Euripides, episode

(에우리피데스, episode)

γυναῖκεσ, ἦ που τῶνδ’ ἀφώρμηται δόμων τλήμων Ὀρέστησ θεομανεῖ λύσσῃ δαμείσ; ἥκιστα· πρὸσ δ’ Ἀργεῖον οἴχεται λεών, ψυχῆσ ἀγῶνα τὸν προκείμενον πέρι δώσων, ἐν ᾧ ζῆν ἢ θανεῖν ὑμᾶσ χρεών. οἴμοι· τί χρῆμ’ ἔδρασε; τίσ δ’ ἔπεισέ νιν; Πυλάδησ· ἐοίκε δ’ οὐ μακρὰν ὅδ’ ἄγγελοσ λέξειν τὰ κεῖθεν σοῦ κασιγνήτου πέρι. ὦ τλῆμον, ὦ δύστηνε τοῦ στρατηλάτου Ἀγαμέμνονοσ παῖ, πότνι’ Ἠλέκτρα, λόγουσ ἄκουσον οὕσ σοι δυστυχεῖσ ἥκω φέρων. αἰαῖ, διοιχόμεσθα· δῆλοσ εἶ λόγῳ. κακῶν γὰρ ἥκεισ, ὡσ ἐοίκεν, ἄγγελοσ. ψήφῳ Πελασγῶν σὸν κασίγνητον θανεῖν καὶ σέ, ὦ τάλαιν’, ἔδοξε τῇδ’ ἐν ἡμέρᾳ. οἴμοι· προσῆλθεν ἐλπίσ, ἣν φοβουμένη πάλαι τὸ μέλλον ἐξετηκόμην γόοισ. ἀτὰρ τίσ ἁγών, τίνεσ ἐν Ἀργείοισ λόγοι καθεῖλον ἡμᾶσ κἀπεκύρωσαν θανεῖν; λέγ’, ὦ γεραιέ· πότερα λευσίμῳ χερὶ ἢ διὰ σιδήρου πνεῦμ’ ἀπορρῆξαί με δεῖ, κοινὰσ ἀδελφῷ συμφορὰσ κεκτημένην; ἐτύγχανον μὲν ἀγρόθεν πυλῶν ἔσω βαίνων, πυθέσθαι δεόμενοσ τά τ’ ἀμφὶ σοῦ τά τ’ ἀμφ’ Ὀρέστου·

σῷ γὰρ εὔνοιαν πατρὶ ἀεί ποτ’ εἶχον, καί μ’ ἔφερβε σὸσ δόμοσ πένητα μέν, χρῆσθαι δὲ γενναῖον φίλοισ. ὁρῶ δ’ ὄχλον στείχοντα καὶ θάσσοντ’ ἄκραν, οὗ φασι πρῶτον Δαναὸν Αἰγύπτῳ δίκασ διδόντ’ ἀθροῖσαι λαὸν ἐσ κοινὰσ ἕδρασ. ἀστῶν δὲ δή τιν’ ἠρόμην ἄθροισμ’ ἰδών· Τί καινὸν Ἄργει; μῶν τι πολεμίων πάρα ἄγγελμ’ ἀνεπτέρωκε Δαναϊδῶν πόλιν; ὃ δ’ εἶπ’· Ὀρέστην κεῖνον οὐχ ὁρᾷσ πέλασ στείχοντ’, ἀγῶνα θανάσιμον δραμούμενον; ὁρῶ δ’ ἀέλπτον φάσμ’, ὃ μήποτ’ ὤφελον, Πυλάδην τε καὶ σὸν σύγγονον στείχονθ’ ὁμοῦ, τὸν μὲν κατηφῆ καὶ παρειμένον νόσῳ, τὸν δ’ ὥστ’ ἀδελφὸν ἴσα φίλῳ λυπούμενον, νόσημα κηδεύοντα παιδαγωγίᾳ.

ἐπεὶ δὲ πλήρησ ἐγένετ’ Ἀργείων ὄχλοσ, κῆρυξ ἀναστὰσ εἶπε· Τίσ χρῄζει λέγειν, πότερον Ὀρέστην κατθανεῖν ἢ μὴ χρεών, μητροκτονοῦντα; κἀπὶ τῷδ’ ἀνίσταται Ταλθύβιοσ, ὃσ σῷ πατρὶ συνεπόρθει Φρύγασ. ἔλεξε δ’, ὑπὸ τοῖσ δυναμένοισιν ὢν ἀεί, διχόμυθα, πατέρα μὲν σὸν ἐκπαγλούμενοσ, σὸν δ’ οὐκ ἐπαινῶν σύγγονον, καλοὺσ κακοὺσ λόγουσ ἑλίσσων, ὅτι καθισταίη νόμουσ ἐσ τοὺσ τεκόντασ οὐ καλούσ· τὸ δ’ ὄμμ’ ἀεὶ φαιδρωπὸν ἐδίδου τοῖσιν Αἰγίσθου φίλοισ. τὸ γὰρ γένοσ τοιοῦτον· ἐπὶ τὸν εὐτυχῆ πηδῶσ’ ἀεὶ κήρυκεσ· ὅδε δ’ αὐτοῖσ φίλοσ, ὃσ ἂν δύνηται πόλεοσ ἔν τ’ ἀρχαῖσιν ᾖ. ἐπὶ τῷδε δ’ ἠγόρευε Διομήδησ ἄναξ.

ὑπὸ δ’ ἔτεινε Τυνδάρεωσ λόγουσ τῷ σφὼ κατακτείνοντι τοιούτουσ λέγειν. οὗτοσ κτανεῖν μὲν οὔτε σὲ οὔτε σύγγονον εἰά, φυγῇ δὲ ζημιοῦντασ εὐσεβεῖν. ἐπερρόθησαν δ’ οἳ μὲν ὡσ καλῶσ λέγοι, οἳ δ’ οὐκ ἐπῄνουν. κἀπὶ τῷδ’ ἀνίσταται ἀνήρ τισ ἀθυρόγλωσσοσ, ἰσχύων θράσει, Ἀργεῖοσ οὐκ Ἀργεῖοσ, ἠναγκασμένοσ, θορύβῳ τε πίσυνοσ κἀμαθεῖ παρρησίᾳ, πιθανὸσ ἔτ’ αὐτοὺσ περιβαλεῖν κακῷ τινι· ὅταν γὰρ ἡδύσ τισ λόγοισ φρονῶν κακῶσ πείθῃ τὸ πλῆθοσ, τῇ πόλει κακὸν μέγα· ὅσοι δὲ σὺν νῷ χρηστὰ βουλεύουσ’ ἀεί, κἂν μὴ παραυτίκ’, αὖθίσ εἰσι χρήσιμοι πόλει. θεᾶσθαι δ’ ὧδε χρὴ τὸν προστάτην ἰδόνθ’· ὅμοιον γὰρ τὸ χρῆμα γίγνεται τῷ τοὺσ λόγουσ λέγοντι καὶ τιμωμένῳ. ὃσ εἶπ’ Ὀρέστην καὶ σὲ ἀποκτεῖναι πέτροισ βάλλοντασ· ἄλλοσ δ’ ἀναστὰσ ἔλεγε τῷδ’ ἐναντία, μορφῇ μὲν οὐκ εὐωπόσ, ἀνδρεῖοσ δ’ ἀνήρ, ὀλιγάκισ ἄστυ κἀγορᾶσ χραίνων κύκλον, αὐτουργόσ ‐ οἵπερ καὶ μόνοι σῴζουσι γῆν ‐ ξυνετὸσ δέ, χωρεῖν ὁμόσε τοῖσ λόγοισ θέλων, ἀκέραιοσ, ἀνεπίπληκτον ἠσκηκὼσ βίον·

ὃσ εἶπ’ Ὀρέστην παῖδα τὸν Ἀγαμέμνονοσ στεφανοῦν, ὃσ ἠθέλησε τιμωρεῖν πατρί, κακὴν γυναῖκα κἄθεον κατακτανών, ἣ κεῖν’ ἀφῄρει, μήθ’ ὁπλίζεσθαι χέρα μήτε στρατεύειν ἐκλιπόντα δώματα, εἰ τἄνδον οἰκουρήμαθ’ οἱ λελειμμένοι φθείρουσιν, ἀνδρῶν εὔνιδασ λωβώμενοι. καὶ τοῖσ γε χρηστοῖσ εὖ λέγειν ἐφαίνετο. κοὐδεὶσ ἔτ’ εἶπε.

σὸσ δ’ ἐπῆλθε σύγγονοσ, ἔλεξε δ’· ὦ γῆν Ἰνάχου κεκτημένοι, πάλαι Πελασγοί, Δαναί̈δαι δεύτερον, ὑμῖν ἀμύνων οὐδὲν ἧσσον ἢ πατρὶ ἔκτεινα μητέρ’. εἰ γὰρ ἀρσένων φόνοσ ἔσται γυναιξὶν ὅσιοσ, οὐ φθάνοιτ’ ἔτ’ ἂν θνῄσκοντεσ, ἢ γυναιξὶ δουλεύειν χρεών· τοὐναντίον δὲ δράσετ’ ἢ δρᾶσαι χρεών. νῦν μὲν γὰρ ἡ προδοῦσα λέκτρ’ ἐμοῦ πατρὸσ τέθνηκεν· εἰ δὲ δὴ κατακτενεῖτ’ ἐμέ, ὁ νόμοσ ἀνεῖται, κοὐ φθάνοι θνῄσκων τισ ἄν· ὡσ τῆσ γε τόλμησ οὐ σπάνισ γενήσεται. ἀλλ’ οὐκ ἔπειθ’ ὅμιλον, εὖ δοκῶν λέγειν.

νικᾷ δ’ ἐκεῖνοσ ὁ κακὸσ ἐν πλήθει λέγων, ὃσ ἠγόρευσε σύγγονον σέ τε κτανεῖν. μόλισ δ’ ἔπεισε μὴ πετρουμένουσ θανεῖν τλήμων Ὀρέστησ· αὐτόχειρι δὲ σφαγῇ ὑπέσχετ’ ἐν τῇδ’ ἡμέρᾳ λείψειν βίον σὺν σοί. πορεύει δ’ αὐτὸν ἐκκλήτων ἄπο Πυλάδησ δακρύων· σὺν δ’ ὁμαρτοῦσιν φίλοι κλαίοντεσ, οἰκτίροντεσ· ἔρχεται δέ σοι πικρὸν θέαμα καὶ πρόσοψισ ἀθλία. ἀλλ’ εὐτρέπιζε φάσγαν’ ἢ βρόχον δέρῃ· ὡσ δεῖ λιπεῖν σε φέγγοσ· ἡ εὐγένεια δὲ οὐδέν σ’ ἐπωφέλησεν, οὐδ’ ὁ Πύθιοσ τρίποδα καθίζων Φοῖβοσ, ἀλλ’ ἀπώλεσεν. ὦ δυστάλαινα παρθέν’, ὡσ ξυνηρεφὲσ πρόσωπον εἰσ γῆν σὸν βαλοῦσ’ ἄφθογγοσ εἶ, ὡσ εἰσ στεναγμοὺσ καὶ γόουσ δραμουμένη.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION