헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΟρεστεσ́03́

(에우리피데스, episode)

ὁρ́α παροῦσα, παρθέν’ Ἠλέκτρα, πέλασ, μὴ κατθανών σε σύγγονοσ λέληθ’ ὅδε· οὐ γάρ μ’ ἀρέσκει τῷ λίαν παρειμένῳ. ὦ φίλον ὕπνου θέλγητρον, ἐπίκουρον νόσου, ὡσ ἡδύ μοι προσῆλθεσ ‐ ἐν δέοντί γε. ὦ πότνια Λήθη τῶν κακῶν, ὡσ εἶ σοφὴ καὶ τοῖσι δυστυχοῦσιν εὐκταία θεόσ. πόθεν ποτ’ ἦλθον δεῦρο;

πῶσ δ’ ἀφικόμην; ἀμνημονῶ γάρ, τῶν πρὶν ἀπολειφθεὶσ φρενῶν. ὦ φίλταθ’, ὥσ μ’ ηὔφρανασ εἰσ ὕπνον πεσών. βούλῃ θίγω σου κἀνακουφίσω δέμασ; λαβοῦ λαβοῦ δῆτ’, ἐκ δ’ ὄμορξον ἀθλίου στόματοσ ἀφρώδη πέλανον ὀμμάτων τ’ ἐμῶν. ἰδού· τὸ δούλευμ’ ἡδύ, κοὐκ ἀναίνομαι ἀδέλφ’ ἀδελφῇ χειρὶ θεραπεύειν μέλη. ὑπόβαλε πλευροῖσ πλευρά, καὐχμώδη κόμην ἄφελε προσώπου· λεπτὰ γὰρ λεύσσω κόραισ. ὦ βοστρύχων πινῶδεσ ἄθλιον κάρα, ὡσ ἠγρίωσαι διὰ μακρᾶσ ἀλουσίασ. κλῖνόν μ’ ἐσ εὐνὴν αὖθισ· ὅταν ἀνῇ νόσοσ μανίασ, ἄναρθρόσ εἰμι κἀσθενῶ μέλη. ἰδού. φίλον τοι τῷ νοσοῦντι δέμνιον, ἀνιαρὸν ὂν τὸ κτῆμ’, ἀναγκαῖον δ’ ὅμωσ. αὖθίσ μ’ ἐσ ὀρθὸν στῆσον, ἀνακύκλει δέμασ· δυσάρεστον οἱ νοσοῦντεσ ἀπορίασ ὕπο. ἦ κἀπὶ γαίασ ἁρμόσαι πόδασ θέλεισ, χρόνιον ἴχνοσ θείσ; μεταβολὴ πάντων γλυκύ. μάλιστα· δόξαν γὰρ τόδ’ ὑγιείασ ἔχει. κρεῖσσον δὲ τὸ δοκεῖν, κἂν ἀληθείασ ἀπῇ. ἄκουε δὴ νῦν, ὦ κασίγνητον κάρα, ἑώσ ἐῶσιν εὖ φρονεῖν Ἐρινύεσ. λέξεισ τι καινόν· κεἰ μὲν εὖ, χάριν φέρεισ· εἰ δ’ ἐσ βλάβην τιν’, ἅλισ ἔχω τὸ δυστυχεῖν. Μενέλαοσ ἥκει, σοῦ κασίγνητοσ πατρόσ, ἐν Ναυπλίᾳ δὲ σέλμαθ’ ὡρ́μισται νεῶν. πῶσ εἶπασ; ἥκει φῶσ ἐμοῖσ καὶ σοῖσ κακοῖσ ἀνὴρ ὁμογενὴσ καὶ χάριτασ ἔχων πατρόσ; ἥκει ‐ τὸ πιστὸν τόδε λόγων ἐμῶν δέχου ‐ Ἑλένην ἀγόμενοσ Τρωικῶν ἐκ τειχέων. εἰ μόνοσ ἐσώθη, μᾶλλον ἂν ζηλωτὸσ ἦν· εἰ δ’ ἄλοχον ἄγεται, κακὸν ἔχων ἥκει μέγα. ἐπίσημον ἔτεκε Τυνδάρεωσ ἐσ τὸν ψόγον γένοσ θυγατέρων δυσκλεέσ τ’ ἀν’ Ἑλλάδα. σύ νυν διάφερε τῶν κακῶν· ἔξεστι γάρ· καὶ μὴ μόνον λέγ’, ἀλλὰ καὶ φρόνει τάδε. οἴμοι, κασίγνητ’, ὄμμα σὸν ταράσσεται, ταχὺσ δὲ μετέθου λύσσαν, ἄρτι σωφρονῶν.

ὦ μῆτερ, ἱκετεύω σε, μὴ ’πίσειέ μοι τὰσ αἱματωποὺσ καὶ δρακοντώδεισ κόρασ. αὗται γὰρ αὗται πλησίον θρῴσκουσί μου. μέν’, ὦ ταλαίπωρ’, ἀτρέμα σοῖσ ἐν δεμνίοισ· ὁρᾷσ γὰρ οὐδὲν ὧν δοκεῖσ σάφ’ εἰδέναι. ὦ Φοῖβ’, ἀποκτενοῦσί μ’ αἱ κυνώπιδεσ γοργῶπεσ, ἐνέρων ἱέρεαι, δειναὶ θεαί. οὔτοι μεθήσω· χεῖρα δ’ ἐμπλέξασ’ ἐμὴν σχήσω σε πηδᾶν δυστυχῆ πηδήματα. μέθεσ· μί’ οὖσα τῶν ἐμῶν Ἐρινύων μέσον μ’ ὀχμάζεισ, ὡσ βάλῃσ ἐσ Τάρταρον. οἲ ’γὼ τάλαινα, τίν’ ἐπικουρίαν λάβω, ἐπεὶ τὸ θεῖον δυσμενὲσ κεκτήμεθα; δὸσ τόξα μοι κερουλκά, δῶρα Λοξίου, οἷσ μ’ εἶπ’ Ἀπόλλων ἐξαμύνασθαι θεάσ, εἴ μ’ ἐκφοβοῖεν μανιάσιν λυσσήμασιν. βεβλήσεταί τισ θεῶν βροτησίᾳ χερί, εἰ μὴ ’ξαμείψει χωρὶσ ὀμμάτων ἐμῶν. οὐκ εἰσακούετ’; οὐχ ὁρᾶθ’ ἑκηβόλων τόξων πτερωτὰσ γλυφίδασ ἐξορμωμένασ; ἆ ἆ· τί δῆτα μέλλετ’; ἐξακρίζετ’ αἰθέρα πτεροῖσ· τὰ Φοίβου δ’ αἰτιᾶσθε θέσφατα. ἐά· τί χρῆμ’ ἀλύω, πνεῦμ’ ἀνεὶσ ἐκ πλευμόνων; ποῖ ποῖ ποθ’ ἡλάμεσθα δεμνίων ἄπο; ἐκ κυμάτων γὰρ αὖθισ αὖ γαλήν’ ὁρῶ. σύγγονε, τί κλαίεισ κρᾶτα θεῖσ’ ἔσω πέπλων;

αἰσχύνομαί σε, μεταδιδοὺσ πόνων ἐμῶν ὄχλον τε παρέχων παρθένῳ νόσοισ ἐμαῖσ. μὴ τῶν ἐμῶν ἕκατι συντήκου κακῶν· σὺ μὲν γὰρ ἐπένευσασ τάδ’, εἴργασται δ’ ἐμοὶ μητρῷον αἷμα· Λοξίᾳ δὲ μέμφομαι, ὅστισ μ’ ἐπάρασ ἔργον ἀνοσιώτατον, τοῖσ μὲν λόγοισ ηὔφρανε, τοῖσ δ’ ἔργοισιν οὔ. οἶμαι δὲ πατέρα τὸν ἐμόν, εἰ κατ’ ὄμματα ἐξιστόρουν νιν, μητέρ’ εἰ κτεῖναι χρεών, πολλὰσ γενείου τοῦδ’ ἂν ἐκτεῖναι λιτὰσ μήποτε τεκούσησ ἐσ σφαγὰσ ὦσαι ξίφοσ, εἰ μήτ’ ἐκεῖνοσ ἀναλαβεῖν ἔμελλε φῶσ, ἐγώ θ’ ὁ τλήμων τοιάδ’ ἐκπλήσειν κακά. καὶ νῦν ἀνακάλυπτ’, ὦ κασιγνήτη, κάρα, ἐκ δακρύων τ’ ἄπελθε, κεἰ μάλ’ ἀθλίωσ ἔχομεν. ὅταν δὲ τἄμ’ ἀθυμήσαντ’ ἴδῃσ, σύ μου τὸ δεινὸν καὶ διαφθαρὲν φρενῶν ἴσχναινε παραμυθοῦ θ’· ὅταν δὲ σὺ στένῃσ, ἡμᾶσ παρόντασ χρή σε νουθετεῖν φίλα· ἐπικουρίαι γὰρ αἵδε τοῖσ φίλοισ καλαί. ἀλλ’, ὦ τάλαινα, βᾶσα δωμάτων ἔσω ὕπνῳ τ’ ἀύπνον βλέφαρον ἐκταθεῖσα δόσ, σίτων τ’ ὄρεξαι λουτρά τ’ ἐπιβαλοῦ χροί̈. εἰ γὰρ προλείψεισ ἢ προσεδρείᾳ νόσον κτήσῃ τιν’, οἰχόμεσθα· σὲ γὰρ ἔχω μόνην ἐπίκουρον, ἄλλων, ὡσ ὁρᾷσ, ἔρημοσ ὤν. οὐκ ἔστι· σὺν σοὶ καὶ θανεῖν αἱρήσομαι καὶ ζῆν· ἔχει γὰρ ταὐτόν· ἢν σὺ κατθάνῃσ, γυνὴ τί δράσω; πῶσ μόνη σωθήσομαι, ἀνάδελφοσ ἀπάτωρ ἄφιλοσ; εἰ δὲ σοὶ δοκεῖ, δρᾶν χρὴ τάδ’. ἀλλὰ κλῖνον εἰσ εὐνὴν δέμασ, καὶ μὴ τὸ ταρβοῦν κἀκφοβοῦν σ’ ἐκ δεμνίων ἄγαν ἀποδέχου, μένε δ’ ἐπὶ στρωτοῦ λέχουσ. κἂν μὴ νοσῇσ γάρ, ἀλλὰ δοξάζῃσ νοσεῖν, κάματοσ βροτοῖσιν ἀπορία τε γίγνεται.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, episode

(에우리피데스, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION