Euripides, Rhesus, episode, antistrophe 1

(에우리피데스, Rhesus, episode, antistrophe 1)

ὄλοιτο μὲν Οἰνεί̈δασ, ὄλοιτο δὲ Λαρτιάδασ, ὅσ μ’ ἄπαιδα γέννασ ἔθηκεν ἀριστοτόκοιο· ἅ θ’ Ἕλλανα λιποῦσα δόμον Φρυγίων λεχέων ἔπλευσε πλαθεῖσ’ ὑπ’ Ἰλίῳ ὤλεσε μὲν σ’ ἕκατι Τροίασ, φίλτατε, μυριάδασ τε πόλεισ ἀνδρῶν ἀγαθῶν ἐκένωσεν. ἦ πολλὰ μὲν ζῶν, πολλὰ δ’ εἰσ Αἵδου μολών, Φιλάμμονοσ παῖ, τῆσ ἐμῆσ ἥψω φρενόσ· ὕβρισ γάρ, ἥ σ’ ἔσφηλε, καὶ Μουσῶν ἔρισ τεκεῖν μ’ ἔθηκε τόνδε δύστηνον γόνον. περῶσα γὰρ δὴ ποταμίουσ διὰ ῥοὰσ λέκτροισ ἐπλάθην Στρυμόνοσ φυταλμίοισ, ὅτ’ ἤλθομεν γῆσ χρυσόβωλον ἐσ λέπασ Πάγγαιον ὀργάνοισιν ἐξησκημέναι Μοῦσαι μεγίστην εἰσ ἔριν μελῳδίασ κείνῳ σοφιστῇ Θρῃκί, κἀκτυφλώσαμεν Θάμυριν, ὃσ ἡμῶν πόλλ’ ἐδέννασεν τέχνην. κἀπεὶ σὲ τίκτω, συγγόνουσ αἰδουμένη καὶ παρθενείαν, ἧκ’ ἐσ εὐύδρου πατρὸσ δίνασ·

τρέφειν δέ σ’ οὐ βρότειον ἐσ χέρα Στρυμὼν δίδωσιν, ἀλλὰ πηγαίαισ κόραισ. ἔνθ’ ἐκτραφεὶσ κάλλιστα Παρθένων ὕπο, Θρῄκησ ἀνάσσων πρῶτοσ ἦσθ’ ἀνδρῶν, τέκνον. καί σ’ ἀμφὶ γῆν μὲν πατρίαν φιλαιμάτουσ ἀλκὰσ κορύσσοντ’ οὐκ ἐδείμαινον θανεῖν· Τροίασ δ’ ἀπηύδων ἄστυ μὴ κέλσαι ποτε, εἰδυῖα τὸν σὸν πότμον· ἀλλά σ’ Ἕκτοροσ πρεσβεύμαθ’ αἵ τε μυρίαι γερουσίαι ἔπεισαν ἐλθεῖν κἀπικουρῆσαι φίλοισ. καὶ τοῦδ’, Ἀθάνα, παντὸσ αἰτία μόρου, ‐ οὐδὲν δ’ Ὀδυσσεὺσ οὐδ’ ὁ Τυδέωσ τόκοσ ἔδρασε δράσασ ‐ μὴ δόκει λεληθέναι.

καίτοι πόλιν σὴν σύγγονοι πρεσβεύομεν Μοῦσαι μάλιστα κἀπιχρώμεθα χθονί, μυστηρίων τε τῶν ἀπορρήτων φανὰσ ἔδειξεν Ὀρφεύσ, αὐτανέψιοσ νεκροῦ τοῦδ’ ὃν κατακτείνεισ σύ· Μουσαῖόν τε, σὸν σεμνὸν πολίτην κἀπὶ πλεῖστον ἄνδρ’ ἕνα ἐλθόντα, Φοῖβοσ σύγγονοί τ’ ἠσκήσαμεν. καὶ τῶνδε μισθὸν παῖδ’ ἔχουσ’ ἐν ἀγκάλαισ θρηνῶ· σοφιστὴν δ’ ἄλλον οὐκ ἐπάξομαι. μάτην ἄρ’ ἡμᾶσ Θρῄκιοσ τροχηλάτησ ἐδέννασ’, Ἕκτορ, τῷδε βουλεῦσαι φόνον. ᾔδη τάδ’·

οὐδὲν μάντεων ἔδει φράσαι Ὀδυσσέωσ τέχναισι τόνδ’ ὀλωλότα. ἐγὼ δὲ γῆσ ἔφεδρον Ἑλλήνων στρατὸν λεύσσων, τί μὴν ἔμελλον οὐ πέμψειν φίλοισ κήρυκασ, ἐλθεῖν κἀπικουρῆσαι χθονί; ἔπεμψ’· ὀφείλων δ’ ἦλθε συμπονεῖν ἐμοί. οὐ μὴν θανόντι γ’ οὐδαμῶσ συνήδομαι. καὶ νῦν ἕτοιμοσ τῷδε καὶ τεῦξαι τάφον καὶ ξυμπυρῶσαι μυρίων πέπλων χλιδήν· φίλοσ γὰρ ἐλθὼν δυστυχῶσ ἀπέρχεται. οὐκ εἶσι γαίασ ἐσ μελάγχιμον πέδον· τοσόνδε Νύμφην τὴν ἔνερθ’ αἰτήσομαι, τῆσ καρποποιοῦ παῖδα Δήμητροσ θεᾶσ, ψυχὴν ἀνεῖναι τοῦδ’· ὀφειλέτισ δέ μοι τοὺσ Ὀρφέωσ τιμῶσα φαίνεσθαι φίλουσ. κἀμοὶ μὲν ὡσ θανών τε κοὐ λεύσσων φάοσ ἔσται τὸ λοιπόν· οὐ γὰρ ἐσ ταὐτόν ποτε οὔτ’ εἶσιν οὔτε μητρὸσ ὄψεται δέμασ· κρυπτὸσ δ’ ἐν ἄντροισ τῆσ ὑπαργύρου χθονὸσ ἀνθρωποδαίμων κείσεται βλέπων φάοσ, Βάκχου προφήτησ ὥστε Παγγαίου πέτραν ᾤκησε, σεμνὸσ τοῖσιν εἰδόσιν θεόσ. ῥᾷον δὲ πένθοσ τῆσ θαλασσίασ θεοῦ οἴσω· θανεῖν γὰρ καὶ τὸν ἐκ κείνησ χρεών. θρήνοισ δ’ ἀδελφαὶ πρῶτα μὲν σὲ ὑμνήσομεν, ἔπειτ’ Ἀχιλλέα Θέτιδοσ ἐν πένθει ποτέ. οὐ ῥύσεταί νιν Παλλάσ, ἥ σ’ ἀπέκτανεν· τοῖον φαρέτρα Λοξίου σῴζει βέλοσ. ὦ παιδοποιοὶ συμφοραί, πόνοι βροτῶν· ὡσ ὅστισ ὑμᾶσ μὴ κακῶσ λογίζεται, ἄπαισ διοίσει κοὐ τεκὼν θάψει τέκνα. οὗτοσ μὲν ἤδη μητρὶ κηδεύειν μέλει· σὺ δ’ εἴ τι πράσσειν τῶν προκειμένων θέλεισ, Ἕκτορ, πάρεστι· φῶσ γὰρ ἡμέρασ τόδε. χωρεῖτε, συμμάχουσ δ’ ὁπλίζεσθαι τάχοσ ἄνωχθε πληροῦν τ’ αὐχένασ ξυνωρίδων. πανοὺσ δ’ ἔχοντασ χρὴ μένειν Τυρσηνικῆσ σάλπιγγοσ αὐδήν· ὡσ ὑπερβαλὼν στρατὸν τείχη τ’ Ἀχαιῶν ναυσὶν αἶθον ἐμβαλεῖν πέποιθα Τρωσί θ’ ἡμέραν ἐλευθέραν ἀκτῖνα τὴν στείχουσαν ἡλίου φέρειν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION