Euripides, The Trojan Women, episode, anapests 2:

θέσθ’ ἀμφίτορνον ἀσπίδ’ Ἕκτοροσ πέδῳ, λυπρὸν θέαμα κοὐ φίλον λεύσσειν ἐμοί. ὦ μείζον’ ὄγκον δορὸσ ἔχοντεσ ἢ φρενῶν, τί τόνδ’, Ἀχαιοί, παῖδα δείσαντεσ φόνον καινὸν διειργάσασθε; μὴ Τροίαν ποτὲ πεσοῦσαν ὀρθώσειεν; οὐδὲν ἦτ’ ἄρα, ὅθ’ Ἕκτοροσ μὲν εὐτυχοῦντοσ ἐσ δόρυ διωλλύμεσθα μυρίασ τ’ ἄλλησ χερόσ, πόλεωσ δ’ ἁλούσησ καὶ Φρυγῶν ἐφθαρμένων βρέφοσ τοσόνδ’ ἐδείσατ’· οὐκ αἰνῶ φόβον, ὅστισ φοβεῖται μὴ διεξελθὼν λόγῳ.