헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΤηεΤρος́9́1́

(에우리피데스, The Trojan Women, episode, anapests)

ἰὼ ἰώ, καίν’ ἐκ καινῶν μεταβάλλουσαι χθονὶ συντυχίαι. λεύσσετε Τρώων τόνδ’ Ἀστυάνακτ’ ἄλοχοι μέλεαι νεκρόν, ὃν πύργων δίσκημα πικρὸν Δαναοὶ κτείναντεσ ἔχουσιν. Ἑκάβη, νεὼσ μὲν πίτυλοσ εἷσ λελειμμένοσ λάφυρα τἀπίλοιπ’ Ἀχιλλείου τόκου μέλλει πρὸσ ἀκτὰσ ναυστολεῖν Φθιώτιδασ· αὐτὸσ δ’ ἀνῆκται Νεοπτόλεμοσ, καινάσ τινασ Πηλέωσ ἀκούσασ συμφοράσ, ὥσ νιν χθονὸσ Ἄκαστοσ ἐκβέβληκεν, ὁ Πελίου γόνοσ. οὗ θᾶσσον οὕνεκ’, ἢ χάριν μονῆσ ἔχων, φροῦδοσ, μετ’ αὐτοῦ δ’ Ἀνδρομάχη, πολλῶν ἐμοὶ δακρύων ἀγωγόσ, ἡνίκ’ ἐξώρμα χθονόσ, πάτραν τ’ ἀναστένουσα καὶ τὸν Ἕκτοροσ τύμβον προσεννέπουσα. καί σφ’ ᾐτήσατο θάψαι νεκρὸν τόνδ’, ὃσ πεσὼν ἐκ τειχέων ψυχὴν ἀφῆκεν Ἕκτοροσ τοῦ σοῦ γόνοσ· φόβον τ’ Ἀχαιῶν, χαλκόνωτον ἀσπίδα τήνδ’, ἣν πατὴρ τοῦδ’ ἀμφὶ πλεύρ’ ἐβάλλετο, μή νυν πορεῦσαι Πηλέωσ ἐφ’ ἑστίαν, μηδ’ ἐσ τὸν αὐτὸν θάλαμον, οὗ νυμφεύσεται μήτηρ νεκροῦ τοῦδ’ Ἀνδρομάχη, λύπασ ὁρᾶν, ἀλλ’ ἀντὶ κέδρου περιβόλων τε λαί̈νων ἐν τῇδε θάψαι παῖδα· σὰσ δ’ ἐσ ὠλένασ δοῦναι, πέπλοισιν ὡσ περιστείλῃσ νεκρὸν στεφάνοισ θ’, ὅση σοι δύναμισ, ὡσ ἔχει τὰ σά· ἐπεὶ βέβηκε, καὶ τὸ δεσπότου τάχοσ ἀφείλετ’ αὐτὴν παῖδα μὴ δοῦναι τάφῳ. ἡμεῖσ μὲν οὖν, ὅταν σὺ κοσμήσῃσ νέκυν, γῆν τῷδ’ ἐπαμπισχόντεσ ἀροῦμεν δόρυ· σὺ δ’ ὡσ τάχιστα πρᾶσσε τἀπεσταλμένα. ἑνὸσ μὲν οὖν μόχθου σ’ ἀπαλλάξασ ἔχω· Σκαμανδρίουσ γὰρ τάσδε διαπερῶν ῥοὰσ ἔλουσα νεκρὸν κἀπένιψα τραύματα. ἀλλ’ εἶμ’ ὀρυκτὸν τῷδ’ ἀναρρήξων τάφον, ὡσ σύντομ’ ἡμῖν τἀπ’ ἐμοῦ τε κἀπὸ σοῦ ἐσ ἓν ξυνελθόντ’ οἴκαδ’ ὁρμήσῃ πλάτην. θέσθ’ ἀμφίτορνον ἀσπίδ’ Ἕκτοροσ πέδῳ, λυπρὸν θέαμα κοὐ φίλον λεύσσειν ἐμοί.

ὦ μείζον’ ὄγκον δορὸσ ἔχοντεσ ἢ φρενῶν, τί τόνδ’, Ἀχαιοί, παῖδα δείσαντεσ φόνον καινὸν διειργάσασθε; μὴ Τροίαν ποτὲ πεσοῦσαν ὀρθώσειεν; οὐδὲν ἦτ’ ἄρα, ὅθ’ Ἕκτοροσ μὲν εὐτυχοῦντοσ ἐσ δόρυ διωλλύμεσθα μυρίασ τ’ ἄλλησ χερόσ, πόλεωσ δ’ ἁλούσησ καὶ Φρυγῶν ἐφθαρμένων βρέφοσ τοσόνδ’ ἐδείσατ’· οὐκ αἰνῶ φόβον, ὅστισ φοβεῖται μὴ διεξελθὼν λόγῳ. ὦ φίλταθ’, ὥσ σοι θάνατοσ ἦλθε δυστυχήσ.

εἰ μὲν γὰρ ἔθανεσ πρὸ πόλεωσ, ἥβησ τυχὼν γάμων τε καὶ τῆσ ἰσοθέου τυραννίδοσ, μακάριοσ ἦσθ’ ἄν, εἴ τι τῶνδε μακάριον· νῦν δ’ αὔτ’ ἰδὼν μὲν γνούσ τε σῇ ψυχῇ, τέκνον, οὐκ οἶσθ’, ἐχρήσω δ’ οὐδὲν ἐν δόμοισ ἔχων. δύστηνε, κρατὸσ ὥσ σ’ ἔκειρεν ἀθλίωσ τείχη πατρῷα, Λοξίου πυργώματα, ὃν πόλλ’ ἐκήπευσ’ ἡ τεκοῦσα βόστρυχον φιλήμασίν τ’ ἔδωκεν, ἔνθεν ἐκγελᾷ ὀστέων ῥαγέντων φόνοσ, ἵν’ αἰσχρὰ μὴ λέγω. ὦ χεῖρεσ, ὡσ εἰκοὺσ μὲν ἡδείασ πατρὸσ κέκτησθ’, ἐν ἄρθροισ δ’ ἔκλυτοι πρόκεισθέ μοι. ὦ πολλὰ κόμπουσ ἐκβαλὸν φίλον στόμα, ὄλωλασ, ἐψεύσω μ’, ὅτ’ ἐσπίπτων πέπλουσ, Ὦ μῆτερ, ηὔδασ, ἦ πολύν σοι βοστρύχων πλόκαμον κεροῦμαι, πρὸσ τάφον θ’ ὁμηλίκων κώμουσ ἀπάξω, φίλα διδοὺσ προσφθέγματα. σὺ δ’ οὐκ ἔμ’, ἀλλ’ ἐγὼ σὲ τὸν νεώτερον, γραῦσ ἄπολισ ἄτεκνοσ, ἄθλιον θάπτω νεκρόν. οἴμοι, τὰ πόλλ’ ἀσπάσμαθ’ αἵ τ’ ἐμαὶ τροφαὶ ὕπνοι τ’ ἐκεῖνοι φροῦδά μοι. τί καί ποτε γράψειεν ἄν σε μουσοποιὸσ ἐν τάφῳ; Τὸν παῖδα τόνδ’ ἔκτειναν Ἀργεῖοί ποτε δείσαντεσ; ‐ αἰσχρὸν τοὐπίγραμμά γ’ Ἑλλάδι. ἀλλ’ οὖν πατρῴων οὐ λαχὼν ἕξεισ ὅμωσ ἐν ᾗ ταφήσῃ χαλκόνωτον ἰτέαν. ὦ καλλίπηχυν Ἕκτοροσ βραχίονα σῴζουσ’, ἄριστον φύλακ’ ἀπώλεσασ σέθεν. ὡσ ἡδὺσ ἐν πόρπακι σῷ κεῖται τύποσ ἴτυόσ τ’ ἐν εὐτόρνοισι περιδρόμοισ ἱδρώσ, ὃν ἐκ μετώπου πολλάκισ πόνουσ ἔχων ἔσταζεν Ἕκτωρ προστιθεὶσ γενειάδι. φέρετε, κομίζετ’ ἀθλίῳ κόσμον νεκρῷ ἐκ τῶν παρόντων· οὐ γὰρ ἐσ κάλλοσ τύχασ δαίμων δίδωσιν· ὧν δ’ ἔχω, λήψῃ τάδε. θνητῶν δὲ μῶροσ ὅστισ εὖ πράσσειν δοκῶν βέβαια χαίρει· τοῖσ τρόποισ γὰρ αἱ τύχαι, ἔμπληκτοσ ὡσ ἄνθρωποσ, ἄλλοτ’ ἄλλοσε πηδῶσι, κοὐδεὶσ αὐτὸσ εὐτυχεῖ ποτε. καὶ μὴν πρόχειρον αἵδε σοι σκυλευμάτων Φρυγίων φέρουσι κόσμον ἐξάπτειν νεκρῷ. ὦ τέκνον, οὐχ ἵπποισι νικήσαντά σε οὐδ’ ἥλικασ τόξοισιν, οὓσ Φρύγεσ νόμουσ τιμῶσιν, οὐκ ἐσ πλησμονὰσ θηρωμένη, μήτηρ πατρόσ σοι προστίθησ’ ἀγάλματα τῶν σῶν ποτ’ ὄντων· νῦν δέ σ’ ἡ θεοστυγὴσ ἀφείλεθ’ Ἑλένη, πρὸσ δὲ καὶ ψυχὴν σέθεν ἔκτεινε καὶ πάντ’ οἶκον ἐξαπώλεσεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, The Trojan Women, episode, anapests

(에우리피데스, The Trojan Women, episode, anapests)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION