헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΙπηιγεν

(에우리피데스, Iphigenia in Tauris, episode, iambic)

ἐν τοῖσι θαυμαστοῖσι καὶ μύθων πέρα τάδ’ εἶδον αὐτὴ κοὐ κλύουσ’ ἀπαγγελῶ. τὸ μὲν φίλουσ ἐλθόντασ εἰσ ὄψιν φίλων, Ὀρέστα, χειρῶν περιβολὰσ εἰκὸσ λαβεῖν· λήξαντα δ’ οἴκτων κἀπ’ ἐκεῖν’ ἐλθεῖν χρεών, ὅπωσ τὸ κλεινὸν ὄνομα τῆσ σωτηρίασ λαβόντεσ ἐκ γῆσ βησόμεσθα βαρβάρου. σοφῶν γὰρ ἀνδρῶν ταῦτα, μὴ ’κβάντασ τύχησ, καιρὸν λαβόντασ, ἡδονὰσ ἄλλασ λαβεῖν. καλῶσ ἔλεξασ· τῇ τύχῃ δ’ οἶμαι μέλειν τοῦδε ξὺν ἡμῖν· ἢν δέ τισ πρόθυμοσ ᾖ, σθένειν τὸ θεῖον μᾶλλον εἰκότωσ ἔχει. μηδέν μ’ ἐπίσχῃ γ’· οὐδ’ ἀποστήσει λόγου, πρῶτον πυθέσθαι τίνα ποτ’ Ἠλέκτρα πότμον εἴληχε βιότου· φίλα γὰρ ἔστε πάντ’ ἐμοί. τῷδε ξυνοικεῖ βίον ἔχουσ’ εὐδαίμονα. οὗτοσ δὲ ποδαπὸσ καὶ τίνοσ πέφυκε παῖσ; Στρόφιοσ ὁ Φωκεὺσ τοῦδε κλῄζεται πατήρ. ὁ δ’ ἐστί γ’ Ἀτρέωσ θυγατρόσ, ὁμογενὴσ ἐμόσ; ἀνεψιόσ γε, μόνοσ ἐμοὶ σαφὴσ φίλοσ. οὐκ ἦν τόθ’ οὗτοσ ὅτε πατὴρ ἔκτεινέ με. οὐκ ἦν· χρόνον γὰρ Στρόφιοσ ἦν ἄπαισ τινά. χαῖρ’ ὦ πόσισ μοι τῆσ ἐμῆσ ὁμοσπόρου. κἀμόσ γε σωτήρ, οὐχὶ συγγενὴσ μόνον. τὰ δεινὰ δ’ ἔργα πῶσ ἔτλησ μητρὸσ πέρι; σιγῶμεν αὐτά· πατρὶ τιμωρῶν ἐμῷ. ἡ δ’ αἰτία τίσ ἀνθ’ ὅτου κτείνει πόσιν; ἐά τὰ μητρόσ· οὐδὲ σοὶ κλύειν καλόν. σιγῶ· τὸ δ’ Ἄργοσ πρὸσ σὲ νῦν ἀποβλέπει; Μενέλαοσ ἄρχει· φυγάδεσ ἐσμὲν ἐκ πάτρασ. οὔ που νοσοῦντασ θεῖοσ ὕβρισεν δόμουσ; οὔκ, ἀλλ’ Ἐρινύων δεῖμά μ’ ἐκβάλλει χθονόσ. ταῦτ’ ἆρ’ ἐπ’ ἀκταῖσ κἀνθάδ’ ἠγγέλησ μανείσ; ὤφθημεν οὐ νῦν πρῶτον ὄντεσ ἄθλιοι. ἔγνωκα· μητρόσ σ’ οὕνεκ’ ἠλάστρουν θεαί. ὥσθ’ αἱματηρὰ στόμι’ ἐπεμβαλεῖν ἐμοί. τί γάρ ποτ’ ἐσ γῆν τήνδ’ ἐπόρθμευσασ πόδα; Φοίβου κελευσθεὶσ θεσφάτοισ ἀφικόμην. τί χρῆμα δράσειν; ῥητὸν ἢ σιγώμενον; λέγοιμ’ ἄν·

ἀρχαὶ δ’ αἵδε μοι πολλῶν πόνων. ἐπεὶ τὰ μητρὸσ ταῦθ’ ἃ σιγῶμεν κακὰ ἐσ χεῖρασ ἦλθε, μεταδρομαῖσ Ἐρινύων ἠλαυνόμεσθα φυγάδεσ, ἔνθεν μοι πόδα ἐσ τὰσ Ἀθήνασ δῆτ’ ἔπεμψε Λοξίασ, δίκην παρασχεῖν ταῖσ ἀνωνύμοισ θεαῖσ. ἔστιν γὰρ ὁσία ψῆφοσ, ἣν Ἄρει ποτὲ Ζεὺσ εἵσατ’ ἔκ του δὴ χερῶν μιάσματοσ. ἐλθὼν δ’ ἐκεῖσε ‐ πρῶτα μέν μ’ οὐδεὶσ ξένων ἑκὼν ἐδέξαθ’, ὡσ θεοῖσ στυγούμενον· οἳ δ’ ἔσχον αἰδῶ, ξένια μονοτράπεζά μοι παρέσχον, οἴκων ὄντεσ ἐν ταὐτῷ στέγει, σιγῇ δ’ ἐτεκτήναντ’ ἀπόφθεγκτόν μ’, ὅπωσ δαιτὸσ γενοίμην πώματόσ τ’ αὐτοῖσ δίχα, ἐσ δ’ ἄγγοσ ἴδιον ἴσον ἅπασι βακχίου μέτρημα πληρώσαντεσ εἶχον ἡδονήν. κἀγὼ ’ξελέγξαι μὲν ξένουσ οὐκ ἠξίουν, ἤλγουν δὲ σιγῇ κἀδόκουν οὐκ εἰδέναι, μέγα στενάζων οὕνεκ’ ἦ μητρὸσ φονεύσ. κλύω δ’ Ἀθηναίοισι τἀμὰ δυστυχῆ τελετὴν γενέσθαι, κἄτι τὸν νόμον μένειν, χοῆρεσ ἄγγοσ Παλλάδοσ τιμᾶν λεών. ὡσ δ’ εἰσ Ἄρειον ὄχθον ἧκον, ἐσ δίκην ἔστην, ἐγὼ μὲν θάτερον λαβὼν βάθρον, τὸ δ’ ἄλλο πρέσβειρ’ ἥπερ ἦν Ἐρινύων.

ὡσ τἄμ’ ὄλωλε πάντα καὶ τὰ Πελοπιδῶν, οὐράνιον εἰ μὴ ληψόμεσθα θεᾶσ βρέτασ. εἰπὼν <δ’> ἀκούσασ θ’ αἵματοσ μητρὸσ πέρι, Φοῖβόσ μ’ ἔσῳσε μαρτυρῶν, ἴσασ δέ μοι ψήφουσ διηρίθμησε Παλλὰσ ὠλένῃ· νικῶν δ’ ἀπῆρα φόνια πειρατήρια. ὅσαι μὲν οὖν ἕζοντο πεισθεῖσαι δίκῃ, ψῆφον παρ’ αὐτὴν ἱερὸν ὡρίσαντ’ ἔχειν· ὅσαι δ’ Ἐρινύων οὐκ ἐπείσθησαν νόμῳ, δρόμοισ ἀνιδρύτοισιν ἠλάστρουν μ’ ἀεί, ἑώσ ἐσ ἁγνὸν ἦλθον αὖ Φοίβου πέδον, καὶ πρόσθεν ἀδύτων ἐκταθείσ, νῆστισ βορᾶσ, ἐπώμοσ’ αὐτοῦ βίον ἀπορρήξειν θανών, εἰ μή με σώσει Φοῖβοσ, ὅσ μ’ ἀπώλεσεν. ἐντεῦθεν αὐδὴν τρίποδοσ ἐκ χρυσοῦ λακὼν Φοῖβόσ μ’ ἔπεμψε δεῦρο, διοπετὲσ λαβεῖν ἄγαλμ’ Ἀθηνῶν τ’ ἐγκαθιδρῦσαι χθονί. ἀλλ’ ἥνπερ ἡμῖν ὡρ́ισεν σωτηρίαν, σύμπραξον· ἢν γὰρ θεᾶσ κατάσχωμεν βρέτασ, μανιῶν τε λήξω καὶ σὲ πολυκώπῳ σκάφει στείλασ Μυκήναισ ἐγκαταστήσω πάλιν. ἀλλ’, ὦ φιληθεῖσ’, ὦ κασίγνητον κάρα, σῷσον πατρῷον οἶκον, ἔκσῳσον δ’ ἐμέ· δεινή τισ ὀργὴ δαιμόνων ἐπέζεσε τὸ Ταντάλειον σπέρμα διὰ πόνων τ’ ἄγει.

τὸ μὲν πρόθυμον, πρίν σε δεῦρ’ ἐλθεῖν, ἔχω Ἄργει γενέσθαι καὶ σέ, σύγγον’, εἰσιδεῖν. θέλω δ’ ἅπερ σύ, σέ τε μεταστῆσαι πόνων νοσοῦντά τ’ οἶκον, οὐχὶ τῷ κτανόντι με θυμουμένη, πατρῷον ὀρθῶσαι· θέλω· σφαγῆσ τε γὰρ σῆσ χεῖρ’ ἀπαλλάξαιμεν ἂν σῴσαιμί τ’ οἴκουσ. τὴν θεὸν δ’ ὅπωσ λάθω δέδοικα καὶ τύραννον, ἡνίκ’ ἂν κενὰσ κρηπῖδασ εὑρ́ῃ λαί̈νασ ἀγάλματοσ. πῶσ δ’ οὐ θανοῦμαι; τίσ δ’ ἔνεστί μοι λόγοσ; ἀλλ’, εἰ μὲν ‐ ἕν τι ‐ τοῦθ’ ὁμοῦ γενήσεται, ἄγαλμά τ’ οἴσεισ κἄμ’ ἐπ’ εὐπρύμνου νεὼσ ἄξεισ, τὸ κινδύνευμα γίγνεται καλόν· τούτου δὲ χωρισθεῖσ’ ‐ ἐγὼ μὲν ὄλλυμαι, σὺ δ’ ἂν τὸ σαυτοῦ θέμενοσ εὖ νόστου τύχοισ. οὐ μήν τι φεύγω γ’, οὐδέ σ’ εἰ θανεῖν χρεὼν σῴσασαν· οὐ γὰρ ἀλλ’ ἀνὴρ μὲν ἐκ δόμων θανὼν ποθεινόσ, τὰ δὲ γυναικὸσ ἀσθενῆ. οὐκ ἂν γενοίμην σοῦ τε καὶ μητρὸσ φονεύσ· ἅλισ τὸ κείνησ αἷμα· κοινόφρων δὲ σοὶ καὶ ζῆν θέλοιμ’ ἂν καὶ θανὼν λαχεῖν ἴσον. ἄξω δέ γ’, ἤνπερ καὐτὸσ ἐνταυθοῖ περῶ, πρὸσ οἶκον, ἢ σοῦ κατθανὼν μενῶ μέτα. γνώμησ δ’ ἄκουσον· εἰ πρόσαντεσ ἦν τόδε Ἀρτέμιδι, πῶσ ἂν Λοξίασ ἐθέσπισε κομίσαι μ’ ἄγαλμα θεᾶσ πόλισμ’ ἐσ Παλλάδοσ <> καὶ σὸν πρόσωπον εἰσιδεῖν; ἅπαντα γὰρ συνθεὶσ τάδ’ εἰσ ἓν νόστον ἐλπίζω λαβεῖν. πῶσ οὖν γένοιτ’ ἂν ὥστε μήθ’ ἡμᾶσ θανεῖν, λαβεῖν θ’ ἃ βουλόμεσθα;

τῇδε γὰρ νοσεῖ νόστοσ πρὸσ οἴκουσ· ἡ δὲ βούλησισ πάρα. ἆρ’ ἂν τύραννον διολέσαι δυναίμεθ’ ἄν; δεινὸν τόδ’ εἶπασ, ξενοφονεῖν ἐπήλυδασ. ἀλλ’, εἰ σὲ σώσει κἀμέ, κινδυνευτέον. οὐκ ἂν δυναίμην· τὸ δὲ πρόθυμον ᾔνεσα. τί δ’, εἴ με ναῷ τῷδε κρύψειασ λάθρα; ὡσ δὴ σκότον λαβόντεσ ἐκσωθεῖμεν ἄν; κλεπτῶν γὰρ ἡ νύξ, τῆσ δ’ ἀληθείασ τὸ φῶσ. εἴσ’ ἔνδον ἱεροὶ φύλακεσ, οὓσ οὐ λήσομεν. οἴμοι, διεφθάρμεσθα· πῶσ σωθεῖμεν ἄν; ἔχειν δοκῶ μοι καινὸν ἐξεύρημά τι. ποῖόν τι; δόξησ μετάδοσ, ὡσ κἀγὼ μάθω. ταῖσ σαῖσ ἀνίαισ χρήσομαι σοφίσμασι. δειναὶ γὰρ αἱ γυναῖκεσ εὑρίσκειν τέχνασ. φονέα σε φήσω μητρὸσ ἐξ Ἄργουσ μολεῖν. χρῆσαι κακοῖσι τοῖσ ἐμοῖσ, εἰ κερδανεῖσ. ὡσ οὐ θέμισ γε λέξομεν θύειν θεᾷ, τίν’ αἰτίαν ἔχουσ’; ὑποπτεύω τι γάρ. οὐ καθαρὸν ὄντα· τὸ δ’ ὅσιον δώσω φόβῳ. τί δῆτα μᾶλλον θεᾶσ ἄγαλμ’ ἁλίσκεται; πόντου σε πηγαῖσ ἁγνίσαι βουλήσομαι, ἔτ’ ἐν δόμοισι βρέτασ, ἐφ’ ᾧ πεπλεύκαμεν. κἀκεῖνο νίψαι, σοῦ θιγόντοσ ὥσ, ἐρῶ. ποῖ δῆτα; πόντου νοτερὸν εἶπασ ἔκβολον; οὗ ναῦσ χαλινοῖσ λινοδέτοισ ὁρμεῖ σέθεν. σὺ δ’ ἤ τισ ἄλλοσ ἐν χεροῖν οἴσει βρέτασ; ἐγώ· θιγεῖν γὰρ ὅσιόν ἐστ’ ἐμοὶ μόνῃ. Πυλάδησ δ’ ὅδ’ ἡμῖν ποῦ τετάξεται πόνου; ταὐτὸν χεροῖν σοὶ λέξεται μίασμ’ ἔχων. λάθρα δ’ ἄνακτοσ ἢ εἰδότοσ δράσεισ τάδε; πείσασα μύθοισ· οὐ γὰρ ἂν λάθοιμί γε. καὶ μὴν νεώσ γε πίτυλοσ εὐήρησ πάρα. σοὶ δὴ μέλειν χρὴ τἄλλ’ ὅπωσ ἕξει καλῶσ. ἑνὸσ μόνου δεῖ, τάσδε συγκρύψαι τάδε. ἀλλ’ ἀντίαζε καὶ λόγουσ πειστηρίουσ εὑρ́ισκ’· ἔχει τοι δύναμιν εἰσ οἶκτον γυνή. τὰ δ’ ἄλλ’ ἴσωσ ‐ . ἅπαντα συμβαίη καλῶσ. ὦ φίλταται γυναῖκεσ, εἰσ ὑμᾶσ βλέπω, καὶ τἄμ’ ἐν ὑμῖν ἐστιν ἢ καλῶσ ἔχειν ἢ μηδὲν εἶναι καὶ στερηθῆναι πάτρασ φίλου τ’ ἀδελφοῦ φιλτάτησ τε συγγόνου.

καὶ πρῶτα μέν μοι τοῦ λόγου τάδ’ ἀρχέτω· γυναῖκέσ ἐσμεν, φιλόφρον ἀλλήλαισ γένοσ σῴζειν τε κοινὰ πράγματ’ ἀσφαλέσταται. σιγήσαθ’ ἡμῖν καὶ συνεκπονήσατε φυγάσ. καλόν τοι γλῶσσ’ ὅτῳ πιστὴ παρῇ. ὁρᾶτε δ’ ὡσ τρεῖσ μία τύχη τοὺσ φιλτάτουσ, ἢ γῆσ πατρῴασ νόστον ἢ θανεῖν ἔχει. σωθεῖσα δ’, ὡσ ἂν καὶ σὺ κοινωνῇσ τύχησ, σώσω σ’ ἐσ Ἑλλάδ’. ἀλλὰ πρόσ σε δεξιᾶσ σὲ καὶ σὲ ἱκνοῦμαι, σὲ δὲ φίλησ παρηίδοσ, γονάτων τε καὶ τῶν ἐν δόμοισι φιλτάτων μητρὸσ πατρόσ τε καὶ τέκνων ὅτῳ κυρεῖ. τί φατέ; τίσ ὑμῶν φησιν ἢ τίσ οὐ θέλειν ‐ φθέγξασθε ‐ ταῦτα; μὴ γὰρ αἰνουσῶν λόγουσ ὄλωλα κἀγὼ καὶ κασίγνητοσ τάλασ. θάρσει, φίλη δέσποινα, καὶ σῴζου μόνον· ὡσ ἔκ γ’ ἐμοῦ σοι πάντα σιγηθήσεται ‐ ἴστω μέγασ Ζεύσ ‐ ὧν ἐπισκήπτεισ πέρι. ὄναισθε μύθων καὶ γένοισθ’ εὐδαίμονεσ. σὸν ἔργον ἤδη καὶ σὸν ἐσβαίνειν δόμουσ·

ὡσ αὐτίχ’ ἥξει τῆσδε κοίρανοσ χθονόσ, θυσίαν ἐλέγχων εἰ κατείργασται ξένων. ὦ πότνι’, ἥπερ μ’ Αὐλίδοσ κατὰ πτυχὰσ δεινῆσ ἔσωσασ ἐκ πατροκτόνου χερόσ, σῶσόν με καὶ νῦν τούσδε τ’·

ἢ τὸ Λοξίου οὐκέτι βροτοῖσι διὰ σὲ ἐτήτυμον στόμα. ἀλλ’ εὐμενὴσ ἔκβηθι βαρβάρου χθονὸσ ἐσ τὰσ Ἀθήνασ· καὶ γὰρ ἐνθάδ’ οὐ πρέπει ναίειν, παρόν σοι πόλιν ἔχειν εὐδαίμονα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, Iphigenia in Tauris, episode, iambic

(에우리피데스, Iphigenia in Tauris, episode, iambic)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION