταλειπόμενα μόρια, καθάπερ ἐπὶ τοῦ ὕδατοσ ὁρᾶται, καὶ πάλιν ἓν γίγνεται πάντα τὴν χώραν τοῦ διαφορηθέντοσ αὐτὰ καταλαμβάνοντα· κατὰ δὲ τοὺσ ἑτέρουσ, ὅτι τῶν στοιχείων ἐκείνων οὐδὲν δεῖται τῆσ πρὸσ τὸ κενούμενον ἀκολουθίασ. ἐπὶ γὰρ τῶν αἰσθητῶν μόνων, οὐκ ἐπὶ τῶν λόγῳ θεωρητῶν ἔχει δύναμιν, ὡσ αὐτὸσ ὁ Ἐρασίστρατοσ ὁμολογεῖ διαρρήδην, οὐ περὶ τοῦ τοιούτου κενοῦ φάσκων ἑκάστοτε ποιεῖσθαι τὸν λόγον, ὃ κατὰ βραχὺ παρέσπαρται τοῖσ σώμασιν, ἀλλὰ περὶ τοῦ σαφοῦσ καὶ αἰσθητοῦ καὶ ἀθρόου καὶ μεγάλου καὶ ἐναργοῦσ καὶ ὅπωσ ἂν ἄλλωσ ὀνομάζειν ἐθέλῃσ. Ἐρασίστρατοσ μὲν γὰρ αὐτὸσ αἰσθητὸν ἀθρόωσ οὔ φησι δύνασθαι γενέσθαι κενόν· ἐγὼ δ’ ἐκ περιουσίασ εὐπορήσασ ὀνομάτων ταὐτὸν δηλοῦν ἔν γε τῷ νῦν προκειμένῳ λόγῳ δυναμένων καὶ τἆλλα προσέθηκα. Κάλλιον οὖν μοι δοκεῖ καὶ ἡμᾶσ τι συνεισενέγκασθαι τοῖσ Ἐρασιστρατείοισ, ἐπειδὴ κατὰ τοῦτο γεγόναμεν, καὶ συμβουλεῦσαι τοῖσ τὸ πρῶτον ἐκεῖνο καὶ ἁπλοῦν ὑπ’ Ἐρασιστράτου καλούμενον ἀγγεῖον εἰσ ἕτερ’ ἄττα σώματα στοιχειώδη διαλύουσιν ἀποστῆναι τῆσ ὑπολήψεωσ, ὡσ πρὸσ τῷ μηδὲν ἔχειν πλέον ἔτι καὶ διαφερομένοισ Ἐρασιστράτῳ. ὅτι μὲν οὖν οὐδὲν ἔχει πλέον, ἐπιδέδεικται σαφῶσ· οὐδὲ γὰρ ἠδυνήθη διαφυγεῖν τὴν περὶ τῆσ θρεψεωσ ἀπορίαν ἡ ὑπόθεσισ· ὅτι δ’ οὐδ’ Ἐρασιστράτῳ σύμφωνόσ ἐστιν, ὃ ἐκεῖνοσ ἁπλοῦν καὶ πρῶτον ὀνομάζει, σύνθετον ἀποφαίνουσα, καὶ τὴν τῆσ φύσεωσ τέχνην ἀναιροῦσα, πρόδηλον καὶ τοῦτ’ εἶναί μοι δοκεῖ. εἰ μὴ γὰρ κἀν τοῖσ ἁπλοῖσ τούτοισ ἕνωσίν τινα τῆσ οὐσίασ ἀπολείψομεν, ἀλλ’ εἰσ ἄναρμα καὶ ἀμέριστα καταβησόμεθα στοιχεῖα, παντάπασιν ἀναιρήσομεν τῆσ φύσεωσ τὴν τέχνην, ὥσπερ καὶ πάντεσ οἱ ἐκ ταύτησ ὁρμώμενοι τῆσ ὑποθέσεωσ ἰατροὶ καὶ φιλόσοφοι. δευτέρα γὰρ τῶν τοῦ ζῳού μορίων κατὰ τὴν τοιαύτην ὑπόθεσιν ἡ φύσισ, οὐ πρώτη γίγνεται. διαπλάττειν δὲ καὶ δημιουργεῖν οὐ τοῦ δευτέρου γεγονότοσ, ἀλλὰ τοῦ προϋπάρχοντόσ ἐστιν· ὥστ’ ἀναγκαῖόν ἐστιν εὐθὺσ ἐκ σπερμάτων ὑποθέσθαι τὰσ δυνάμεισ τῆσ φύσεωσ, αἷσ διαπλάττει τε καὶ αὐξάνει καὶ τρέφει τὸ ζῷον· ἀλλ’ ἐκείνων τῶν σωμάτων τῶν ἀνάρμων καὶ ἀμερῶν οὐδὲν ἐν ἑαυτῷ διαπλαστικὴν ἔχει δύναμιν ἢ αὐξητικὴν ἢ θρεπτικὴν ἢ ὅλωσ τεχνικήν· ἀπαθὲσ γὰρ καὶ ἀμετάβλητον ὑπόκειται. τῶν δ’ εἰρημένων οὐδὲν ἄνευ μεταβολῆσ καὶ ἀλλοιώσεωσ καὶ τῆσ δι’ ὅλων κράσεωσ γίγνεται, καθάπερ καὶ διὰ τῶν ἔμπροσθεν ἐνεδειξάμεθα. καὶ διὰ ταύτην τὴν ἀνάγκην οὐκ ἔχοντεσ, ὅπωσ τὰ ἀκόλουθα τοῖσ στοιχείοισ, οἷσ ὑπέθεντο, φυλάττοιεν, οἱ ἀπὸ τῶν τοιούτων αἱρέσεων ἅπαντεσ ἄτεχνον ἠναγκάσθησαν ἀποφήνασθαι τὴν φύσιν. καίτοι ταῦτά γ’ οὐ παρ’ ἡμῶν ἐχρῆν μανθάνειν τοὺσ Ἐρασιστρατείουσ, ἀλλὰ παρ’ αὐτῶν τῶν φιλοσόφων, οἷσ μάλιστα δοκεῖ πρῶτον ἐπισκοπεῖσθαι τὰ στοιχεῖα τῶν ὄντων ἁπάντων. οὔκουν οὐδ’ Ἐρασίστρατον ἄν τισ ὀρθῶσ ἄχρι τοσαύτησ ἀμαθίασ νομίζοι προήκειν, ὡσ μηδὲ ταύτην γνωρίσαι δυνηθῆναι τὴν ἀκολου θίαν, ἀλλ’ ἅμα μὲν ὑποθέσθαι τεχνικὴν τὴν φύσιν, ἅμα δ’ εἰσ ἀπαθῆ καὶ ἄναρμα καὶ ἀμετάβλητα στοιχεῖα καταθραῦσαι τὴν οὐσίαν. καὶ μὴν εἰ δώσει τιν’ ἐν τοῖσ στοιχείοισ ἀλλοίωσίν τε καὶ μεταβολὴν καὶ ἕνωσιν καὶ συνέχειαν, ἓν ἀσύνθετον αὐτῷ τὸ ἁπλοῦν ἀγγεῖον ἐκεῖνο, καθάπερ καὶ αὐτὸσ ὀνομάζει, γενήσεται. ἀλλ’ ἡ μὲν ἁπλῆ φλὲψ ἐξ αὑτῆσ τραφήσεται, τὸ νεῦρον δὲ καὶ ἡ ἀρτηρία παρὰ τῆσ φλεβόσ. πῶσ καὶ τίνα τρόπον; ἐν τούτῳ γὰρ δὴ καὶ πρόσθεν γενόμενοι τῷ λόγῳ τῆσ τῶν Ἐρασιστρατείων διαφωνίασ ἐμνημονεύσαμεν, ἐπεδείξαμεν δὲ καὶ καθ’ ἑκατέρουσ μὲν ἄπορον εἶναι τὴν τῶν ἁπλῶν ἐκείνων ἀγγείων θρέψιν, ἀλλὰ καὶ κρῖναι τὴν μάχην αὐτῶν οὐκ ὠκνήσαμεν καὶ τιμῆσαι τὸν Ἐρασίστρατον εἰσ τὴν βελτίονα μεταστήσαντεσ αἱρ́εσιν. αὖθισ οὖν ἐπὶ τὴν ἓν ἁπλοῦν ἡνωμένον ἑαυτῷ πάντη τὸ στοιχειῶδεσ ἐκεῖνο νεῦρον ὑποτιθεμένην αἱρ́εσιν ὁ λόγοσ μεταβὰσ ἐπισκοπείσθω, πῶσ τραφήσεται· τὸ γὰρ εὑρεθὲν ἐνταῦθα κοινὸν ἂν ἤδη καὶ τῆσ Ἱπποκράτουσ αἱρέσεωσ γένοιτο. Κάλλιον δ’ ἄν μοι δοκῶ τὸ ζητού μενον ἐπὶ τῶν νενοσηκότων καὶ σφόδρα καταλελεπτυσμένων βασανισθῆναι. πάντα γὰρ τούτοισ ἐναργῶσ φαίνεται τὰ μόρια τοῦ σώματοσ ἄτροφα καὶ λεπτὰ καὶ πολλῆσ προσθήκησ τε καὶ ἀναθρέψεωσ δεόμενα. καὶ τοίνυν καὶ τὸ νεῦρον τοῦτο τὸ αἰσθητόν, ἐφ’ οὗπερ ἐξ ἀρχῆσ ἐποιησάμην τὸν λόγον, ἰσχνὸν μὲν ἱκανῶσ γέγονε, δεῖται δὲ θρέψεωσ. ἔχει δ’ ἐν ἑαυτῷ μέρη πάμπολλα μὲν ἐκεῖνα τὰ πρῶτα καὶ ἀόρατα νεῦρα τὰ σμικρὰ καί τινασ ἀρτηρίασ ἁπλᾶσ ὀλίγασ καὶ φλέβασ ὁμοίωσ. ἅπαντ’ οὖν αὐτοῦ τὰ νεῦρα τὰ στοιχειώδη καταλελέπτυνται δηλονότι καὶ αὐτά, ἤ, εἰ μηδ’ ἐκεῖνα, οὐδὲ τὸ ὅλον. καὶ τοίνυν καὶ θρέψεωσ οὐ τὸ μὲν ὅλον δεῖται νεῦρον, ἕκαστον δ’ ἐκείνων οὐ δεῖται. καὶ μὴν εἰ δεῖται μὲν ἀναθρέψεωσ, οὐδὲν δ’ ἡ πρὸσ τὸ κενούμενον ἀκολουθία βοηθεῖν αὐτοῖσ δύναται διά τε τὰσ ἔμπροσθεν εἰρημένασ ἀπορίασ καὶ διὰ τὴν ὑπόγυιον ἰσχνότητα, καθάπερ δείξω, ζητητέον ἡμῖν ἐστιν ἑτέραν αἰτίαν θρέψεωσ. πῶσ οὖν ἡ πρὸσ τὸ κενούμενον ἀκολουθία τρέφειν ἀδύνατόσ ἐστι τὸν οὕτω διακείμενον; ὅτι τοσοῦτον ἀκολουθεῖν ἀναγκάζει τῶν συνεχῶν, ὅσον ἀπορρεῖ. τοῦτο δ’ ἐπὶ μὲν τῶν εὐεκτούντων ἱκανόν ἐστιν εἰσ τὴν θρέψιν, ἴσα γὰρ ἐπ’ αὐτῶν εἶναι χρὴ τοῖσ ἀπορρέουσι τὰ προστιθέμενα· ἐπὶ δὲ τῶν ἐσχάτωσ ἰσχνῶν καὶ πολλῆσ ἀναθρέψεωσ δεομένων εἰ μὴ πολλαπλάσιον εἰή τὸ προστιθέμενον τοῦ κενουμένου, τὴν ἐξ ἀρχῆσ ἕξιν ἀναλαβεῖν οὐκ ἄν ποτε δύναιντο. δῆλον οὖν, ὡσ ἕλκειν αὐτὰ δεήσει τοσούτῳ πλεῖον, ὅσῳ καὶ δεῖται πλείονοσ. Ἐρασίστρατοσ δὲ κἀνταῦθα πρότερον ποιήσασ τὸ δεύτερον οὐκ οἶδ’ ὅπωσ οὐκ αἰσθάνεται. διότι γάρ, φησί, πολλὴ πρόσθεσισ εἰσ ἀνάθρεψιν γίγνεται τοῖσ νενοσηκόσι, διὰ τοῦτο καὶ ἡ πρὸσ ταύτην ἀκολουθία πολλή. πῶσ δ’ ἂν πολλὴ πρόσθεσισ γένοιτο μὴ προηγουμένησ ἀναδόσεωσ δαψιλοῦσ; εἰ δὲ τὴν διὰ τῶν φλεβῶν φορὰν τῆσ τροφῆσ ἀνάδοσιν καλεῖ, τὴν δ’ εἰσ ἕκαστον τῶν ἁπλῶν καὶ ἀοράτων ἐκείνων νεύρων καὶ ἀρτηριῶν μετάληψιν οὐκ ἀνάδοσιν ἀλλὰ διάδοσιν, ὥσ τινεσ ὀνομάζειν ἠξίωσαν, εἶτα τὴν διὰ τῶν φλεβῶν μόνῃ τῇ πρὸσ τὸ κενούμενον ἀκολουθίᾳ φησὶ γίγνεσθαι, τὴν εἰσ τὰ λόγῳ θεωρητὰ μετάληψιν ἡμῖν ἐξηγησάσθω. ὅτι μὲν γὰρ οὐκέτ’ ἐπὶ τούτων ἡ πρὸσ τὸ κενούμενον ἀκολουθία λέγεσθαι δύναται καὶ μάλιστ’ ἐπὶ τῶν ἐσχάτωσ ἰσχνῶν, ἀποδέδεικται. τί δέ φησιν ἐπ’ αὐτῶν ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν καθόλου λόγων ὁ Ἐρασίστρατοσ, ἄξιον ἐπακοῦσαι τῆσ λέξεωσ· "Τοῖσ δ’ ἐσχάτοισ τε καὶ ἁπλοῖσ, λεπτοῖσ τε καὶ στενοῖσ οὖσιν, ἐκ τῶν παρακειμένων ἀγγείων ἡ πρόσθεσισ συμβαίνει εἰσ τὰ κενώματα τῶν ἀπενεχθέντων κατὰ τὰ πλάγια τῶν ἀγγείων ἑλκομένησ τῆσ τροφῆσ καὶ καταχωριζομένησ. " ἐκ ταύτησ τῆσ λέξεωσ πρῶτον μὲν τὸ κατὰ τὰ πλάγια προσίεμαί τε καὶ ἀποδέχομαι· κατὰ μὲν γὰρ αὐτὸ τὸ στόμα τὸ ἁπλοῦν νεῦρον οὐκ ἂν δύναιτο δεχόμενον τὴν τροφὴν οὕτωσ εἰσ ὅλον ἑαυτὸ διανέμειν· ἀνάκειται γὰρ ἐκεῖνο τῷ ψυχικῷ πνεύματι· κατὰ δὲ τὸ πλάγιον ἐκ τῆσ παρακειμένησ φλεβὸσ τῆσ ἁπλῆσ ἐγχωρεῖ λαβεῖν αὐτό. δεύτερον δ’ ἀποδέχομαι τῶν ἐκ τῆσ Ἐρασιστράτου λέξεωσ ὀνομάτων τὸ γεγραμμένον ἐφεξῆσ τῷ κατὰ τὰ πλάγια. τί γάρ φησι; "Κατὰ τὰ πλάγια τῶν ἀγγείων ἑλκομένησ τῆσ τροφῆσ. " ὅτι μὲν οὖν ἕλκεται, καὶ ἡμεῖσ ὁμολογοῦμεν, ὅτι δ’ οὐ τῇ πρὸσ τὸ κενούμενον ἀκολουθίᾳ, δέδεικται πρόσθεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Galen, On the Natural Faculties., B, section 6

(갈레노스, On the Natural Faculties., B, section 6)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION