헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΟρεστεσ́01́

(에우리피데스, episode)

Οὐκ ἔστιν οὐδὲν δεινὸν ὧδ’ εἰπεῖν ἔποσ οὐδὲ πάθοσ οὐδὲ ξυμφορὰ θεήλατοσ, ἧσ οὐκ ἂν ἄραιτ’ ἄχθοσ ἀνθρώπου φύσισ. ὁ γὰρ μακάριοσ ‐ κοὐκ ὀνειδίζω τύχασ ‐ Διὸσ πεφυκώσ, ὡσ λέγουσι, Τάνταλοσ κορυφῆσ ὑπερτέλλοντα δειμαίνων πέτρον ἀέρι ποτᾶται· καὶ τίνει ταύτην δίκην, ὡσ μὲν λέγουσιν, ὅτι θεοῖσ ἄνθρωποσ ὢν κοινῆσ τραπέζησ ἀξίωμ’ ἔχων ἴσον, ἀκόλαστον ἔσχε γλῶσσαν, αἰσχίστην νόσον. οὗτοσ φυτεύει Πέλοπα, τοῦ δ’ Ἀτρεὺσ ἔφυ, ᾧ στέμματα ξήνασ’ ἐπέκλωσεν θεὰ ἔριν, Θυέστῃ πόλεμον ὄντι συγγόνῳ θέσθαι. τί τἄρρητ’ ἀναμετρήσασθαί με δεῖ; ἔδαισε δ’ οὖν νιν τέκν’ ἀποκτείνασ Ἀτρεύσ. Ἀτρέωσ δέ· τὰσ γὰρ ἐν μέσῳ σιγῶ τύχασ· ὁ κλεινόσ, εἰ δὴ κλεινόσ, Ἀγαμέμνων ἔφυ Μενέλεώσ τε Κρήσσησ μητρὸσ Αἐρόπησ ἄπο. γαμεῖ δ’ ὃ μὲν δὴ τὴν θεοῖσ στυγουμένην Μενέλαοσ Ἑλένην, ὃ δὲ Κλυταιμήστρασ λέχοσ ἐπίσημον εἰσ Ἕλληνασ Ἀγαμέμνων ἄναξ· ᾧ παρθένοι μὲν τρεῖσ ἔφυμεν ἐκ μιᾶσ, Χρυσόθεμισ Ἰφιγένειά τ’ Ἠλέκτρα τ’ ἐγώ, ἄρσην δ’ Ὀρέστησ, μητρὸσ ἀνοσιωτάτησ, ἣ πόσιν ἀπείρῳ περιβαλοῦσ’ ὑφάσματι ἔκτεινεν· ὧν δ’ ἕκατι, παρθένῳ λέγειν οὐ καλόν· ἐῶ τοῦτ’ ἀσαφὲσ ἐν κοινῷ σκοπεῖν. Φοίβου δ’ ἀδικίαν μὲν τί δεῖ κατηγορεῖν; πείθει δ’ Ὀρέστην μητέρ’ ἥ σφ’ ἐγείνατο κτεῖναι, πρὸσ οὐχ ἅπαντασ εὔκλειαν φέρον. ὅμωσ δ’ ἀπέκτειν’ οὐκ ἀπειθήσασ θεῷ· κἀγὼ μετέσχον, οἱᾶ δὴ γυνή, φόνου. Πυλάδησ θ’, ὃσ ἡμῖν συγκατείργασται τάδε. ἐντεῦθεν ἀγρίᾳ συντακεὶσ νόσῳ νοσεῖ τλήμων Ὀρέστησ ὅδε πεσὼν ἐν δεμνίοισ κεῖται, τὸ μητρὸσ δ’ αἷμά νιν τροχηλατεῖ μανίαισιν·

ὀνομάζειν γὰρ αἰδοῦμαι θεὰσ εὐμενίδασ, αἳ τόνδ’ ἐξαμιλλῶνται φόβῳ. ἕκτον δὲ δὴ τόδ’ ἦμαρ ἐξ ὅτου σφαγαῖσ θανοῦσα μήτηρ πυρὶ καθήγνισται δέμασ, ὧν οὔτε σῖτα διὰ δέρησ ἐδέξατο, οὐ λούτρ’ ἔδωκε χρωτί· χλανιδίων δ’ ἔσω κρυφθείσ, ὅταν μὲν σῶμα κουφισθῇ νόσου, ἔμφρων δακρύει, ποτὲ δὲ δεμνίων ἄπο πηδᾷ δρομαῖοσ, πῶλοσ ὣσ ὑπὸ ζυγοῦ. ἔδοξε δ’ Ἄργει τῷδε μήθ’ ἡμᾶσ στέγαισ, μὴ πυρὶ δέχεσθαι, μήτε προσφωνεῖν τινα μητροκτονοῦντασ· κυρία δ’ ἥδ’ ἡμέρα, ἐν ᾗ διοίσει ψῆφον Ἀργείων πόλισ, εἰ χρὴ θανεῖν νὼ λευσίμῳ πετρώματι. ἢ φάσγανον θήξαντ’ ἐπ’ αὐχένοσ βαλεῖν. ἐλπίδα δὲ δή τιν’ ἔχομεν ὥστε μὴ θανεῖν·

ἥκει γὰρ ἐσ γῆν Μενέλεωσ Τροίασ ἄπο, λιμένα δὲ Ναυπλίειον ἐκπληρῶν πλάτῃ ἀκταῖσιν ὁρμεῖ, δαρὸν ἐκ Τροίασ χρόνον ἄλαισι πλαγχθείσ· τὴν δὲ δὴ πολύστονον Ἑλένην, φυλάξασ νύκτα, μή τισ εἰσιδὼν μεθ’ ἡμέραν στείχουσαν, ὧν ὑπ’ Ἰλίῳ παῖδεσ τεθνᾶσιν, ἐσ πέτρων ἔλθῃ βολάσ, προύπεμψεν ἐσ δῶμ’ ἡμέτερον· ἔστιν δ’ ἔσω κλαίουσ’ ἀδελφὴν συμφοράν τε δωμάτων. ἔχει δὲ δή τιν’ ἀλγέων παραψυχήν· ἣν γὰρ κατ’ οἴκουσ ἔλιφ’, ὅτ’ ἐσ Τροίαν ἔπλει, παρθένον ἐμῇ τε μητρὶ παρέδωκεν τρέφειν Μενέλαοσ ἀγαγὼν Ἑρμιόνην Σπάρτησ ἄπο, ταύτῃ γέγηθε κἀπιλήθεται κακῶν. βλέπω δὲ πᾶσαν εἰσ ὁδόν, πότ’ ὄψομαι Μενέλαον ἥκονθ’· ὡσ τά γ’ ἄλλ’ ἐπ’ ἀσθενοῦσ ῥώμησ ὀχούμεθ’, ἤν τι μὴ κείνου πάρα σωθῶμεν. ἄπορον χρῆμα δυστυχῶν δόμοσ. ὦ παῖ Κλυταιμήστρασ τε καὶ Ἀγαμέμνονοσ, παρθένε μακρὸν δὴ μῆκοσ Ἠλέκτρα χρόνου, πῶσ, ὦ τάλαινα, σύ τε κασίγνητόσ τε σὸσ τλήμων Ὀρέστησ μητρὸσ ὅδε φονεὺσ ἔχει;

προσφθέγμασιν γὰρ οὐ μιαίνομαι σέθεν, ἐσ Φοῖβον ἀναφέρουσα τὴν ἁμαρτίαν. καίτοι στένω γε τὸν Κλυταιμήστρασ μόρον, ἐμῆσ ἀδελφῆσ, ἥν, ἐπεὶ πρὸσ Ἴλιον ἔπλευσ’ ὅπωσ ἔπλευσα θεομανεῖ πότμῳ, οὐκ εἶδον, ἀπολειφθεῖσα δ’ αἰάζω τύχασ. Ἑλένη, τί σοι λέγοιμ’ ἂν ἅ γε παροῦσ’ ὁρᾷσ; ἐν συμφοραῖσι τὸν Ἀγαμέμνονοσ δόμον ἐγὼ μὲν ἀύπνοσ πάρεδροσ ἀθλίῳ νεκρῷ ‐ νεκρὸσ γὰρ οὗτοσ οὕνεκα σμικρᾶσ πνοῆσ ‐ θάσσω· τὰ τούτου δ’ οὐκ ὀνειδίζω κακά. σὺ δ’ εἶ μακαρία μακάριόσ θ’ ὁ σὸσ πόσισ. ἥκετον ἐφ’ ἡμᾶσ ἀθλίωσ πεπραγότασ πόσον χρόνον δ’ ἐν δεμνίοισ πέπτωχ’ ὅδε; ἐξ οὗπερ αἷμα γενέθλιον κατήνυσεν. ὢ μέλεοσ· ἡ τεκοῦσά θ’, ὡσ διώλετο. οὕτωσ ἔχει τάδ’, ὥστ’ ἀπείρηκεν κακοῖσ. πρὸσ θεῶν, πίθοι’ ἂν δῆτά μοί τι, παρθένε; ὡσ ἄσχολόσ γε συγγόνου προσεδρίᾳ. βούλῃ τάφον μοι πρὸσ κασιγνήτησ μολεῖν; μητρὸσ κελεύεισ τῆσ ἐμῆσ; τίνοσ χάριν; κόμησ ἀπαρχὰσ καὶ χοὰσ φέρουσ’ ἐμάσ. σοὶ δ’ οὐχὶ θεμιτὸν πρὸσ φίλων στείχειν τάφον; δεῖξαι γὰρ Ἀργείοισι σῶμ’ αἰσχύνομαι. ὀψέ γε φρονεῖσ εὖ, τότε λιποῦσ’ αἰσχρῶσ δόμουσ. ὀρθῶσ ἔλεξασ, οὐ φίλωσ δ’ ἐμοὶ λέγεισ. αἰδὼσ δὲ δὴ τίσ σ’ ἐσ Μυκηναίουσ ἔχει; δέδοικα πατέρασ τῶν ὑπ’ Ἰλίῳ νεκρῶν. δεινὸν γάρ· Ἄργει τ’ ἀναβοᾷ διὰ στόμα. σύ νυν χάριν μοι τὸν φόβον λύσασα δόσ. οὐκ ἂν δυναίμην μητρὸσ ἐσβλέψαι τάφον. αἰσχρόν γε μέντοι προσπόλουσ φέρειν τάδε. τί δ’ οὐχὶ θυγατρὸσ Ἑρμιόνησ πέμπεισ δέμασ; ἐσ ὄχλον ἑρ́πειν παρθένοισιν οὐ καλόν. καὶ μὴν τίνοι γ’ ἂν τῇ τεθνηκυίᾳ τροφάσ. ὀρθῶσ ἔλεξασ, πείθομαί τέ σοι, κόρη.

καὶ πέμψομέν γε θυγατέρ’· εὖ γάρ τοι λέγεισ. ὦ τέκνον, ἔξελθ’, Ἑρμιόνη, δόμων πάροσ καὶ λαβὲ χοὰσ τάσδ’ ἐν χεροῖν κόμασ τ’ ἐμάσ· ἐλθοῦσα δ’ ἀμφὶ τὸν Κλυταιμήστρασ τάφον μελίκρατ’ ἄφεσ γάλακτοσ οἰνωπόν τ’ ἄχνην, καὶ στᾶσ’ ἐπ’ ἄκρου χώματοσ λέξον τάδε· Ἑλένη σ’ ἀδελφὴ ταῖσδε δωρεῖται χοαῖσ, φόβῳ προσελθεῖν μνῆμα σόν, ταρβοῦσά τε Ἀργεῖον ὄχλον. πρευμενῆ δ’ ἄνωγέ νιν ἐμοί τε καὶ σοὶ καὶ πόσει γνώμην ἔχειν τοῖν τ’ ἀθλίοιν τοῖνδ’, οὓσ ἀπώλεσεν θεόσ. ἃ δ’ εἰσ ἀδελφὴν καιρὸσ ἐκπονεῖν ἐμέ, ἅπανθ’ ὑπισχνοῦ νερτέρων δωρήματα. ἴθ’, ὦ τέκνον μοι, σπεῦδε καὶ χοὰσ τάφῳ δοῦσ’ ὡσ τάχιστα τῆσ πάλιν μέμνησ’ ὁδοῦ. ὦ φύσισ, ἐν ἀνθρώποισιν ὡσ μέγ’ εἶ κακόν, σωτήριόν τε τοῖσ καλῶσ κεκτημένοισ. εἴδετε παρ’ ἄκρασ ὡσ ἀπέθρισεν τρίχασ, σῴζουσα κάλλοσ; ἔστι δ’ ἡ πάλαι γυνή. θεοί σε μισήσειαν, ὥσ μ’ ἀπώλεσασ καὶ τόνδε πᾶσάν θ’ Ἑλλάδα. ὦ τάλαιν’ ἐγώ· αἵδ’ αὖ πάρεισι τοῖσ ἐμοῖσ θρηνήμασι φίλαι ξυνῳδοί· τάχα μεταστήσουσ’ ὕπνου τόνδ’ ἡσυχάζοντ’, ὄμμα δ’ ἐκτήξουσ’ ἐμὸν δακρύοισ, ἀδελφὸν ὅταν ὁρῶ μεμηνότα. ὦ φίλταται γυναῖκεσ, ἡσύχῳ ποδὶ χωρεῖτε, μὴ ψοφεῖτε, μηδ’ ἔστω κτύποσ.

φιλία γὰρ ἡ σὴ πρευμενὴσ μέν, ἀλλ’ ἐμοὶ τόνδ’ ἐξεγεῖραι συμφορὰ γενήσεται.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, episode

(에우리피데스, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION