Euripides, Ion, episode, lyric 1:

(에우리피데스, Ion, episode, lyric 1:)

μῆτερ, παρών μοι καὶ πατὴρ μετασχέτω τῆσ ἡδονῆσ τῆσδ’ ἧσ ἔδωχ’ ὑμῖν ἐγώ. ὦ τέκνον, τί φῄσ; οἱο͂ν οἱο͂ν ἀνελέγχομαι. πῶσ εἶπασ; ἄλλοθεν γέγονασ, ἄλλοθεν. ὤμοι· νόθον με παρθένευμ’ ἔτικτε σόν; οὐχ ὑπὸ λαμπάδων οὐδὲ χορευμάτων ὑμέναιοσ ἐμόσ, τέκνον, ἔτικτε σὸν κάρα. αἰαῖ· πέφυκα δυσγενήσ. μῆτερ, πόθεν; ἴστω Γοργοφόνα ‐ τί τοῦτ’ ἔλεξασ; ἃ σκοπέλοισ ἐπ’ ἐμοῖσ τὸν ἐλαιοφυῆ πάγον θάσσει ‐ λέγεισ μοι δόλια κοὐ σαφῆ τάδε. παρ’ ἀηδόνιον πέτραν Φοίβῳ ‐ τί Φοῖβον αὐδᾷσ; κρυπτόμενον λέχοσ ηὐνάσθην . . . λέγ’· ὡσ ἐρεῖσ τι κεδνὸν εὐτυχέσ τέ μοι. δεκάτῳ δέ σε μηνὸσ ἐν κύκλῳ κρύφιον ὠδῖν’ ἔτεκον Φοίβῳ. ὦ φίλτατ’ εἰποῦσ’, εἰ λέγεισ ἐτήτυμα. παρθένια δ’ ἐμᾶσ <λάθρα> ματέροσ σπάργαν’ ἀμφίβολά σοι τάδ’ ἐνῆψα, κερ‐ κίδοσ ἐμᾶσ πλάνουσ. γάλακτι δ’ οὐκ ἐπέσχον, οὐδὲ μαστῷ τροφεῖα ματρὸσ οὐδὲ λουτρὰ χειροῖν, ἀνὰ δ’ ἄντρον ἔρημον οἰωνῶν γαμφηλαῖσ φόνευμα θοίναμά τ’ εἰσ Αἵδαν ἐκβάλλῃ. ὦ δεινὰ τλᾶσα μῆτερ. ἐν φόβῳ, τέκνον, καταδεθεῖσα σὰν ἀπέβαλον ψυχάν· ἔκτεινά σ’ ἄκουσ’. ἐξ ἐμοῦ τ’ οὐχ ὅσι’ ἔθνῃσκεσ. ἰώ· δειναὶ μὲν τότε τύχαι, δεινὰ δὲ καὶ τάδ’· ἑλισσόμεσθ’ ἐκεῖθεν ἐνθάδε δυστυχίαισιν εὐτυχίαισ τε πάλιν, μεθίσταται δὲ πνεύματα. μενέτω· τὰ πάροιθεν ἅλισ κακά· νῦν δὲ γένοιτό τισ οὖροσ ἐκ κακῶν, ὦ παῖ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION