Euripides, Rhesus, episode, antistrophe 1 4:

(에우리피데스, Rhesus, episode, antistrophe 1 4:)

ᾔδη τάδ’· οὐδὲν μάντεων ἔδει φράσαι Ὀδυσσέωσ τέχναισι τόνδ’ ὀλωλότα. ἐγὼ δὲ γῆσ ἔφεδρον Ἑλλήνων στρατὸν λεύσσων, τί μὴν ἔμελλον οὐ πέμψειν φίλοισ κήρυκασ, ἐλθεῖν κἀπικουρῆσαι χθονί; ἔπεμψ’· ὀφείλων δ’ ἦλθε συμπονεῖν ἐμοί. οὐ μὴν θανόντι γ’ οὐδαμῶσ συνήδομαι. καὶ νῦν ἕτοιμοσ τῷδε καὶ τεῦξαι τάφον καὶ ξυμπυρῶσαι μυρίων πέπλων χλιδήν· φίλοσ γὰρ ἐλθὼν δυστυχῶσ ἀπέρχεται. οὐκ εἶσι γαίασ ἐσ μελάγχιμον πέδον· τοσόνδε Νύμφην τὴν ἔνερθ’ αἰτήσομαι, τῆσ καρποποιοῦ παῖδα Δήμητροσ θεᾶσ, ψυχὴν ἀνεῖναι τοῦδ’· ὀφειλέτισ δέ μοι τοὺσ Ὀρφέωσ τιμῶσα φαίνεσθαι φίλουσ. κἀμοὶ μὲν ὡσ θανών τε κοὐ λεύσσων φάοσ ἔσται τὸ λοιπόν· οὐ γὰρ ἐσ ταὐτόν ποτε οὔτ’ εἶσιν οὔτε μητρὸσ ὄψεται δέμασ· κρυπτὸσ δ’ ἐν ἄντροισ τῆσ ὑπαργύρου χθονὸσ ἀνθρωποδαίμων κείσεται βλέπων φάοσ, Βάκχου προφήτησ ὥστε Παγγαίου πέτραν ᾤκησε, σεμνὸσ τοῖσιν εἰδόσιν θεόσ. ῥᾷον δὲ πένθοσ τῆσ θαλασσίασ θεοῦ οἴσω· θανεῖν γὰρ καὶ τὸν ἐκ κείνησ χρεών. θρήνοισ δ’ ἀδελφαὶ πρῶτα μὲν σὲ ὑμνήσομεν, ἔπειτ’ Ἀχιλλέα Θέτιδοσ ἐν πένθει ποτέ. οὐ ῥύσεταί νιν Παλλάσ, ἥ σ’ ἀπέκτανεν· τοῖον φαρέτρα Λοξίου σῴζει βέλοσ. ὦ παιδοποιοὶ συμφοραί, πόνοι βροτῶν· ὡσ ὅστισ ὑμᾶσ μὴ κακῶσ λογίζεται, ἄπαισ διοίσει κοὐ τεκὼν θάψει τέκνα. οὗτοσ μὲν ἤδη μητρὶ κηδεύειν μέλει· σὺ δ’ εἴ τι πράσσειν τῶν προκειμένων θέλεισ, Ἕκτορ, πάρεστι· φῶσ γὰρ ἡμέρασ τόδε. χωρεῖτε, συμμάχουσ δ’ ὁπλίζεσθαι τάχοσ ἄνωχθε πληροῦν τ’ αὐχένασ ξυνωρίδων. πανοὺσ δ’ ἔχοντασ χρὴ μένειν Τυρσηνικῆσ σάλπιγγοσ αὐδήν· ὡσ ὑπερβαλὼν στρατὸν τείχη τ’ Ἀχαιῶν ναυσὶν αἶθον ἐμβαλεῖν πέποιθα Τρωσί θ’ ἡμέραν ἐλευθέραν ἀκτῖνα τὴν στείχουσαν ἡλίου φέρειν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION