Euripides, The Trojan Women, episode, lyric 1:

ἃ δ’ ἐν γάμοισι χρῆν σε προσθέσθαι χροὶ̈ Ἀσιατίδων γήμαντα τὴν ὑπερτάτην, Φρύγια πέπλων ἀγάλματ’ ἐξάπτω χροόσ. σύ τ’, ὦ ποτ’ οὖσα καλλίνικε, μυρίων μῆτερ τροπαίων, Ἕκτοροσ φίλον σάκοσ, στεφανοῦ· θανῇ γὰρ οὐ θανοῦσα σὺν νεκρῷ· ἐπεὶ σὲ πολλῷ μᾶλλον ἢ τὰ τοῦ σοφοῦ κακοῦ τ’ Ὀδυσσέωσ ἄξιον τιμᾶν ὅπλα.